Το Καλό, το Κακό, το Άσχημο, το Τίμιο (και οι Δύο Εντολές)

Πριν πάω στο «πώς θα ζούμε χωρίς ρεύμα (2)» ένα μικρό διάλλειμα.

Ενώ είμαστε κουτσουλιά, είμαστε και λίγο πρόβλημα για την κατάσταση της παγκόσμιας (Δυτικής) οικονομίας. Αν δηλαδή κάνουμε στάση πληρωμών (με δική μας πρωτοβουλία ή από ανάγκη λόγω αδιεξόδου), θα επηρεάσουμε όχι μόνο τις πιστώτριες τράπεζες και την ΕΚΤ που θα τρέχει να προλάβει τις εκεί ζημιές, αλλά και τις πιστώτριες αυτών των πιστωτριών, και πάει λέγοντας μέχρι που ο λόξιγκάς μας θα επηρεάσει την …Αμερική.

Ο φόβος του διεθνούς αντικτύπου διαφαίνεται και στον Αμερικανικό Τύπο. Μία συνοπτική (και μάλλον ειλικρινής, από την σκοπιά της) παρουσίαση ) είναι σε πρόσφατο άρθρο της Washington Post που αναφέρεται στην Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους, με τίτλο το Καλό, το Κακό και το Άσχημο. Τους ζαλίζει η Ευρωπαϊκή «Κρίση», επειδή αποσταθεροποιεί την δικιά τους αγορά.

Το Καλό σενάριο (κατ’ αυτούς) σενάριο είναι να δεχτούν οι πλούσιοι Ευρωπαίοι να εκδοθούν Ευρωομόλογα. Αυτά θα είναι κοινές Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις αλλά, κουβαλώντας την εγγύηση των πλουσίων κρατών, είναι στην ουσία δικές τους υποχρεώσεις. Προϋποθέτουν κεντρική οικονομική διακυβέρνηση (ποιός; ποιός; ποιός την θέλει αλλά κάνει τον δύσκολο;). Προϋποθέτουν όλες τις διαθρωτικές αλλαγές, όπως τις φαντάζεται ο καθένας. Όλοι όμως οι πολιτικοί που θα συμμετάσχουν στην άσκηση θα χάσουν στις εκλογές. Αυτό το σενάριο (πάντα κατά το άρθρο) θα αναπτύξει την αγορά ευρωομόλογων , θα ρίξει το δολάριο και θα ανεβάσει τα επιτόκια, αλλά θα μειώσει την αστάθεια του διεθνούς συστήματος. Δεν θεωρείται πιθανό, γιατί δεν θα εγκριθεί από τους ψηφοφόρους των πλούσιων χωρών.

Το Κακό σενάριο είναι να επεκταθεί το EFSF του Ιουλίου με περισσότερα κεφάλαια για τις προβληματικές χώρες και το τραπεζικό σύστημα (η έμφαση δικιά μου – το Stratfor υπολόγισε το μπουγουρντί στο 1 τρις ευρώ) . Αυτό δεν θα αναπτύξει την Ευρώπη, όπως το «Καλό» σενάριο, αλλά θα μειώσει την αβεβαιότητα, και στις αγορές, και στην Αμερική (και θα ήθελα εγώ να δω ποιος θα πληρώσει το 1 τρις εάν το Stratfor έχει δίκιο).

Το Άσχημο σενάριο (για αυτούς) είναι το δις ιζ Πάρτα: Κάνουμε ΕΜΕΙΣ στάση πληρωμών εξωτερικού χρέους και πάμε πίσω στην δραχμή (αυτά τα δύο πάνε πακέτο, και κατά την ταπεινή μου άποψη). Εμείς θα πάθουμε ό,τι πάθουμε, και η ΕΚΤ θα πάθει τρα-λα-λα προσπαθώντας να μαζέψει τις τρύπες (που υπάρχουν και σήμερα, αλλά παριστάνουν, στρουθοκαμηλίζοντες, ότι δεν φαίνονται, προσθέτω εγώ). Η ανεργία και τα δημοσιονομικά αδιέξοδα θα επεκταθούν στην Ευρώπη (πλην πολύ πλουσίων που έχουν μαζέψει στο σεντούκι, προσθέτω εγώ). Θα πάθει ζημιά και η Αμερική από τον αντίκτυπο. Το σενάριο αυτό θεωρείται τόσο άσχημο που δεν θα το αφήσουν να συμβεί (και το λένε καθημερινά).

