Μην μπλεκόμαστε με λάθος διλήμματα

Η κατάσταση είναι γενικά μπερδεμένη (αχ αυτή η διαίρεση με το μηδέν... και ανάθεμά με εάν καταλαβαίνω τι κάνουν πια στην Βουλή) αλλά μην λύνουμε λάθος προβλήματα (η τουλάχιστον μην παρεξηγούμαι γιατί γκρινιάζω) και, προς τούτο, λίγες απλοϊκές προτάσεις:

1) Το ερώτημα ΔΕΝ είναι εάν είναι καλύτερο νόμισμα το ευρώ ή η δραχμή:  Σαφώς και είναι καλύτερο το ευρώ από την δραχμή. Αντιπροσωπεύει μια μεγάλη οικονομία με πολλές συναλλαγές, και είναι σταθερό και πειθαρχημένο. Και την δραχμή την έχω συνυφάσει με υποτιμήσεις, και πληθωρισμούς, και απαγόρευση κίνησης κεφαλαίων, ροζ χαρτιά και τέτοια μυστήρια.

2) Το ερώτημα ΔΕΝ είναι εάν περάσαμε καλύτερα με το ευρώ από ότι με την δραχμή. Σαφώς και περάσαμε καλύτερα με το ευρώ. Είχαμε πρόσωπο και στο Λονδίνο και στο Μόναχο. , Μάθαμε το sushi, τα Cohiba και την αυτόνομη θέρμανση σε μεζονέτες με τζαμαρίες. Και οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι μας πέρασαν καλά σκάβοντας την Αττική.  Με ΔΑΝΕΙΚΑ.  Δανειστήκαμε για να καταναλώνουμε αυτά που οι άλλοι δούλευαν ή νομοθετούσαν ή μας λάδωναν για να πουλήσουν. Εμείς δανειστήκαμε για να καταναλώνουμε, εκείνοι για να παράγουν. Και μας επιδοτούσαν να μην παράγουμε. ΔΕΝ φταίει το ευρώ, καθ εαυτό για αυτά τα περίεργα, το ευρώ είναι ένα θαυμάσιο νόμισμα (αν και με αυτά που γίνονται ποτέ δεν ξέρεις...)

Υποψιάζομαι ότι το 90% του πληθυσμού μας, εάν ερωτηθεί "ευρώ ή δραχμή" θα πει "ευρώ", για τους παραπάνω δύο (ιστορικούς) λόγους, και όχι για την εκτίμηση του μέλλοντος. Ελπίζω οι πολιτικοί να μην σκέφτονται σαν το 90%.

3) Εγώ δεν θέλω επιστροφή στην δραχμή.  Αλλά θεωρώ την δραχμή σχεδόν αναπόφευκτη εξέλιξη χρεοκοπίας. Είτε την προκαλέσουμε εμείς, είτε μας την προκαλέσουν (και τα δύο είναι πολύ διαφορετικά).

4) Ούτε θέλω χρεοκοπία.  Αλλά φοβάμαι ότι τα ...fundamentals, (α) τα 350 που χρωστάμε, (β) το πρωτογενές έλλειμμα, (γ) το ΑΕΠ που είναι αυτό που είναι, (δ) η ύφεση και, προπαντός, (ε) η όχι τόσο ανεξήγητη πρεμούρα των Γερμανών να διαχειριστούν δικά τους προβλήματα μαζεύοντας την ρευστότητα (με την περιφέρεια πιο ευάλωτη σε τέτοιες κινήσεις), φοβάμαι ότι όλα αυτά καθιστούν την χρεοκοπία αναπόφευκτη. 

5) Εάν η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη, όποια μορφή και να πάρει, θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστη, γιατί θα είναι μια προσαρμογή σε πολύ χειρότερες καταστάσεις από αυτές που μάθαμε.  Η δυσαρέσκεια έχει σχέση και με την ταχύτητα της προσαρμογής. Το πόσο χειρότερες θα είναι οι καταστάσεις έχουν σχέση με την διαπραγμάτευση όρων.

