Για να μην αρέσει στον Σκάϊ, μάλλον ήταν ...ήρωας

Σε δύσκολους καιρούς, και όχι μόνο, φτιάχνουμε είδωλα κατ' εικόνα και ομοίωση, ελπίζοντας.

Το τι έκανε και δεν έκανε ο Βαρουφάκης θα το μάθουμε και θα το αξιολογήσουμε μόνο όταν οι σημερινές δυσκολίες θα έχουν ξεφτίσει.  Έχω γράψει διάφορες εκδοχές του "γιατί φτάσαμε ως εδώ", αλλά ξέρω ότι σήμερα, και με αυτή την ζέστη, κανείς δεν αντέχει ...Ιστορίες. Σας αρέσει, δεν σας αρέσει ο Βαρουφάκης, έκανε το απόλυτα απαραίτητο και αυτονόητο και κάτω από τα constraints της εποχής (δηλαδή με τον εκβιασμό μέσω τραπεζικής ρευστότητας) η προσπάθειά του ήταν, κατά την γνώμη μου, μεγαλοφυής και αξιέπαινη.  Και κανείς μας δεν ξέρει τα πραγματικά constraints. Αλλά εάν κρίνω από το πόσο έχει λυσσάξει η Σία και η Σάρα και η Μάρα, ο Βαρουφάκης μάλλον ήταν ...ήρωας.

Εγώ ξέρω (δεν εικάζω, ξέρω) ότι ο Βαρουφάκης δεν φταίει για το πώς φτάσαμε έως εδώ. Και μάλλον δεν "φταίνε" και οι προηγούμενοι ΥΠΟΙΚ. Κανείς δεν "φταίει", αλλά όμως είμαστε εδώ, και προφανώς είμαστε εδώ που είμαστε, και ..."κάτι φταίει"

Βασικά, φταίμε εμείς, το ευρώ, η αντιμετώπισή μας του ευρώ, οι ευρωνόμοι, η διαφθορά που ονομάζεται και διαπλοκή...  Εμείς φταίμε επειδή είμαστε εύπιστοι, φτωχοί, λιγούρηδες με παιδεία και ηθική ΠΑΣΟΚ 1981-2003, βοήθειά μας.

Τις προθέσεις αυτής ή της προηγούμενης ή της όποιας Κυβέρνησης, δεν θα τις μάθουμε σύντομα.  Κατά τα φαινόμενα, ο Βαρουφάκης επεξεργάστηκε σχέδιο να κάνουμε bypass από τον εκβιασμό των κλειστών τραπεζών.  Για αυτό, και όχι μόνο, του βγάζω το καπέλο, και του το διεμήνυσα και σαν ο ...εαυτός μου.

Δεν έχει σημασία τι ακριβώς σχεδίαζε ο Βαρουφάκης, ούτε αν τα έκανε όλα σωστά ή τα έκανε λάθος. Σημασία έχει ότι εάν ο Βαρουφάκης ήταν στην θέση του Αλογοσκούφη ή του Στουρνάρα, ναι, τότε, 2008-2011, μπορεί σήμερα να είμαστε σε καλύτερη μοίρα. Η φωτό πάνω-πάνω, είναι από εδώ.

Ετοιμαστείτε για χειρότερα, σε όλα τα μέτωπα.

Το κακό ΔΝΤ και άλλα παραμύθια

Κατ' αρχάς, όποιος είναι έξω από το χορό εύκολα δεν ξέρει τι του γίνεται, και είμαι έξω από το χορό και ό,τι λέω είναι μόνο ...απόψεις.

Είμαστε στα χάλια που είμαστε επειδή 1) χρωστάμε πολλά, 2) δεν παράγουμε αρκετά, 3) έχουμε χαλάσει την παραγωγική μας βάση, 4) δεν έχουμε ή δεν εμφανίζουμε κεφάλαια να ξαναφτιάξουμε παραγωγική βάση και 5) δεν έχουμε  ρευστότητα.

Και, τα παραπάνω σε περίεργο διεθνές κλίμα, όπου έχει γίνει σαφές ότι το αφεντικό μας, διαφωνεί με το μεγάλο αφεντικό ως προς την προσέγγιση.

Το μεγάλο αφεντικό έχει εκφραστεί σαφέστατα, και εκφράζεται συνεχώς και μέσω του ΔΝΤ.  1) Μαζέψτε τα του οίκου σας (έσοδα-έξοδα).  2) Να καταστεί "βιώσιμο" το χρέος. 3) Νέα λεφτά για ανάπτυξη.  4) Κάποια "ανάπτυξη" μπας και αποπληρωθεί το όποιο βιώσιμο χρέος και να υπάρξει και ο λαός, κάπως. "Δεν μπορείς να στύβεις εξαθλιωμένο λαό και να περιμένεις να πάρει μπρος".

Βέβαια, το μεγάλο αφεντικό είναι μακριά, και δεν ασχολείται με τόσες λεπτομέρειες, και αφού το δικό μας αφεντικό έχει άλλη άποψη, άντε βγάλει άκρη. Την άποψη του δικού μας αφεντικού έχω βαρεθεί να την λέω, δηλαδή την λέω έτσι, αλλιώς, αλλιώτικα, δεν έχει σημασία τι λέω.  Αν πάντως αντέχετε να τις ξαναδείτε, μέχρι και ο τ. Πρόεδρος της Fed είπε ότι κάτι πρέπει να γίνει (στις δύο τελευταίες παραγράφους, εκεί που ξεκινάει με  Θα τελειώσω με δύο συγκεκριμένες προτάσεις ).

Κάπου μεταξύ μεγάλου αφεντικού και αφεντικού, σερνόμαστε εμείς.  Μόνιμα πειναλέοι και ζητιάνοι.  Μόνιμα χαμένοι στα προσεκτικά κατασκευασμένα αδιέξοδα.  Μόνιμα χωρίς να βλέπουμε τι είμαστε, τι μπορούμε να κάνουμε, ή τι θέλουμε να κάνουμε.  Στο σχολείο (και σε μαθητευόμενους consultants, αυτό λέγεται SWOT (strengths, weaknesses, opportunities, threats) analysis. Που καιρός για τέτοια... εμείς κοιτάμε τι θέλουν 3-4 ολιγάρχες (και 3-4 λαμόγια που θέλουν και αυτοί να γίνουν ολιγάρχες).

Είμαστε σε αδιέξοδο επειδή μπήκαμε στο ευρώ. Εάν δεν είμαστε στο ευρώ, δεν θα είχε γίνει η φούσκα του ΧΑΑ του 2000, ή αμέσως μετά την φούσκα θα άλλαζε η ισοτιμία και θα σταματούσε το κακό εκεί. Αλλά όοοοχι... Έπρεπε να πάρουν οι Ισπανοί τις μίζες τους, να πουλήσουν οι Γερμανοί εξοπλισμό , να βγάλουν και κάτι ψιλά οι ντόπιοι με τους Ολυμπιακούς. Και μετά έπρεπε να δώσουμε πολλά στεγαστικά δάνεια...  Και το 2007-2008 να έχουμε Αλογοσκούφη να κοιμάται (ή εάν ήταν ξύπνιος, να έχει χάσει την λαλιά του -- δείτε παρακαλώ τα σχόλια για τις απόψεις της εποχής... ).