Εγώ έχω το «Τίμιο» σενάριο όσον αφορά την Ελλαδίτσα μας: Να αναγνωριστούν τα αίτια του προβλήματος και να προσεγγιστούν όπως θα τα προσέγγιζε ένας μπακάλης, ή ένας λογιστάκος: Ενθαρρυνθήκαμε, αφεθήκαμε, λαδωθήκαμε, και πιεστήκαμε να δανειστούμε για να κάνουμε έργα και να καταναλώσουμε το βιομηχανικό πλεόνασμα του Γερμανικού θαύματος της 20ετίας (και λίγο του Γαλλικού και του Ισπανικού). Αυτά τα δάνεια, που αυθαίρετα τα βάζω σε περίπου 200-250 δις, να διαγραφούν. Πούλησαν με πίστωση, και ο πελάτης δεν έχει. (Και τους παραχωρώ την Γέφυρα, τον εξοπλισμό του Ελευθέριος Βενιζέλος, τα σίδερα του Προαστιακού και του τραμ, τον Παπανικολή, τα σίδερα του ΟΑΚΑ και κάθε Καγιεν, Audi Q7, ΒΜW X5 ή Χ6 και φυσικά τις κρατικές Μερσεντές.). Και σαν πρόσθετο δείγμα καλής θέλησης, θα έδινα στους «Ευρωπαίους» προνομιακή μεταχείριση σε κάθε ξενοδοχείο που επιδοτήθηκε από το 1981 και μετά, και σε προϊόντα αγροτικών συνεταιρισμών και βιομηχανιών και βιοτεχνιών που επιδοτήθηκαν από το 1981 μέχρι σήμερα (να πιουν ανύπαρκτη πορτοκαλάδα, να ξεδιψάζουν).Τα υπόλοιπα που θα χρωστώ, θα δω πότε και εάν μπορώ να τα εξοφλήσω. Θέλω να τα εξοφλήσω, αλλά …ελάτε παιδιά όταν έχω, τώρα δεν έχω.

Θα βγω από το ευρώ, θα δώσω ό,τι μπορώ στον κόσμο για να πατήσει στα πόδια του. Όχι παροχές (πέραν του απόλυτα εφικτού). Μην διαμαρτύρεστε, εκεί θα πάμε ούτως ή άλλως. Σαν δείγμα γραφής διαρθρωτικών αλλαγών, θα καταργούσα τα ΚΕΠ, κάθε χαρτί που εκδίδουν τα ΚΕΠ, και κάθε κεντρικά αμειβόμενη δραστηριότητα ΟΤΑ. Οι τοπικές κοινωνίες να αποφασίσουν τι θέλουν αυτές, με εθελοντική εργασία και τοπικά ελεγχόμενους πόρους. Μέχρι πρόσφατα, μια χαρά είμαστε χωρίς ΚΕΠ και χωρίς ΟΤΑ.

Τι πιθανότητα έχω να εισακουστώ; Με τον Σόϊμπλε, τον Γκάϊτνερ και τους ...ΟΤΑ εναντίον μου, σχεδόν καμία. Όλοι αυτοί κάνουν αυτό που συμφέρει αυτούς. Να σας πω όμως τι μου έγραψε φίλος, ομοεθνής του Γκάϊτνερ, που ξέρει αυτό το άθλημα καλύτερα και από τον ίδιο τον Γκάϊτνερ (που νομίζω το ξέρει μιά χαρά):

I follow the economic news in Europe and Greece religiously. My own prediction is that Greece defaults because neither France nor Germany will do what they need to do. People are already rioting in France -- think how much happier they'll be when Sarkozy tells them their taxes are going to bail out another country. Not going to happen. And once you believe that Germany and France won't go for a bailout, and then default is inevitable because the money just ain't there and isn't going to be for a very long time. Better to take the financial weight off Greece now and let the country start getting back to a healthy spot.

In some respects, I actually think default might be good for the world's economy. At least it's real and honest rather than smoke and mirrors. I think people around the world -- including the US -- are finally beginning to wake up and dimly realize that we've been over-consuming for decades and it is unsustainable. Period. Best to face facts and do what needs to be done.

Και ο ΓΑΠ, και ο Σαμαράς, ξέρουν αγγλικά. Τους διαβεβαιώνω ότι ο συγγραφέας των τελευταίων παραγράφων πληρώνεται χρυσά για τέτοιες συμβουλές. Κρίνετε τα πρακτέα από το πού νομίζετε θα είμαστε σε 1-2 χρόνια, σε κάθε περίπτωση, όχι με το πού είμαστε σήμερα. Και σε κάθε σενάριο η στάση πληρωμών (ας την λέμε "μπανάνα" ή "κουμ κουάτ" εάν ενοχλεί η λέξη) είναι αναπόφευκτη.