Το κακό ΔΝΤ και άλλα παραμύθια

Κατ' αρχάς, όποιος είναι έξω από το χορό εύκολα δεν ξέρει τι του γίνεται, και είμαι έξω από το χορό και ό,τι λέω είναι μόνο ...απόψεις.

Είμαστε στα χάλια που είμαστε επειδή 1) χρωστάμε πολλά, 2) δεν παράγουμε αρκετά, 3) έχουμε χαλάσει την παραγωγική μας βάση, 4) δεν έχουμε ή δεν εμφανίζουμε κεφάλαια να ξαναφτιάξουμε παραγωγική βάση και 5) δεν έχουμε  ρευστότητα.

Και, τα παραπάνω σε περίεργο διεθνές κλίμα, όπου έχει γίνει σαφές ότι το αφεντικό μας, διαφωνεί με το μεγάλο αφεντικό ως προς την προσέγγιση.

Το μεγάλο αφεντικό έχει εκφραστεί σαφέστατα, και εκφράζεται συνεχώς και μέσω του ΔΝΤ.  1) Μαζέψτε τα του οίκου σας (έσοδα-έξοδα).  2) Να καταστεί "βιώσιμο" το χρέος. 3) Νέα λεφτά για ανάπτυξη.  4) Κάποια "ανάπτυξη" μπας και αποπληρωθεί το όποιο βιώσιμο χρέος και να υπάρξει και ο λαός, κάπως. "Δεν μπορείς να στύβεις εξαθλιωμένο λαό και να περιμένεις να πάρει μπρος".

Βέβαια, το μεγάλο αφεντικό είναι μακριά, και δεν ασχολείται με τόσες λεπτομέρειες, και αφού το δικό μας αφεντικό έχει άλλη άποψη, άντε βγάλει άκρη. Την άποψη του δικού μας αφεντικού έχω βαρεθεί να την λέω, δηλαδή την λέω έτσι, αλλιώς, αλλιώτικα, δεν έχει σημασία τι λέω.  Αν πάντως αντέχετε να τις ξαναδείτε, μέχρι και ο τ. Πρόεδρος της Fed είπε ότι κάτι πρέπει να γίνει (στις δύο τελευταίες παραγράφους, εκεί που ξεκινάει με  Θα τελειώσω με δύο συγκεκριμένες προτάσεις ).

Κάπου μεταξύ μεγάλου αφεντικού και αφεντικού, σερνόμαστε εμείς.  Μόνιμα πειναλέοι και ζητιάνοι.  Μόνιμα χαμένοι στα προσεκτικά κατασκευασμένα αδιέξοδα.  Μόνιμα χωρίς να βλέπουμε τι είμαστε, τι μπορούμε να κάνουμε, ή τι θέλουμε να κάνουμε.  Στο σχολείο (και σε μαθητευόμενους consultants, αυτό λέγεται SWOT (strengths, weaknesses, opportunities, threats) analysis. Που καιρός για τέτοια... εμείς κοιτάμε τι θέλουν 3-4 ολιγάρχες (και 3-4 λαμόγια που θέλουν και αυτοί να γίνουν ολιγάρχες).

Είμαστε σε αδιέξοδο επειδή μπήκαμε στο ευρώ. Εάν δεν είμαστε στο ευρώ, δεν θα είχε γίνει η φούσκα του ΧΑΑ του 2000, ή αμέσως μετά την φούσκα θα άλλαζε η ισοτιμία και θα σταματούσε το κακό εκεί. Αλλά όοοοχι... Έπρεπε να πάρουν οι Ισπανοί τις μίζες τους, να πουλήσουν οι Γερμανοί εξοπλισμό , να βγάλουν και κάτι ψιλά οι ντόπιοι με τους Ολυμπιακούς. Και μετά έπρεπε να δώσουμε πολλά στεγαστικά δάνεια...  Και το 2007-2008 να έχουμε Αλογοσκούφη να κοιμάται (ή εάν ήταν ξύπνιος, να έχει χάσει την λαλιά του -- δείτε παρακαλώ τα σχόλια για τις απόψεις της εποχής... ).

Το ευρώ είναι μια χαρά νόμισμα και δεν με ενοχλεί. Με ενοχλεί όμως ότι 1) οι Γερμανοί μας αγαπούν μόνο όσο μας εξάγουν ή παίρνουν κομμάτια της ελληνικής οικονομίας που θα αποφέρουν σε αυτούς τα έσοδα που βγάζουμε εμείς.  2) Δεν υπάρχει φως στο τούνελ, ή θα βγούμε από το ευρώ, ή θα φύγουμε από αυτήν την Ελλάδα.  3) Ποιο ευρώ βρε χαϊβάνια;  Αμέτε στην τράπεζα να δείτε τα υπόλοιπά σας, και κάν'τε τεμενάδες στον Σταθάκη που μεταφέρει το μήνυμα των αφεντικών ότι, εντάξει, επιτρέπεται να εισάγουμε είδη πρώτης ανάγκης. Μαντέψτε από που θα τα εισάγουμε.

Όσο για το ΔΝΤ... Εδώ και καιρό κάνει κόνξες. Το ΔΝΤ παρέχει υπηρεσίες σε κάφρους που δεν ξέρουν, ή σε κάφρους που ντρέπονται να κάνουν το προφανές. Το ΔΝΤ το θέλει η Γερμανία για να βρίζουμε το ΔΝΤ.  Το ΔΝΤ πάλι λέει ότι μία ρύθμιση, για να πετύχει, πρέπει να είναι δίκαιη και βιώσιμη (δηλαδή εκτός από όλα τα άλλα, συστήνει και διαγραφές και νέα κεφάλαια και χρηστή διαχείριση, μετά... Ανέκδοτα για την χώρα που κυβερνάει ο Σκάει και το Μέγκα και η ζητιανιά για το ψιλάϊν).

Γύρω γύρω όλοι και ο Σκάει περιμένει να διασπαστεί ο Σύριζα.