Γνώμες, γνώση, η επιστημονική μέθοδος, βαθμοί ελευθερίας κλπ...

Ο/Η spiral architect είπε...
"Αν μια ανάλυση έχει ένα λάθος συλλογισμό στην αρχή, ό,τι ακολουθήσει θα είναι λάθος"
Αντόνιο Γκράμσι

Η πρώτη μου ανάρτηση σε αυτό το blog, είχε τίτλο "Γνώμες και Γνώση", με αναφορά, σε θέματα, βασικά περί ενέργειας, αφού ξεκίνησα εδώ για να μην χρειάζεται να λέω τα ίδια και τα ίδια σε σχόλια άλλων ιστολογίων, και να τεκμηριώσω αυτά που ισχυριζόμουν, κάτι μη εφικτό σε "διαλόγους".
Η Γνώση είναι κάτι πολύτιμο, και οι Γνώμες επίσης, και δεν έχω ούτε την απόλυτη Γνώση, ούτε θεωρώ την Γνώμη μου σωστή. Αλλά, επειδή ο καθείς και τα όπλα του, είχα και έχω την ψευδαίσθηση, ότι εάν τα γεγονότα, τα αποτελέσματα, επιβεβαιώνουν μία υπόθεση εργασίας (ας την  πούμε "μία Γνώμη"), τότε, μάλλον, αυτή η Γνώμη έχει βάση, είναι "σωστή". Και κρατώ επιφύλαξη στην διατύπωση επειδή είναι εύκολη η παγίδα παραπλανητικών επιλογών στις Υποθέσεις Εργασίας και επίσης λανθασμένων ή παρερμηνευμένων γεγονότων ή αποτελεσμάτων. Ουφ... Πολλά λόγια, αλλά αυτή είναι η λεγόμενη "επιστημονική μέθοδος" και με αυτήν μου αρέσει να πορεύομαι.

Πώς αναζητούμε νέους "Νομους" (ή "αλήθειες");
Ξεκινάμε μαντεύοντας ή εικάζοντας, μην γελάτε, έτσι ξεκινάμε
Μετά υπολογίζουμε της θεωρητικές συνέπειες αυτής της εικασίας
Μετά συγκρίνουμε τις υπολογισμένες συνέπειες με (αυτό που βλέπουμε σαν) την πραγματικότητα, δηλαδή με την εμπειρία, ή με πειράματα
Εάν διαφωνούν οι θεωρητικές συνέπειες με τα πειράματα, υπάρχει λάθος
(Προτρέχω, το λάθος δεν είναι αναγκαστικά στην θεωρία, μπορεί να είναι στο πείραμα...)
Και όλα έχουν και πιθανότητες:  Πιθανά σωστό, πιθανά λάθος.
Κι αν βλέπω ότι ο τρόπος με τον οποίο έγιναν πειράματα ή μαζεύτηκαν οι πληροφορίες δεν στέκει...

Στα περί "Κλίματος" υπήρξε και υπάρχει "θεωρία". Και μοντέλα που υπολόγισαν συνέπειες. Αυτά το μοντέλα μας δείχνουν σαν "αλήθεια", αλλά δεν είναι η αλήθεια, μοντέλα είναι.   Και τα "πειράματα", οι παρατηρήσεις, δεν επιβεβαιώνουν τα μοντέλα. Επομένως;  Επομένως ή η αρχική εικασία (η θεωρία) χωλαίνει, ή τα πειράματα είναι λάθος... Βέβαια στο συγκεκριμένο θέμα, όχι μόνο υπάρχουν πολλά "πειράματα", παρατηρήσεις που επιβεβαιώνουν άλλη θεωρία (δηλαδή ότι το κλίμα καθορίζεται από τον ήλιο, τροχιές γης, τεκτονικές δραστηριότητες κλπ...), αλλά και οι μέχρι τώρα υπεύθυνοι για το θέμα βρέθηκαν λίγο ...απατεώνες, με τα δεδομένα της επιστημονικής δεοντολογίας.

