Τι προτιμάτε; Το κάψιμο; Ή τον εικονικό πνιγμό (μέχρι να πάψει να είναι εικονικός);

Όποτε ο δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών (ανέκδοτο από τον Μάρτιο του 2000 και μετά) πλησιάζει την Στάση του Νίκα, με πιάνει να αναρωτιέμαι τι σκέφτεστε εσείς... Δηλαδή τι θέλετε;  Νομίζετε ότι είστε ασφαλισμένοι, από το 2000 ή το 2008 και μετά;  Νομίζετε, και εσείς, ότι θα ...ανακάμψει η οικονομία;  Ότι θα τα δώσουμε όλα και θα μας διαγράψουν τα χρέη και θα πάμε μπροστά εκχωρώντας τα πάντα, παράγοντας τίποτα και εισάγοντας τα προς το ζειν;

Από το 2010 μέχρι σήμερα, μας καταβρέχουν για να μην καούμε. Όχι, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα σωθούμε από το βρέξιμο, ούτε ότι θα ανακάμψουμε από τις στάχτες μας. Αλλά, κυρίες και κύριοι, δεν έχουμε πιάσει πάτο, κι αν δεν πιάσουμε πάτο, δεν θα πάρουμε μπρος, όχι επειδή έτσι λέει το παραμύθι, αλλά επειδή, όπως έχω βαρεθεί να λέω από τότε που το μυρίστηκα, είμαστε σε εκκαθάριση εν λειτουργία, σε βρέχουν μόνο όσο τους συμφέρει.  Ή επί το χυδαιότερο, θα σταματήσουν να μας απαυτώνουν μόνο όταν πάψει να τους αρέσει.  Αυτή είναι η "εκκαθάριση εν λειτουργία"

Ναι, χρειάζεται πρωτογενές πλεόνασμα. Ναι, είμαστε ανασφάλιστοι, επειδή είμαστε όσοι είμαστε και δεν βγαίνουν λεφτά.  Ναι, υπάρχουν πλούσιοι με λεφτά, και όταν τους τα πάρουμε πάλι ανασφάλιστοι θα είμαστε (και αυτοί δεν θα έχουν λεφτά -- αν ως τότε δεν έχουν εξαφανιστεί).  Ναι, χρειάζεται κεφάλαιο για να πάρει μπρος ένα μαγαζί ή μια χώρα.  Αν νομίζετε ότι θα μας τα δώσουν κάνετε λάθος. Αν νομίζετε ότι παίρνουμε λεφτά βάζοντας ΑΠΕ ή εκχωρώντας αεροδρόμια ή τον ΑΔΜΗΕ επίσης είστε λίγο άσχετοι...

Έχετε παιδιά που μεγαλώνουν;  Που θα είναι σε 5-10 χρόνια;  Θα μου πείτε, "τι με νοιάζει εμένα, δεν έχω να τα ταΐσω τώρα"... Δύσκολα.  Αλλά σκεφτείτε... Πώς θα πάρει μπρος το μαγαζί;

Τι προτιμάτε;  Το κάψιμο ή τον εικονικό πνιγμό (που θα σταματήσει μόνο όταν δεν θα υπάρχει πια τίποτα για να καεί);