Η Ελληνική ανταγωνιστικότητα (2) Η σημαδεμένη τράπουλα

Το ότι δεν είμαστε πλούσια χώρα, δεν θέλει καμία φιλοσοφία για να το καταλάβουμε. Το γιατί δεν είμαστε πλούσια χώρα σηκώνει συζήτηση, και δεν γίνεται σε ένα blog, ή σε μία ανάρτηση.

Μου έστειλε η Ζάχαρη το εξής σημείωμα:

Το πρόβλημα με την γεωργία πάει πιο πέρα.Μπορούσαμε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας αλλά για εξαγωγή δύσκολο.Δεν θα μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε άλλες αγορές γιατί χρειάζονται κεφάλαια εκτός τραπεζών, φθηνότερο πετρέλαιο, μεγαλύτερες εκτάσεις καλλιέργειας ανά παραγωγό, εξειδίκευση κατά περιοχή, περιορισμό δασμών, για να μειώσουμε το κόστος...και πάλι έχουμε δρόμο.Δεν βγαίνουμε να συναγωνιστούμε άλλες χώρες σε τέτοια προϊόντα. Στο τέλος τα ξένα μας έρχονται φθηνότερα.

Η @Ζάχαρη έχει απόλυτα δίκιο. Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, οι σύμμαχοι και οι εχθροί, οι ευκαιρίες και οι απειλές, είναι αυτά που είναι, και άνθρωποι πιο ξύπνιοι από εμένα σίγουρα τα αναλύουν και τα ξέρουν. Δυστυχώς, η λίγη
 μου εμπειρία στην Ελλάδα, είναι ότι ενώ έχουμε σκεπτόμενους και ξύπνιους ανθρώπους, συνήθως υπερισχύει η άποψη αυτών που έχουν άμεσο οικονομικό συμφέρον, και αυτοί δεν είναι πάντα ούτε καλοί κ' αγαθοί, ούτε έχουν ιδιαίτερα μακροχρόνιο ορίζοντα.  Ούτε είναι ανεξάρτητοι από ξένες επιρροές, που δεν έχουν συμφέρον την Ελληνική "επιβίωση", αλλά τα δικά τους, τα "ξένα" συμφέροντα.

Oι γαλλικές πατάτες μπορεί να είναι φθηνότερες από τις ντόπιες, αλλά οι ντόπιες απασχολούν ντόπιους και κρατάνε τον κόσμο στον τόπο του, αντί να τον στέλνουν μετανάστη στην Κεντρική Ευρώπη, ή επίδοξο υπάλληλο σε κάποιον Δήμο της Αττικής. Και μόνο αυτό το δίλημμα φτάνει για ατέρμονα συζήτηση, αλλά, λίγο αφοριστικά, εάν την απόφαση την ελέγχει ο έμπορος της πατάτας, ή ο Γάλλος ή Βέλγος ή Γερμανός ιδιοκτήτης του σουπερμάρκετ Χ, Ψ, ή Ζ, δεν θέλει φιλοσοφία από ποῦ τελικά θα έρθουν οι πατάτες. Και αυτό, επειδή και στην "ενωμένη" Ευρώπη, μία από τις μάχες, είναι για τα εμπορικά ισοζύγια, και, όπως στο παράδειγμα της ζάχαρης, της προηγούμενης ανάρτησης, οι "μηχανισμοί" είναι αρκετά πιο πολύπλοκοι από ότι αντιλαμβάνεται ο μέσο καταναλωτής ή καλλιεργητής.

