Η «Ωραία Ελλάς» πάσχει από μειωμένη γεωπολιτική σημασία -- Ψυχρολουσίας συνέχεια

Η ανάλυση αυτή του Stratfor είχε εμφανιστεί και το καλοκαίρι (δεν την είχα προσέξει), ξανακυκλοφόρησε,  και, παρακάτω, παραθέτω μόνο δική μου μετάφραση των τελευταίων παραγράφων από το πλήρες κείμενο του Stratfor.  Στις 30 Σεπτεμβρίου είχα ανεβάσει αντίστοιχη ψυχρολουσία, οικονομικού περιεχομένου, από το Stratfor.

Όταν διαβάζω τέτοιες αναλύσεις, προσπαθώ να καταλάβω εάν υπάρχουν σοβαρές τρύπες που να αλλοιώνουν τα πρόχειρα συμπεράσματα, και προσπαθώ να δω εάν πρέπει να αναθεωρήσω απόψεις που έχω, π.χ. στο θέμα ταμπού.  Εάν, π.χ., ένα απο τα συμπεράσματα ισχύει (τα περί πρίζας) θα ήλπιζα οι δικοί μας να έχουν κάνει τα κουμάντα τους εδώ και καιρό.

Βλέπω επίσης την σκοπιμότητα διαφόρων κινήσεων εάν π.χ είναι κινήσεις τακτικής και όχι κάτι άλλο. Χωρίς να θεωρώ ότι η επιστροφή στον ...Μεσαίωνα είναι επιθυμητή ή ευχάριστη, νομίζω ότι κακώς δεν έχουμε προετοιμαστεί, σαν κοινωνία και σαν άτομα, είτε από μόνοι μας είτε από "αγαθή" κυβερνητική παραίνεση, για τα χειρότερα, όποια μορφή πάρουν αυτά.  Είχα γράψει πριν λίγο καιρό, τον φόβο μου ότι δεν θα έχουμε να φάμε, και όχι μόνο σε ένα από τα πιθανά σενάρια.  Και πέρα από αυτό τον φόβο, το δίλημμα "μειωμένη κυριαρχία ή χάος", που σαφώς σέρνεται, δεν ξέρω εάν και πώς πρέπει να το ερμηνεύσω. Πολύ φοβάμαι, ότι δεν τίθεται καν σαν δίλημμα. Δηλαδή και μειωμένη κυριαρχία και χάος.

Πολύ θα ήθελα, αλλά είμαι, ίσως, αιθεροβάμων, να υπήρχε λιγότερο θέατρο και κομματική αντιπαράθεση, περισσότερη ειλικρίνεια, και ίχνος λαϊκής νομιμοποίησης.  Μπορεί να είμαι αφελής, αλλά νομίζω ότι η ειλικρίνεια επιφέρει νομιμοποίηση, και ακούω αποφάσεις, φετφάδες, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι ακούω ειλικρίνεια, και ουαί και αλόιμονο εάν η ελικρίνεια είναι από συνδρομές σε αναλύσεις τρίτων.

Τα έθνη δύσκολα αγνοούν το πόσο γεωπολιτικά ασήμαντα μπορούν να είναι. Η Αθήνα ποτέ δεν το δέχτηκε αυτό.
Αντιθέτως, έκανε ότι μπορούσε για να παραμείνει μέλος του κλαμπ της Πρώτης Κατηγορίας, δανειζόμενη θεόρατα ποσά για τον πιο εξεζητημένο στρατιωτικό εξοπλισμό και παραποιώντας οικονομικά στοιχεία για να μπει στην ευρωζώνη. Αυτό ξεχνιέται στην σημερινή κρίση χρέους, που περιγράφεται συχνά -- κυρίως από τον Δυτικοευρωπαϊκό Τύπο -- σαν αποτέλεσμα Ελληνικής τεμπελιάς, σπατάλης και ανευθυνότητας.  Αλλά αντιμέτωπη με μια γεωγραφία που εμπεριέχει περιβάλλον κεφαλαιακής ανεπάρκειας και υπαρξιακή απειλή από την Τουρκία που αμφισβητεί τον πυρήνα του Αιγαίου, η Ελλάδα δεν είχε εναλλακτική λύση από το να χρεωθεί αφού οι Δυτικοί "προστάτες" της είχαν χάσει το ενδιαφέρον τους, και τώρα, και αυτή η εναλλακτική λύση αμφισβητείται. (Η προσπάθεια να διατηρήσει ποιότητα ζωής αντίστοιχη με αυτή της υπόλοιπης Ευρώπης έπαιξε ρόλο στην οικονομική δυσπραγία, αλλά και αυτό πρέπει να θεωρηθεί στο πλαίσιο του εκμοντερνισμού σε σχέση και με την γειτονική Τουρκία.

Σήμερα, η Ελλάδα δεν μπορεί καν να ονειρευτεί την επίτευξη της πέμπτης γεωοπολιτικής επιταγής της, δηλαδή την κυριαρχία της Ανατολικής Μεσογείου. Ακόμα και η τέταρτη γεωπολιτική επιταγή, η ισχυροποίηση της κυρίας χώρας, αμφισβητείται. με παράδειγμα την αδυναμία είσπραξης φόρων. Περίπου 25% της οικονομίας είναι στην παραοικονομία, το υψηλότερο ποσοστό ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες.

Η συνέχιση του ελέγχου του Αιγαίου είναι η πιο επιτακτική ανάγκη της Ελλάδας, και η επιτυχία της είναι απλά αδύνατη χωρίς ξένο "προστάτη".  Η ερώτηση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι εάν μπορεί να αποδεχθεί μειωμένο γεωπολιτικό ρόλο.  Και αυτό δεν το ελέγχει, αφού εξαρτάται από την στρατηγική της Τουρκίας.  Η Τουρκία είναι ανερχόμενη δύναμη, γεωπολιτικά, με σκοπό προβολής επιρροής στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο.  Η ερώτηση είναι εάν η Τουρκία θα εστιάσει τις προθέσεις της στο Αιγαίο, ή εάν θα θέλει να συμβιβαστεί με την Ελλάδα, και να συγκεντρωθεί σε άλλα ενδιαφέροντα.

Τελικά, η Ελλάδα πρέπει να βρει τρόπο να γίνει ξανά χρήσιμη σε μία ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις -- όχι πιθανό, εκτός εάν επιστρέψει κάποια σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων στα Βαλκάνια, ή να επιδιώξει ειρήνη διαρκείας με την Τουρκία, και να μάθει να ζει με τα δικά της γεωπολιτικά μέσα.  Σε κάθε περίπτωση,   τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την Ελληνική ιστορία. Τα 110 δις του "πακέτου σωτηρίας" από το ΔΝΤ και την ΕΕ έχουν πολλούς περιορισμούς λιτότητας και είναι πιθανό να αποσταθεροποιήσουν την χώρα σε σημαντικό βαθμό. Ο συνδυασμός της κοινωνικής γεωγραφίας, την αντιπαλότητας του ρήγματος αριστεράς και δεξιάς και το παρελθόν ιστορικής και κοινωνικής βίας με τα μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΕ, θα αποδυναμώσουν περαιτέρω την Κυβέρνηση και θα υπονομεύσουν τον έλεγχο. Η ενδεχόμενη χρεοκοπία είναι σχεδόν βέβαιη δεδομένου του ύψους του χρέους που θα ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ.

Είναι θέμα χρόνου (και όχι επιλογής) να "τραβήξουν την πρίζα" στην Ελλάδα από την ΕΕ, που θα είναι στην πρώτη ευκαιρία που η Ελλάδα δεν θα είναι συστημικό ρίσκο για την Ευρώπη.  Σε αυτό το σημείο, και χωρίς πρόσβαση σε διεθνή κεφάλαια, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι αντιμέτωπη  με πλήρη κατάρρευση του πολιτικού ελέγχου, και κοινωνική βία που δεν έχει δει από την περίοδο της χούντας και την δεκαετία του '70. Η Ελλάδα, επομένως, βρίσκεται σε άγνωστη κατάσταση. Για πρώτη φορά από την περίοδο του 1820 είναι πραγματικά μόνη της.

http://www.stratfor.com/analysis/20100627_geopolitics_greece_sea_heart

και στο scribd.