Το ευρώ είναι μια χαρά νόμισμα και δεν με ενοχλεί. Με ενοχλεί όμως ότι 1) οι Γερμανοί μας αγαπούν μόνο όσο μας εξάγουν ή παίρνουν κομμάτια της ελληνικής οικονομίας που θα αποφέρουν σε αυτούς τα έσοδα που βγάζουμε εμείς.  2) Δεν υπάρχει φως στο τούνελ, ή θα βγούμε από το ευρώ, ή θα φύγουμε από αυτήν την Ελλάδα.  3) Ποιο ευρώ βρε χαϊβάνια;  Αμέτε στην τράπεζα να δείτε τα υπόλοιπά σας, και κάν'τε τεμενάδες στον Σταθάκη που μεταφέρει το μήνυμα των αφεντικών ότι, εντάξει, επιτρέπεται να εισάγουμε είδη πρώτης ανάγκης. Μαντέψτε από που θα τα εισάγουμε.

Όσο για το ΔΝΤ... Εδώ και καιρό κάνει κόνξες. Το ΔΝΤ παρέχει υπηρεσίες σε κάφρους που δεν ξέρουν, ή σε κάφρους που ντρέπονται να κάνουν το προφανές. Το ΔΝΤ το θέλει η Γερμανία για να βρίζουμε το ΔΝΤ.  Το ΔΝΤ πάλι λέει ότι μία ρύθμιση, για να πετύχει, πρέπει να είναι δίκαιη και βιώσιμη (δηλαδή εκτός από όλα τα άλλα, συστήνει και διαγραφές και νέα κεφάλαια και χρηστή διαχείριση, μετά... Ανέκδοτα για την χώρα που κυβερνάει ο Σκάει και το Μέγκα και η ζητιανιά για το ψιλάϊν).

Γύρω γύρω όλοι και ο Σκάει περιμένει να διασπαστεί ο Σύριζα.

Ελλάδα και Ευρώπη. Τηρεί η Ευρώπη τα συμφωνηθέντα?

 

http://www.brookings.edu/blogs/ben-bernanke/posts/2015/07/17-greece-and-europe

Την περασμένη εβδομάδα η Ελληνική Βουλή συμφώνησε σε Ευρωπαϊκές απαιτήσεις νέων μέτρων λιτότητας και διαρθρωτικών αλλαγών, εκτονώνοντας (τουλάχιστον για την ώρα) την κρίση κρατικού χρέους της χώρας.  Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ρωτήσουμε:  Τηρεί η Ευρώπη το δικό της μέρος της συμφωνίας?  Και συγκεκριμένα,  προσφέρει η ηγεσία της ευρωζώνης την ευρεία οικονομική ανάκαμψη που χρειάζονται ζορισμένες χώρες όπως η Ελλάδα για να έχουν κάποια εύλογη πιθανότητα να αναπτυχθούν να έχουν απασχόληση και να πετύχουν δημοσιονομικούς στόχους?  Μακροπρόθεσμα, αυτά οι ερωτήσεις είναι προφανώς πιο σημαντικές για την Ευρώπη, και τον κόσμο, από ερωτήματα για το εάν μπορεί η Ελλάδα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.

Δυστυχώς, οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι επίσης προφανείς.

Τα κάστανα και οι φωτιές του Ιουλίου 2015

Έχουν γίνει κοσμοϊστορικά στην χώρα μας σε λίγες μόνο μέρες. Πρώτα από όλα, χρεωκοπήσαμε και τυπικά (όταν δεν πληρώσαμε την δόση στο ΔΝΤ, όσο και αν το ΔΝΤ έκανε την πάπια). Ξέρω, λεπτομέρειες, η πληρωμή ήταν για €1,5 δις ευρώ, και πληρώνουμε €1,7 δις ευρώ για 100% άχρηστες, εισαγόμενες ΑΠΕ, κάθε χρόνο!). Είχε προηγηθεί το κλείσιμο των Τραπεζών στις 28 Ιουνίου. Για μήνες διάβαζα ότι οι ξένοι στέλνουν μετρητά και εμείς τα σηκώνουμε και τα στέλνουμε ταξίδι, ή τα κρύβουμε σε χύτρες ταχύτητος.

Όπως δεν ντρέπομαι να επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει καμία έκπληξη, ούτε στο κλείσιμο των τραπεζών, ούτε στην χρεωκοπία. Από το 2000 ξέρουμε ότι οι τράπεζές μας, ιδίως κάτι γυαλιστερές περιόδου Σημίτη ήταν φούσκες. Από το 2000 ξέρουμε ότι το ασφαλιστικό είναι ...τελειωμένο. Από το 1997 που πήραμε τους Ολυμπιακούς, όποιος τολμούσε να πει ότι "είναι καταστροφή" θεωρείτο ανατρεπτικός, τρελός,  αναρχοκομμουνιστής κλπ.  Την διαχρονική σκατοποίηση (και ευρωποίηση) της Ελληνικής οικονομίας, την έχω αποτυπώσει πολύ συνοπτικά εδώ και είπαμε... Φταίει ο Σύριζα, και ειδικά ο Βαρουφάκης (που σίγουρα είναι ψυχασθενής) και ο Λαφαζάνης.

Η δουλειά του ΓΑΠ ήταν να επιτρέψει μαζικό insider Trading, να βάλει γραβάτα στο Καστελόριζο, να υπογράψουν τα Γίδια το Α' Μνημόνιο, να ακριβύνει το ρεύμα, και έφερε τον Γερμανικό Νόμο EEG στην Ελλάδα, για να σώσει το Κλίμα, για να φάνε, άλλη μια φορά οι γνωστοί.

Ο Παπαδήμος μας θύμισε ότι δεν έχουμε βαθμούς ελευθερίας και μου θύμισε τον ρόλο του στην άλλη αρπαχτή του ΧΑΑ του 2000.

Ο Σαμαράς, επίδοξος πατριώτης της αστικής τάξης, εξελέγη για να μην μας πάρουν οι γκομμουνισταί τα σπίτια μας και ...φορολόγησε τα σπίτια, αλλά δεν απελευθέρωσε τους πλειστηριασμούς. Αυτό το άφησε για μεθαύριο.

