Αισιοδοξία (1)

Δεν ξέρω τι μάς πιάνει όλους και θεωρούμε ότι κάτι καινούργιο ήρθε από χτες το βράδυ έως σήμερα, μάλλον συμβατική υποχρέωση, ή καμουφλαρισμένο δέος για το πέρασμα από το χειμερινό ηλιοστάσιο πριν λίγες μέρες.

Συμβατικά λοιπόν, ξεκινάω αισιόδοξος, χάρη σε εξελίξεις στην Αμερική, όπου τα πράγματα δεν κουκουλώνονται τόσο εύκολα, και όπου παραδόξως υπάρχει τόση δα λίγη ειλικρίνεια στην θεώρησή τους...  Η ελευθερία τουλάχιστον να λες τα σύκα σύκα, και την σκάφη σκάφη, παρ' όλη την θολούρα και την παραπληροφόρηση που υπάρχει παντού στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο... Ή είμαστε στα 1984;

Οι εξελίξεις που με χαροποιούν, κατά κάποιο μακάβριο τρόπο, θα πούνε μερικοί, είναι ότι 1) οι μεν μπλόκαραν τους δε στον Προϋπολογισμό τους, μεταξύ τους, το Σύνταγμά τους δουλεύει!  2) Άσπρισε όλη η Βόρεια Αμερική. Θα μου πείτε "χειμώνας είναι", αλλά ομολογώ ότι με ανακουφίζει να βλέπω τον Ήλιο να βγαίνει κάθε πρωί, 365 μέρες τον χρόνο, και σιχαίνομαι τους Νοστράδαμους ψευδοπροφήτες. Και 3) οι αιολικοί κλέφτες την έβγαλαν σκαρφαλωμένοι στους πυλώνες των ανεμογεννητριών τους σε παγκόσμια και δημόσια αναγνώριση ότι υπάρχουν μόνο για τις επιδοτήσεις, και τίποτε άλλο.  Και άλλα θέματα με χαροποιούν, ή δεν με χαροποιούν:

Χαίρομαι που το βιβλίο, άλλη μια φορά, έχει δίκιο.  Αν δεν το έχετε καταλάβει, εγώ πάω πάντα με ό,τι λέει το βιβλίο, αν και αυτό μού κοστίζει κατά καιρούς πάρα πολύ ακριβά, επειδή, τα τελευταία... χμμμ... πολλά, πάνω από 20, χρόνια είμαι με την μειοψηφία. Αυτό δηλώνει ότι δεν εμπίπτω στην κατηγορία "αριστερός" ή "δεξιός". Αυτός ο διαχωρισμός είναι μαϊμού. Ούτε είναι ο διαχωρισμός "έξυπνος" ή "βλάκας". Όλοι είμαστε την κανονική κατανομή σε αυτό το θέμα, αν και μάς ...πειράζουν.  Ούτε καν "πλούσιος" ή "φτωχός" (αν και αυτό δεν έχει κανονική κατανομή, και ο πολύς καυγάς είναι για το σχήμα της κατανομής του πλούτου).

Ο πραγματικός διαχωρισμός είναι "ελεύθερος" (είτε φτωχός είτε πλούσιος, είτε έξυπνος είτε βλάκας, είτε δεξιός είτε αριστερός), ή "ανελεύθερος".  Ιστορικά, και γεωγραφικά, ο κόσμος είναι και ήταν "ανελεύθερος", και συχνά αναρωτιέμαι αν το άτιμο το προπατορικό αμάρτημα δεν είχε σχέση με μήλα, ή σεξ, ή έστω με "καλό" και "κακό" αλλά με την γνώση του καλού και του κακού, δηλαδή την θέληση για ελευθερία, την ελευθερία επιλογής.  Η πρόσκαιρη αισιοδοξία μου, με τα τρία θέματα που ανέφερα παραπάνω, δεν αφορά σε προσδοκίες για περισσότερη ελευθερία. Μάλλον ανάποδα πάει αυτό το πράγμα...