Δύο χρόνια αργότερα

Καλή Σαρακοστή.

Δυστυχώς, με λίγες διαρροές, οι Γερμανοί βουλευτές, ψήφισαν να μας "βοηθήσουν".

Το βασικό που πετύχαμε τα τελευταία δύο χρόνια είναι ότι όλοι οι ξένοι γράφουν για εμάς, και όσο περνάει ο καιρός, τόσο το πόπολο συνηθίζει στην ιδέα ότι μπορεί και να βγούμε από το ευρώ ή και ότι η "χρεωκοπία" (όπως την λένε, αφελώς, όσοι αρνούνται το γεγονός ότι χρεωκοπήσαμε, με πασοκική Βουλευτική πλειοψηφία την άνοιξη του 2010, με συναινετική επιβεβαίωση το τέλος του 2011) ήταν, τελικά, αναπόφευκτη.  Η διαφορά βέβαια θα είναι ότι μεταξύ 2010 και 2012:


1) το Πασόκ πέρασε 2 σκουπιδονόμους, τον ένα συναινετικά, και έβγαλε τους σκουπιδιάρηδες της επιλογής του (και δεν εννοώ τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, εννοώ όλη την μαφία των ΟΤΑ).

2) μερικοί πίστεψαν ότι "μπόρα είναι θα περάσει" αλλά ξύπνησαν,

3) έχουμε υποθηκευτεί και τώρα θέλει άλλα κότσια να κάνουμε στάση πληρωμών -- αλλά όλα γίνονται,

4) η ΝΔ αποφάσισε ότι, τελικά, είναι λίγο μνημονιακή (αυτός ο "ευρωπαϊκός" προσανατολισμός θα μας φάει),

5) οι "Ευρωπαίοι" κοντεύουν με το firewall τους, αφού παραλίγο να φουντάρουν τον περασμένο Νοέμβριο,

6) παίζει η μάχη των εντυπώσεων, αν θέλουμε εμείς να φύγουμε ή θέλουν αυτοί να μας βγάλουν (άκουσα και την σοφία ότι παζαρεύουμε για καλύτερο πακέτο αποζημίωσης... λες και δεν ξέρω ότι οι άλλοι δεν δίνουν αν δεν πάρουν),

7) σαφώς και παίζουν τα ευρωπαϊκά προεκλογικά,

8) διορίσαμε (ή μας διόρισαν) έναν συμπαθή αχυράνθρωπο,

9) διατυμπανίζεται η πλήρης απαξίωση, ανικανότητα, φαυλότητα και όποια άλλα κακή λέξη θέλετε για το πολιτικό σύστημα, που επιπλέον,

10) σαλαμοποιείται με την ημέρα με αποτέλεσμα η ακυβερνησία να είναι δεδομένη, και πληθαίνουν οι κραυγές από πονηρούς και από υπέρχοντρους που θέλουν την εκχώρηση κυριαρχίας και, παράλληλα,

11) χάθηκε ή χάνεται η ευκαιρία αντιμνημονιακού κόμματος. Το πιο αξιοπερίεργο πολιτικό φαινόμενο των ημερών. Ή είναι το αόρατο χέρι που κυβερνάει που φροντίζει πριν από εμάς για εμάς; Θα συνεργαστεί ο Αβραμόπουλος με τον Πάγκαλο και ο Βενιζέλος με τον Σαμαρά, αλλά ο εμφύλιος μεταξύ των άλλων αντιμνημονιακών, μαίνεται. Κάτι μου θυμίζει από Εθνική Αντίσταση.

12) Με το που επισήμως ή ανεπισήμως θα σκάσουμε, ακόμα κι αν πάμε σε δραχμή, οι σωτήρες μας θα είναι Ευρωπαίοι, και η "σωτηρία" μας θα είναι και η τελειωτική άλωση, και τέλος, άσχετα αν θα αντέξει αυτή η Ευρώπη, ή όχι.

Πώς καταφέρνουμε σε αυτή την χώρα και όταν έχουμε δύο Έλληνες να συζητάνε για ένα θέμα, ακούμε 3 ή 4 διαμετρικά αντίθετες απόψεις;

Να κι ένα σωτήρας, εδώ.