Μια "Ευρώπη" ακριβώς όπως την θέλουν

Εμένα μου έχει μπει στο κεφάλι ότι τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Κύπρο είναι λίγο θέατρο. Η Ευρώπη δεν υπάρχει, ποτέ δεν υπήρξε, όλοι έκαναν την δουλειά τους, μερικοί πιο έξυπνα και πιο μεθοδικά και πιο εργατικά από άλλους, και η Γερμανία έκανε την δικιά της (που ήταν να ανακτήσει (και να χρηματοδοτήσει) την ενότητά της, και ό,τι περίπου ήθελε πριν τον Β' ΠΠ), και πιστεύω ότι, κεκλεισμένων των θυρών, οι Γερμανοί γελάνε με την ψυχή τους τόσο με τους Μπαρόζους, όσο και με κάτι τυπάκια στον Νότο που παριστάνουν τους "Ευρωπαίους".

Μού έχει μπει στο κεφάλι ότι το θέατρο με την Κύπρο ήταν στημένο μια χαρά, το "Όχι" ήταν αναπόφευκτο αλλά και ευπρόσδεκτο, και ήταν έτοιμοι και για το "Ναι", το οποίο προφανώς είχε όρους που το έκανε και αυτό μια χαρά αποδεκτό. Οι Γερμανοί δεν είναι βλάκες, τα διλήμματα που βάζουν μάλλον προσπαθούν να είναι win-win (για αυτούς). Και δεν νομίζω ότι η "Ευρώπη" είναι Γερμανική έμπνευση. Μάλλον Γαλλική έμπνευση.  Και Αμερικανική (ή αντιρωσική) ανάγκη.  Τα σχέδια της Γερμανίας μάλλον ήταν και είναι λίγο διαφορετικά. Καλά κάνουμε λοιπόν, στην φάση που είμαστε και πανηγυρίζουμε με το Κυπριακό "Όχι", αλλά μπορεί να είναι αυτό που κατά βάθος βολεύει και τους Γερμανούς.  Το ερώτημα είναι ποιούς ΔΕΝ βολεύει. Π.χ., δεν νομίζω ότι αρέσει στους  ...Γάλλους.  Και μην με παρεξηγείτε, δεν πιστεύω ότι το "Ναι" ήταν αποδεκτή επιλογή. Εάν μη τι άλλο επειδή θα εξυπηρετούσε κάτι πουλημένα γιουσουφάκια στην Αθήνα που θα ήθελαν να γίνουν εκκαθαριστές της Κύπρου.

Ο παραπάνω χάρτης (μεγαλώνει με κλικ)  είναι από ένα βιβλιαράκι, που, όταν το αγόρασα, ήταν στο 1/3 της σημερινής ονομαστικής τιμής. Δείχνει ποιά περίπου ήταν τα σχέδια του Γ' Ράϊχ για μετά τον Β' ΠΠ. Δείχνει μία "Ευρώπη" στο κέντρο, εκεί περίπου όπου μιλάνε (ή μιλούσαν τότε) Γερμανικά, συν κάτι προσαρτήσεις στον δρόμο για το Μπακού (πετρέλαια γαρ) συν μία "Ευρώπη" "φίλιων περιοίκων" (με ροζ χρώμα), συν τους υπό κηδεμονία είλωτες. Η Ελβετία ήταν "ουδέτερη" μάλλον γιατί εκεί είχαν τα λεφτά τους από τότε οι σημαντικοί. Αυτόν τον χάρτη τον έχω ξαναδείξει εδώ, και μου αρέσει γιατί δείχνει ότι οι άνθρωποι έχουν όραμα, και ότι αυτό προωθούν.

Φυσικά, συνέβησαν ένα σωρό πράγματα από το 1943 και μετά, που οι περισσότεροι, τα ψιλοξέρουμε, και σήμερα, η "Ευρώπη" είναι λίγο διαφορετική από αυτήν του 43. Αλλά "λίγο". Η γεωγραφία δεν έχει αλλάξει.

Μία χαριτωμένη λεπτομέρεια που ίσως ξεχνάμε, είναι ότι παραμονές του 1990, η Γερμανία είχε το μάρκο, ήταν μια χαρά με το μάρκο, και μάλλον δεν πολυήθελε το (Γαλλικής επινόησης) ευρώ που ίσως έβλεπε σαν χρηματοοικονομικό καπέλωμα από τους πάντα "αντιπαθείς" και οπωσδήποτε όχι νικητές, Γάλλους, που εκτός των άλλων είχαν και πυρηνικά, ενώ οι Γερμανοί δεν είχαν (τουλάχιστον δικά τους και νόμιμα), ή σαν πληθωριστική παγίδα. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι Γερμανοί συναίνεσαν στο ευρώ με αντάλλαγμα την επανένωσή τους. Θα θυμάστε ότι οι Άγγλοι έβλεπαν με μισό μάτι και την επανένωση και το ευρώ. Τα τελευταία γεγονότα, ίσως φέρνουν την Γερμανία πιο κοντά σε αυτό που ήθελε παραμονές του 1990 (ή το 1943).

YΓ. Ο a. thymosophus διαφωνεί. Θεωρεί ότι το "Όχι" δεν βολεύει τους Γερμανούς, γιατί τους χαλάει την εμμονή της "αυτοκρατορίας", και μου ανέφερε ότι το 1943, οι Γερμανοί προσπάθησαν να κάνουν ευρωζώνη μάρκου...