Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Ο χαμένος σοσιαλιστικός παράδεισος


Ποτέ μου δεν δήλωσα ότι ξέρω από «πολιτικά» είτε στην Ελληνική τους εκδοχή είτε σε άλλη. Ωστόσο, όπως κάπως ξαναγράφεται η επιστήμη, ξαναγράφεται και η πολιτική. Εύκολα παρουσιάστηκε η κρίση, σαν «κρίση του καπιταλισμού» ή του «φιλελευθερισμού». Διαφωνώ κάθετα και απόλυτα. Θεωρώ ότι η κρίση οφείλεται σε άλλους λόγους. Η κρίση οφείλεται στην κατάργηση ορισμένων θεμελιωδών μηχανισμών αυτορρύθμισης αρχικά από Ευρωπαίους κρατικιστές, και στην Αμερική, βασικά, από την διοίκηση Κλίντον. Αυτό εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί την μεγάλη συγκέντρωση κεφαλαίου σε λίγους. 1) Δεν υπάρχει τίποτα καπιταλιστικό ή φιλελεύθερο σε ολιγοπωλιακές συγκεντρώσεις, ούτε είναι τα μονοπώλια νομοτελειακά αναπόφευκτα. Σε όσες περιπτώσεις ξέρω έγινε με συνειδητά και μεθοδευμένα βήματα. 2) Η «σοσιαλιστική» ιδεολογία χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται κατά κόρον σαν προπέτασμα καπνού για αυτόν τον σκοπό. Δύο περιπτώσεις που ξέρω είναι (α) οι κανόνες της Αμερικανικής Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) που ξεκίνησαν όμορφα και περιβαλλοντικά, αλλά γράφτηκαν από, και για τις 3-4 μεγάλες εταιρίες χημικών του κόσμου και (β) η κατάργηση του Glass Steagall Act που επέτρεψε στην Citibank (και όχι μόνο) να μπει στην επενδυτική τραπεζική, την χρηματιστηριακή και την ασφαλιστική αγορά. Η σοσιαλιστική ιδεολογία χρησιμοποιήθηκε επειδή δίνει το αναισθητικό ιδεολογικό υπόβαθρο για μετάβαση σε κεντρικό έλεγχο των πραγμάτων. Ο κεντρικός έλεγχος ποτέ δεν εξυπηρετεί τους πολλούς. Πάντα εξυπηρετεί του λίγους. Π.χ., δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι η κατάργηση του Glass Steagall έγινε επί «Δημοκρατικού» Κλίντον.

Ο φιλελευθερισμός, η άποψη ότι ο κόσμος δουλεύει καλύτερα με την επιδίωξη ατομικών συμφερόντων και την ελευθερία της αγοράς, έχει χαρακτηριστεί σαν το κακό που φταίει για τα σημερινά μας προβλήματα. Δεν είναι όμως έτσι. Αυτή είναι η έντεχνα καλλιεργημένη άποψη των Νεοσοσιαλιστών, που όσο το ψάχνω, είναι ακριβώς αυτοί που κρύβονται πίσω από τις καίριες παρεμβάσεις ενάντια στου μηχανισμούς της ελεύθερης αγοράς, και είναι οι προπομποί του Νεοφασισμού.

Το κείμενο του http://www.mega.nu/ μου τσίγκλισε την περιέργεια, κατά τύχη, όταν έψαχνα τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την Νεοσοσιαλιστική Πράσινη Θρησκεία. Και αυτό που είδα είναι μια αρκετά μαύρη χρήση «σοσιαλισμού» για σκοπούς συγκέντρωσης πλούτου και εξουσίας. Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ενθαρρύνω να το δείτε. Σε πρόχειρη ανάγνωση θα φανεί «συντηρητικό» αλλά ο όρος και η σημασία της λέξης «συντηρητικός» έχει μετατεθεί. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι αυτοί που αντιστέκονται στο γιγάντωμα της Κεντρικής Εξουσίας, είτε την πείτε Νέα Τάξη, είτε την πείτε κάτι άλλο, είναι «συντηρητικοί». Επαναστάτες είναι. Οι περιλήψεις δεν πιάνουν πάντα το νόημα ενός ολόκληρου κειμένου, αλλά θα προσπαθήσω (με δόσεις… είναι μεγάλο) να παρουσιάσω τμήματα:

1. Επιστροφή στην Εδέμ

Οι ουτοπιστικές φιλοσοφίες του Ρουσώ και άλλων διανοητών της διαφώτισης είναι πίσω από τις διάφορες εκδοχές του σοσιαλισμού, ιδεαλιστικές, ή πρακτικές. Τον ριζοσπαστικό ουτοπιστικό σοσιαλισμό, η Δύση τον γνώρισε μεταξύ 1933 και 1945 και η Ανατολή μεταξύ 1949 και 1968. Τώρα [και, σημειώνω εγώ, τώρα, εμφανώς το 2010] ένας έρπων, ηπιότερος σοσιαλισμός απειλεί την ευημερία και την πρόοδο. Τόσο η σημερινή εκδοχή του ουτοπικού σοσιαλισμού, όσο και οι προηγούμενες κρύβουν την αναζήτηση για την Εδέμ και μία μεσσιανική αναζήτηση της τελειότητας, αλλά τελικά δίνουν το ηθικό υπόβαθρο για φασιστικές και ανελεύθερες καταστάσεις. Οι μοντέρνοι σοσιαλιστές πονηρά ταυτίζουν το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και την ελευθερία της αγοράς με την «κακή Δεξιά», όταν, αυτό που οι ίδιοι επαγγέλλονται, είναι η επιστροφή στον φεουδαρχισμό.

Η τάση για επιστροφή στην νέα σοσιαλιστική Εδέμ έχει επηρεάσει και την επιστήμη. Η επιστήμη σήμερα είναι εντάσεως κεφαλαίου, και το κεφάλαιο αυτό δίνεται κυρίως από Κυβερνήσεις που συχνά βολεύονται από θεωρίες που μοιάζουν να έχουν «πολιτική ορθότητα», ή σκοπιμότητα, αλλά στερούνται επιστημονικής αλήθειας. Η θεωρία της ανθρωπογενούς αλλαγής του κλίματος έχει χρηματοδοτηθεί ακριβώς έτσι με μία ολόκληρη οικογένεια επιστημόνων να παράγουν αυτό που αποδεικνύεται σαν πλαστή και μαγειρεμένη επιστήμη, έναντι αμοιβής.

Οι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς πιστεύουν (ή παρατηρούν) ότι ο κόσμος γίνεται καλύτερος από την ορθολογική προσπάθεια ατόμων που κοιτάνε το συμφέρον τους. Οι ουτοπιστικοί σοσιαλιστές πιστεύουν ότι ο κόσμος γίνεται καλύτερος όταν «τελειοποιηθούμε», με συνθήματα και μαζικές εκδηλώσεις που λένε «ελάτε να κάνουμε ένα καλύτερο κόσμο». Και το ερώτημα είναι «ποιος» αποφασίζει τι είναι αυτό ο καλύτερος κόσμος, και πόσο είναι η επίτευξή του αντίθετη με την ανθρώπινη φύση, και επομένως εξ ορισμού ανελεύθερη.

Οι ουτοπιστές σοσιαλιστές έχουν και ένα επικίνδυνο συστατικό στην οικονομική τους θεωρία. Πιστεύουν ότι μπορείς να κερδίσεις κάτι από το τίποτα. Να κερδίσεις κάτι «παίρνοντας». Το “something for nothing”, ή το “free lunch”. Αυτό που κάνει τους λεγόμενους «δεξιούς» («φιλελεύθερους» τους λέω εγώ), να λένε τους σοσιαλιστές, «σοσιαληστές», αφού αυτή η προσέγγιση πάντα εμπεριέχει απάτη. Θυμάται κανείς την Enron; Η Enron επαναλαμβάνεται τώρα, μέσω κυβερνητικών πολιτικών με τις εκπομπές CO2 και την εμπορία τους. Οι απάτες και οι κλοπές της Enron ωχριούν μπροστά στην αρπαγή αυτής της πρότασης, αν εδραιωθεί.

