Και θα καταστραφούμε και θα γίνουμε δούλοι. Στην Ελλάδα εξαφανίζεται πια ο "μεσαίος χώρος" ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, εκείνο των Δούλων και των Εφιαλτών και όσων αγωνίζονται για την πατρίδα τους.
Πέρα από την πλάκα η κατάσταση είναι όντως πολύ σοβαρή.
Στο μέτωπο της αγανάκτησης κυριαρχεί το απόλυτο ξεφούσκωμα, και την μούντζα έχει διαδεχθεί το ζάπινγκ στα κανάλια εις αναζήτησιν πρωθυπουργού. Ωραία η διαμαρτυρία, αλλά προϋποθέτει και απέναντί της εξουσία, και η εξουσία για τον αγανακτισμένο είναι δουλειά των άλλων, αυτών τους οποίους ψηφίζει ή περιμένει να ανεβούν στην εξουσία και αυτών με τους οποίους αποκτά το δικαίωμα μετά να "αγανακτεί."
Στο οικονομικό μέτωπο, είναι ξεκάθαρο για μένα ότι η συζήτηση "ευρώ ή δραχμή" έχει - ντε φάκτο - χάσει κάθε νόημα και ότι η μοναδική πια πραγματική συζήτηση αφορά την διαχείριση της οικονομίας εκτός ευρωζώνης σε μια δίκαιη για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα κατεύθυνση.
Σε δε πολιτικό επίπεδο (σύμφυτο με το προηγούμενο) η Αριστερά (κομμουνιστική και μη) πρέπει να αρχίσει να διατυπώνει ρητά κάποιες προτάσεις για μια - έστω μεταβατική - οικονομία εκτός ευρώ, που να προστατεύει την εργαζόμενη πλειοψηφία από οικονομικούς καιροσκοπισμούς και την άγρια εκμετάλλευση των αγορών.
Δηλαδή "να ξανανακαλύπτουμε τον τροχό" σε μια διαλυμένη (πρωτογενώς και δευτερογενώς) Ελλάδα ... πιασ' τ' αυγό και κούρεφτο!
Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που το Star έχει ειδήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε! Εκεί συνήθως έχει μπούτια και βύζους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την πλάκα η κατάσταση είναι όντως πολύ σοβαρή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μέτωπο της αγανάκτησης κυριαρχεί το απόλυτο ξεφούσκωμα, και την μούντζα έχει διαδεχθεί το ζάπινγκ στα κανάλια εις αναζήτησιν πρωθυπουργού. Ωραία η διαμαρτυρία, αλλά προϋποθέτει και απέναντί της εξουσία, και η εξουσία για τον αγανακτισμένο είναι δουλειά των άλλων, αυτών τους οποίους ψηφίζει ή περιμένει να ανεβούν στην εξουσία και αυτών με τους οποίους αποκτά το δικαίωμα μετά να "αγανακτεί."
Στο οικονομικό μέτωπο, είναι ξεκάθαρο για μένα ότι η συζήτηση "ευρώ ή δραχμή" έχει - ντε φάκτο - χάσει κάθε νόημα και ότι η μοναδική πια πραγματική συζήτηση αφορά την διαχείριση της οικονομίας εκτός ευρωζώνης σε μια δίκαιη για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα κατεύθυνση.
Σε δε πολιτικό επίπεδο (σύμφυτο με το προηγούμενο) η Αριστερά (κομμουνιστική και μη) πρέπει να αρχίσει να διατυπώνει ρητά κάποιες προτάσεις για μια - έστω μεταβατική - οικονομία εκτός ευρώ, που να προστατεύει την εργαζόμενη πλειοψηφία από οικονομικούς καιροσκοπισμούς και την άγρια εκμετάλλευση των αγορών.
Δηλαδή "να ξανανακαλύπτουμε τον τροχό" σε μια διαλυμένη (πρωτογενώς και δευτερογενώς) Ελλάδα ... πιασ' τ' αυγό και κούρεφτο!
Κουράστηκα ....