Οι Πράσινοι Δαίμονες και ο καθηγητής Moriarty

Ποτέ, μα ποτέ, δεν θα φανταζόμουν ότι θα ασχολιόμουν με ...Φυσική το 2010, για να αποδείξω ότι η Γη δεν είναι επίπεδη, και ότι οι κλέφτες, ...κλέβουν, ή ότι το 150 είναι μεγαλύτερο από το 50. Και, αν βιάζεστε, πηγαίνετε απ' ευθείας στην τελευταία παράγραφο.

Με έβαλε, λοιπόν, σε σκέψεις ο Professor Moriarty στο antinews με την παραίνεσή του, στο πλαίσιο κουβέντας για τον Δεύτερο Νόμο, "να υιοθετήσω το παράδοξο του δαίμονα του Maxwell, ο οποίος υπόσχεται να αφαιρέσει δωρεάν εντροπία από το σύστημα, το free lunch που λέγαμε", για να αποδείξω ότι οι ΑΠΕ, όπως τις ξέρουμε, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες. Εξαιρετική η παραίνεση, Professor Moriarty.

Ο Πράσινο Δαίμονας είναι ένας καλικάντζαρος, σε ένα παραθυράκι, ανάμεσα σε ένα κρύο και ένα ζεστό δωμάτιο που ανοιγοκλείνει και αφήνει μόνο ζεστά μόρια να πηγαίνουν από το κρύο δωμάτιο στο ζεστό (ναι, υπάρχουν λίγα ζεστά μόρια στο κρύο δωμάτιο) και αφήνει μόνο κρύα μόρια από το ζεστό στο κρύο δωμάτιο (ναι, υπάρχουν κρύα μόρια στο ζεστό δωμάτιο). Αν αυτός ο Δαίμονας κάνει καλά την δουλειά του, το ζεστό δωμάτιο καταλήγει να ζεσταίνεται, ενώ το κρύο να κρυώνει, παραβιάζοντας τον Δεύτερο Νόμο, που προβλέπει ότι θα γίνει το αντίθετο, εξισορροπώντας τα δύο δωμάτια. Φυσικά, ο καλικάντζαρος δεν παραβιάζει κανένα Β' Νόμο, επειδή, είτε για να ανοιγοκλείνει την τρύπα, είτε για να παρακολουθεί που βρίσκονται και τι θερμοκρασία έχουν τα μόρια, θα καταναλώνει απίθανες ποσότητες ενέργειας. Ο καλικάντζαρος δεν τα καταφέρνει, για τον ίδιο λόγο που, ενώ ένα αυγό σπάει εύκολα όταν πέσει στο πάτωμα, είναι αδύνατο να ανασυσταθεί στην αρχική του ακέραια φάση, από μόνο του...

Να ένα εξαιρετικό video (που βρήκα εδώ) που δείχνει γιατί ο Πράσινος Δαίμονας ΔΕΝ μπορεί να παραβιάσει τον Β' Νόμο:



Δεν μπορώ με εξισώσεις να αποδείξω αντίστοιχο συμπέρασμα για τα αιολικά, ούτε εσείς θα αντέχατε να τις διαβάσετε (να με τι θα έμοιαζε), αλλά μπορώ να πω ότι ο Πράσινος Δαίμονας των ΑΠΕ (και ειδικά των αιολικών) είναι ότι (α) προσπαθούμε να συμπυκνώσουμε και να συγκεντρώσουμε μια δίαχυτη μορφή ενέργειας, κάτι που είναι δύσκολο και ακριβό και (β) προσπαθώντας να ταιριάξουμε την στοχαστική, τυχαία, παραγωγή αέρα, με περίπου προδιαγεγραμμένη, αλλά επίσης στοχαστική ζήτηση, φτιάχνουμε ένα όλο και πιο πολύπλοκο και πιο ακριβό σύστημα. Και όσο προσπαθούμε, τόσο πιο ακριβό και πολύπλοκο γίνεται.

