Σάββατο 30 Ιουλίου 2011
Που είχαμε μείνει;
Κορόιδευα την καημένη την Μπιρμπίλη που μας παραμύθιαζε με Πράσινη Ανάπτυξη την ώρα που βουλιάζαμε. Τώρα θα κοροϊδεύω τον …εαυτό μου που ασχολούμαι με Κλιματολογίες και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας όταν εξακολουθούμε και βουλιάζουμε. Η αλήθεια είναι ότι με την πολυήμερη αποχή μου δεν ξέρω από πού να ξαναπιάσω το κουβάρι. Θα αρχίσω με την περίληψη:
Το Ανθρωπογενές Φαινόμενο του Θερμοκηπίου έχει αρχίσει και γίνεται ανέκδοτο. Τα στοιχεία από δορυφορικές μετρήσεις που εμφανίζονται επιβεβαιώνουν αυτά που έλεγε ο Lindzen, ότι δηλαδή η Γη εκπέμπει αρκετή θερμότητα πίσω στο διάστημα, ασχέτως CO2, και επομένως το Θερμοκήπιο δεν υφίσταται, σίγουρα όχι όπως το παρουσίαζαν τα τομάρια του IPCC κατά παραγγελία των αφεντικών τους.
Ο μασκαράς «επιστήμονας» που προέβλεπε το τέλος των πολικών αρκούδων λόγω της υπερθέρμανσης του Πλανήτη έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα μέχρι να ερευνηθεί η …αρλουμπολογία του.
Η αντίσταση κατά των αιολικών «πάρκων» έχει ενταθεί. Τα φαύλα οικονομικά τους έχουν γίνει κατανοητά από τους πάντες και τα υπεράκτια (που θα προωθούνται γιατί θεωρητικά ενοχλούν λιγότερο) έχουν νόημα μόνο εάν τα λεφτά είναι εύκολα και τσάμπα, και οι καταναλωτές και οι φορολογούμενοι πάμπλουτοι. ΤΕΡΝΕΣ και λοιπά αιολικά λαμόγια, μπορούν εφεξής να χαρακτηρίζονται ωμά σαν «απατεώνες» που παρασιτολογούν σε βάρος μας (αλλά τους αγαπάνε οι Δυνάμεις Κατοχής). Το ότι μιλάμε ακόμα στην Ελλάδα για φωτοβολταϊκά εξηγείται μόνο υπό το πρίσμα ότι σε αυτή την μη-χώρα, ο …ΟΠΑΠ θεωρείται σοβαρή εταιρία… Αν είναι δυνατόν… Σαν να λέμε ότι στο Λας Βέγκας παράγεται ΑΕΠ! Πληρώνετε κορόϊδα!...
Βασικά, καλοί μου άνθρωποι, το φθινόπωρο του 2008 έγινε ένα Κραχ στα Χρηματιστήρια οι συνέπειες του οποίου έχουν μεν «μαζευτεί» πιο επιθετικά από ότι το 1929, αλλά μην νομίσει κανείς ότι έχουμε δει τις συνέπειες… Τις βλέπουμε, αλλά δεν τις έχουμε δει. Το Κραχ είχε σαν πιθανή συνέπεια, τότε, την εκλογή του Ομπάμα. Αν θυμάστε, τα προγνωστικά, μέρες πριν το Κραχ είχαν τον Μακέην μπροστά με 5-7 ποσοστιαίες μονάδες. Η δημοτικότητα του Ομπάμα είναι τώρα στο ναδίρ. Δεν μου πέφτει λόγος, αλλά λίγη αντίσταση στον Σοσιαλισμό και τις Πράσινες Παπάρες δεν κάνει κακό. Στα καθ’ ημάς, εάν δεν καταλάβουν οι φαιδροί που μας κυβερνούν ότι ΑΥΤΟΙ και το Κράτος Παροχών, Επιδοτήσεων, Ασχετοσύνης και Παρασιτολογίας που έφτιαξαν είναι το πρόβλημα, μην περιμένετε φως στο τούνελ. Προσωπικά, δεν περιμένω φως στο τούνελ.
Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011
Στην Νέα Σφαίρα Επιρροής
Από τότε που πρωτογνώρισα τις "Ανανεώσιμες" Πηγές Ενέργειας μέχρι σήμερα, ούτε η Φυσική, ούτε τα Οικονομικά, ούτε η Αριθμητική άλλαξαν. Αυτό που άλλαξε ήταν το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και η επανένωση των Γερμανιών.
Το τι θα γράψει η Ιστορία μετά από πολλά χρόνια για τον Ψυχρό Πόλεμο, θα πρέπει να ζήσουμε πολλά χρόνια για να το μάθουμε. Αυτό που ενδιαφέρει τώρα είναι ότι η Γερμανία πέτυχε με το τέλος του Ψυχρού, αυτό που δεν πέτυχε μεταξύ 1939 και 1945, και αυτό που ενδιαφέρει εμάς, στον τωρινό μας μικρόκοσμο, είναι ότι από την "Αμερικανική" σφαίρα επιρροής μετά το 1949, περάσαμε στην "Γερμανική". Κατά πόσον οι δύο αυτές σφαίρες είναι ...συνεννοημένες, παίζεται. Είναι όσο συνεννοημένες ήταν το 1910, ή το 1940, ή κατά την διάρκεια του Πολέμου των Επτά Ετών. Μύλος!
Γενικά, οι Δυτικοί, από καταβολής κόσμου (ή από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) τρώγονται μεταξύ τους ασταμάτητα με μικρά διαλείμματα όταν αισθάνονται ότι απειλούνται από κοινούς εχθρούς. Και, στην περίπτωσή μας, φαίνεται να συμφωνούν μόνο σε ένα πράγμα: Δεν θέλουν τους Ρώσους στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατά τα λοιπά, εμείς τρωγόμαστε για το εάν είμαστε φιλοάγγλοι ή φιλογερμανοί (και αραιά και που εάν είμαστε φιλορώσοι).
Τώρα, τι σχέση έχουν οι ΑΠΕ και την Νέα Κατοχή; Και τα δύο, made in Germany. Και το Auschwitz, εάν λειτουργούσε σήμερα, θα ήταν Κέντρο Ανακύκλωσης, ίσως ...Πράσινης. Θα φάμε καλά.
ΥΓ Δεν έχω εξαφανιστεί, απλά έχω κολλήσει με την ερμηνεία του ...μεσοπρόθεσμου. Ατυχώς, κέρδισα και το €1 στοίχημα που είχα για το 1204 στο Χρηματιστήριο. Να βάλω στοίχημα και για Nικηφόρο Φωκά; Την απάτη με τις ΑΠΕ θα την εμπεδώσουμε, σιγά σιγά.