Ανέβασα αυτό το σημείωμα του Stratfor, με ημερομηνία 26 Οκτωβρίου στο Scribd, καθώς και ένα με ημερομηνία 27 Οκτωβρίου (που περιλαμβάνει και τα του δικού μας κουρέματος)
Σε περίληψη, λέει ότι η Γερμανία ωφελείται από το ευρώ και την ευρωζώνη (η ΕΕ έφτιαξε μέχρι και θεσμικό πλαίσιο ου ευνοεί την Γερμανική βιομηχανία), αλλά δεν είναι, πλέον, διατεθειμένη να χρηματοδοτεί την "Ευρώπη" (δικά μου τα εισαγωγικά).
Η Γερμανική Βουλή έβαλε πλαφόν €211 δις εγγυήσεις στο EFSF. Επιβεβαίωσε την αντίθεση της Γερμανίας σε περαιτέρω αγορές προβληματικών ομολόγων από την ΕΚΤ.
Η περίληψη της περίληψης είναι ότι η Γερμανία κοιτάει τα δικά της συμφέροντα και όχι αυτά της "Ευρώπης" (πάλι δικά μου τα εισαγωγικά).
Το ερώτημα που έχω εγώ, μέρα που είναι, εάν η Γερμανία έχει αποφασίσει τόσο ξεκάθαρα ότι δεν την νοιάζει αυτή η εκδοχή της "Ευρώπης", εμείς τι κάνουμε και υποδουλωνόμαστε; Με την Ενωμένη "Ευρώπη" θα επαναδιαπραγματευτούμε; Ή με την Μεγάλη Γερμανία; Και τι ακριβώς θα επαναδιαπραγματευτούμε; Τους όρους της τετελεσμένης Κατοχής; Και όλα αυτά για ψευδαίσθηση άλλων 3 ή 6 μηνών μισθών και συντάξεων; Με αντάλλαγμα την ...Ελλάδα; Και μετά τους 6 μήνες; Βρε είμαστε εντελώς ασόβαροι; Ή εγώ τα βλέπω όλα ανάποδα;
(στάση πληρωμών ΤΩΡΑ και έξοδος από την ευρωζώνη, αλλά ποιος θα το πει σε ποιόν; Μας τέλειωσε και ο Μεταξάς...)
Αρχαίε μας δουλεύουν και εμείς πανηγυρίζουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο αισιόδοξο συμπέρασμα είναι ότι χρονοτριβούμε.Τα σωστά ερωτήματα που βάζεις απευθύνονται στους έχοντες θέσεις εξουσίας.Όπως ακούω την τελευταία εβδομάδα,οι Έλληνες συζητούν τις λεπτομέρειες και τις δυνατότητες της φυγής τους.Δηλαδή θεωρούν πιο εύκολο το να φύγουν από το να καθήσουν εδώ και να παλέψουν για αλλαγές.Όπως δείχνουν οι περιστάσεις,κανείς δεν πιστεύει στην Ενωση πια. Μας τελείωσε.Η σκιά του πεσιμισμού τα σκέπασε όλα όπως φαίνεται.Δεν ήταν φανερός πόλεμος αυτός,και το τελευταίο ερώτημα που βάζεις με ποιόν θα διαπραγματευτούμε τελικά,μπορούμε να το ρωτάμε και απάντηση να μην πάρουμε ποτέ,αλλά είναι και το πιο κρίσιμο εδώ που φτάσαμε.Έτσι το βλέπω να γίνεται.Εύχομαι σε όλους να βρούμε τη δύναμη να αντέξουμε.Και να μην αμφιβάλλεις για την κρίση σου.Πολύ σωστά τα ερωτήματα.Σονόρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Fi0knS9hPro
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί και να τα βλέπεις λίγο ανάποδα (ελπίζω).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κεντρικό ζήτημα εδώ δεν είναι το χρέος το δικό μας ή των άλλων αλλά η επιμονή της Γερμανίας να μην δέχεται να τυπωθεί χρήμα κατά τα πρότυπα του USA. Δεν επιτρέπει δηλαδή την έκδοση ευρωομολόγου (τύπωμα χρήματος είναι στην ουσία του αυτό) και δεν συζητεί κανένα ισοδύναμο τερτίπι.
Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί με δύο τρόπους
(α) Η Γερμανία ως ισχυρότερη οικονομία κοιτάει το συμφέρον της
(β) Κάποιοι στην Ευρώπη με πρωταγωνιστές τους Γερμανούς και τους Γάλλους δεν τυπώνουν ευρώ διότι θέλουν να διατηρήσουν το νόμισμα ισχυρό και γνήσιο μέσα στα πλαίσια ενός σκληρότατου ανταγωνισμού με το USA (αλλά και με την Κίνα).
Είναι ίσως η ευκαιρία της Ευρώπης να αναλάβει τα ινία του Δυτικού κόσμου και να τοποθετήσει το ευρώ ως κεντρικό αποθετικό νόμισμα.
Μπορεί να ισχύει τα (α) φίλε μου, μπορεί το (β) ή μπορεί να συνυπάρχουν και τα δύο.
Τι να πω … ίδωμεν !
.