Στο κεφάλαιο «Επιστροφή στην Εδέμ» υπάρχει μία ενδιαφέρουσα αναδρομή στην Εδέμ, από την αναφορά σε αυτήν πριν την ...Παλαιά Διαθήκη, και τις σύγχρονες προσπάθειες σοσιαλιστών και συνοδοιπόρων να την επαναφέρουν, με ποιητικές εκφράσεις όπως τα τραγούδια των Beatles και τον ύμνο του Woodstock της Joni Mitchell: “We are stardust, we are golden, and we got to get ourselves back to the Garden”. Η επιστροφή στον Παράδεισο έχει ισχυρούς συμβολισμούς και δεν έχει μείνει ανεκμετάλλευτη. Ο συγγραφέας εντοπίζει άλλες επαναστατικές εξελίξεις του 20ου αιώνα, που παραδοσιακά έχουν ταυτιστεί με «πρόοδο», σαν ανελεύθερες πρακτικές που από αυτήν την σκοπιά βλάπτουν, αντί να «απελευθερώνουν». Ήταν έκπληξη και για μένα να διαβάσω ότι ο John D. Rockefeller ο 3ος , από το 1952 προωθεί το «Συμβούλιο Πληθυσμού», και στην ουσία τον έλεγχο των γεννήσεων, και [προσθέτω εγώ] την σεξουαλική επανάσταση και το “All you need is Love”… αφού χωρίς τα IUD’s και το χάπι, η δεκαετία του ’60 θα ήταν …διαφορετική. Και ομολογώ, ότι αυτή η διαπίστωση, με κάνει για πρώτη φορά να δω με άλλο μάτι αυτό που νόμιζα είναι η σκοταδιστική θέση της απαγόρευσης των …εκτρώσεων. Ο Μεγάλος Αδερφός είναι υπέρ του ελέγχου των γεννήσεων; Και είναι σύμπτωση που οι liberal Δημοκρατικοί είναι ισχυρότεροι σε Πολιτείες με χαμηλή γεννητικότητα;

Η «Επιστροφή στην Εδέμ» επηρεάστηκε και από το βιβλίο του Lovelock «Γαία». Ο Lovelock δήλωνε σοσιαλιστής. Η άποψη ότι η Γη επηρεάζεται από εξωτερικές παρεμβάσεις και έχει μηχανισμούς αυτοελέγχου, όπως περίπου ένας ζωντανός οργανισμός, θεωρείται ότι έχει επιστημονική βάση. Ωστόσο, ερμηνεύτηκε κατά το δοκούν από ομάδες «Πράσινων» που πήγαν την θεωρία του σε άκρα. Προφανώς και ο ίδιος κάπου αποδέχεται ότι υπάρχει ανθρωπογενής παρέμβαση στο κλίμα, και [προσθέτω] η κοινή λογική λέει ότι «κάποτε» τα σημερινά καύσιμα θα τελειώσουν, αν όχι σε 100, τότε σε 1.100 χρόνια. Ωστόσο το 2004 είπε σε συνέντευξη ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα σταματήσει μόνο με την πυρηνική ενέργεια, και ενώ πρότεινε το Περιβαλλον σαν Υποκατάστατο Θρησκείας, δεν ασπάστηκε τους «Πράσινους». Άλλος επιφανής περιβαλλοντολόγος στις ΗΠΑ ήταν ο …Laurance S. Rockefeller.


Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όλος ο Δυτικός κόσμος υιοθέτησε σε κάποιο βαθμό την ιδέα του Κράτους Πρόνοιας, άλλοι περισσότερο, και άλλοι λιγότερο «σοσιαλιστές». Μετά την Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών το 1942 (ενάντια στον Άξονα), ιδρύθηκε, το 1945, ο ΟΗΕ, και χτίστηκε το κτίριό του στην Νέα Υόρκη, σε χώρο που παραχωρήθηκε από τον …John D. Rockefeller Jr. Το άρθρο 25 της Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ λέει «κάθε ένας δικαιούται ένα βιοτικό επίπεδο ικανό για την υγεία και την ευμάρεια του ιδίου και της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένης τροφής, ρουχισμού, σπιτιού, περίθαλψης, κοινωνικών υπηρεσιών, ασφάλιση… κλπ». Τα κίνητρα, ο βαθμός, και τα μέσα για την υλοποίηση τέτοιας δήλωσης, έχουν ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως. Και εγώ είμαι κατά της δυστυχίας. Το ερώτημα είναι ποιος αποφασίζει και ποιος πληρώνει…


