Στην "Ευρώπη" τα αιολικά επιδοτούνται με τις διάφορες εκδοχές του Γερμανικού Νόμου EEG, καθ' ημάς "Νόμου Μπιρμπίλη". Στις ΗΠΑ επιδοτούνται με φοροαπαλλαγές (που εγκρίνονται, ή δεν εγκρίνονται από την Βουλή τους κάθε χρόνο) και με κατά περίπτωση και Πολιτεία αναγκαστικές ποσοστώσεις, και κατά προτεραιότητα απολήψεις που μιμούνται την Ευρώπη.
Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο στις ΗΠΑ όπως και στην Ευρώπη: Τα αιολικά (οι ΑΠΕ, γενικά) αυξάνουν το κόστος του ρεύματος. Το υπερδιπλασιάζουν στην Γερμανία, και κάτι παραπάνω στην Δανία. Υπάρχουν μόνο για τις επιδοτήσεις, που πάνε σε αλλοδαπές εταιρίες. Καταστρέφουν την συμβατική ηλεκτροπαραγωγή, την οποία όμως χρειάζονται αφού δεν την υποκαθιστούν, και δεν μειώνουν CO2 (ή κατανάλωση πραγματικών καυσίμων) στο ποσοστό που αντιστοιχεί στα λεφτά που πληρώνονται.
Δεν είναι παρηγοριά που το θέμα έχει γίνει πρωτοσέλιδο, είτε εκεί, είτε εδώ.
Σε πρόσφατο άρθρο του, το μαζικής κυκλοφορίας Newsweek το λέει ωμά: As consumers, we pay for electricity twice: once through our monthly electricity bill and a second time through taxes that finance massive subsidies for inefficient wind and other energy producers... ...if Americans realized the full cost of generating energy from wind power, they would be less willing to foot the bill—because it’s more than most people think: Σαν καταναλωτές πληρώνουμε για το ρεύμα δύο φορές: Μία φορά στον λογαριασμό, και την δεύτερη μέσω φόρων που καταλήγουν σε ογκώδεις επιδοτήσεις για αναποτελεσματικά αιολικά και άλλα συναφή. Εάν συνειδητοποιούσαμε το κόστος ηλεκτροπαραγωγής από αιολικά δεν θα ανεχόμαστε το κόστος τους -- επειδή είναι περισσότερο από όσο νομίζει ο πολύς κόσμος.
30 δις δολάρια επιδοτήσεις που πάνε σε αιολικούς οι περισσότεροι των οποίων είναι θυγατρικές ξένων εταιριών. Οι αιολικοί διαφημίζουν ότι το αιολικό ρεύμα κοστίζει μόνο $59 η μεγαβατώρα, αλλά κοστίζει 2,5 φορές παραπάνω. Τα υποτιθέμενα περιβαλλοντικά οφέλη είναι αμφίβολα αφού τα αιολικά είναι αναξιόπιστα, δεν φυσάει συνέχεια που σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν θερμές εφεδρείες για σταθερότητα της ηλεκτροπαραγωγής.
Οι επιδοτήσεις σε αιολικά (και άλλες διαλείπουσες μορφές ηλεκτροπαραγωγής) κάνουν όλη την υποδομή προβληματική αφού η διαμόρφωση τεχνητά φτηνής (μέσω ακριβών επιδοτήσεων) διαλείπουσας ηλεκτροπαραγωγής καθιστά προβληματική την συμβατική ηλεκτροπαραγωγή, και ειδικά αυτήν που τα αιολικά και οι ΑΠΕ χρειάζονται για εφεδρεία, και την οδηγεί σε success story-κλείσιμο. Όσα περισσότερα αιολικά μπαίνουν στο δίκτυο τόσο μειώνεται η σταθερότητα του συστήματος και αυξάνεται ο κίνδυνος blackout. Αυτό θα σημάνει περαιτέρω εκτίναξη του κόστους.
Πολλοί θα γνωρίζουν την άποψη του Warren Buffet ότι οι επιδοτήσεις είναι ο μόνος λόγος να βάζει κανείς αιολικά, αλλά λίγοι συνειδητοποιούν ότι αυτές οι επιδοτήσεις είναι προς ξένες εταιρίες. [Στην Ελλάδα το ξέρουμε χάρη στον Δόκτορα Τσιπουρίδη που είναι υπερήφανος για αυτό]. Οι ΗΠΑ έχουν 82 τρόπους επιδοτήσεων μέσω 9 διαφορετικών κρατικών φορέων. [Η Ευρώπη έχει μόνο τον Νόμο Μπιρμπίλη και την Δασική Υπηρεσία σε ρόλο προμηθευτή γης πχ στην Εύβοια και στην Κρήτη]. Στις ΗΠΑ φαίνεται καθαρά ότι το κίνητρο είναι οι επιδοτήσεις και μόνο.
