Ο τίτλος του άρθρου του Ανδριανόπουλου είναι "Αξίζει στήριξης μία αντι-Ευρωπαϊκή Ευρώπη"; Εγώ ποτέ δεν πίστεψα ότι υπήρξε Ευρώπη. Επιστροφή του Γ' Ράϊχ ήταν, και είναι, αρχικά με μπαμπούλα την ΕΣΣΔ κατά των ΗΠΑ, αργότερα με τα κόμπλεξ των Γάλλων, την λιγούρα των Νοτίων, πότε με το φόβητρο του Ιράν, ή της ...Κίτρινης Απειλής... Αυτή την φορά οι Herrenvolk το έχουν σχεδιάσει πιό πολύ παρά ποτέ, έχουν τυλιγμένη σε λαδόκολα την μισή Αμερική, αγορασμένη την μισή Αγγλία, με τους Νεο-Οθωμανούς στην βαλίτσα, και ποιός ξέρει τι παραμύθι στους Ρώσους. Δικό τους το Cloward-Piven στις ΗΠΑ από την εποχή του Κλίντον και μετά... Μάγκες, σχεδίασαν στην απληστία των άλλων που μπορεί και να καλλιέργησαν. Για εμάς, τι να λέω... Μάς λάδωναν για να ψωνίζουμε με δανεικά, που τώρα ξεπληρώνουμε με ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Και "κακοί οι καζινοκαπιταλιστές", θα έχουν και κλακαδόρους στην διάλυση του τραπεζικού συστήματος που δεν ελέγχουν οι ίδιοι. Η απόλυτη νίκη. Έξω όσο προλαβαίνουμε, τα περιθώρια έχουν στενέψει... Το Λουξεμβούργο μάλλον δεν κινδυνεύει, είναι δικό τους... Αλλά σε ώρα ανάγκης...
Επί της ουσίας η ευρωπαϊκή απόφαση για επίθεση στις καταθέσεις των Τραπεζών είναι αστήρικτη και καθαρά αντι-ευρωπαϊκή. Ο Μηχανισμός Στήριξης της Ευρωπαϊκής Σταθερότητας (European Financial Stability Facility) για τον λόγο ακριβώς αυτόν δημιουργήθηκε. Το επιχείρημα του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών πως όσοι αναζητούν χώρες με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές οφείλουν να πληρώσουν τις συνέπειες των επιλογών τους, δεν αξίζει ούτε το κόστος του κάδου απορριμάτων που θα πρέπει να καταλήξει. Αν επρόκειτο να αναζητήσουμε ένα παράδεισο σοσιαλιστικών σοβιέτ είναι σίγουρο πως κανείς δεν επέλεγε την ευρωπαϊκή ένωση του κ. Σόιμπλε. Ούτε και η φαεινή ιδέα της επιβολής μεγάλων φορολογικών επιβαρύνσεων στις καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρώ, και να μείνουν ανέπαφες οι υπόλοιπες, λύνει κανένα πρόβλημα. Το ζήτημα δεν είναι ποιοί θα επιβαρυνθούν και πόσο. Η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στο απίστευτο θράσος κάποιων κυβερνώντων να θεωρούν τις ιδιωτικές καταθέσεις των πολιτών προσωπικό τους τιμάριο και να αποφασίζουν για την τύχη τους κατά το δοκούν.
Αν οι Τράπεζες με ευθύνη τους οδηγήθηκαν σε τραγικό αδιέξοδο γιατί να μην οδηγηθούν σε υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση, έστω και δίχως το EFSF (αν και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί), και στη συνέχεια να ακολουθήσουν την τλύχη τους. Εξ άλλου, η ΕΕ ήδη εγγυάται για τις καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ. Αν δεν κρύβει εμπάθεια κατά μιάς οικονομίας που στηρίζεται στις ελεύθερες χρηματο-οικονομικές συναλλαγές και πιθανότατα έμμεσα κατά της Ρωσίας αυτή α απόφαση σε τι άλλο αποσκοπεί; Ακόμη και τον δρόμο της εξόδου από το ευρώ αν ακολουθήσει η Κύπρος και χρηματοδοτήσει με δικό της νόμισμα το πρόβλημα, διασώζοντας έτσι την αξιοπιστία του Τραπεζικού της συστήματος, ποιά ακριβώς ζημιά θα πάθει; Η Κύπρος δεν έχει τα ελληνικά δημοσιονομικά ζητήματα που κάνουν μιά δική μας αντίστοιχη έξοδο από την ευρωζώνη περίπου καταστροφική. Θα υποτιμηθεί σίγουρα η λίρα. Και λοιπόν; Σε σχετικά σύντομο διάστημα τα πάντα θα εξισορροπήσουν και κάποια ομαλότητα θα επανέλθει στο νησί.
Καλό είναι να το καταλάβουν καλά όλοι. Στην Ελλάδα χρεωκόπησε το δημόσιο. Και το κράτος τιμωρεί τον ιδιωτικό τομέα με φόρους, περικοπές μισθών και συντάξεων και επίθεση στην ιδιοκτησία. Αλλά δεν ακουμπάει το μέγεθος και το προσωπικό του δημοσίου. Παντού αλλού, και στην Κύπρο, έχουν πέσει έξω οι Τράπεζες. Αν πρόκειται να σωθούν θα γίνει είτε μέσω κρατικού προϋπολογισμού (κακώς) είτε μέσω ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης. Ας μειώσει το Κυπριακό κράτος δραματικά τις δαπάνες του για να παρέμβει, αν το θέλει. Διαφορετικά, γιατί να είναι κάποιος στην ευρωζώνη η την ένωση; Φοβάμαι πως ο τελικός στόχος είναι να μην χαθεί ο έλεγχος τω0ν Τραπεζών από το Κράτος και τους διαπλεκόμενους ιδιώτες. Εκεί βρίσκεται η ουσία του ζητήματος.
Αν η λογική είναι πως αυτοί που προκάλεσαν το πρόβλημα (οι Τράπεζες στην Κύπρο) να το πληρώσουν, γιατί δεν ισχύει και στην περίπτωση της Ελλάδας με το δημόσιο; Η δική μας ηγεσία ήταν παρούσα στο Eurogroup. Γιατί δεν έθεσε έτσι τα θέματα; Ολοι καταφέρονται κατά των Γερμανών. Οι υπόλοιποι τι έκαναν; Υπάρχει ζήτημα και με τις τράπεζες των Γερμανικών κρατιδίων. Που είναι όλες χρεωμένες και τα δάνειά τους είναι ανεξέλεγκτα και κάποια μάλιστα εξαιρετικά προβληματικά. Τι θα κάνει η Γερμανία; Θα απαιτήσει να εφαρμοσθεί και εκεί κούρεμα καταθέσεων; Θα ανεχθούν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να καλυφθούν από τον Προϋπολογισμό; Και γιατί;
Τα ζητήματα είναι πάρα πολλά. Κανένας δεν έχει απαντήσει στο κρισιμότερο ερώτημα. Τι θα γίνει αν η Κυπριακή Βουλή απορρίψει (το πιθανότερο) την συμφωνία; Και στην Κύπρο αλλά και στην Ευρώπη...