Ο Τσίπρας ανέβηκε στην εξουσία παριστάνοντας τον εχθρό της (αναπόφευκτης) λιτότητας.   Η δουλειά του Τσίπρα ήταν ότι και η δουλειά του Σαμαρά. Να κάνει στους εν δυνάμει "αριστερούς" αυτό που δεν θα τολμούσε ποτέ να κάνει κάποιος "δεξιός". Κάποιοι πήγαν να ψελλίσουν περί Εθνικής Οικονομίας, αλλά απεδείθχησαν τρελοί, ρωσόφιλοι, γκομμουνιστές και σύμμαχοι Χρυσαυγιτών. Η αγωνία της πασοκονεοδημοκρατίας "να κυβερνήσει, επιτέλους, και αυτοί θα τον στηρίξουν" είναι για να κάνει ό,τι δεν έκαναν αυτοί σε 25-30 χρόνια. Να διορθώσει δηλαδή ό,τι έκανε το Πασόκ και η ΝΔ για να εκλέγονται εκ περιτροπής.  Η πρεμούρα του Πλοκαμιού δεν είναι παρά για να σωθούν κάτι δάνεια σε ευρώ, με ξένες τράπεζες και συμπαθητικές προδημειώσεις και default clauses (με συμμάχους τις ορδές των ΕΣΠΑτζήδων -- οι ΑΠΕτζήδες έχουν λουφάξει, προσωρινά).

Το κοσμοϊστορικό του Ιουλίου του 2015 ήταν το Δημοψήφισμα. Μην μου πείτε για την ασάφεια του ΝΑΙ/ΟΧΙ...  Και να υπήρχε. φρόντισαν να την ξεκαθαρίσουν τα ΜΜ"Ε", 24 ώρες το 24ωρο, έλεος, παραλίγο να ψηφίσω ΝΑΙ για να πάψουν να φωνάζουν.   Και με κλειστές τράπεζες.  Θα μου πείτε και τι καταλάβαμε;  Σε εμάς, θα μείνει σαν θολή ανάμνηση, ήδη ξεχάστηκε με τους καπνούς και τον "ηρωισμό των πυροσβεστών και των πιλότων" (από τα ίδια ΜΜ"Ε" που έβγαλαν τον Βαρουφάκη τρελό, τον Λαφαζάνη ακατανόμαστο και τους φτωχούς ακατάλληλους να ψηφίζουν).

Κοσμοϊστορικό ήταν και το όποιο, κάποιο, δήθεν ρήγμα στην "Ευρώπη". Θυμήθηκα, στην προηγούμενη ανάρτηση τον Αλέξιο τον 4ο Άγγελο του 1204, και το Μεγάλο Παιχνίδι.  Μα είναι σαφές ότι η "Ευρώπη" κινείται Ανατολικά και Νοτιοανατολικά. Η Γερμανία το προσπάθησε μόνη της σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους, εμείς είμαστε στον δρόμο, όπως στα 1204. Θα μου πείτε ότι η Γερμανία δεν τα κάνει μόνη της, αλλά εάν έδειξε κάτι αυτή η κρίση, ότι βασικά κάνει ό,τι θέλει (σε μάλλον προδιαγραμμένα όρια) και θα δείξει πόσο θα την "ελέγχουν" οι άλλοι "Ευρωπαίοι, ή οι άλλοι, οι υπερατλαντικοί. Για την ώρα, η κριτική που εισπράττει είναι ότι εξάγει πάρα πολύ και υπερχρεώνει τους πελάτες της.

Το τι θα γίνει εδώ, δεν μπορώ να το προβλέψω. Έχω πει, χοντρικά, τις δύο εναλλακτικές... Υπάρχει και τρίτη, αλλά προϋποθέτει φωτισμένους ανθρώπους που δεν βλέπω πουθενά.

Επέτειος ελληνικών αδυναμιών

https://sarantakos.wordpress.com/2015/07/17/mpost50-18/
Τα Ιουλιανά του 1920
Όσα αποσιωπούν για τα Ιουλιανά του 1965
Αποστασία 1965
Ιουλιανά 1974

θέλομεν νέους σοβαρούς δια μερικά ημέρας
ήτοι γκαρσόνια πρόθυμα κε πρόθυμους λαντζέρας.
Είνε ορέον μαγαζί, δια κόσμον αστικόν
κι ανοίξαμε προσορινώς ος δοκιμαστικόν.
Θα δίδονται αι εντολαί απ της Αβλής το βάθος
κι εσείς τυφλώς θα τρέχετε χωρίς να γίνη λάθος.
Το Κέντρον είναι πλούσιον, έχει κε ποληθρόνας,
μόνον δησκολεβόμεθα λίγον με τους θαμόνας.
είνε πολύ ιδιότροποι κι όλοι τους αντιλέγουν
κε μας ζητούν το φαγιτόν οι ίδιοι να διαλέγουν
κε ο καθένας δηστηχώς αξίοσιν εγείριε
και δησφορεί δια τον μενού που στέλνουν οι μαγήροι
Αλά κι αφτό το λύσαμε χορίς διοχογνομίας
με κλήσιν λίγων αντλιώ κε μιας αστηνομίας.
Προσωρινώς κρατούμεθα με τον εν λόγω τρόπον
κι έχομεν ομαλότητα κε πάφσιν των εκτρόπων.
Το νέο μικρομάγαζον δια τούτο επιχαίρει:
Δεν επιτρέπει τσιμουδιά σ εκείνα που πρσφέρει

Η νεοελληνική (και όχι μόνο) Ιστορία είναι (μάλλον) προϊόν της γεωγραφικής της θέσης σε διάφορες γεωπολιτικές κόντρες, είτε είναι το Μεγάλο Παιχνίδι, είτε ο Ψυχρός Πόλεμος.

Η ίδρυσή μας το 1830 ήταν προϊόν του Μεγάλου Παιχνιδιού,  όπως αυτό διαμορφώθηκε από, ή με, τους Ρωσοτουρκικούς πολέμους.  Ο Δραγούμης ήταν θύμα του Μεγάλου Παιχνιδιού.  Τα Ιουλιανά του 1965 και του ...1974, μάλλον έκφραση του Ψυχρού Πολέμου (που και αυτός είναι έκφραση του Μεγάλου Παιχνιδιού.

Το Μεγάλο Παιχνίδι υπάρχει σαν λήμμα Great Game, αν ενδιαφέρεστε έχω μαζέψει και εγώ κάτι σκόρπια. Αναφέρεται σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά είναι και αυτό προϊόν γεωγραφίας και συσχετισμού δυνάμεων.  Μέχρι το 1918, ή το 1945, το Παιχνίδι είχε ενδωευρωπαϊκούς ατέλειωτους  καυγάδες, με την Ρωσία κάπου δίπλα. Τώρα φυσικά έχουν μπει στην άσκηση και οι ΗΠΑ και, από το 1972, και η Κίνα.  Η γεωγραφία δεν αλλάζει, οι συσχετισμοί αλλάζουν και αυτό έχει σαν συνέπεια το μπρος-πίσω, ανατολικά-δυτικά και εμείς πάνω σ' έναν από τους δρόμους.

Εμείς υποφέρουμε επειδή οι διάφοροι Μεγάλοι ευχαρίστως εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες μας:  1) Την κακή συνήθεια να έχουμε μαυραγορίτες ολιγάρχες για άρχουσα τάξη, και 2) την κάκιστη συνήθεια να εγείρουν αξιώσεις για φαγητό οι "ιδιότροποι" του Μποστ.

Επειδή στην Ελλάδα ψάχνουμε πάντα για υπαρξιακά μοντέλα διαχείρισης (και πάντα αναρωτιόμαστε "με ποιον είναι αυτός;"), εγώ είμαι με τον ...Porter του 1947.

