Για τους κανόνες της κομματικής ζωής και τις αρχές της κομματικής καθοδήγησης, και τι χρώμα σας αρέσει;

Όχι, δεν είμαι ο ...Λένιν. Αλλά εδώ και καιρό παρατηρώ δύο πράγματα που με έχουν φέρει στο ίδιο συμπέρασμα. Το πρώτο πράγμα είναι ότι τα ελλαδικά κόμματα δεν έχουν, τουλάχιστον από το 1989 και μετά, καμία σχέση με αυτό που θα λέγαμε κομματική ιδεολογία πριν το 1967. Το δεύτερο πράγμα είναι ότι αυτό έχει εμφανιστεί σε όλο τον Δυτικό και Αγγλοσαξονικό κόσμο, φουλ στην Ευρώπη, πολύ στην Αυστραλία και μετ' εμποδίων στην Αμερική.

Μια φορά και έναν καιρό, μετά τον Β' Π.Π., τα πράγματα ήταν απλά:  Ή ήσουν με την Δύση, ή με την Ανατολή. Με την πτώση της Σαϊγκόν το 1975, ο απλός κόσμος άρχισε να γίνεται πολύπλοκος, και με την αποχώρηση των Σοβιετικών από το Αφγανιστάν το 1989, ο κόσμος είχε αλλάξει. Και επειδή, σαν καλό μυρμήγκι, βλέπω μόνο τον δικό μου κόσμο, θα μείνω στην Ελλάδα: Από το 1989 μέχρι το 2008, περίπου, ο πολιτικός "κόσμος" είχε μπλε, πράσινο και λίγο κόκκινο, και ίχνη από άλλα χρώματα, που εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν ως δια μαγείας, αλλά η επιλογή στις κάλπες (ελέω εκλογικού νόμου, κομματικών χρηματοδοτών, και ΜΜΕ) ήταν εύκολη: Μπλε ή πράσινο;

Από την χρεοκοπία μας τον Μάϊο του 2010 μέχρι την 10η Νοεμβρίου 2011 φάνηκε ότι ο "πολιτικός" κόσμος της μεταπολίτευσης (όπως τον φανταζόμαστε οι αφελείς) είχε τελειώσει, και ότι το αόρατο χέρι της μαύρης σκιάς, που μάλλον ομιλεί γερμανικά, έχει κεντήσει με καινούργιες κλωστές και έχει μετεξελίξει τα χρώματα σε κάτι άλλο.

Οι εξελίξεις όμως έτρεξαν, και όπως το 1967, χτες, χρειάστηκε "παρέμβαση" για να διορθωθεί το κέντημα, έτσι, και χτες, υπήρξε παρέμβαση που μας έφτιαξε καινούργιο πολιτικό σκηνικό:

Σήμερα, καλοί μου άνθρωποι, ξημέρωσε μέρα με δύο, πάλι, κόμματα:  Το Πάνω και το Κάτω. Το Κάτω κόμμα σας δίνει την ψευδαίσθηση ότι εξακολουθείτε και είστε μαύρος, μπλε, πράσινος, παρδαλός ή κόκκινος, αλλά στην πραγματικότητα και πίσω από τα βίτσια και το βερνίκι του καθενός, είστε ...Γερμανός, είτε μασκαρεύεστε σαν λάτρης του Βάγκνερ, ή της Τάξης, ή της Ευρώπης, ή του Διεθνισμού, ή είστε απλά λιγούρηδες ζητιάνοι, με την Πράσινη Μούχλα οριζοντίως και παντού. Νομίζετε ότι έχετε "προτιμήσεις" αλλά είστε ενωμένοι και αποφασισμένοι. Προέχει η Τάξη και το πεντικιούρ με οικολογικό βερνίκι. Και οι Νέοι Πράσινοι; Μα δεν σας κάνει εντύπωση ότι έχουν εμφανιστεί, ως δια μαγείας, και παριστάνουν τους ρυθμιστές, από την Γερμανία μέχρι την Αυστραλία; Μέχρι και σε εμάς εμφανίστηκαν με ...εθνοσωτήρια άποψη! Μας ποιος να τους χρηματοδοτεί, άραγε...

Το Πάνω κόμμα ΔΕΝ υπάρχει ή είναι σε σύγχυση.  Το μόνο κοινό τους σημείο είναι ότι δεν είναι στο Κάτω κόμμα. Οι μαύροι αντιπαθούν τους κόκκινους, οι κόκκινοι αμφισβητούν τους μπλε, και οι παρδαλοί βρίζουν τους πάντες προσπαθώντας να βρουν τον ορθό δρόμο. Οι παλιοί πράσινοι είναι κατάλοιπα νοικοκυρέων μικροαστών που διάβαζαν τα "Νέα" επί Χούντας και τους αρέσει το εξοχικό τους. Το αόρατο μαύρο χέρι φροντίζει να είναι μονίμως διασπασμένο το Πάνω κόμμα, όπως, παλιότερα, άλλο αόρατο χέρι φρόντισε να είναι διασπασμένο το κόκκινο κόμμα..

Και αν σας περάσει η ιδέα ότι και το κόκκινο κόμμα υπήρξε μαϊμού δημιούργημα αόρατου χεριού για να ξεφορτωθεί το Ανατολικό Μέτωπο στον Α' Π.Π., τότε καταλαβαίνετε γιατί επιμένω, ότι οδεύουμε ολοταχώς σε Νεοφεουδαρχικές καταστάσεις που θυμίζουν 1900-1910. Ελπίζω το Πάνω κόμμα να βρει τρόπο να ...οργανωθεί.