Το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Λογικό είναι να είμαστε όλοι λίγο στα καρφιά, και το να πω εγώ "ψυχραιμία" δεν αλλάζει τίποτα.  Τα fundamentals, πάντα τα fundamentals, τα "βασικά".

Τα βασικά είναι ότι σε παγκόσμια οικονομική δυσπραγία, με εμάς στην φάση που ήρθαμε μετά 30 ή 130 περίεργα χρόνια, χρωστάμε λεφτά που δεν έχουμε και δεν θα έχουμε, και που οι πιστωτές, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να διαγράψουν.  Επομένως, σε Καρτεσιανό σύμπαν, πρέπει να κάνουμε (έπρεπε να είχαμε κάνει) στάση εξωτερικών πληρωμών και να είμαστε εκτός ευρωζώνης, μόνιμα ή προσωρινά. Ή να μας κάνουν εκκαθάριση εν λειτουργία με ότι αυτό συνεπάγεται. Ή να αλλάξουν οι ξένοι νομισματική πολιτική. Ή κάτι τέτοια.

Ό,τι και να κάνει το Πασόκ, ο Βενιζέλος, και όλοι αυτοί που ψήφισαν Μνημόνιο χωρίς να ξέρουν τι ψήφιζαν,  δεν αλλάζει τα πράγματα. Ό,τι και να λέει ο Σαμαράς, επίσης. Τα νούμερα είναι αμείλικτα και μόνο οι θελήσεις ανθρώπων αλλάζουν, ή κάμπτονται.

Εγώ λοιπόν που επί δύο χρόνια βρίζω τον ΓΑΠ, για ιδεοληψίες που πήγε να μου επιβάλει με το ζόρι, και για ζημιές που έκανε ή που δεν πρόλαβε,  σας λέω μες το χέρι στην καρδιά, ότι έκανε χειρισμούς που δεν του βγήκαν, επομένως "λάθος" χειρισμούς, εάν θέλετε αποδιοπομπαίο τράγο, τον έχετε, και πάμε παρακάτω.  Η αμείλικτη πραγματικότητα δεν αλλάζει.

Εάν ρίξουν τον ΓΑΠ, δεν θα τον ρίξει ο Αϊ Γιώργης, θα τον ρίξουν αυτοί, που μάλλον είναι τα πιο πουλημένα τομάρια που πέρασαν ποτέ από την Βουλή.  Δεν θα το ρίξουν ούτε από πατριωτισμό, ούτε μετά από οικονομική ανάλυση ή ...θεωρία παιγνίων, ούτε από ιδεολογία. Θα τον ρίξουν επειδή έτσι τους είπαν. Και οι ενέργειες του ΓΑΠ ίσως είχαν τα ίδια κίνητρα. Αλλά θα τον ρίξουν γιατί παρά λίγο να μας δοθεί η ευκαιρία είτε να εκφέρουμε άποψη σε ερώτημα "ναι" ή "όχι" είτε να έχουμε εκλογές, αναπόφευκτα με το ίδιο δίλημμα. Ακόμα και εάν ο Σαμαράς το έπαιζε Ευρωπαϊστής, κάποιο κόμμα θα έπαιζε το ενδεχόμενο του "ΟΧΙ".  Και σε κάποιον ΑΥΤΗ είναι η κόκκινη γραμμή.

ΟΚ τον έριξαν.  Τον ...κρέμασαν κιόλας.  Και μετά;  Θα κάνει κουμάντο αυτός που πάντα έκανε κουμάντο από το 85 ή το 90 και μετά. Το Μέγκα, ο Σκάϊ και οι 2, 3, 4 που ήθελε να περιορίσει ο Καραμανλής ο Β'.  Αυτοί που μας έφεραν έως εδώ.  Θα το πούνε και εθνική ενότητα, όπου αυτό σημαίνει "ξέρουμε εμείς για εσάς, και εσείς περιμένετε στο ακουστικό σας".  Έχω χορτάσει από αυτή την εθνική ενότητα.

Τα "βασικά", τα "fundamentals" της πρώτης παραγράφου, δεν αλλάζουν.

Και στην Κατοχή, μετά από πολλή η λίγη αντίσταση συνθηκολογήσαμε για να περισώσουμε τον λαό. Εάν δεν είχαν μπει στον πόλεμο η Ρωσία και οι ΗΠΑ, θα είμαστε ακόμα ...συνθηκολογημένοι. Θα μου πείτε, οι καιροί άλλαξαν, τώρα έχουμε "Ευρώπη", πολιτισμό κλπ. ΟΚ, μακάρι.