Δεν βγαίνει ο λογαριασμός

Η πιο καλή περίληψη της κατάστασης.  Δυστυχώς προφανές από την άνοιξη του 2010. Προφανές (σε μένα) από τον Νοέμβριο του 2009 -- όταν τους είδα να ασχολούνται με
αρλούμπες. Προφανες στους "μη παντελώς άσχετους" από το καλοκαίρι του 2009.  Προφανές σε όσους κατάλαβαν τι σήμαινε το κραχ του φθινοπώρου του 2008.

Όσο κι αν μας φορολογήσουν, όλα κι αν τα πάρουν, δεν θα αγγίξουν το αδιέξοδο του ζευγαριού με τα δύο ανήλικα που έχει μείνει άνεργο. Ή της τράπεζας που πρέπει να μειώσει τα δανειακά της χαρτοφυλάκια σε περίοδο που οι αξίες πέφτουν. Ή προϋπολογισμών σε καιρό deleveraging ΚΑΙ downsizing σε καιρό μειωμένης ρευστότητας και ανύπαρκτης παραγωγής.

Οι ξένοι που δήθεν μιλάνε για "ανάπτυξη" ψάχνουν για κανένα φιλετάκι στο τσάμπα, πολύ χειρότεροι από τους Βενετούς και τους Γενουάτες που έπαιρναν εμπορικά δικαιώματα παραμονές 1453.  Οι λακέδες που τους γλείφουν ή χαμένα τα έχουν, ή κάποιος τους είπε ότι "σώζουν" την κατάσταση, και αυτοί το πίστεψαν.

Η λύση, όσο κακή κι αν είναι, είναι μία.  Στάση πληρωμών χτες. Χωρίς καμία εκχώρηση, και αναίρεση κάθε εκχώρησης, ακόμα κι αν χρειαστούν "κρατικοποιήσεις". Αν ξέρει κανείς να το κάνει χωρίς να βγούμε από την ευρωζώνη, μπράβο του. Αν μπορέσει κανείς να το κάνει χωρίς να μας βάλει σε νέο εμφύλιο, χωρίς να πεινάνε παιδάκια, χωρίς να τρομοκρατήσει καλά ή κακά κομποδέματα, θα είναι ηγέτης.