Γιατί απέτυχαν οι απόψεις του Porter;  Οι ολιγάρχες (με τους εκάστοτε σπόνσορές τους) διαχρονικά ποτέ δεν κατάφεραν να τα βρουν, ή να διαχειριστούν, τους "ιδιότροπους" -- και πάντα βρίσκεται σπόνσορας και για τους "ιδιότροπους".

Ο Porter είναι, τώρα, ουτοπία. Τώρα είμαστε σε νεοφεουδαρχική Κατοχή, όχι πολύ διαφορετική από αυτή του 1204, και να θυμίσω ότι κατά μια άποψη, τους Σταυροφόρους τους έφερε στην Κωνσταντινούπολη ο Αλέξιος ο 4ος  Άγγελος.  Και εμείς, θα αναρωτιόμαστε εάν πρέπει να ξεφορτωθούμε τους ολιγάρχες μας, ή να βρούμε καινούργιους και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μας ρωτήσουν.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε σαφές ότι παρακολουθούμε την λάθος ιστορία

"this weekend, it became clear that the world has been following the wrong story"

(Σε ελεύθερη περίληψη και μετάφραση)

Αυτό που νομίζαμε ότι παρακολουθούμε ήταν η διαφωνία του μηχανόβιου καθηγητή Υπουργού που έκανε διάλεξη μακροοικονομικών σε Υπουργούς που τους ένοιαζαν τα μικροοικονομικά. [Τα "μακρο" αφορούν κράτη, έθνη, τα "΄μικρο" αφορούν οικονομική διαχείριση εταιριών] .

Στο τέλος η Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχθεί μια ανέφικτη (impossible)επιλογή.

Η σκληρότητα δεν είναι τυπική της σύγχρονης Γερμανίας, και φέρνει στην επιφάνεια δυσάρεστες μνήμες. Η επιβολή απώλειας κυριαρχίας κάνει την συμφωνία "σχεδιασμένη για να απορριφθεί" με αξιοσημείωτη την προθυμία της Γερμανίας να συνοδεύσει την Ελλάδα στην έξοδο.

Η αποδοχή της πρότασης από τους Έλληνες, δεν πείθει ότι ο Σύριζα θέλει, πραγματικά να υλοποιήσει συμφωνηθέντα.

Η Ελληνική εμπειρία φέρνει στην επιφάνεια δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης. Το ευρώ ήταν Γαλλική επινόηση και το σχετικά φθηνό ευρώ βοήθησε τους Γερμανούς εξαγωγείς. Αλλά οι εξαγωγές των Γερμανών ήταν με δανεισμό των υπολοίπων, και αναμενόμενο πρόβλημα μα την όποια πρώτη ύφεση.

Η ιστορία, η γεωγραφία και η κουλτούρα της Ελλάδας είναι διαφορετική από την Γερμανική, και οι Γερμανοί δεν ενδιαφέρονται να στηρίξουν μη "δικούς τους".  Και αυτό αφορά και σε άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα. Το πρόβλημα του ευρώ είναι ότι δεν αντέχει υφέσεις.  Και η Ιταλία και η Γαλλία έχουν προβλήματα παρέκκλισης των προϋπολογισμών τους.

Η οικονομική δύναμη της Γερμανίας είναι να εξάγει ελεύθερα, χωρίς οι άλλοι να μπορούν να έχουν δασμούς για προστασία.  Και τώρα οι άλλοι χρωστάνε.

Το Grexit μπορεί να αναβληθεί αλλά όχι αναγκαστικά να αποφευχθεί.  Η δημοτικότητα της Ευρώπης πέφτει και η Γερμανία πέρασε την κόκκινη γραμμή αναγνωρίζοντας ότι η νομισματική ένωση δεν αξίζει να διατηρηθεί ασχέτως κόστους, και ότι υπάρχουν χειρότερα από Grexit.

Η δική μου ερμηνεία είναι τα πήραν και έφυγαν. Η άποψή μου είναι ότι εάν, αντί να δανειζόμαστε για χωματουργικά σε ερημιές, ή για κατανάλωση εισαγωγών, επενδύαμε σε δική μας παραγωγή και ανταγωνιστικότητα, δεν θα είμαστε εδώ σήμερα. Η Ιστορία από το 2000 μέχρι σήμερα βρωμάει.  Οι βάσεις αυτής της βρώμας ήταν ατυχώς ο ΑΓΠ, αλλά κανείς δεν έκανε κάτι περί αυτού. Κάτι πήγε να γίνει την πρώτη τετραετία Σημίτη, αλλά χάθηκε στην φούσκα Σημίτη. Οι Ολυμπιακοί (και όχι μόνο)ήταν πεταμένα λεφτά.  Θλίψη... Αλλά και 20 χρόνια βαρεμάρας που έχουν ήδη γίνει 25.

Αντί για grexit η Βουλή θα εγκρίνει το eugrexit

Κανείς φυσιολογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί Grexit.   Την άτακτη έξοδο από κάτι που συνηθίσαμε κα μας βολεύει την φοβούνται όλοι. Αλλά δεν είναι κάτι που θέλουμε είναι απότομη διόρθωση σωρευμένων ανισορροπιών:  Καταναλώναμε εισαγόμενα πράγματα με δανεικά, και δεν επενδύσαμε σε κάτι παραγωγικό, πόσο μάλλον εξαγωγικό, αλλά σε λάϊφστάϊλ, άνεση και status. Μα η ίδια η λέξη status είναι εισαγόμενη. Τώρα χρωστάμε, δεν έχουμε παραγωγή, (την εκχωρήσαμε), πουλήσαμε πάγια για κατανάλωση, μας έχουν μείνει κάτι ελάχιστα ακόμα, δικά μας.

Αν οι Υπουργοί μας ήταν σοβαροί (δείτε παρακαλώ σχετικά) δεν θα χρειαζόταν απότομη διόρθωση σωρευμένων ανισορροπιών. Αλλά, αργά για δάκρυα.  Το Grexit είναι αναπόφευκτο, λένε ΟΛΟΙ οι ξένοι αναλυτές. Και νομίζετε ότι το γλυτώσαμε? Λάθος!

Υπάρχουν δύο ειδών Grexit:

1. Με το κλασσικό grexit, βγαίνουμε εμείς από το ευρώ. Αυτό  που εικάζω ότι μπορεί να ήθελε ο Βαρουφάκης. Αυτό που θα προτιμούσα εγώ. Και τόσο εγώ, όσο και ξένοι, λέμε ότι "δεν είναι το τέλος του κόσμου, μπορεί και να μας συμφέρει". Το περιέγραψα εδώ.

Σε κλασσικό grexit, θα ταλαιπωρηθούμε πολύ, αλλά μπορεί να συνέλθουμε.  Θα συνέλθουμε.  Μπορεί και να αρχίσουμε να εξυπηρετούμε τμήμα του χρέους, κάποτε. Ο μόνος πραγματικός κίνδυνος αυτού του σεναρίου είναι να εισβάλουν τίποτα γείτονες, αλλά είπα "grexit" δεν είπα ούτε αποχώρηση από την Ευρώπη, ούτε από το ΝΑΤΟ, και ελπίζω αυτοί οι δύο να συνεννοούνται.

2. Αυτό που πάει να γίνει τώρα, επίσης διορθώνει ανισορροπίες, και το ονομάζω συμβατικά, το eurogrexit. Δεν θα φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα φύγουμε εμείς από την Ελλάδα.  Δεν υπερβάλλω.

Συνταγή επιβίωσης για ένα βραχώδες ακρωτήριο μακριά από τις Βρυξέλλες

Είμαστε αυτοί που είμαστε. Δεν είμαστε μια πλούσια χώρα, αλλά κάθε χώρα, που θέλει να είναι χώρα, μπορεί και πρέπει να πατάει στα πόδια της. Για να πατήσουμε στα πόδια μας πρέπει να είμαστε, πάνω από όλα ενωμένοι, και όχι διχασμένοι και διχαζόμενοι από υπαλλήλους τρίτων.

Αρνούμαι να είμαι το επιδοτούμενο ανδράποδο περίεργων που ασχολούνται με το πόσο γάλα θα μας πουλήσουν. Προτιμώ να μην έχω γάλα. Προτιμώ να έχω λιγότερο, ακριβότερο, σπανιότερο, δεν με νοιάζει, γάλα, αλλά όχι να εκβιάζομαι για αυτό. Έλεος... Παράγουμε και εμείς γάλα, εάν ξυπνήσουμε από την αποχαύνωση.

Η "Ευρώπη" μπορεί να είναι μια χαρά για αυτούς που την σχεδίασαν, αλλά, εμάς, απλά μας έχει διαλύσει. Έχει διαλύσει ηθικά, μας έχει στερήσει κάθε έννοια οικονομικής αυτονομίας, κάθε έννοια αξιοπρέπειας και το έκανε με μίζες, παροχές, και "πακέτα" που ροκάνισαν αυτοί που υποστηρίζουν αυτή την απίθανη ανισορροπία.

Η γεωγραφική και ιστορική μας θέση δεν αλλάζει. Η γεωπολιτική μας θέση δεν αλλάζει, ακόμα κι αν είναι μειωμένη σήμερα σε σχέση με άλλες εποχές.

Η συνταγή της επιβίωσης και της ανεξαρτησίας είναι απλή, δεν χρειάζεται δικτατορίες, δεν χρειάζεται θέατρο, χρειάζεται λίγη ειλικρίνεια, λίγο κοινό νου (και την λέω σε ανάποδη σειρά):

1. Κάποιο "κοινωνικό" συμβόλαιο να μην τρελαθεί ο πολύς κόσμος
2. Όχι άλλες αρπαχτές.  Άλλο ελεύθερη αγορά, άλλο αρπαχτές
3. Αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, μεταποίηση, τουρισμός, ναυτιλία. Απλά πράγματα
4. Φορολογία της εισαγόμενης κατανάλωσης. Όχι της παραγωγής.
5. Ελεύθερο, διασφαλισμένο, κεφάλαιο -- για να έχουμε κεφάλαιο

Και φυσικά χρειάζεται λίγη ειλικρίνεια, λίγη ομοψυχία και ξεκόλλημα από παλαιολιθικά, δήθεν ιδεολογικά, διλήμματα.  Το ψωμί, κερδίζεται. Η ελευθερία κερδίζεται. Η παιδεία θέλει δασκάλους και μαθητές. Και αυτή κερδίζεται.

Από τα παραπάνω 1 έως 5, τα 2, 3 και 4 δεν μπορούν να γίνουν εντός Ευρωζώνης. Η Ευρωζώνη μας μπερδεύει με το ...Λουξεμβούργο της Ευρωζώνης. Εμείς είμαστε ένα βραχώδες ακρωτήριο με πολλά νησάκια, στην άλλη άκρη.  Αυτό, δεν αλλάζει.

Υπάρχει και εναλλακτική λύση:  Να ψηφίσουμε ότι είμαστε ανίκανοι και ότι θέλουμε να ...μείνουμε Ευρώπη. Ρίξτε μια ματιά στον χάρτη βρε χαϊβάνια... Το "μένουμε Ευρώπη" είναι "στέλνε κι άλλα λεφτά για να περνάω καλά".  Δεν θα το κάνουν και καλά θα κάνουν. Κι αν το κάνουν θα κερδίσουν από αυτό. Αυτοί θα κερδίσουν. Όπως για τα τελευταία 15 χρόνια.

Θα είναι καταστροφή το Grexit? Μάλλον όχι, λέει η Ιστορία

http://www.marketwatch.com/story/the-greeks-ought-to-avoid-this-one-myth-2015-07-10

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ, πολλές οικονομικές "ειδήσεις" λένε ότι στάση πληρωμών εξωτερικού χρέους (δηλαδή η χρεωκοπία) και η έξοδος από το ευρώ θα ήταν κατάρρευση και καταστροφή.

Όμως η Ιστορία λέει κάτι εντελώς διαφορετικό.  Η Αγγλία ανέκαμψε με το που βγήκε από τον ERM (τον προθάλαμο του ευρώ) το 1992.  Οι χώρες της Ανατολικής Ασίας αναπτύχθηκαν ραγδαία με το βγήκαν από την ισοτιμία με το δολάριο το 1997-98. Τα ίδια και η Ρωσία το 1998. Και η Αργεντινή μεταξύ 2002 και 2007.

Ακόμη και οι ΗΠΑ το έχουν περάσει.  Ο Ρούσβελτ, το 1933, έκανε έξαλλους τους τραπεζίτες όταν εγκατέλειψε τον χρυσό και υποτίμησε το δολάριο κατά 70%. Το ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 40% (σε σταθερές τιμές) τα επόμενα 5 χρόνια.

Η Ιρλανδία υπέφερε από τρεις τραπεζικές απεργίες την δεκαετία του 1960 και 1970, και με μία που κράτησε 6 μήνες. Ο κόσμος ήταν χωρίς μετρητά. Η πραγματική οικονομία ανέκαμψε. Λειτούργησαν με υποσχετικές και άτυπο χρήμα.  Ο κόσμος κατάλαβε ότι το "χρήμα" δεν είναι παρά λογιστικό σύστημα. Το ίδιο και οι Αμερικάνοι την δεκαετία του 1930.

Το χρήμα είναι μία συμβατική παραδοχή, έκφραση της ζήτησης, συναλλακτικό μέσο για απόκτηση αγαθών.  Υπάρχει μόνο με νόμο, όχι από την φύση, και είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε. Αυτό το είπε ο Αριστοτέλης.

Φυσικά και θα είναι δύσκολη η μετάβαση.

Οι αλλοδαποί στα φανάρια δεν θέλουν την δραχμή

Έχουμε χρεωκοπήσει. Από το 2010. Επισήμως και από προχτές.   Κατά πάσα πιθανότητα θα βγούμε και από το ευρώ. Όχι επειδή δεν μ' αρέσει το ευρώ -- ξέρω πάρα πολύ καλά πόσο δυσάρεστο θα είναι.  Θα βγούμε από το ευρώ επειδή θα μειώνεται κι άλλο το ΑΕΠ. Επειδή θα βραχυκυκλώσουμε από την έλλειψη ρευστότητας.  Από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Από τον φαύλο κύκλο στον οποίο είμαστε από το 2010, και να θυμίσω ότι τότε μόνο ο Σύριζα αντέδρασε, ίσως για λάθος λόγους, δεν έχει σημασία.  (δεν θυμάμαι εάν υπήρχε Χρυσή Αυγή, ή τι ψήφισε). Το ΚΚΕ δεν μετράει. Είναι αλεξικέραυνο να μειώνει τους "αριστερούς" κατά το ποσοστό του.

Το ευρώ το θέλουν 100, 1.000 άντε 10.000 οικογένειες που είναι οι ενδιάμεσοι, με τον ένα ή άλλο τρόπο, ανάμεσα τους Γερμανούς εξαγωγείς και σε όλους τους υπόλοιπους.   Το ευρώ το θέλει και ο ιδιοκτήτης του Ποταμιού. Οι τεχνικές του εταιρίες χρωστάνε, σε ευρώ, σε ξένες τράπεζες, με πολύπλοκα σχήματα εγγυήσεων, και δεν θα χρειαστούν κανονιοφόρους για να του πάρουν τα πάντα Όλη η πρεμούρα του Μέγκα και του Ποταμιού είναι για αυτό και μόνο.  Ο Σκάει μπορεί απλά να πληρώνεται για υπηρεσίες, όπως με το Εκονιούζ.  Απ ευθείας από Γερμανούς εξαγωγείς, ή τους αντιπροσώπους τους.

Την δραχμή την θέλουν οι εξαγωγείς (και οι έχοντες σχέση με τουρισμό).  Την δραχμή νομίζουν ότι την θέλουν αυτή που έχουν πολλά σε δολάρια αν και αυτό είναι λάθος. Στην κατάσταση που έρχεται, ασχέτως ευρώ ή δραχμής, οι σόφρωνες μάλλον θα φύγουν διακριτικά.  Την δραχμή κανονικά θα την ήθελαν οι αγρότες, αλλά δεν ξέρω εάν έχουμε αγρότες. Την δραχμή δεν την θέλουν οι αλλοδαποί στα φανάρια και οι ΑΠΕτζήδες.  Με δραχμή θα έχει λεφτά όπως παράγει και όποιος εξάγει. Οι άλλοι θα ψάχνουν να γίνουν χρήσιμοι (και θα καταλάβουν τι έκαναν οι Αλβανοί και οι Φιλιππινέζες από το 1991).

Με ευρώ θα είμαστε μια Γερμανική αποικία, μούλτι κούλτι, αν προτιμούν Έλληνες για υπηρετικό προσωπικό, καλώς, ειδεμή η Ανατολική Ευρώπη και η Ασία έχουν πολύ κόσμο. Υδραυλικούς, γιατρούς, νοσοκόμες, τεχνίτες χρειάζονται στην Μητρόπολη.

Με δραχμή θα ταλαιπωρηθούμε απίθανα για ένα χρόνο. Μετά θα είμαστε εμείς στην χώρα μας.

Μην μου πείτε για συντάξεις, εκτός εάν πιστεύετε ότι θα σας τις δίνει ο Σόϊμπλε...

Λογικά ο Σύριζα, εάν δεν πέσει, ή εάν δεν παραιτηθεί τώρα, θα το κάνει αργότερα, ειδικά εάν ακολουθήσει γραμμή Ποταμιού.

Αν ήμουν Τσίπρας, ή Σύριζα, και δεν είχα τα κότσια να διαχειριστώ το αναπόφευκτο,  θα ...έπεφτα. Θα παρέδιδα την πατάτα σε όλους αυτούς τους που έχουν άποψη για το πως θα διαπραγματευτεί ο Σύριζα. Οι ίδιοι νάνοι που κυβερνούν την Ελλάδα επί 25-30-40 χρόνια. Πάρτε την παιδιά, την πατάτα, ενημερώστε μας τι θα κάνετε.  Σιγά μην το δεχτούν... 

Οι λεγόμενοι "δεξιοί" ή "ευρωπαϊστές"  θέλουν αριστερή κυβέρνηση εσωτερικού για να περάσει τα μέτρα, για να είναι πιο ήσυχος ο φτωχός, αλλά την εξωτερική κυβέρνηση την θέλουν οι ίδιοι μην της ξεφύγει της Μακρή ή του Λαφαζάνη τίποτα...

Το πλάνο του Ράϊχ είναι στον χάρτη.  Θέλετε? Θέλετε να το διαχειριστείτε?  Σας θέλουν για διαχειριστές?  Δεν σας θέλουν. Θέλουν αυτούς που εκπροσωπούν 10, 100, το πολύ 1.000 οικογένειες. Και τους υπαλλήλους τους. Εσάς,  σας θέλουν για να μην διαμαρτύρεται ο λαός (αυτός που κατά το Ποτάμι δεν ξέρει να ψηφίζει). Θα παραμυθιάζετε αυτούς που δεν ξέρουν να ψηφίζουν.

Ή θα πέσετε, ή θα πείτε ΟΧΙ.   Και θα βγούμε από το ευρώ, ούτως ή άλλως, ασχέτως τι θα κάνετε.  Μα δεν στέκει, δεν το βλέπετε? Μην ακούτε το Μέγκα, ρωτήστε κάποιον στην πραγματική οικονομία.   Εκεί καταλήγω εγώ στην ενστικτώδη μου ανάλυση.  Συνήθως δεν μου βγαίνουν αμέσως οι αναλύσεις μου, καθυστερούν 2-3 τέρμινα.

Ο Βαρουφάκης μας κατέστρεψε, ο Τσακαλώτος είναι ανίκανος και φταίει ο Τσίπρας

Ο λόγος που, νομίζω, είναι θυμωμένοι οι λεγόμενοι "δεξιοί" σήμερα, με τον "αριστερό" Τσίπρα, είναι ότι περιμένουν από τον Τσίπρα να βγάλει κάστανα από την φωτιά που οι "μη αριστεροί"  δεν μπόρεσαν, δεν τόλμησαν, ή δεν σκέφτηκαν να βγάλουν από... από πότε?  Βάλτε και λίγο γεωπολιτικό, και λίγο άγχος για το αύριο, και λίγο τηλεόραση, και λίγο 5 χρόνια ζόρια, και να τον ο Νέος Διχασμός.

Κατ΄ αρχάς φταίνε οι Αμερικάνοι.

Άγχη με 5-6 χρόνια καθυστέρηση

Τώρα λοιπόν που με 5-6 χρόνια καθυστέρηση κατάλαβαν στα κόμματα με μονοψήφια, πλέον, ποσοστά, ότι χρειάζεται "βιώσιμη" λύση, αναρωτιέμαι τι θα συμβεί. Ποια "πόρτα" και τι ακριβώς θα έχει από πίσω (αναφερόμενος στην χθεσινή ανάρτηση).

