Οι ευρωεταίροι μας

Το ύφος του κυρίου στην αναπηρική φαίνεται καλύτερα με κλικ στην εικόνα, ή στο πρωτότυπο, εδώ, από αυτήν την ανάρτηση. Τα χεράκια της διαδόχου του DSK φαίνονται και έτσι.  Τα σχόλια δεν είναι ...τεχνοκρατικά, αλλά έχουν πλάκα. Καημένε Βενιζέλο, τι σου 'μελε να πάθεις...

Η συζήτηση του Αλαμανού (έτσι τους λένε στα Πορτογαλικά) με τον Πορτογάλο ΥΠΟΙΚ, είναι πιο ενδιαφέρουσα: Όταν τελειώσουν με εμάς, θα είναι πιο ...μαλακοί με τους Πορτογάλους.  Μας κάνουν παράδειγμα προς αποφυγή.

Το ενδιαφέρον που είδα χτες-προχτές στον ΖΗ, είναι ότι αναπτύσσεται κι άλλο spread, αυτό μεταξύ τραπεζών που έχουν πάρει τα τριετή δάνεια προς ευρωτράπεζες του LTRO της ΕΚΤ, και αυτών που δεν τα έχουν χρειαστεί. Αυτό, κάτι λέει για την ΕΚΤ και για τα ευρώ που δανείζει με όλο και ευτελέστερα collateral. Αν το spread αυτό επιμείνει, είναι η αρχή του ευρωσούντ ή ότι το πούνε (δικιά μου ...θεωρία, αλλά είναι να απορώ τι θα γίνει σε τρία χρόνια... Ο Αλαμανός το έχει πει:  Η κρίση αυτή έχει βάθος χρόνου).

Ο σκοπός του LTRO είναι ρευστότητα για να μην ανεβαίνουν τα spreads των χωρών που έχουν επιτοκιακή  απόκλιση.  Το είχα αναφέρει και σαν ένδειξη ότι φτιάχνεται το firewall, ο τοίχος προστασίας της Ευρωζώνης από την (νομοτελειακή) στάση πληρωμών.  Για το firewall έγραψα εδώ, και εδώ.  Αν θέλετε επανάληψη γιατί είναι απαραίτητη η ρευστότητα στην διατραπεζική, εδώ.

Η βαρεμάρα που με πιάνει όταν όλο βλέπω αυτό το σκηνικό δεν περιγράφεται, αλλά παρηγοριέμαι με τον Leonard Cohen.