http://www.marketwatch.com/story/the-greeks-ought-to-avoid-this-one-myth-2015-07-10
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ, πολλές οικονομικές "ειδήσεις" λένε ότι στάση πληρωμών εξωτερικού χρέους (δηλαδή η χρεωκοπία) και η έξοδος από το ευρώ θα ήταν κατάρρευση και καταστροφή.
Όμως η Ιστορία λέει κάτι εντελώς διαφορετικό. Η Αγγλία ανέκαμψε με το που βγήκε από τον ERM (τον προθάλαμο του ευρώ) το 1992. Οι χώρες της Ανατολικής Ασίας αναπτύχθηκαν ραγδαία με το βγήκαν από την ισοτιμία με το δολάριο το 1997-98. Τα ίδια και η Ρωσία το 1998. Και η Αργεντινή μεταξύ 2002 και 2007.
Ακόμη και οι ΗΠΑ το έχουν περάσει. Ο Ρούσβελτ, το 1933, έκανε έξαλλους τους τραπεζίτες όταν εγκατέλειψε τον χρυσό και υποτίμησε το δολάριο κατά 70%. Το ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 40% (σε σταθερές τιμές) τα επόμενα 5 χρόνια.
Η Ιρλανδία υπέφερε από τρεις τραπεζικές απεργίες την δεκαετία του 1960 και 1970, και με μία που κράτησε 6 μήνες. Ο κόσμος ήταν χωρίς μετρητά. Η πραγματική οικονομία ανέκαμψε. Λειτούργησαν με υποσχετικές και άτυπο χρήμα. Ο κόσμος κατάλαβε ότι το "χρήμα" δεν είναι παρά λογιστικό σύστημα. Το ίδιο και οι Αμερικάνοι την δεκαετία του 1930.
Το χρήμα είναι μία συμβατική παραδοχή, έκφραση της ζήτησης, συναλλακτικό μέσο για απόκτηση αγαθών. Υπάρχει μόνο με νόμο, όχι από την φύση, και είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε. Αυτό το είπε ο Αριστοτέλης.
Φυσικά και θα είναι δύσκολη η μετάβαση.
Όχι τόσο λόγω αλλαγής νομίσματος, αλλά λόγω σχετικής ανυπαρξίας παραγωγής. Έχουμε ένα πλασματικό ΑΕΠ όπου καταναλώνουμε εισαγόμενα προϊόντα, με δανεικά. Επιδοτούμε τις εισαγωγές και φορολογούμε την παραγωγή. Φορολογούμε το κεφάλαιο και το χάνουμε (αφού φεύγει τρέχοντας). Δίνουμε παροχές και κάνουμε κοινωνική πολιτική με δανεικά από ξένους. Πουλάμε υποδομές για να έχουμε ρευστότητα για ψυχαγωγία (ή τα μπάνια του λαού). Πουλάμε πάγια για τρέχουσα κατανάλωση. Έχουμε άνεργους (που τους επιδοτούμε με δανεικά) και πληρώνουμε αλλοδαπούς, πάλι με δανεικά. Έχουμε άνεργες καθαρίστριες στο Υπουργείο (μείζον πολιτικό θέμα) και Φιλιππινέζες ή Γεωργιανές στα σπίτια. Ξέρω, δεν θέλουμε χειρωνακτική εργασία και όχι τις κόρες μας για υπηρέτριες. Αλλά δεν βγαίνει βρε παιδιά... Δεν βγαίνει... Δεν είναι λογικό να μας επιδοτούν και να μας δανείζουν για τρέχουσες ανάγκες... Και δεν είναι καν καλοκάγαθοι δανειστές. Μας δανείζουν μόνο για να μας εξάγουν! Φαύλος κύκλος!
Υπάρχει τρομερή σωρευμένη ανισορροπία. Η θα διαγράψουμε, θα βγούμε από το ευρώ και θα ανασκουμπωθούμε, ή θα εκχωρήσουμε το μαγαζί, ή θα μας εξάγουν (ναι, κυριολεκτικά, με τραίνα για το Μόναχο, ή την Τσεχία, ή όπου αυτοί θέλουν) και θα μας υποκαταστήσουν εδώ, στην χώρα μας, με αυτό που δεν θέλουμε να είμαστε εμείς. Εάν το κάνουμε μόνοι μας, θα ανακάμψουμε. Εάν το κάνουν αυτοί, θα πάρουν τις υπεραξίες και εμείς θα κοιτάμε απ' έξω, προς τα μέσα.
Μα πόσο δύσκολο είναι; Σας αρέσει η ταπείνωση; Ή είμαστε όλοι "βολεμένοι και εξασφαλισμένοι" . Μα κανείς δεν θα μείνει βολεμένος σε αυτό που μας σχεδιάζουν.
Όλη η φασαρία είναι επειδή 100 οικογένειες ζουν από μεσιτείες Γερμανικών προϊόντων. Και 3-4 οικογένειες χρωστάνε σε ευρώ, σε ξένες τράπεζες, ενυπόθηκα. Αυτούς δεν τους πιάνει η στάση πληρωμών. Και δεν έχουν καμία όρεξη να πουλάνε εγκυκλοπαίδειες φτου κι απ' την αρχή. Συγγνώμη, αλλά δεν βγαίνει πια η "δουλειά" σας. Το σύστημα Λαμπράκη μας κατέστρεψε.
Εκτός εάν πια αποφασιστεί να γίνουμε Ανατολική Γερμανία, διαχειριζόμενη από Δυτικογερμανούς, έχουμε δύο επιλογές. 1) Αυτό που περιγράφω να γίνει "δημοκρατικά και συναινετικά" (νόμιζα ότι θα μπορούσε ο Σύριζα), ή 2) να γίνει "μη δημοκρατικά και συναινετικά" (αλλά και τότε χρειάζεται μια αξιόπιστη, έστω και καταναγκαστική, πρόταση -- ΚΑΙ οι καταναγκαστικές προτάσεις πρέπει να είναι αξιόπιστες, "βιώσιμες"). Τα άλλα κόμματα είναι πια απολιθώματα. Το σύστημα Λαμπράκη, νυν Μέγκα, (γνωστό και σαν "διαπλοκή") που τα καλλιεργεί, πρέπει να σταματήσει. Αυτό συντηρεί τις εισαγωγές, τους ολιγάρχες, την αδικία, την αναποτελεσματικότητα, και δεν μαζεύεται με αηδιαστικές πλέον εκπομπές και παραμύθια.
Το πολίτευμα είναι λάθος. Το Σύνταγμα. Συγκεντρώνονται όλες οι εξουσίες σε ένα άτομο, που εύκολα είναι, ή γίνεται, αχυράνθρωπος. Δεν πιστεύω ούτε σε αγαθή δικτατορία, ούτε ιδιοτελή κεντρικό σχεδιασμό.
Δύο πράγματα είναι σίγουρα: 1) Δεν περπατάει το μοντέλο του καταναλωτικού και κοινωνικού εισαγωγικού ΑΕΠ με δανεικά και δανεικά από ξένους. 2) Δεν θα είναι εύκολο. Το μυστικό είναι να μην σφαχτούμε μεταξύ μας (δεν το συνιστώ καθόλου μα καθόλου, αν και είμαστε επιρρεπείς στο άθλημα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου