Ανασκόπηση -- 1) Εισαγωγή

Έχει περάσει περίπου ένα χρόνος από τότε που ξεκίνησα αυτή την ιστοσελίδα. Αλλιώς ξεκίνησα και αλλιώς εξελίχθηκε, τόσο από την φύση του «προβλήματος», όσο και από τα διάφορα πράγματα που έμαθα, ή που κατάλαβα στην πορεία – χωρίς να υπαινίσσομαι ότι τα έμαθα, ή ότι τα έχω καταλάβει όλα.

Θα κάνω προσπαθήσω να κάνω μία ανασκόπηση στην προσπάθεια να βάλω λίγη τάξη.

Ξεκίνησα να τεκμηριώσω την άποψη που είχα, ότι οι ΑΠΕ, με τον τρόπο που μας παρουσιάζονται και που προωθούνται, είναι λανθασμένη επιλογή, τόσο για τεχνικούς όσο και για οικονομικούς λόγους.

Οι ΑΠΕ αφορούν «ενέργεια». Χωρίς ενέργεια δεν θα υπήρχαμε, γενικά. Ειδικά, η ανάπτυξη μετά το 1800 έχει σχέση και με την τεχνολογία και με την χρήση ορυκτών καυσίμων για μετακίνηση, ηλεκτροδότηση και άνετη ζωή. Πάντα χρησιμοποιούσαμε ενέργεια, αλλά, προφανώς, αλλιώς ήταν η λιτή αγροτική επιβίωση και το εμπόριο με ιστιοφόρα και αλλιώς είναι τώρα. Φανταστείτε προς στιγμή 12 μήνες χωρίς ρεύμα, βενζίνη και τηλέφωνο και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Το εάν θα υπάρχει ρεύμα, βενζίνη και τηλέφωνα στο μέλλον, είναι ένα θέμα. Στην διάρκεια της ιστορίας τους οι άνθρωποι προσαρμοστήκαμε σε θετικές και αρνητικές εξελίξεις, πολλές εξωγενείς, και πολλές αποτέλεσμα του χαρακτήρα μας. Το πώς ορίζουμε το μέλλον, και, κυρίως, πώς προγραμματίζουμε σήμερα για το μέλλον, είναι άλλο θέμα. Οι άνθρωποι το 500 π.Χ. ή το 500 μ.Χ. είχαν και αυτοί βιοθεωρίες και κοσμοθεωρίες, και νομίζω είναι από αλαζονικό έως ηλίθιο να νομίζουμε ότι οι δικές μας είναι πιο έγκυρες από ήταν οι δικές τους.

Καλλιεργείται, ωστόσο, η άποψη ότι ο τρόπος ζωής που έχει προκύψει είναι «λανθασμένος» και ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί, και επομένως κάτι πρέπει να κάνουμε. Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή: Το κήρυγμα ότι «κάνουμε κάτι λάθος» και «κάτι πρέπει να κάνουμε για να το διορθώσουμε» είναι παλιά άσκηση, και η άποψή μου είναι ότι η έννοια της «αμαρτίας» και της «εξιλέωσης» χρησιμοποιούνται περισσότερο για άσκηση εξουσίας και καταπίεσης παρά για την λύση κάποιου προβλήματος, καθ εαυτού. Απόδειξη είναι ότι πολλές δήθεν «αμαρτίες» και «εξιλεώσεις» που αιματοκύλισαν τον κόσμο τα τελευταία 4.000 χρόνια αποδείχθηκαν μάλλον ανοησίες και προφάσεις.

Νομίζω λοιπόν, ότι η άποψη ότι ο τρόπος ζωής μας είναι λανθασμένος και ότι «δεν είμαστε αειφόροι» κλπ, ενώ μπορεί να έχει κάποια βάση για συζήτηση, κακώς χρησιμοποιείται σαν δόγμα για την επιβολή ειλημμένων αποφάσεων, που όμως έχει σαφή και απτά οικονομικά οφέλη για αυτούς που την επιβάλουν.

Έχω, κάπως, παρακολουθήσει το θέμα της ενέργειας από την πετρελαϊκή κρίση του 1973. Το 1973 δεν ήταν η πρώτη φορά που φάνηκε η στρατηγική σημασία του πετρελαίου, αλλά ήταν η πρώτη φορά που οργανωμένοι παραγωγοί έκλεισαν την στρόφιγγα. Και ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος και ο Δεύτερος είχαν εν μέρει σαν αντικείμενο τα πετρέλαια, και στον Δεύτερο, οι Γερμανοί ανέπτυξαν τεχνολογία υποκατάστασης του πετρελαίου από κάρβουνο. Οι ΑΠΕ (πλην υδροηλεκτρικών) έγιναν λίγο της μόδας το 1973, και από τότε μέχρι και σήμερα πάσχουν από το ίδιο πρόβλημα: κόστος, διαθεσιμότητα και εγγενής αδυναμία χρηματοδότησης. Μετά το 1981 ξεχάστηκαν για λίγο.

Οι ΑΠΕ επανεμφανίστηκαν μετά το 1990, με την εφεύρεση του Ανθρωπογενούς Φαινομένου του Θερμοκηπίου (ΑΦΘ ή AGW) και της ιδέας του παγκόσμιου φόρου άνθρακα για την δήθεν αντιμετώπισή του. Το ΑΦΘ, σαν «πολιτική», ξεκίνησε στην Ευρώπη μεταξύ 1985 κι 1987, εδραιώθηκε σαν αποδεκτό από όλον τον Δυτικό κόσμο (Ευρώπη και Β. Αμερική) περί το 1990 αλλά από το 2005 και μετά, αρχικά οι Η.Π.Α. και σταδιακά οι Αγγλόφωνες χώρες διαχώρισαν την θέση του από την «Ευρώπη». Σημειωτέον ότι η Ρωσία και η Κίνα και φυσικά οι χώρες του OPEC μάλλον αδιαφόρησαν για το όλο θέμα, ασχέτως δημοσίων τοποθετήσεων. Με λίγη ποιητική ελευθερία θα έλεγα ότι σήμερα, κάποια εκδοχή του γεωπολιτικού Μεγάλου Παιχνιδιού παίζεται με σκηνικό το ΑΦΘ.

Αλλά για να μείνω στις ΑΠΕ, ενώ δεν έχουν ξεπεράσει το πρόβλημα του κόστους, και διαθεσιμότητας, με τον φόρο άνθρακα για την δήθεν αποσόβηση του ΑΦΘ, και με χρηματοδότηση από αυξημένους λογαριασμούς ρεύματος και επιδοτήσεις, προσπαθούν να ξεπεράσουν τις εγγενείς αδυναμίες τους.  Βρέθηκε  ο τρόπος παρουσίασης και προώθησής τους: Η σωτηρία της Γης!  Και ενώ υπάχουν μόνο για τα οικονομικά οφέλη από επιδοτήσεις,  έχει ντυθεί τον μανδύα της εξιλέωσης από την αμαρτία, και την αναζήτηση της «αειφορίας». Η δε ταύτισή τους με την λεγόμενη Πράσινη Ανάπτυξη, περαιτέρω ενδυναμώνει το συμπέαρασμα ότι πρόκειται περί απάτης. Η Πράσινη Ανάπτυξη είναι ένας ασαφής και οξύμωρος όρος. Εάν πρόκειται να επιστρέψουμε σε μεσαιωνικές και φεουδαρχικές δομές, αυτοί που το προωθούν, έκριναν ότι «Πράσινη Ανάπτυξη» είναι ένας εύηχος όρος.

Παρατηρώ ότι αυτοί που ενοχλούνται με την «Πράσινη Ανάπτυξη» έχουν πολλά κοινά με αυτούς που ενοχλούνται και με την «Νέα Τάξη». Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτά που βλέπουμε και μας ενοχλούν είναι έκφραση κοινών συμφερόντων με λίγη δόση παραπλάνησης, παρανόησης και παρεξήγησης. Τα συμφέροντα δεν είναι πάντα και μόνο οικονομικά, αλλά επειδή αυτά καταλαβαίνω καλύτερα, η ρήση του «παγωτατζή» “follow the money” ήταν και είναι χρήσιμη. Η αναζήτηση των οικονομικών συμφερόντων πίσω από την Πράσινη Ανάπτυξη (και των ΑΠΕ) ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της άσκησης.

Ελπίζω αυτή η Εισαγωγή να βοηθάει.  Οι υπογραμμισμένες προτάσεις είναι οι βασικές ενότητες της ιστοσελίδας.

Καλή Ανάσταση