Και ενώ μία επενδυτική τράπεζα ισχυρίζεται κόστος $59 την μεγαβατώρα, πανεπιστημιακή εκτίμηση εκτιμά $149 την μεγαβατώρα. [Στην Ελλάδα ξέρουμε την ταρίφα των €100 -- πληρώνεται είτε θέλουμε το ρεύμα είτε όχι, χωρίς να εξοικονομεί κάποιο μετρήσιμο καύσιμο -- με προσαύξηση από τις επιδοτήσεις δικτύου, πληρωμή υποδομών και εισφορά κρατικής γης, ή αρπαγή και εισφορά ιδιωτικής, συν πρόσθετη επιδότηση αερίου -- καλά το πάμε...].
Οι περισσότερες εκτιμήσεις κόστους δεν περιλαμβάνουν το κόστος της εγγενούς αναξιοπιστίας των αιολικών και την πληθώρα των επιδοτήσεων, συμπεριλαμβανομένου και του κόστους χρησιμοποίησης μονάδων ισχύος βάσης για εφεδρεία. Αυτό από μόνο του αυξάνει τους ρύπους, λόγω αιολικών. Η επιβολή μεταβλητότητας των συμβατικών μονάδων αναιρεί το 20%-50% της όποιας μείωσης ρύπων από τα αιολικά. [Αυτό είναι συμβατό με το "50%" από την εμπειρία στην Ιρλανδία].
Τα επιδοτούμενα και κατά προτεραιότητα στο δίκτυο αιολικά, αν και ακριβαίνουν (λόγω επιδοτήσεων) την λιανική τιμή του ρεύματος, μειώνουν την χοντρική τιμή στην οποία πουλάνε οι συμβατικοί ηλεκτροπαραγωγοί και οδηγεί μερικούς από αυτούς σε κλείσιμο, χωρίς να τους υποκαθιστά, μειώνοντας την επάρκεια ισχύος.
Ένα πρόσθετο αφανές κόστος είναι το κόστος και οι απώλειες των δικτύων μεταφοράς, που μεταφράζεται σε $15-$27 πρόσθετο κόστος ανά μεγαβατώρα. Τα αιολικά είναι συνήθως μακριά από κέντρα κατανάλωσης [και η μεταφορά είναι για τυχαίο και μεταβλητό ρεύμα -- βέβαια στην Ελλάδα σερβίρεται σαν "διασύνδεση νησιών" με καλώδια 100άδων μεγαβάτ όταν η ζήτηση είναι για 10άδες, λεφτά υπάρχουν...]
Τα αιολικά είναι λεφτά πεταμένα στον αέρα. Πολλές επιδοτήσεις για ασήμαντη ηλεκτροπαραγωγή.
Εδω εχει καποια στοιχεια απο διαφορες ερευνες/μελετες στις ΗΠΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.energytrendsinsider.com/2013/10/24/wind-power-costs-in-u-s-are-six-times-higher-than-claimed/
Even though wind power has been subsidized from 10 to three or four cents, electricity rates have been increasing significantly in regions with the highest wind penetration levels (five to 10 percent), due to extra transmission and integration costs (that have often not been accurately reported by utilities).
The Lawrence Berkeley National Laboratory has found capital costs for transmission lines are triple those of other generation sources due to the lower capacity factors of wind at about 30 percent compared to about 90 percent for base-load plants (7). Transmission costs are also driven higher by the need to locate windmills further from load centers. Typically, ratepayers must pay extra transmission costs of about two cents more for wind power (e.g., three cents compared to one cent or even less for base-load generation).
Moreover, states have misrepresented the extra indirect costs of integrating the intermittent output from wind into the grid. For example, the 2006 Minnesota Wind Integration Study, which has served as a basis for state policies mandating the addition of wind power to 25 percent of generation, claimed the costs of integration are only about 0.3 cents. But they made the false assumption that they would be the only state adding wind power into the entire market of the MISO, which is over 10 times as large as the Minnesota market, and thus actually determining the costs of integrating only 2 percent wind power.
The U.S. has hidden from the public the additional costs to taxpayers for tax write-offs on windmills of about six cents, and to ratepayers for extra transmission of about two cents and backup of at least six cents, which drive total costs for wind power from bid prices of 4 cents to total costs over 18 cents. Despite the high costs and low environmental benefits, the U.S. has been mandating, subsidizing and misrepresenting an incredible $30 billion of windmills per year to meet 45 percent of U.S. capacity additions (with natural gas second at 40 percent).
ΤhW