Προσωπικά και ενστικτωδώς πάντα προτιμώ Ελληνόκτητο κεφάλαιο από ξένο κεφάλαιο, αλλά...

Δεν είμαι ούτε υπέρ, ούτε κατά είτε της Eurobank είτε της Εθνικής. Αλλά...

Ο σημερινός Λάτσης εμφανίστηκε στην Ελλάδα, στα τελευταία του Αντρέα Παπανδρέου. Μετά κάποιον Σαλιαρέλη, ρωτήστε κανέναν παλιό. Αγόρασε κάτι προβληματικές τράπεζες που είχαν χάσει λεφτά από κλοπές και διαφθορά, και μία που ήταν σχετικά καθαρή, αλλά ο Καψάσκης δεν είχε φτιάξει διάδοχη κατάσταση (ως είθισται, στην Ελλάδα, με λίγες εξαιρέσεις). Αγοράζοντας την Τράπεζα Κρήτης, αγόρασε το Πασόκ, αφού αγόρασε το know-how των pampers. Το πόσο την αγόρασε δεν έχει σημασία. Οι παπαγάλοι ήταν στημένοι να κάνουν την δουλειά τους και την έκαναν, αλλά το αν την αγόρασε φτηνά ή ακριβά, δεν έχει σημασία. Ακριβά σας λέω την αγόρασε, αλλά άντε να καταλάβεις "πόσο κάνει ο έλεγχος του Πασόκ" την δεκαετία του 1990. Περί τα 200-300 δις ευρώ, λέω εγώ, (αλλά εκ των υστέρων).

Καλά έκανε, θα πείτε. Έφτιαξε μια κρίσιμη μάζα "τράπεζας" με 3-4 στελέχη, μερικά αξιοσέβαστα και μερικά ...λιγότερο αξιοσέβαστα. Ο κόσμος το είχε βούκινο και εμείς κρυφό καμάρι ότι η "Τράπεζα" ήταν αυτό που ήταν, αλλά επέζησε και ήταν και γυαλιστερή χάρη στην φούσκα του Χρηματιστηρίου (και την ένταξη στο ευρώ, που κίνησε όλη την περίοδο) και στον έλεγχο που είχε στο Πασόκ.  Η Eurobank ήταν πολύ πιο διακριτική από την Πειραιώς, όσον αφορά της φούσκα του ΧΑΑ, αλλά ωφελήθηκε όσο και η Πειραιώς, επομένως, με το "cui bono?"...  Η Πειραιώς ήταν η "πολυμετοχική" εκδοχή της Eurobank, και αυτή είχε έναν βασικό μέτοχο, αλλά είχε και πολλούς άλλους επιχειρηματίες, που αν τους δείτε, είναι το τέλος της παλιάς φρουράς, και πολλά νεα τζάκια (και αρκετοί γερμανοτσολιάδες), άλλες ισορροπίες, και το φαινομενικό αφεντικό της μεγαλούργησε ως "ισορροπιστής" (αν και δεν ξέρω πόσο και ποιός έσπρωχνε ποιόν).

Απλοϊκά, η Eurobank και η Πειραιώς, ήταν το Πασόκ 1990-2004, και υποψιάζομαι έλεγχαν και την Τράπεζα της Ελλάδος, και όλους μαζί η "Νέα Τάξη Πραγμάτων" που, για εμάς, δεν είναι τίποτα άλλο από την εκχώρηση του οικονομικού λουφέ στην επανενωμένη Γερμανία. Αν ο Καραμανλής έλεγχε ή έφαγε τον Ανδρεάδη της Εμπορικής, το 1995 οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί.  Και δεν έχει καμία σχέση με καπιταλισμό.  Με διαφθορά, με τον περίεργο ρόλο της "Ευρώπης", και τελικά με ανυπαρξία, πολιτικών έχει σχέση.

Αν θέλετε, οι δύο αυτές "Τράπεζες" είναι η ιδιωτικοποίηση της πολιτικής και των πολιτικών, αν και όχι από ταυτόσημα συμφέροντα.  Οι πολιτικοί εκλέγονται υποτίθεται από εμάς, με ένα πολιτικό και πολιτειακό σύστημα που είναι πια 95% μαϊμού (με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, τον αχυράνθρωπο Πρόεδρο, και τους κατά παραγγελία εκλογικούς νόμους).  Επειδή, διάφοροι, γκρινιάζουμε για το πολιτικό και το πολιτειακό, κατά τα φαινόμενα, εξέλιξη δεν θα δούμε αν δεν αποφασίσουν την αλλαγή του, οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του. Εγχώριοι  και ξένοι ιδιοκτήτες του. Υπάρχουν σπόνσορες εκτός Ελλάδος, αλλά αφορούν μόνο σε "κόκκινες γραμμές" για τον ένα, και ισοζύγια συναλλαγών για τον άλλο (καθόλου αμελητέα και τα δύο).

H Εurobank αγόραζε και αγοράζει κομμάτια "της Ελλάδας" (αν και τα ΕΛΠΕ ήταν του Νιάρχου πριν κρατικοποιηθούν, η Εθνική ήταν του ...Σταύρου επί Καποδίστρια και μετά χάνω λογαριασμό), και η Πειραιώς ανακυκλώνει κομμάτια τέως ιδιωτικού κεφαλαίου σε "Ευρωπαίους", αλλά αφήνει τον βασικό της μέτοχο στην βασική του δουλειά.  Αυτό φαίνεται, μακροσκοπικά.  Έτσι η δήθεν εξαγορά της  Eurobank από την ΕΤΕ (με φιλετάκι το ΤαχΤαμ), όπως και η δήθεν εξαγορά της Πετρόλα από τα ΕΛΠΕ, έχουν ένα καλό:  Glasnost. Τα πράγματα με το όνομά τους. Know your Master. Ή Masters

Προσωπικά και ενστικτωδώς πάντα προτιμώ Ελληνόκτητο κεφάλαιο από ξένο κεφάλαιο (τα μερίσματα μένουν μέσα). Υπήρξε Ελληνόκτητο κεφάλαιο που ατυχώς διαλύθηκε από το Πασόκ του 1981 (αλλά και από τις πετρελαϊκές κρίσεις 1973-1979, και τις ψυχροπολεμικές εμφυλιακές τριβές). Να' χαμε και έναν Καποδίστρια... Τώρα, αν ξαναφτιάχτεται Ελληνόκτητο κεφάλαιο, ή βαδίζουμε σε απόλυτη δουλοπαροικοποίηση, ο καιρός μόνο θα δείξει.