Φυσικά και προτιμώ το ευρώ... Μπορώ να ψωνίζω ό,τι θέλω από την Γερμανία, την Ολλανδία και τις άλλες πολιτισμένες χώρες. Μπορώ να έχω ωραίες ψηφιακές μηχανές και την τελευταία εκδοχή Άϊπαντ. Μπορώ να πηγαίνω σε εξωτικές χώρες για διακοπές, χωρίς να κάθομαι στην ουρά στην Τράπεζα της Ελλάδος για συνάλλαγμα. Φτηνή παρμεζάνα και πεκορίνο και ζαμπόν Πάρμα, του πουλιού το γάλα, και όλα με νόμισμα που βγαίνει από το ΑΤΜ επειδή έχω μια αργομισθία σε κάποια καρέκλα του ημι-Δημοσίου, ή την σύνταξη του μπαμπά. Και ρεύμα από την Βουλγαρία. Γιατί να ζορίζομαι και να έχω φουγάρα? Προτιμώ τον φρεντοντσίνο κάτω από τον πλάτανο.
Και είμαι κατά της λιτότητας... Προτιμώ να περνάω καλά. Γιατί να σκάβω για να φυτεύω κρεμμυδάκια όταν μπορώ να τα φέρω από την Γερμανία; Γιατί να λερώνομαι με ντομάτες, όταν έρχονται από την Γαλλία; Τι; 7-3 σε βάρδια σε εργοστάσιο; Α-πα-πα-πα... Αντι-οικολογικό και καπιταλιστικό. Γιατί να πρέπει να κάνω κάτι κουραστικό όταν είναι τόσο πιο εύκολο να πληρώνομαι για να κάθομαι; Γιατί να μην έχω όσα θέλω και να ξοδεύω σε ό,τι γουστάρω;
Είμαστε όλοι υπέρ του ευρώ, και κατά της λιτότητας, σε συλλογική παράκρουση εξανδραποδισμοιύ που ειλικρινά δεν ξέρω πώς τελειώνει. Εισάγουμε τα πάντα. Δεν εξάγουμε τίποτα (και κάθε μέρα και λιγότερα). Ασχολούμαστε με "δράσεις" και όχι με "παραγωγή". Παιδεία μηδέν. Τα λαχεία έγιναν "επενδύσεις". Οι επιδοτήσεις έγιναν "επενδύσεις". Οι πιλάτες και η γιόγκα μέρος του ΑΕΠ. Και να περνάμε καλά.
Δυστυχώς δεν θα βγούμε από το ευρώ. Έχουμε καταντήσει εσωτερικοί μετανάστες, μέχρι που να είναι φθηνότερο σε αυτούς που συντηρούν αυτή την ανωμαλία να μας κάνουν εξωτερικούς μετανάστες, να φέρουν καινούργιους, και να τελειώνει η άσκηση.
Αλλά εάν βγούμε σίγουρα θα μας σώσουν οι Ρώσοι. Ή οι Τούρκοι...
Και δεν περνάει από κανενός το κεφάλι, ότι είτε με τους Γερμανούς, είτε με τους Ρώσους, δεν πατάμε στα πόδια μας.... Ναι, ας φέρουμε Ρώσικο αέριο... Και τι θα το κάνουμε; Με τι θα το πληρώνουμε; Από ΦΠΑ σε καφετέριες; Από ΦΠΑ σε ΑΠΕ;
“Εδώ το δραστικό φάρμακο είναι ένα μόνο, και είναι οδυνηρό. Κεφάλαια για επενδύσεις εξοικονομούνται από την περικοπή του παρασιτικού καταναλωτισμού. Και όσα κεφάλαια εξοικονομηθούν έτσι, πρέπει με τη σειρά τους να επενδυθούν παραγωγικά, να δώσουν δηλαδή στην χώρα μια σύγχρονη βιομηχανική υποδομή, Τέτοιες επενδύσεις είναι ασφαλώς πολύ δυσκολότερες από τις επενδύσεις σε παντοειδή “δημόσια έργα” συχνά αμφίβολης χρησιμότητας, γιατί θέτουν πολύ επιτακτικότερα το πρόβλημα της εκπαίδευσης, της τεχνογνωσίας και της παραγωγικότητας. Η περικοπή του παρασιτικού καταναλωτισμού, με τον οποίον έχει συνυφανθεί πλέον ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός της χώρας, προσκρούει πάλι στο ανυπέρβλητο εμπόδιο της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος σε πελατειακή βάση. Τώρα που το μαχαίρι έφτασε στο κόκκαλο, επιβλήθηκαν βέβαια με το εύσχημο άλλοθι της “ευρωπαϊκής σύγκλισης” ορισμένες οικονομίες, όμως ο πελατειακός χαρακτήρας του πολιτικού συστήματος διόλου δεν άλλαξε ουσιαστικά, παρά την αλλαγή της κυβερνητικής ρητορικής, γιατί οι “οικονομίες” επιβλήθηκαν ακριβώς με πελατειακά κριτήρια (σε όσους δηλαδή δεν διαθέτουν ισχυρά μέσα εκβιασμού) και παρέμειναν ανεπαρκείς επίσης από τον φόβο εξέγερσης των ισχυρών ομάδων της πελατείας.
ΑπάντησηΔιαγραφή.....
Η οικονομία συνίσταται ουσιωδώς στην παραγωγή αγαθών και σε όσες υπηρεσίες προσφέρονται πάνω στην βάση αυτή (και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ οι υπηρεσίες συμμετέχουν στην διαμόρφωση του εθνικού εισοδήματος με ποσοστό 60%, όμως άλλο είναι το 60% επάνω στην παραγωγική βάση της Ελλάδας και άλλο πάνω στην παραγωγική βάση των ΗΠΑ. Δεν συνίσταται ούτε σε δείκτες παντοειδών μεγεθών, ούτε σε χρήμα. Δείκτες ανάπτυξης του 2 ή 3% δεν σημαίνουν και πολλά πράγματα, όταν η ανάπτυξη σημαίνει την αύξηση των “υπηρεσιών” (όπερ στην Ελλάδα υποδηλοί τον φρέσκο αέρα)”
Παναγιώτης Κονδύλης, 1997.
Περιγράφει άριστα την μεταμνημονιακή κατάσταση της Ελλάδας ως προέκταση της προ-μνημονιακής
Προσφατα έμαθα πως εισάγουμε ακόμα και τυροπιτες απο την Κινα (σε containter φυσικά).Είδες ο Πειραιάς;
ΑπάντησηΔιαγραφή