2004 ή 1960;

Χαχαχαάαα! Επιτέλους το ξεστόμισαν οι Πασόκοι, επισήμως μέσω Βενιζέλου και ΥΠΟΙΚ, και ανεπισήμως μέσω των προπαγανδιστών του «Έθνους» στην κρατική ΥΕΝΕΔ, συγγνώμη, ΝΕΤ. Και προτιμούν 2004 από το 1960.

Θα σας στενοχωρήσω παλικάρια… Το 2004 ήταν το αποκορύφωμα της φούσκας. Το 2004 ο δανεισμός μας στο φουλ, και ο όχλος που δημιουργήσατε το 1981 χορτάτος από τα αποφάγια της περιόδου 1999-2001. Το 2004, το αφεντικό που σας χειραγωγεί τόσο καιρό ήταν επίσης στα χάϊ του, δεν είχαν αρχίσει τα στριμώγματα στην Γερμανία, οι φουσκίτσα dot.com είχε αρχίσει να ξεχνιέται. Το 2004 η δικιά μας άρχουσα τάξη είχε χορτάσει τόσο πολύ που πετούσε λεφτά σε φιέστες και πυροτεχνήματα, πάντα για την ψυχαγωγία των χαχόλων, που ΟΛΟΙ, πράσινοι και μπλε, χτυπούσαν παλαμάκια και πίστευαν ότι έτσι είναι κιόλας. Φυσικά και κονομήσατε εκείνη την περίοδο, για αυτό την αναπολείτε. Την χρωστάμε εκείνη την περίοδο. Δικιά σας, 100%, είναι η Ελληνική φούσκα.

Το 1960 πρέπει να ήταν δύσκολη περίοδος, και μην περιμένετε από εμένα «ιστορική αναδρομή», πολλή η θολούρα. Το 1960, άρχισε η μεγάλη ψυχροπολεμική πυρηνική ένταση. ΤΟ 1960 άρχισε η κορύφωση της κρίσης από το Βερολίνο (ναι, είχε Ρώσους στο Βερολίνο, και 1-2 στην Αθήνα, χαχαχάα), είχαν συμφωνηθεί οι IRBM’s στην Τουρκία, (που κατά μία εκδοχή ήταν τα προεόρτια της κρίσης στην Κούβα). Αυτό ήταν το 1960. Το 1960 – ας με διορθώσουν οι ιστορικοί – η Ελλάδα είχε τα γνωστά φιλοδυτικά και φιλορωσικά κόμματα, με τις όποιες πρώιμες εκδοχές των φιλο-«ευρωπαϊκών». Υποθέτω ότι η υπόθεση Μέρτεν είχε σχέση με φιλο-«ευρωπαϊστές». Από τότε ξεχνούσαμε, για να πάρουμε δάνεια. Το οικονομικό μοντέλο στην Ελλάδα το 1960 ήταν να φέρουμε τους αγρότες από την ύπαιθρο, να κάνουν τους οικοδόμους και τους εργάτες (και άντε να τους μαζέψεις 5-6 χρόνια αργότερα – αλλά τους κάναμε υπαλλήλους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όχι πολύ αργότερα, και μάθαμε και επίσημα περί Μαυρογιαλούρου.

Βέβαια, το 1960 οι προσδοκίες ήταν σεμνές, υπήρχε ανοικοδόμηση, υπήρχε μετανάστευση, και είχαμε και δύο πλούσιους θείους, έναν στην Αμερική, και τον άλλον στην Γερμανία. Χρόνια αργότερα, θυμάμαι έναν δάσκαλο (κομμουνιστής πρέπει να ήταν) να μου λέει: "Όσο παίρνουμε επιταγές από το ΝATO και από την ΕΟΚ, θα είμαστε καλά. Όταν κοπεί η μία την βάψαμε".

Το 2004, η μία επιταγή είχε κοπεί και οι Μπιρσίμ του εκσυγχρονισμού μας είχαν πλούσιους με πολλά δανεικά. Και πολλά δανεικά «off balance sheet», εκτός ισολογισμού, κάτι τρύπες σε ασφαλιστικά ταμεία και ΔΕΚΟ το 1989, κάτι αυτοχρηματοδοτούμενα έργα το 2004… αχ καημένα παιδιά… λες και δεν τα ξέρετε.

Δεν ξέρω με τι θα μοιάζει η φάση στην οποία μπαίνουμε, εμείς οι λίγοι αρχαιοπτέρυγες, θυμόσοφοι, και λοιποί κουκουλοφόροι, απαισιοδοξούμε. Μπορεί το 1960, να ήταν τελικά «καλούτσικο» σε σχέση με το τι έρχεται. Το 2004, ξεχάστε το. Για τουλάχιστον 30 χρόνια… Πιο πέρα δεν βλέπω.