Τα νομίσματα και η δύναμή τους στην οικονομία, παγκόσμια ή περιφερειακή, αντανακλούν εμπορικές σχέσεις και ισοζύγια συναλλαγών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ευρώ μοιάζει να χρησιμοποιήθηκε κυριώς για ενδωευρωπαϊκές συναλλαγές που όμως (1)ήταν με δανεικά προς τους μη έχοντες για να καταναλώσουν από τους εξάγοντες και (2) είχε ενσωματωμένη ημερομηνία λήξης (κάποτε δεν χωράει άλλα αυτοκίνητα η Αθήνα και άλλα πλυντήρια τα σπίτια.
Ο καταναλώσας δεν έχει να πληρώσει και ο πωλών επί πιστώσει κάνει ότι δεν καταλαβαίνει είτε για ννα του πάρει το σπίτι, είτε για να κρατήσει το χρήμα και να κάνει και το ίδιο παιχνίδι, στην ουσία με την Γαλλία.
Οι ΗΠΑ, εσωτερικά, δεν πατάει η μία πολιτεία στο πτωμα της άλλης για να βελτιώσει την θέση της και προσπαθεί να πετύχει κάποια εσωτερική ισορροπία με ρευστοτηα (όχι τύπωμα) αλλά όσο το εμπορικό της ισοζύγιο (βασικά με την Κίνα) πέφτει, τόσο πέφτει και το νόμισμα και θεωρητικά μειώνεται και το έλλειμμα. Αυτό όμως ρίχνει και την Κίνα που ευημερούσε όσο έκανε εξαγωγές.
Το να υποκαταστήσει η Κίνα τις εξαγωγές προς Αμερική με εξαγωγές στην Ελλάδα, το βλέπω χλωμό. Το να ανοίξει η Γερμανία ή η Γαλλία τα σύνορά τους (ή αυτά της Ισπανίας) σε Κίνα, επίσης.
Ή ενδωευρωπαϊκή ασυνενοησία είναι στη ουσία ο οικονομικός εγωισμός του κάθε κρατους. Αυτό δημιουργεί ενδωευρωπαϊκή αστάθεια, και το ευρώ παραμένει ισχυρό, αλλά η ρευστότητα πάει στην ...Αμερική. Περίεργα πράγματα, αλλά αν συγκρίνεις το ευρώ με το ελβετικό φράγκο, ισχυρότατο, αλλά άχρηστο για συναλλαγές.
Όχι ότι το καταλαβαίνω 100%, αλλά όοοολο το θέατρο εξηγείται με τα ισοζύγια εμπορικών και χρημοτοοικονομικών συναλλαγών και τι τα επηρρεάζει...Χμμμ λυπάμαι που κοιμώμουν στο μάθημα των οικονομικών...
- Δεν μπορώ να δω ημερομηνία λήξης στο ευρώ. Η ιδέα γενικά, η πολιτική όχι μόνο η νομισματική, έρχεται από πολύ (από την εποχή του Καρλομάγνου λένε κάποιοι) μακριά και ελπίζω να φτάσει πολύ μακριά. Μεταφορά χρηματικών πόρων αλόγιστη και άδικη από την περιφέρεια στο κέντρο είναι το πρόβλημά μας σήμερα. Χρησιμοποιήθηκε η βιομηχανία και η καλύτερη (για ιστορικούς λόγους) πρόσβαση στις αγορές για να ληστευτούν οι πολίτες του νότου.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Οι ΗΠΑ τα τελευταία τρία χρόνια έχουν τυπώσει σχεδόν τρία τρις φανερά. Το νόμισμά τους είναι χάρτινο πλέον και στηρίζεται στις διεθνείς τους σχέσεις και στην τεράστια στρατιωτική μηχανή τους. Αυτό είναι ο λόγος που τσιρίζει ο Ομπάμα απαιτώντας η Ευρώπη να ακολουθήσει την ίδια πολιτική (!)
- Η οικονομία της Κίνας στηρίζεται στην εκβιομηχάνιση, στις υποδομές και στις επενδύσεις και όχι στην κατανάλωση όπως η Δυτική οικονομία. Είναι εξαρτημένη πολύ λιγότερο από όσο νομίζουμε από τις εξαγωγές της και στο κάτω – κάτω όποτε το επιθυμήσει έχει στην διάθεσή της μια τεράστια εσωτερική αγορά μεγαλύτερη από ολόκληρο τον πληθυσμό αυτού που ονομάζουμε Δύση.
Για τους τρείς παραπάνω λόγους έκανα και τις σκέψεις που σου έστειλα πριν.
Ούτε εγώ καταλαβαίνω τι παίζεται 100% (υπάρχει κάποιος άραγε;) αλλά προσπάθειες κάνουμε όλοι μήπως και διαλύσουμε την ομίχλη.
Ενδιαφέρουσες εποχές πάντως …
.
Μια υποτίμηση του Ευρώ θα έλυνε το πρόβλημα όλων των υπερχρεωμένων οικονομιών. Αλλά προσκρούει στην γερμανική φοβία για πληθωρισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που είναι πασιφανές είναι ότι τα οικονομικά δεν είναι επιστήμη, δεν μπορούν να προβλέψουν καταστάσεις που έπρεπε να είναι το αντικείμενο τους.