Ο αέρας που φυσάει, είναι ηλιακή ενέργεια. Πολλή ηλιακή ενέργεια. Περισσότερη από όσο καταναλώνουμε. Αλλά δίαχυτη ενέργεια. Και, στην αιολική της εκδοχή, τυχαία, στοχαστική. Και προσπαθείς να την συλλέξεις από πολλά μέρη ταυτόχρονα για να έχεις περίπου αδιάληπτο ρεύμα. Πολλή ενέργεια αλλά υψηλής εντροπίας, δηλαδή χαμηλής ποιότητας, σε αντίθεση με το ηλεκτρικό ρεύμα που είναι υψηλής ποιότητας, δηλαδή χαμηλής εντροπίας με την φιλοσοφική, ή στατιστική, αν όχι την θερμοδυναμική σημασία της λέξης. Με το παγκόσμιο δίκτυο αιολικών προσπαθούμε να συλλέξουμε και να συγκεντρώσουμε ενέργεια χαμηλής ποιότητας, σε ενέργεια υψηλής ποιότητας. Αυτό είναι εξ ορισμού αναποτελεσματικό και ακριβό. Δεν γίνεται ούτε δωρεάν ούτε εύκολο, και η πράξη, αποδεινύει την θεωρία.

Να θυμίσω, παρενθετικά, ότι μία ανεμογεννήτρια, δεν έχει συμβατικό θερμοδυναμικό κύκλο. Όταν (και μόνο όταν) φυσάει, και εάν (και μόνο εάν) χρειάζεσαι το ρεύμα εκείνη την στιγμή, η αποτελεσματικότητά της είναι μεγάλη: 40, 50, μέχρι 60%! Το πρόβλημά της είναι 1) ότι ΔΕΝ φυσάει πάντα, και 2) ούτε χρειάζεσαι πάντα το ρεύμα, όταν φυσάει. Θέλουμε ηλεκτρικό ρεύμα όταν έχει άπνοια (επομένως χτίζουμε πολλές θερμές εφεδρείες) και μπορεί να μην θέλουμε καθόλου ρεύμα όταν φυσάει του σκοτωμού (και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ούτε την ισχύ βάσης που δεν πειράζεται, ούτε τις εφεδρείες. Πετάμε ενέργεια και χρήματα για εφεδρείες, και πετάμε την αιολική ενέργεια και χρήματα όταν δεν χρειαζόμαστε το ρεύμα.

Αυτή την ασυμφωνία προσφοράς και ζήτησης, προσπαθούμε να την βελτιώσουμε με πολλά διασυνδεδεμένα αιολικά, κατά προτίμηση σε όλον τον ...Πλανήτη. Δεν χρειάζεται σοφία για να καταλάβουμε ότι άπειρα αιολικά, με άπειρη διασύνδεση δίνουν σχεδόν συνέχεια ρεύμα αλλά με άπειρο κόστος... σαν την άπειρη ενέργεια που θέλει ο Πράσινος Δαίμονας του Maxwell (ή του καθηγ. Moriarty) για να παραβιάσει τον Β' Νόμο.


Αλλά όλα αυτά είναι μπούρδες, και ούτε η Κλιματολογική Καταστροφολογία, ούτε οι Καλές Επενδύσεις, ούτε η Πράσινη Ενέργεια έχουν σχέση με Φυσική ή Θερμοδυναμική. Έχουν σχέση με επενδύσεις. Επενδύσεις πλουσίων, που αναζητούν υψηλές αποδόσεις, υψηλότερες από αυτές των κρατικών ομολόγων, με επενδυτικό ρίσκο μικρότερο από αυτό των κρατών, με εχεμύθεια και διακριτικότητα, if you know what I mean, jelly bean. Και αυτό έχει γίνει, ατυχώς για μας, εφικτό. Λεφτά υπάρχουν... για τους λίγους. Είχε δίκο ο Πρωθυπουργός. Λεφτά υπάρχουν. Τα βρήκα και εγώ, και δεν κάνω πλάκα.