Το πρωτότυπο είναι εδώ και ολόκληρη η ιστοσελίδα του συγγραφέα, εδώ

9 σχόλια:

  1. 'Όλη η αισιοδοξία του Μαρξ πηγάζει απο την απόλυτη πίστη του στην λογική (Διαλεκτική) που κάνει τον δούλο να περνά απο τον "φόβο και την αγωνία" στην συνείδηση της ελευθερίας',έγραψε ο Παπαιωάννου...
    Αυτή την ανάγκη του ανθρώπου για επαφή με το πνεύμα εκμεταλλεύτηκε ο σοσιαλισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αρχαίε, είναι μεγάλη κουβέντα ο "σοσιαλισμός". Πάντως δεν είναι ο ανθρωπισμός, που εντέχνως προσπαθεί να περάσει. Τα 2 σημαντικά ορόσημα στον 20ο αιώνα είναι η ήττα των Ναζιστών το 1945 και η ήττα του Κομουνισμού το 1989-1992, στην Ευρώπη. Έκτοτε έχει αναδυθεί μια παραλλαγή του ναζισμού, ο νεοφιλελευθερισμός, που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στον Νεοφασισμό, όπως λες.
    Ο καπιταλισμός μάλλον έχει ηττηθεί από τον 19ο αιώνα.
    Όσον αφορά την Νέα Πίστη, το παρελθόν των Ναζιστών μας δείχνει το μέλλον. Το 1939 επιχειρήθηκε να αντικατασταθούν οι Θρησκείες από την Νew Faith. Στοιχεία θα έχω σε λίγο. Σε συνδυασμό με την "πράσινη" θεωρεία του ζωτικού χώρου και της εκμετάλλευστης των "νέων", τότε, τεχνολογιών, φαίνεται ότι ζούμε ένα deja vu κανονικό.
    "The National Socialist movement is a movement of faith in the deepest sense of the word. The strength of its faith brought it from humble beginnings to the dominant force in the Reich. There was good reason to name the first party rally after the takeover of power the "victory of faith." Behind every flag, every badge, every symbol of the movement is the faith of him who bears it, who first had to bear the flag, the badge or the symbol through historic struggle to victory. In this holy worldview, which anchors the flags, badges and symbols in the depths of the soul and in their connection to the experience of battle, is the best guarantee for the worldview force and existence of the movement".

    Τα βήματα είναι συγκεκριμένα. Υπερεξουσίες στο πρόσωπο του "λατρεμένου" ηγέτη (προϋπόθεση η απουσία ανώτερης ηγετικής θέσης), μονοκομματικό κράτος με παράνομα όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ως αίτια που οδήγησαν στο "χάος"), διάλυση των εργατικών συνδικάτων και δημιουργία νέων, στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους πολιτικά διαφωνούντες (τύπου Νταχαου 1934), ολοκλήρωση του σοσιαλιστικού οράματος με την επιβολή της Νέας Πίστης (δεν το πέτυχαν οι ναζιστές το τελευταίο).
    Ο δρόμος προς την γη της επαγγελίας μοιάζει να κουβαλά εβραϊκά κατάλοιπα. Σαν αυτά που μετέδωσε και η Εβραία φίλη του Μουσολίνι σε αυτόν τον φασίστα και μεταλαμπαδεύτηκαν στον Χίτλερ.

    Orestios

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δες και αυτό Αρχαίε.

    http://www.calvin.edu/academic/cas/gpa/glauben.htm

    Orestios

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχαχα "Μανία" με τους do-gooders. Όχι άδικα.
    Με την Αffirmative Αction υπήρξαν το όχημα για την δημιουργία της suburbia, δηλαδή της ανώφελης φυγής των λευκών αστών από τα κέντρα των πόλεων που κατέστη απαραίτητη από την βία των μαύρων, δηλαδή του πλουτισμού εργολάβων και τραπεζιτών.

    Προφήτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιατί αισθάνεται την ανάγκη η διάνοια με την μωβ γραβάτα να κάνει διαγγέλματα από το εξωτερικό; Φοβάται μηπως δεν βρει ελικόπτερο να το σκάσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κάνεις λάθος, ο παράδεισος αυτός θα είναι για πιο σοσιαλιστές
    @αλλενάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. τέρμα ο ΜΕΓΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ http://www.youtube.com/watch?v=jgJlLvTxuCc&feature=player_embedded

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μια επιστολη που ελαβα
    Νίκο,
    Eίναι τραγικό αυτό που πάει να γίνει (γίνεται) με τα ''πάρκα''....που , προς
    το παρόν, είναι αιολικά.

    Ακόμα και αν τα μεγάλα αιολικά είναι μέρος της λύσης (που δεν είναι) γιατί
    δεν τα βάζουν κρατικές ελληνικές επιχειρήσεις (π.χ. ΔΕΗ...) και τα βάζουν
    ξένοι...
    Με ανεμογεννήτριες φτιαγμένες σε ελληνικές βιομηχανίες-βιοτεχνίες....σιγά τη
    τεχνολογία....
    ''μπάζουν'' από παντού...είναι για κλωτσιές.
    Τη άποψή μου πιστεύω την ξέρεις ...
    (έμφαση στην εξάντληση της δυνατότητας των μικρών διάσπαρτων ελληνικών
    φωτοβολταικών στις στέγες-ταράτσες κτιρίων ....ιδιώτες...ενίσχυση
    εισοδήματος....κλπ...κλπ...)

    Δημήτρης Δαμάσκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μπορείς να δεις και αυτό:

    NIHILISM

    The Root of the
    Revolution
    of the Modern Age

    http://www.columbia.edu/cu/augustine/arch/nihilism.html

    Εξηγεί το νέο πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό σύστημα ανατολής και δύσης.
    Μας έχουν εκπαιδεύσει έτσι ώστε να έχουμε ανάγκη από νέα και καταπληκτικά πράγματα στην πολιτική, την τεχνολογία, το εμπόριο, την μουσική και την τηλεόραση.
    Αν δεν πάρουμε την δόση μας από τα νέα και καταπληκτικά πράγματα που μας δίνουν, παθαίνουμε σύνδρομο στέρησης.
    Ταυτόχρονα ενώ ασχολούμαστε με τα νέα, ξεχνάμε τα παλιά, όπως να καθαρίσουμε το σπίτι, να διαβάσουμε τα παιδιά κτλ.
    ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ!
    Η νέα παρα-θρησκεία δεν έχει εξαπλωθεί, ευτυχώς, ακόμα στην Ελλάδα. Αν και η τηλεόραση και τα περιοδικά την σπρώχνουν ως εκεί που δεν πάει, κάνε χαλαρωτική... γιόγκα!

    Στο μόνο που διαφωνώ είναι η επίδραση του ανθρώπου στο κλίμα. Μπορεί αυτά που λένε για την παγκόσμια θέρμανση να είναι παραμύθια, γιατί δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης για να επιβεβαιώσουμε ότι πράγματι οι θεωρίες για το μέλλον είναι σωστές, αλλά η τοπική θέρμανση είναι πραγματικότητα.
    Μπορείς να αμφισβητήσεις την αλλαγή της θερμοκρασίας στην αθήνα του νέφους και του τσιμέντου;
    Μπορεί να αμφισβητηθεί εύκολα ότι το κλίμα αλλάζει πολύ γρηγορότερα από ότι παλιότερα;
    Τα μόνα προβλήματα στην κλιματική αλλαγή είναι:
    1. ο υπολογισμός του ποσοστού συμμετοχής του ανθρώπου και της φύσης σε αυτή
    2. ο υπολογισμός των μελλοντικών επιπτώσεων είναι αδύνατων, γιατί δεν έχουμε μέτρο σύγκρισης

    ΑπάντησηΔιαγραφή