Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

ὅπερ ἔδει δεῖξαι, μόνο που δεν λύνουμε κάποιο μαθηματικό πρόβλημα...

Ναι, φτωχαίνουμε. Και θα φτωχύνουμε κι άλλο. Ζούμε κατά 30, 40, 50, 60% καλύτερα από ότι μάς παίρνει, εδώ και καιρό. Το 1990 ήταν περί το 30%, και έκτοτε περάσαμε και πολύ καλύτερα άσχετα εάν εγώ βαριέμαι εδώ και 20 χρόνια που οσονούπω γίνονται 25. Το 1960 κάτι βγάζαμε από τον Ψυχρό πόλεμο, στέλναμε μετανάστες έξω, είχαμε ναυτικούς, είχαμε αγρότες και βιοτέχνες, είχαμε και λίγη βιομηχανία. Τώρα έχουμε ...ευρώ.

Όταν έχει περάσει πολύς καιρός από σήμερα, θα κοιτάμε πίσω και θα λέμε:  "Κοίτα να δεις, πτωχεύαμε σε slow motion και σταδιακά και ξυπνήσαμε ένα πρωί και είμαστε ξεσπιτωμένοι, ξεβράκωτοι, σε άλλη φάση, και δεν καταλάβαμε πώς έγινε".

Αυτό που ζούμε είναι η "εκκαθάριση εν λειτουργία" αλλά σε εθνική κλίμακα. Την έχω πει πολλές φορές αυτή την έκφραση. Είναι δόκιμος όρος σε τραπεζικές δουλειές και αφορά μία από τις διάφορες αντιμετωπίσεις σε προβληματικά δάνεια. Η περίληψη είναι ότι χρηματοδοτείς τον πελάτη για να μείνει εν ζωή και να τον εκκαθαρίζεις σιγά σιγά, χωρίς να κάνεις μεγάλη ζημιά στα πάγια, και ελπίζοντας ότι έτσι, εσύ η Τράπεζα, θα χάσεις λιγότερα λεφτά. Αυτό συμβαίνει όταν ο πελάτης είναι δεμένος χεροπόδαρα  και δεν έχει τρόπο αντίδρασης, ή προστασίας από τους πιστωτές. Δεν υπάρχει Άρθρο 99, ή το πολύ πιο προστατευτικό, όσο αμείλικτο κι αν είναι, Chapter 11, για κράτη. Κι όταν τα κράτη δεν είναι κράτη αλλά συλλογή από ανήμπορους, περίεργους, εκβιαζόμενους, ή απλά γίδια, με ξένο νόμισμα και σημαδεμένη τράπουλα, με συγχωρείτε, το παιχνίδι είναι χαμένο, και γνωρίζω ότι εγώ είμαι έξω από αυτόν τον χορό, και η κριτική είναι εύκολη. Το μέγα σφάλμα έγινε το 2010 (ή το 2008, ή το 1999, ή το 1977, ή...) και κρατάω πισινή εάν μάς την φόρεσαν και οι Δυτικοί, και οι Ευρωπαίοι από κοινού, ή εάν μπλέξαμε σε μεταξύ τους κακόγουστα παιχνίδια.

Το δια ταύτα είναι ότι το χρέος μας δεν ήταν και δεν είναι βιώσιμο, άσχετα τι θα κάνουν με αυτό λογιστικά.

Αυτό που ξέρω, και επιμένω, είναι ότι όσο συνεχίζουμε με το αστειάκι των ΑΠΕ απλά υποθηκεύουμε περισσότερο μέλλον. Δίνουμε περισσότερο Κατοχικό Δάνειο στους δυνάστες μας. Καταδικάζουμε τελεσίδικα την οικονομική μας δραστηριότητα. Υπογράφουμε επιστροφή στην υπανάπτυξη. Κι όμως, ακόμα και τώρα, που επιβεβαιώνεται καθημερινά στα διεθνή ΜΜΕ ό,τι αρνητικό σάς έχω πει για τις ΑΠΕ, έχουμε λαμόγια που τις προωθούν σαν να μην τρέχει τίποτα.  Στην χώρα που εκκαθαρίζεται χώνουν και λίγες σαβούρες για κανένα φραγκάκι παραπάνω (με ποσοστά σε ντόπιους Εφιάλτες).  Αυτό που μάς λένε είναι:  "Δεν θα έχετε ρεύμα πάντα. Δεν θα έχετε βιομηχανία. Όταν θα έχετε ρεύμα, θα είναι ακριβό, και θα πληρώνετε πάρα πολύ περισσότερα αν θέλετε συνέχεια. Όχι δεν μπορείτε να βγείτε από το δίκτυο, εκτός αν πληρώνετε και για αυτό. Και θα πληρώνετε και για την τιμή να περνάνε καλώδια και αγωγοί από την χώρα σας". Αυτά μάς λένε.

Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που βαριέμαι (αν και δεν είναι ο μόνος).  Όταν σε ένα πρόβλημα μαθηματικών αποδεικνύεις το ζητούμενο, λες όπερ έδει δείξαι και τελείωσες. Μόνο που εδώ δεν έχουμε μαθηματικό πρόβλημα, έχουμε κάτι άλλο, και δεν τελειώνει.

9 σχόλια:

  1. Μπαίνω στον πειρασμό να βγάλω το συμπέρασμα ότι όταν βαριέσαι γράφεις εξαιρετικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι άλλοι γράφουν εξ ίσου εξαιρετικά:

    Μη γειωμένος πλέον ο άνθρωπος λοιπόν, δίχως ρίζες, αιωρείται καθ’ όλη τη ζωή του μέσα στο σκληρό κι απάνθρωπο χρηματοοικονομικό σύμπαν, δεν παράγει πια τα αναγκαία του αλλά τα αγοράζει ως εμπορεύματα καταναλωτικά, αποξενώθηκε από κάθε τι φυσικό, ακόμα κι από τον εαυτό του, συμφιλιώθηκε με τις Αγορές και έφτασε να ορίζει ακόμα και την κάθε φυσική του λειτουργία, πλην της αφόδευσης ίσως, με το ρήμα «καταναλώνω». Δεν τρώει πια ο άνθρωπος αλλά καταναλώνει τροφές, δεν πίνει πια αλλά καταναλώνει υγρά, δεν αναπνέει πια αλλά καταναλώνει οξυγόνο, καταναλώνει τα πάντα, με αποκορύφωμα την ενέργεια, τους φυσικούς πόρους του πεπερασμένου και πολύ μακρινού πλέον από τον ίδιον μα και παντελώς άγνωστου, οικοσυστήματος, ακόμα και συναισθήματα καταναλώνει, και τοπία, και ανθρώπους, παράγοντας απ’ όλα αυτά μονάχα απορρίμματα, δεν είναι άνθρωπος πια, είναι ιδιώτης καταναλωτής επισήμως και με τη βούλα, αριθμημένος και φακελωμένος πλήρως από το σύστημά του μέχρι την παραμικρή του καταναλωτική συνήθεια, του φαίνεται δε πλέον απόλυτα φυσιολογικό να χρησιμοποιεί το ρήμα «καταναλώνω» αντί άλλων, ταπεινών και ποταπών ίσως, ρημάτων, όπως επίσης το ουσιαστικό «άτομο» αντί «άνθρωπος» και το επίθετο «ατομικό» αντί «προσωπικό».


    "Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση"
    Αντρέ Μπρετόν - Γάλλος λογοτέχνης, ποιητής και δοκιμιογράφος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. φεουδαρχία λέγεται. Ευρωπη πριν το 1900.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ... νεο-φεουδαρχία καλύτερα, αλλά μετά έρχονται οι νεο-γιακωβίνοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για να γελάσουμε λιγουλάκι:
    Το Ραδιομέγαρο εκπέμπει ακτινοβολία βλαβερή για τη δημόσια υγεία!

    και εδώ.

    για να μάθετε ότι, το πτυχίο που πήρατε απ' το Πολυτεχνείο, ή το Φυσικό είναι για πέταμα, ή για τύλιγμα πιτόγυρου.
    (που' χει και πέραση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΣΑΣ .ΣΥΧΝΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΩ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΑΣ.
    ΜΙΜΗΣ ΚΩΤΣΙΑΣ
    ΚΑΣΤΟΡΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Spiral, πέρα από το ότι η αναφορά μόνο σε συχνότητα RF και όχι σε ισχύ ανά μονάδα επιφανείας (mW/cm2) είναι ανεπαρκής, οι συχνότητες οι οποίες έχουν την μεγαλύτερη απορροφητικότητα για το ανθρώπινο σώμα είναι μεταξύ 30 και 300 MHz.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. http://www.agioritikovima.gr/arxeio/31164-antidraeis-for

    ΑπάντησηΔιαγραφή