http://www.zerohedge.com/contributed/2013-03-22/week-was-money-centers-focus
http://www.zerohedge.com/news/2013-03-22/cyprus-officially-passes-capital-controls-law
http://www.zerohedge.com/news/2013-03-22/jpmorgan-inevitability-europe-wide-capital-controls
Για δες; Τώρα ανακάλυψαν όλοι την αμερική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλη αυτή την ιστορία (και σε άλλες προηγούμενες όπως οι λίστες εμβασμάτων /καταθέσεων σε τράπεζες άλλων χωρών που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια) δεν καταλαβαίνω το εξής: αφού η Ευρώπη είχε κανόνες για τις συναλλαγές, γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, στην Κύπρο και ίσως σε άλλες χώρες που θα υποστούν και αυτές αντίστοιχο "κούρεμα" καταθέσεων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονισμός ελέχγου των τραπεζικών συναλλαγών
Από την Ευρωβουλή (11-07-06)
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_11/07/2006_190624
αλλά και:
Ε.Ε.: Ασφυκτικός έλεγχος στις κινήσεις κεφαλαίων
Υποχρεωτικα από το 2007 τα στοιχεία παραλήπτη - αποστολέα για πάταξη τρομοκρατίας και εγκληματικότητας
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100037_11/07/2006_190534
το να μην διακινείς λεφτά που είναι για τρομοκρατία, δεν με χαλάει. Αλλά το να κοιτάς τις αποταμιεύσεις μου σαν να τις έχω κλέψει και να μου παίρνεις ποσοστό δεν είναι το ίδιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από τα χιλιοειπωμένα για το παραλήρημα ολοκληρωτικής επιβολής τη ιδεοληψίας τους για τους Γερμανούς, εγώ έβγαλα κάποια ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τον ρόλο της Ρωσίας. Πιστεύω ότι οι Γερμανοί είχαν την “συγκατάθεση” του Ρώσου κυβερνήτη για το “κούρεμα”. Για κάποιους λόγους που εύκολα εξηγούνται (αν παρακολουθούσε κάποιος τις διαμάχες της παρέας Πούτιν με κάποιους ολιγάρχες, και την υπόθεση Μαγκνίτσκι μπορεί να υποθέσει τι πιθανώς να συμβαίνει), η ρώσικη κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει κάποιες διόδους διαφυγής ρωσικών κεφαλαίων. Από την άλλη, αν τα ρώσικα κεφάλαια, βρώμικα ή καθαρά, δεν φεύγουν στις “οικονομίες υψηλού ρίσκου” (που θα μπούν στο limbo του γερμανικού διευθυντηρίου) είναι πολύ πιθανό να φεύγουν προς την γερμανική επικράτεια, ή να επενδύονται εκεί. (Οι Ρώσοι έχουν ήδη μεγάλη διείσδυση στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας, συν το ότι τους ανήκει σχεδόν το μισό Βερολίνο, συν το μείζον, που είναι η ενεργειακή μπίζνα με την Γερμανία, αρχιτέκτονας της οποίας υπήρξε ο Schroeder). Για όλα αυτά διαφαίνεται ότι δεν είναι μόνο γερμανογαλλικός ο Άξονας. Μάλλον γερμανορωσικό είναι το κυρίως τμήμα του.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Σκέφτομαι επίσης ότι Μέρκελ και Πούτιν μοιράζονται ένα κοινό λίκνο: την Ανατολική Γερμανία.)
Στην υπόθεση της Κύπρου αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο βρομερός ρόλος των Ρώσων. Από τα δύο αυτά κρατικιστικά μορφώματα, την Γερμανία και την Ρωσία, απείρως πιο αηδιαστικό και δυνάμει επικίνδυνο ως μοντέλο είναι το Ρώσικο.
Η Ρωσία είναι οικονομικά και θεσμικά ανύπαρκτη. Η οικονομία της βασίζεται στην εξαγωγή υδρογονανθράκων και όπλων. Μία κρατική σπείρα λυμαίνεται την πολιτική εξουσία και την οικονομία μαζί με ευάριθμους ολιγάρχες. Το δε πρωθυπουργοκεντρικό κράτος λειτουργεί ως ένας υπερ-ολιγάρχης (διάβαζε υπερ-νταβατζής). Η Γερμανία και η Γαλλία έχουν παράδοση κρατικιστικής κουλτούρας και αυτός ο άξονας σήμερα, με κέντρο την Γερμανία συνάντησε την Ρωσία. Η Ρωσία με παράδοση δεσποτισμού και ολοκληρωτισμού, κατέληξε σε ένα είδος νταβατζο-κρατισμού μέσα σε ένα κενό άγριου καπιταλισμού. Τελειώνω επισημαίνοντας ότι ο άξονας Γερμανών-Ρώσων ίσως να βαραίνει πολύ περισσότερο γι αυτά που γίνονται ή πρόκειται να γίνουν στην Α. Μεσόγειο.