Συνέλευση για το βάψιμο της πολυκατοικίας

Η Δημοκρατία δεν είναι τέλειο πολίτευμα, και η ερμηνεία του "τι είναι" και τι "δεν είναι" Δημοκρατία επίσης σηκώνει πολλή κουβέντα. Δεν είναι αυτά του παρόντος, ούτε έχουν σημασία οι απόψεις "μη ειδικού", που έχω συμπεριλάβει στην ενότητα "res pupblica", ή δημόσια πράγματα. Αλλά ας πούμε, μπακαλίστικα, ότι η Δημοκρατία είναι ένας μηχανισμός λήψης αποφάσεων. Μερικές αποφάσεις, π.χ "τι χρώμα θα βάψουμε την πολυκατοικία", παίρνονται πλειοψηφικά, γιατί έτσι λέει το Καταστατικό, ή το Σύνταγμα. Μερικές αποφάσεις είναι πιο σημαντικές και ίσως δεν αρκεί η πλειοψηφία. Ίσως χρειάζεται
ομοφωνία. Ή ενισχυμένη πλειοψηφία. Ή κάτι παρεμφερές.

Εδώ, έχουμε μία απόφαση που δεν είναι καθόλου απλή, και σίγουρα όχι και απόλυτα κατανοητή, εάν κρίνω από τα επιχειρήματα (ακόμη και τα ...δικά μου) που καταλήγουν σε διαμετρικά αντίθετα συμπεράσματα. Ίσως δεν είναι καν απόφαση, αλλά ...μπλόφα, που απευθύνεται σε ...άλλους. Και σαφώς η άποψή μου δεν μετράει. Η αρθρογραφία σε εφημερίδες ή μπλογκς, δεν είναι ψήφος. Δεν είναι καν διαλογική συζήτηση. Δεν μετράει. Ίσως δίνει ...ύφος. Ή εάν μετρούσαμε απόψεις, να ήταν ...ενδεικτική. Ή εκτονώνει. Αλλά δεν είναι ψήφος.

Ούτε είναι τα επεισόδια έξω από την Βουλή "ψήφος", ούτε ξέρω εάν είναι αυθόρμητα, ή στημένα, ή εάν εξυπηρετούν την όρεξη για ...θεάματα.

Και ενώ μένω κάπου στην Ελλάδα, δεν έχω ιδέα τι άποψη έχει ο "Βουλευτής" που με εκπροσωπεί, ούτε αυτός έχει ιδέα τι άποψη έχω. Ίσως ούτε τον νοιάζει. Και εάν τον ένοιαζε, τίθεται θέμα εάν θα διαγραφεί ή κάπως αλλιώς τιμωρηθεί εάν με εκπροσωπήσει, εάν αυτή του η τοποθέτηση είναι... είναι τι; Λάθος; Σωστή; Πατριωτική; Μη πατριωτική;

Ψηφίζουμε για χρώμα πολυκατοικίας (αλλά όχι για μπογιατζή), και δεν είναι καν σαφές ότι έχουμε δικαίωμα να την βάψουμε, ή εάν μετακομίσαμε χτες βράδυ και είμαστε σε άλλη πολυκατοικία. Γρήγορα, να δούμε εάν έχει λεφτά, για να ψηφίσουμε τι χρώμα θα την βάψουμε.