Ἐμένα μοῦ ἔλαχε ν᾿ ἀγαπήσω τὸν τόπο μου ὅπως τὸν ἀγαπᾶτε κι ἐσεῖς. Νά τί εἶναι ποὺ μᾶς ἑνώνει ἀπόψε ὅλους ἐδῶ πέρα. Ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Βέβαια, ὑπάρχουν πολλοὶ τρόποι ν᾿ ἀγαπᾶ ἕνας λαὸς τὴ χώρα του. Ἀλλὰ γιὰ τὸν ποιητή, πιστεύω, ὑπάρχει μόνον ἕνας: ν᾿ ἀνήκει σ᾿ ὁλόκληρο τὸ λαό του. Πάνω ἀπὸ τὶς διαιρέσεις καὶ τὶς διχόνοιες, ὁ ποιητὴς νὰ στέκει καὶ ν᾿ ἀγαπᾶ ὅλον τὸν λαό του, ν᾿ ἀνήκει, τὸ ξαναλέω, σ᾿ ὅλο τὸν λαό του. Δὲν γίνεται ἀλλιῶς. Ἡ πατρίδα εἶναι μία. Ὁ καθένας στὸν τομέα του ἂς ἔρθει καὶ ἂς κάνει κάτι, ὅπως αὐτὸς τὸ νομίζει καλύτερα.
Από εδώ
Αυτή η Κατοχή που ζούμε... Πότε θα τελειώσει; Τι θα έχει μείνει από την πατρίδα μας; Υπάρχει η πατρίδα μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου