Μάθημα από την εμπειρία: Οι ΑΠΕ είναι ενεργειακά ασήμαντες, περιβαλλοντικά ατελέσφορες και βασικά άχρηστες.

Cambridge Core: Lessons from technology development for energy and sustainability (ή, μαθήματα ανάπτυξης τεχνολογίας για την ενέργεια και την αειφορία) και εδώ.

Υπάρχουν μαθήματα από την ιστορία της εισαγωγής νέων τεχνολογιών που δεν πρέπει να ξεχαστούν όταν εξετάζονται εναλλακτικές μορφές ενέργειας για την μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Η αύξηση του οικολογικού αποτυπώματος, από την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού από 7 δις σήμερα, σε 9 δις το 2050, δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για το πώς να ζούμε πιο αποτελεσματικά με λιγότερο μόνιμο αντίκτυπο σε έναν κόσμο με πεπερασμένους πόρους. Ένα από τα σημεία που εστιαζόμαστε σήμερα είναι το μέλλον του κλίματος, όπου η ανησυχία έχει οδηγήσει σε παγκόσμιες προσπάθειες περιορισμού εκπομπών CO2.  Μια επισκόπηση επιτυχημένων και αποτυχημένων τεχνολογιών τα τελευταία 200 χρόνια, μάς δίνει πολλά μαθήματα που πρέπει να έχουμε κατά νου, όσο στοχεύουμε να μειώσουμε κατά 80% την χρήση άνθρακα στην παγκόσμια οικονομία μέχρι το 2050.  Επιχειρηματολογώ ότι όλες μαζί οι ενέργειές μας μέχρι  σήμερα να μειώσουμε εκπομπές CO2, δεν θα πετύχουν κάποια σοβαρή μείωση και σε μερικές περιπτώσεις θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Πρακτικά, η κλίμακα (το μέγεθος) και οι διάφορες τεχνικές προκλήσεις της προσπάθειας απεξάρτησης από τον άνθρακα, δεν έχουν προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτό σημαίνει ότι η εισαγωγή κάθε νέας τεχνολογίας πρέπει να έχει αντίστοιχα μεγάλες ικανότητες.  Χρειάζεται επειγόντως μια γενικά πιο εξελιγμένη και σοφιστικέ δημόσια συζήτηση για τις πρέπουσες ενέργειες που λαμβάνουν υπ' όψη α) το πλήρες εύρος απειλών που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα και β) τα υπέρ και τα κατά κάθε εναλλακτικής δράσης ή μη δράσης.

Μόνο τα ορυκτά καύσιμα και τα πυρηνικά μπορούν να δίνουν ενέργεια στις πόλεις, όπου θα ζει το μισό από τα 9 δις παγκόσμιου πληθυσμού, το 2050.

Με τις προβλέψεις για δριμεία κλιματική αλλαγή, που ακούγονται εδώ και 25 χρόνια, απλούστατα να μην συμβαίνουν, είναι άσκοπο και ανόητο, να προωθούνται ακριβές λύσεις με ΑΠΕ.

Οι εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων είναι στις θέσεις τους για να κοροϊδεύουμε τους εμπνευστές τους.

Να το διαβάσετε το άρθρο, αυτό ήταν μόνο η μετάφραση της περίληψης. Να το διαβάστε, όχι επειδή λέει αυτά που μεταφέρω εδώ από το ...2010, όχι επειδή είναι γραμμένο ήπια και ακαδημαϊκά από κάποιον του ...Cambridge,  όχι επειδή έχει παραπομπές, πραγματικές, και όχι τις πληρωμένες ανοησίες της Τράτσα, αλλά επειδή λέει, χωρίς το ερωτηματικό, αυτά που έλεγε το Econews το 2016:  Οι ΑΠΕ είναι μούφα. Ακριβή κοροϊδία. Απάτη. Είναι ενεργειακά ασήμαντες, ηλεκτροδοτικά προβληματικές με όχι βιώσιμα ενεργειακά ισοζύγια. Και φυσικά επικαλείται τα απτά αποτελέσματα της Γερμανικής προσπάθειας μεταστροφής της Γερμανίας σε ΑΠΕ: Ακριβές, ενεργειακά ατελέσφορες, περιβαλλοντικά θέατρο.

Και το άρθρο τελειώνει με το ερώτημα γιατί κοιμούνται οι μηχανολόγοι;  Γιατί δεν έχουν το κουράγιο να πουν την αλήθεια, ενάντια στην περίεργη πολιτική ορθότητα της Πράσινης Απάτης;

Οι ΑΠΕ υπάρχουν στην σημερινή τους μορφή από την ενεργειακή (πετρελαϊκή) κρίση της δεκαετίας του 1970.  Από τότε δεν ήταν βιώσιμες:  Κανείς δεν ήθελε το τυχαίο ρεύμα τους και η πρακτική και οικονομική αποθήκευση ρεύματος ήταν άπιαστο όνειρο.  Οι ΑΠΕ έγιναν "βιώσιμες"  το 1990 όταν με τον Νόμο EEG (την καλύτερη εξαγωγή των Γερμανών, όσο υπάρχουν ορδές ηλιθίων και Φάμελλοι και Σταθάκηδες σε Υπουργεία) οι ΑΠΕ έγιναν α) εγγυημένα επιδοτούμενες, β) υποχρεωτικές, γ) με προτεραιότητα στα δίκτυα . Το 2017, οι ΑΠΕ εξακολουθούν και υπάρχουν μόνο με επιδοτήσεις και μόνο για τις επιδοτήσεις και μόνο όσο υπάρχουν ηλίθιοι, ή/και φαύλοι σε Υπουργεία.