Ήταν αναπόφευκτο το αδιέξοδο;  Εγώ λέω "ναι", από την στιγμή που έγινε αυτό το 2000, το άλλο το 2008, ή το τρίτο, το 2010. Πολλοί πιο σοφοί από εμένα, θα διαφωνήσετε, και θα πείτε ότι φταίει ο Τσίπρας.  Φταίει αυτός που άφηνε δάνεια για φούσκες, go find him.

Ποιος την έχει πατήσει;  Η Ελλάδα ή η Γερμανία;   Εμείς θα την πληρώσουμε, στα σίγουρα, ειδικά αυτοί που ξέχασαν τι είναι η Ελλάδα (καλοί μου άνθρωποι, ρωτήστε για την ζωή το 1965, είμαστε πολύ πιο πλούσιοι τότε).  Αλλά η Γερμανία;  Ξαφνικά προεδρεύει μιάς Ευρώπης λίγο στα κάγκελα, και λίγο διχασμένης. Με μεταφυσικές ανησυχίες.  Θα συσπειρωθεί ή θα διασπαστεί η Ευρώπη εάν εμείς ...φύγουμε;  Χμμμ... μάλλον το πρώτο. Αλλά ο μέσος Έλληνας, λογικά δεν νοιάζεται για αυτό.

Θα αλλάξει γνώμη ο Σόϊμπλε;  Μα μάλλον είναι ή έγινε, δημοφιλής στην χώρα του, σιγά μην αλλάξει γνώμη... Θα πει ΝΑΙ ο Σύριζα σε μια συμφωνία Σόϊμπλε;  Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο... και σήμερα...

Θα αντέξει ο Σύριζα; Θα αντέξει πόσες μέρες με κλειστές τράπεζες;  Για την ώρα, η είδηση είναι η ψυχραιμία και η στωικότητα, ή απλά η πραγματικά ενδόμυχη ελληνικότητα των Ελλήνων που ξέρουν ότι τελικά δεν τους νοιάζουν τα απλικέησιο για τα άϊ-φόουν;  Ή θα προσπαθήσουν οι Γερμανοί να τον ...αλλάξουν με άλλο τρόπο, τώρα που η Σία η Όλγα, η Σάρα και η Μάρα απέτυχαν; Ή θα έχουμε το τέλος του Ρωμανού του Δ' του Διογένη;

Δεν μπορούμε να κάνουμε κάποιες επώδυνες μεταρρυθμίσεις για 200 δις διαγραφή;  Που σιγά μην την δώσουν, λέμε τώρα...  Ή παίζουμε το λεγόμενο game of chicken;

Μήπως ήταν και είναι τελικά αναπόφευκτη η έξοδός μας από την ευρωζώνη;  Ασχέτως, ΝΑΙ, ΟΧΙ κλπ... Εξ άλλου και οι απερίγραπτοι τύποι που παριστάνουν τους πολιτικούς αρχηγούς τώρα λένε "βιώσιμη συμφωνία", δηλαδή ΟΧΙ.  Ζω σε χώρα που η Φώφη, ο ντιζέρ και άλλοι συμπαθείς είναι πολιτικοί αρχηγοί. Αν δεν πάτε τον Τσίπρα, θα επικαλεστείτε αυτόν, με τον ίδιο τρόπο.  Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα χωρίς το χιούμορ...  Και περιμένω να σχεδιάσουν εύρυθμο αυτό ή εκείνο, τώρα που ...συνεννοήθηκαν. Ή μας το έχουν έτοιμο το πλάνο (Πόρτα #2) και παίζουμε θέατρο;

Θα γίνει κάτι σύντομα;  'Η θα σέρνεται για λίγα τέρμινα;  Αμφιβάλλω (αλλά δεν ξέρω κιόλας) αν υπάρχει κάτι μαγικό που κρύβεται, λογικά δεν βλέπω ...δραχμή μέχρι την Δευτέρα (αλλά με σπόρια χαρουπιάς, κάτι γίνεται), συμβιβασμός τώρα για ...ρήξη αργότερα;  Με ποιόν θα γίνει η ρήξη αργότερα;

Ήταν πλάνο;  Ή ήταν ...τυχαίο;  Το περίμενε ο Τσίπρας το ΟΧΙ;  Θα έκανε διαφορά εάν ήταν ΝΑΙ;  Μα θα μπορούσε ποτέ να είναι ΝΑΙ;  Θα μου πείτε, ξέρω, δεν έπρεπε να τεθεί το ερώτημα. Και είναι βιώσιμη η όποια προτεινόμενη λύση ή μη λύση;   Ή ήταν η μη λύση, λύση;  Συσπειρωθήκαμε, διχαστήκαμε ή είμαστε αδιάφοροι; Λύω, λύεις, λύει... Το θυμάστε;

Η δική μου πρόβλεψη;  Θα τρενάρει ακόμα λίγο, δηλαδή κι άλλη εκκαθάριση εν λειτουργία, με άγνωστη (και αδιάφορη για την ώρα) έκβαση. Καταλαβαίνω πόσο έξαλλοι είναι μερικοί "με τον Τσίπρα, αλλά, βρε παιδιά, 5 χρόνια τώρα, με μέτρα, όποια μέτρα, τι κάναμε;

Τρεις πόρτες έχει η ζωή και εμείς έχουμε ένα διαχρονικό πρόβλημα

Δυο Τρεις πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να `ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα

Όλα είναι ένα ψέμα , μια ανάσα μια πνοή , σαν λουλούδι κάποιο χέρι , θα μας κόψει μιαν αυγή...

Θα το ξαναπώ, το σημερινό ψέμα, δεν είναι σημερινό, είναι του 2000. Τότε φαλιρίσαμε, αλλά κρατήθηκε μυστικό για να ροκανιστούν Ολυμπιακοί, ΣΔΙΤ, ακίνητα, και λοιπές φούσκες με δανεικά. Και το ΟΧΙ προχτές, το ανέλυσε ο Friedman του STRATFOR μια χαρά, έβαλα και περίληψη στα Ελληνικά.

Τώρα τι γίνεται?

Δεν έχω ιδέα.

Α. Λογικά, θα έπρεπε να ακολουθηθεί η "παραίνεση του ΔΝΤ" που περιλαμβάνει, όλα τα παρακάτω, μαζί, και χωρίς παρεκκλίσεις: 1) Αναδιάρθρωση χρέους δηλαδή 1.α) διαγραφή με κάποιο ευθύ ή δημιουργικό τρόπο ΣΥΝ 1.β) πρόγραμμα για νέα λεφτά αλλά όχι για να κάνουμε επιδοτούμενες σφολιάτες, αρπαχτές, ΑΠΕ, χωματουργικά στο πουθενά,  και λοιπές μαϊμουδιές 2) Διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή, 2.α) Περικοπές χωρίς θανάτους, ΣΥΝ 2.β) φορολογία που να ενθαρρύνει επενδύσεις, με ίδια κεφάλαια, και όχι λάϊφστάϊλ με πιλάτες με Γερμανικά μηχανήματα, ΣΥΝ κλείσιμο παρασιτικών άντρων Δημόσιας διαφθοράς.  ΣΥΝ 3) Απομάκρυνση, εξορία, ανασκολοπισμός κλπ των ολιγαρχών που μαστίζουν τον τόπο από το ...1824. ΔΕΝ το λέει κάποιος κομμουνιστής αυτό, το λέει ο Αμερικάνος Πόρτερ. Μην με αρχίσετε με την ΔΕΗ, εάν δεν είχαμε ΔΕΗ θα έπρεπε να την εφεύρουμε για να έχουμε βιομηχανία και φτηνό ρεύμα.  Εάν δεν είχαμε ολιγάρχες, κανείς δεν θα ασχολιόταν με την ΔΕΗ.  Έχετε δει ολιγάρχη βιομήχανο?

