Η αναδιάρθρωση που δεν έγινε

Έχω αφιερώσει μια ενότητα με αναρτήσεις σε αυτό το θέμα...

Όλοι οι χειρισμοί μας, από τον απερίγραπτο ΓΑΠ (και ίσως από την χαμένη ευκαιρία του ΚΚ του Β' -- τα Δεκεμβριανά του 2008 ήταν καταπληκτική ευκαιρία) είναι σκέτη θλίψη.

Βέβαια, είμαι έξω από τον χορό, και η εκ των υστέρων, ή η κατόπιν εορτής κριτική είναι εύκολη, αλλά:

α) Πήγαμε πάντα ξυπόλυτοι στ' αγκάθια
β) Πιστέψαμε τι μας είπε ο κάθε υπαλληλίσκος ξένης πρεσβείας, ή ντόπιος μαυραγορίτης
γ) Αρνούμαστε να δούμε τι σημαίνει ότι έχουμε χρεοκοπήσει (από περίπου τον Μάρτιο του 2000
δ) Αρνούμαστε να παραδεχτούμε τι σημαίνει "έχουμε χρεοκοπήσει"
ε) Πιστέψαμε ότι με εξευμενισμούς ή με εκχωρήσεις και ξεβρακώματα "κάτι θα γίνει"

Το 2000 είχαμε περισσότερη διαπραγματευτική ικανότητα από ότι σήμερα
Το 2003 είχαμε περισσότερη διαπραγματευτική ικανότητα από ότι σήμερα
Το 2008 είχαμε περισσότερη διαπραγματευτική ικανότητα από ότι σήμερα
Το 2009 είχαμε περισσότερη διαπραγματευτική ικανότητα από ότι σήμερα
Και το 2010... Και το 2011... Από το 2011 και μετά έπαψα καν να παρακολουθώ

Ένα μαγαζί συνήθως καταρρέει όταν οι εξωτερικές συνθήκες πάνε στραβά
Ένα μαγαζί επίσης καταρρέει όταν δεν έχει Μάνατζμεντ της προκοπής
Όταν και η πιάτσα και το μάνατζμεντ είναι χάλια, εεε... τι περιμένετε;

Αν μείνει αυτή η ΝΔ-Πασοκρατία, φυσικά και θα πάμε πάτο.

Αν έρθει ο Σύριζα, επίσης.

Το ότι θα πάμε πάτο, το ήξερα από τότε που ξεστόμισα (2009 πρέπει να ήταν) ότι τα χρέη μας δεν είναι και δεν θα είναι βιώσιμα (αν και με τον a. thymosophus το λέμε από το 2007).

Τώρα απλά περιμένω να δω πώς θα είναι ο πάτος.

Και ίσως ο πάτος θα είναι καλύτερος από την λαμογιά που υπάρχει... Εκτός εάν η λαμογιά μας ακολουθήσει και μας διαφεντεύει και στον πάτο...  Η Ιστορία λέει ότι αυτό μάλλον θα συμβεί.