Δεν δηλώνω γνώστης ή επίδοξος αρμόδιος γεωργικών θεμάτων, αλλά από όσα έχω δει στην μεταπολεμική Ελληνική βιομηχανία (ναι, είχαμε μεταπολεμική Ελληνική βιομηχανία) η τράπουλα ήταν σχεδόν πάντα σημαδεμένη.  Η Softex δεν φαγώθηκε επειδή δεν είχε ανταγωνιστικότητα, αλλά επειδή ενόχλησε ξένους, που βρήκαν πρόθυμους ντόπιους συμμάχους (και τον ΔΟΛ ένα από αυτούς) και την ...χάσαμε.  Η ΑΓΕΤ είχε και παραείχε συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά ...χάθηκε και αυτή στον πόλεμο των τσιμέντων, θέμα λίγο ταμπού.  Οι καιροί που αλλάζουν, δεν δικαιολογούν από μόνοι τους την εξέλιξη ελληνικών επιχειρήσεων από το 1960 μέχρι σήμερα.  Δεν είμαι, π.χ., υπέρ του "κρατικού" ΟΤΕ, αλλά η "ιδιωτικοποίηση" του ΟΤΕ, δεν ήταν ιδιωτικοποίηση, ή ήταν λίγο sui generis. Ο ΟΤΕ ήταν αναλογικός όταν τα ψηφιακά συστήματα ήταν τσάμπα, και καμία έλλειψη γης ή πετρελαίου δεν οδήγησε την ιδιωτικοποίηση εκεί που την οδήγησε, και ποιος θα τολμήσει να ανοίξει το στόμα του που όλοι οι "γνώστες" είναι λερωμένοι; Ούτε η Ολυμπιακή Αεροπορία του Ωνάση έπρεπε να φτάσει στην φάση που έφτασε, και ενώ οι πάντες ήξεραν το "σωστό" κανείς δεν το έκανε, με τους συνδικαλιστές να φωνάζουν τα μαξιμαλιστικά τους αιτήματα που νομοτελειακά οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση, στην οποία η Aegean και η νέα Ολυμπιακή έγιναν feeders δύο ξένων εταιριών, και η ΕΕ της Λουφτχάνσα δεν τους επιτρέπει να συγχωνευθούν για λόγους ...ανταγωνισμού(!!!) και κανείς δεν ξεράθηκε από τα γέλια. Την "απελευθέρωση" της ΔΕΗ την ζούμε... Κάτι σαν την επίλυση του ...Νέφους με διπλασιασμό εισαγόμενων αυτοκινήτων.

 Με την κρίση, η σημαδεμένη τράπουλα θα πιάσει και τα τελευταία υπολείμματα του Ελληνικού κεφαλαίου.  Όποιος εξάγει, οπουδήποτε και ο,τιδήποτε θίγει τα πλεονάσματα των Βορείων Ευρωπαίων, θα αντιμετωπίζει τα πιο απίθανα εμπόδια, πέρα από την χρηματοδότηση, είτε στην ευρω-πιστοποίηση, είτε τις πράσινες προδιαγραφές, είτε σε άλλες ευρω-γραφειοκρατίες.   Ακόμα και οι διαπλεκόμενοι που μέχρι τώρα υπήρξαν πρόθυμοι "συνεργάτες" θα ανακαλύψουν τις μη αγαθές προθέσεις του μέχρι τώρα δήθεν υποστηρικτή τους.  Και εάν αυτοί το καταλάβουν, και εάν δεν είναι ήδη αργά, ίσως την γλυτώσουν, και μαζί με αυτούς, και εμείς.

Είπε η @Ζάχαρη για πετρέλαιο και κεφάλαιο.

Ποτέ δεν μας περίσσευε κεφάλαιο, και ζούμε με ένα Κράτος συνεχιστή παρακμιακής αυτοκρατορίας. Η "κρατικιστική" νοοτροπία του '60 έγινε "σοσιαλιστική" το '80,  "πελατειακή" το '90, και lifestyle-καταναλωτική το '00.  Οι 4 αυτές νοοτροπίες δεν ευνοούν το "κεφάλαιο" και οι τελευταίες τρεις το εξανεμίζουν. Αν η δεκαετία του '60 ήταν ψυχροπολεμική, οι επόμενες ήταν μάλλον ...ευρωπαϊκές.  Και τώρα, η διάλυση του κεφαλαίου αφορά όχι μόνο στους "κακούς" βιομήχανους, αλλά στο κομπόδεμα.

Πετρέλαιο δεν έχουμε (και δεν με νοιάζει εάν και τι μπορεί να έχουμε), αλλά ΠΟΙΟΣ μπλόκαρε τις μονάδες λιθάνθρακα και το φτηνό ρεύμα;  Μην πιστέψετε ούτε για δευτερόλεπτο ότι το έκαναν οι "οικολόγοι".  Εγώ σχεδόν δεν πιστεύω ότι οι Έλληνες "επιχειρηματίες" κατάλαβαν τι έκαναν.  Όσο οι συνδικαλιστές του Πασόκ στην Ολυμπιακή κατάλαβαν την ανοησία τους, άλλο τόσο καταλαβαίνουν και οι "οικολόγοι" και οι "επιχειρηματίες" ότι δουλεύουν για τον ίδιο, πάντα τον ίδιο, που από τις παραμονές του 1990, με διάφορους πρόσκαιρους συνεταίρους, αγοράζει πολιτικούς, περνάει Νόμους, γράφει και επικαλείται "Ευρωπαϊκούς" "Νόμους", σημαδεύει την τράπουλα, και ελέγχει ισοζύγια, δίκτυα, κλπ.  Και τι πιστεύετε θα κάνουν τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά για τα ισοζύγια, ή την ...ενέργεια;

Αυτή η γκρίνια είναι συνέχεια της εξομολόγησης
Το γράφημα είναι από εδώ.
Ποιόν φοβούνται οι Αμερικάνοι;
Δείτε και την προσπάθεια ανταγωνισμού με την ...Κίνα