Το ερώτημα είναι βέβαια ρητορικό... Αν και η πρώτη παράγραφος του υπομνήματος του Stratfor θα μου άφηνε την ιδέα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει: http://www.scribd.com/doc/85170669/Srtafor-Germany-s-Strategy-the-State-of-the-World.
Ο Friedman λέει ότι η δομή της Ευρώπης ίσως αλλάζει, τώρα, για πρώτη φορά μετά το 1991, ή μετά το τέλος του Β' Π.Π.
Επισημαίνει ότι η Γερμανία βασικά από την αρχή φοβόταν συμμαχία Γαλλίας-Ρωσίας, πόσο μάλλον την Τριπλή Entente που είχε και την Αγγλία. Μετά τον Β' ΠΠ, η στρατηγική της Γερμανίας είχε τρεις πτυχές: (α) Προστασία μέσω ΝΑΤΟ από την ΕΣΣΔ. Αυτό περιόριζε μεν την "εθνική κυριαρχία" της, αλλά μείωνε και την εντύπωση ότι η Γερμανία ήταν απειλή (η έμφαση δικιά μου), (β) ευθυγράμμισε την οικονομία την με αυτή της υπόλοιπης Ευρώπης (να' ναι καλά ο Τζωρτζ Μάρσαλ) και (γ) εξάσκησε την εθνική κυριαρχία της εσωτερικά, χωρίς να απειλεί τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτό δούλευε καλά μέχρι την κρίση του 2008 (εγώ λέω μέχρι το 1987 που είδαν την μετέπειτα φάση να έρχεται και άρχισαν να ετοιμάζονται -- και που τα στοιχεία λένε εκ των υστέρων ότι μια χαρά ετοιμάστηκαν).
Τώρα η Γερμανία έχει δύο λύσεις:
Ή να συνεχίσει να "βοηθάει" την Ευρώπη (που την έχει [ακόμα, λέω εγώ] ανάγκη) με την φόρμουλα της λιτότητας και την ανάληψης κυριαρχίας από την Γερμανία, στην περιφέρεια [αφού όμως ήδη εισέπραξε τον άμπακα η Γερμανία] κάτι όμως που θεωρείται αντικειμενικά δύσπεπτο.
Ή να τα βρει με την Ρωσία που έχει ενέργεια και πληθυσμιακό δυναμικό. "If the workers cannot be brought to the factories, the factories can be brought to the workers. In short, there is substantial synergy between the Russian and German economies".
Το ΝΑΤΟ δεν τα πάει πολύ καλά, οι εθνικές πιέσεις στην "Ευρώπη" είναι αυξημένες και μακροχρόνια η Γερμανία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει άλλο την Ευρώπη οικονομικά (η έμφαση δικιά μου) και επομένως η σχέση με την Ρωσία είναι μια λύση.
Επί του παρόντος η Γερμανική "μη επιθετική" στρατηγική βασίζεται στην σχέση με την Γαλλία, αλλά και η Γαλλία ζορίζεται. Τα στρατηγικά συμφέροντα της Γερμανίας δεν είναι η σχέση με την Γαλλία, αλλά σχέση είτε με την Γαλλία είτε με την Ρωσία, με ιδανική την Γαλλο-Γερμανο-Ρωσική συνεννόηση.
Το πρόβλημα σε όλα αυτά είναι η μερκαντιλιστική (δικός μου ο όρος, εδώ) προσέγγιση της Γερμανίας σε σχέση με την Γαλλία, οπότε η Γαλλία θα είχε άλλους "Μεσογειακούς" προσανατολισμούς, και η Γερμανία θα είχε την προσέγγισή της με την Ρωσία και αυτό θα επηρέαζε και την στρατηγική θέση των ΗΠΑ (και ρωτώ εγώ εάν αυτός ο συνδυασμός θα άρεσε στους ...Ρώσους)
Μετά από αυτά, εάν εγώ σχεδίαζα τον κόσμο, θα σχεδίαζα την Γαλλορωσική φιλία, την Γαλλοπολωνική φιλία, την Πολωνορωσική φιλία και σίγουρα την Αγγλορωσική και την Αγγλογαλλική. Η ανάλυση του Stratfor... τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει... Μου θυμίζει 1984.
Αν δεν είχαμε πάνω από 80.000.000 νεκρούς από τον Α' και τον Β' ΠΠ (με τουλάχιστον 3.000.000 σε επί τούτου βιομηχανικές εγκαταστάσεις), όλα αυτά θα ήταν και ψυχαγωγικά. Πείτε μου τώρα για τα θύματα από το ...Φαινόμενο του Θερμοκηπίου.
Οχι,απο τοτε που τις χαρισανε χρεη καλη ωρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για την Ρωσια...θα δυσκολευτει αν σκασει η Ελλαδα -λογω Κυπρου.
Η Γερμανια θα πρεπει να προσεξει ποιανου το χατηρι θα κανει.
Μπλεξανε με τα Βαλκανια...
O Stearns στο βιβλίο του περιγράφει απλά το θέμα, η διεθνής θαλάσσια δύναμη είναι οι ΗΠΑ, η χερσαία η ΕΣΣΔ και σημερινή Ρωσσία. Διαλέγεις και παίρνεις. Και το πρόβλημα των Γερμανών είναι ότι δεν μπορούν να διαλέξουν. Ναυτικά είναι μηδέν, και στρατιωτικά εχουν δοκιμάσει δύο φορές και είδαμε την κατάληξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνας δυναμικός και ικανός λαός αποκομμένος σε έναν χώρο που δεν αφήνει περιθώρια για παιχνίδι.
Τι να κάνουμε, αυτά έχει η ιστορία.
Τώρα προσπαθούν να επβληθουν εμπορικά, και πάλι την κάτσανε τη βάρκα. Από τη μια η Κίνα που προσφέρει 80% της ποιότητας του στο 20% της τιμής. Από την άλλη το "inner eye" (Βλέπε The Hidden Persuaders)του καταναλωτή που μπορεί να ενεργοποιηθεί και να τους διαλύσει και αυτό μάλλον έχει αρχίσει, οι καταναλωτές υποσσυνείδητα αποφεύγουν τα γερμανικά προϊόντα. Χωρίς πωλήσεις δεν υπάρχει Imperium, μερκαντιλιστίκό ή άλλο.
Μια ματιά στα παλιά ειδησεογραφικά φιλμ των 30s δείχνει την κωμικοτραγωδία τους. Οι άνθρωποι που μακέλλεψαν τον κόσμο να περιφέρονται ντυμένοι με διάφορες στολές και μυθολογικά σύμβολα. Ενα μίγμα φαντασιωσικου παιχνιδιού και φρίκης. Δεν είναι για φόβο, για ...σιμο είναι.
Kaymakchalan
...όταν το “φλογερόν” του έρωτος εξελίσσεται σε “άσβεστον” του μίσους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς από τον έρωτα της Σίσσυς των Αψβούργων φτάσαμε στο μίσος του Σόιμπλε;
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2012/02/ellinogermanikes-sxeseis.html