Στα περί ΑΠΕ... Εεεεε... Από το 1975 και μετά έχουμε ένα συνεχές πείραμα:  Πώς με ΑΠΕ να ηλεκτροδοτήσουμε ένα δίκτυο. Ε, δεν γίνεται. Η "έγχυση" δεν είναι ηλεκτροδότηση. Η ηλεκτοδότηση με τυχαίο και μεταβλητό ρεύμα που δεν αποθηκεύεται, δεν είναι ηλεκτροδότηση. Η θεωρητική δυνατότητα αποθήκευσης, δεν είναι αποθήκευση. Από το 1975 και μετά, η τεχνολογία, ιδίως στα αιολικά, δεν έχει αλλάξει. Ναι, άλλαξαν οι μαγνήτες, και από ηλεκτρομαγνήτες που χρειάζονται ρεύμα, έγιναν μαγνήτες νεοδυμίου, που χρειάζονται Κινέζους. Το μόνο, που πραγματικά άλλαξε είναι ο τρόπος επιδότησης. Από το 1993 περίπου επιδοτείται το ρεύμα που "εγχέουν", και επιδοτείται πολλαπλά:  Με αυξημένη ταρίφα, με υποχρεωτική και προνομιακή απόληψη, και με υποχρεωτικές ποσοστώσεις, και προνομιακές παραχωρήσεις γης και υποδομών... Και τι έχουμε μετρήσει, παρατηρήσει έκτοτε; Τίποτα. Δεν το λέω εγώ, το δείχνουν τα στοιχεία. Τα αιολικά, παρ' όλες τις επιδοτήσεις δεν έχουν κάνει διαφορά στην ηλεκτροδότηση. Δεν το δείχνει η θεωρία (που το έδειξε πχ το 2005).  Το δείχνουν τα απολογιστικά στοιχεία, η εκτεταμένη εμπειρία στην Γερμανία. Γιατί επιμένουν; Απλό:  Γιατί είναι μηχανισμός φορολόγησης του ρεύματος υπέρ τρίτων:  (α) των βιομηχανικών χωρών που ηλεκτροδοτούνται απο πυρηνικά και (β) των εξαγωγέων ΑΠΕ. Πρόσφατα εξελίσσεται και σε γενικότερο μηχανισμό φορολόγησης, σε εισπρακτική εταιρία (πχ για ΟΤΑ).

Οι Γνώμες, η Γνώση και η "επιστημονική μέθοδος" έχουν προφανή χρήση στα τεχνικά θέματα. Στα πολιτικά, είναι αρκετά πιο δύσκολα, αφού αφορά σε ανθρώπινες προσδοκίες, ανθρώπινη συμπεριφορά, αρκετά πιο δύσκολα στατιστικά στην παρατήρηση. Και δεν θα πάω στο εάν "Αυτό" το σύστημα είναι καλύτερο από το "Άλλο". Θα πάω στους "βαθμούς ελευθερίας" ή την "ελευθερία επιλογής", όπου για λόγους πολλής προπαγάνδας στο θέμα, είμαι σαφώς υπέρ περισσότερων βαθμών ελευθερίας, που, όμως -- πάντα υπάρχει "όμως" -- έχουν και αυτοί πολλές ερμηνείες...



Αυτό που εισπράττουμε τόσο με την Κλιματολαγνεία, όσο και με τις ΑΠΕ είναι, κατά την γνώμη μου σύμπτωμα μόνο επιστροφής σε λιγότερους βαθμούς ελευθερίας, και μειούμενο δικαίωμα σε συρρικνούμενες επιλογές. Και αυτή η ανελευθερία δεν εκδηλώνεται με απαγορεύσεις ή καταναγκασμούς, όπως μερικοί γνωρίσαμε παλαιότερα. Εκδηλώνεται με αρλουμπολογία και αποπροσανατολισμό, και πολλές δήθεν επιλογές, πού όμως είναι και λίγο μαϊμούδες... Πχ "ποιό είναι το αγαπημένο σου ...χρώμα"... Ή αν σου αρέσει το κόκκινο, ή το μπλέ, κάτσε να σου φτιάξω ανοιχτό κόκκινο, σκούρο κόκκινο, θερμό κόκκινο, ψυχρό κόκκινο, γαλάζιο, τουρκάζ, μπλε μαριν, κομπάλτ, και όλα μα όλα έχουν ένα πραγματικό χρώμα:  Το θολό γκρίζο που παριστάνει και το πράσινο.  Σε πολλούς, οι ψευδαισθήσεις είναι η πραγματικότητα... Και όπως οι δικές μου ψευδαισθήσεις έγιναν οι δική μου πραγματικότητα, έτσι οι καινούργιες ψευδαισθήσεις γίνονται η καινούργια πραγματικότητα.  Αυτό που σώζει είναι ότι το tunnelling effect δεν ισχύει στον μακρόκοσμο και όταν χτυπήσεις ντουβάρι, χτύπησες ντουβάρι! Και ξύπνησες. Ξύπνησες;