6) Πάντα υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης, ακόμα και με πιστόλι στον κρόταφο (απλά, εάν χάσεις, τέλειωσες).   Εάν πρόκειται να τελειώσεις, καλύτερα να τελειώσεις ανώδυνα, ή γρήγορα, ή αφήνοντας κάτι στα παιδιά σου. Ωστόσο, σε χρεοκοπίες, το τέλος δεν χρειάζεται να έχει αίματα.

7) Η διαπραγμάτευση, για τον οφειλέτη,  πρέπει να έχει σαν προφανή στόχο τα συμφέροντα του οφειλέτη:  Nα χάσει όσα λιγότερα περιουσιακά στοιχεία, να μην δώσει επαχθείς εξασφαλίσεις που να καθιστούν την έκβαση απαράδεκτη, να κρύψει τον κουμπαρά, να εξασφαλίσει ρευστότητα κλπ κλπ.   Το πάνω χέρι στην διαπραγμάτευση το έχει αυτός που μπορεί να πείσει τον άλλον ότι θα χάσει εκείνος (ο άλλος) τα περισσότερα.  Ας μην μπούμε σε αυτό, αλλά το ισχυρότατο όπλο είναι:

8) Η απειλή του δις ιζ Πάρτα. Δεν έχω, έλα όταν έχω, κλπ.  Αν ο οφειλέτης πιστεύει ότι η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη, εάν δεν πετύχει το ζητούμενο (αυτά στο "7" παραπάνω) με την απειλή, το κάνει. Το κάνει ο οφειλέτης, με δική του πρωτοβουλία, για  να διαφυλάξει ό,τι μπορεί, ειδεμή θα του το πάρουν (μα δεν το βλέπετε;).  Και όταν του πάρουν ό,τι έχει και δεν έχει , τότε και μόνο τότε οι πιστωτές θα τον αφήσουν στην τύχη του.  Για αυτό και μόνο για αυτό ο archaeopteryx πάντα συστήνει μονομερές κανόνι όσο στέκεσαι στα πόδια σου. Με το που θα δεις ότι οι άλλοι είναι ...σκληροί.  Αυτό εκτός από κότσια, θέλει και:

9) Ποετοιμασία! Το κανόνι συνεπάγεται μηδενισμό της ρευστότητας, και δεν το βαράς εάν δεν είσαι έτοιμος και η Τράπεζα της Ελλάδος σίγουρα ξέρει τι χρειάζεται (Νόμισμα χρειάζεται... και φασόλια στο κελάρι)

Δεν λατρεύω την δραχμή, και γουστάρω το ευρώ,  αλλά εάν η χρεοκοπία μας είναι αναπόφευκτη και εάν η επιλογή μας είναι εκκαθάριση εν λειτουργία από τους πιστωτές ή κανόνι από εμάς, προτιμώ το κανόνι. Και το κανόνι προϋποθέτει δραχμή.

Πριν λοιπόν αποφασίσετε τι προτιμάτε, απαντήστε,παρακαλώ:  Θα χρεοκοπήσουμε τελικά ή όχι;

Και εάν απαντήσετε ότι θα χρεοκοπήσουμε,  τι προτιμάμε;  (α) εκκαθάριση εν λειτουργία -- με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ή (β) μονομερή στάση πληρωμών και δραχμή -- με ό,τι αυτό συνεπάγεται.  Αυτό είναι το δίλημμα, όπως το καταλαβαίνω εγώ.  Το τι συνεπάγεται το (α) και το (β) είναι άλλο πάλι θέμα... Προτιμώ ενστικτωδώς το (β) γιατί ο εκκαθαριστής και ο πιστωτής σε αυτή την άσκηση είναι το ίδιο πρόσωπο. Φρίκη. Τώρα με τι από όλα αυτά ασχολέιται ποιός, ό,τι ξέρετε, ξέρω.

Άσχετο, αλλά εκτιμώ ότι η "άλλη" πλευρά έχει στρατιές επιστημόνων και αναλυτών που επεξεργάζονται κάθε λεπτομέρεια και κάθε πτυχή τέτοιων απλοϊκών σκέψεων. Τους ...κλιματολόγους τους έχουν για μόστρα. Παιδεία... Να πού θέλαμε Γερμανό σύμβουλο... στον σχεδιασμό αυτής της άσκησης.