Β. Ουτοπιστικά, θα μας δώσουν μια αποζημιωσούλα, 100 επίχρυσες παντόφλες, 400 κιβώτια νόκβουρστ, 50 τσουβάλια γάλα σκόνη από το περίσσευμα του German Marshall Fund, 2 φορτηγά κατεψυγμένα πρόβατα Αργεντινής, και 1.000 ανεμογεννήτριες και θα βγούμε από την ευρωζώνη. Θα χαρώ να βγούμε από την ευρωζώνη, αλλά πολύ φοβάμαι ότι και αυτή την έξοδο θα την διαχειριστούν οι Μπομπολοκοπελούζοι, και λοιποί ολιγάρχες, και όχι κάποιος κύριος Πόρτερ, ή άλλη πραγματικά φιλελεύθερη δύναμη. Καινούργιες "100 οικογένειες περί την Πατριάρχου Ιωακείμ".

Γ. Εκδοχή ρεαλπολιτίκ 2015:  Δεν θα αυξηθεί τώρα ο ΦΠΑ στα νησιά και το ΕΚΑΣ θα μειωθεί σταδιακά αλλά μετά τον Σεπτέμβριο, οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και θα αναπτυχθούμε με 10.000 και όχι 1.000 ανεμογεννήτριες (του παραπάνω "Β") και οι ολιγάρχες θα μείνουν στα πόστα τους, η Κοσιώνη θα μπει στην Άγια Οικογένεια, και η Χριστοφιλίδου θα γίνει ευρωβουλευτής και ο Μπάμπης νέος Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας (πάει το "της Ελλάδος").  Και όλα τα άλλα, αργότερα, αργότερα, μέχρι την επόμενη δόση, που θα έχουμε το ίδιο θέατρο.

Άσχετα με ποια πόρτα έχει η ζωή, αν δεν το έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, έχουμε ένα διαχρονικό πρόβλημα:  Τους ολιγάρχες μας...   Όχι το ιδιωτικό κεφάλαιο (όσο έχει μείνει στην Ελλάδα, μακάρι να είχαμε κι άλλο), αλλά οι μπαμ-μπαμ, 30% πάρε εσύ τα 4%, δώσε 2% στον άλλο, και 1% στο ΚΚΕ,  και πάμε για το επόμενο.  Αυτοί έχουν φτιάξει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.  Έχετε δει ολιγάρχη να έχει βιομηχανία? Όχι βέβαια, όχι μετά το 1981 (ή ήταν 1974?)

Μετά την Ευρωπαϊκή στρατηγική εκφοβισμού, φανταστείτε να υπάρχει ζωή έξω από την Ευρωζώνη...

(θα βρω κανέναν μπελά που αντιγράφω συνδρομητικά άρθρα, αλλά τι να κάνω...)
(οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου)

Κανείς δεν πρέπει να έχει εκπλαγεί που οι Έλληνες ψήφισαν όπως ψήφισαν. Οι επιλογές ήταν ανάμεσα σε δύο μορφές καταστροφής. Το ΔΝΤ, παρά την σκληρή του θέση σχετικά με την Ελλάδα, έχει πει ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να αποπληρώσουν ή να ξεφύγουν από τον εφιάλτη χωρίς σημαντική αναδιάρθρωση του χρέους.  Η περαιτέρω λιτότητα, μειώνει περαιτέρω την δυνατότητα αποπληρωμής χρέους.  Αυτό το ξέρουν και οι Ευρωπαίοι, αλλά παρ' όλα αυτά θέλουν συνθηκολόγηση άνευ όρων.  Δεν θέλουν να δημιουργήσουν προηγούμενο (για μελλοντικά προβλήματα με άλλες χώρες του Νότου).

Η στρατηγική της ΕΕ ήταν στρατηγική εκφοβισμού. Εκφοβισμού για να πιέσουν τον Σύριζα να συνεχίσει το θέατρο. Ο Σύριζα όμως εξελέγη για να σταματήσει το θέατρο.  Αν ο Σύριζα υπέκυπτε, απλά άλλο, πιο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα θα ανέβαινε στην εξουσία, και στο κάτω κάτω, οι Έλληνες δεν έχουν να δώσουν. Οι Ευρωπαίοι δεν εκτίμησαν σωστά την κατάσταση.  Η Ευρώπη τώρα διακινδυνεύει να εμφανιστεί ότι στηρίζει τράπεζες και καταστρέφει κόσμο. Η διαπραγματευτική θέση του πραγματικού ενδεχόμενου εξόδου από την Ευρωζώνη ήταν σωστή και οι Έλληνες ήξεραν τις δύσκολες συνέπειες.  Καμιά φορά, οι λαοί τα καταφέρνουν καλύτερα σε βραχυπρόθεσμες κρίσεις όπως πχ οι Έλληνες το 1940.

Εάν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη, οι συνέπειες για το ευρώ θα είναι ελάχιστες.  Ο κίνδυνος για την Ευρώπη είναι να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και να επιζήσει, ή να ευδοκιμήσει.  Η Ευρώπη δεν είναι η μόνη πηγή χρηματοδότησης. Υπάρχει η Ρωσία (που με χαρά θα πάρει ό,τι πάρει και θα πειράξει και το ΝΑΤΟ), η Κίνα, και ιδιωτικά κεφάλαια από τις ΗΠΑ (σε αναζήτηση αποδόσεων).

Οι Γερμανοί δεν νοιάζονται για το ευρώ ή για το Ελληνικό χρέος, αλλά για αγορά για τις εξαγωγές τους. Δεν θα πάθουν τίποτα αν χάσουν την Ελληνική αγορά, αλλά θα πάθουν αν το φαινόμενο επεκταθεί σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και η Γερμανία έχει στριμωχτεί στην γωνία, σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτά, τα λέει το STRATFOR. Εγώ που είμαι πολύ λιγότερο έξυπνος από αυτούς, λέω ότι οι Γερμανοί κατά βάθος δεν έχουν αποφασίσει αν είναι με τους υπερατλαντικούς, ή με τους Ρώσους και ίσως βολεύονται από τρύπες στην ΝΑ πτέρυγα. Δηλαδή τι έχει αλλάξει από την εποχή του σιδηρόδρομου Βερολίνου-Βαγδάτης?

"In a result that should surprise no one, the Greeks voted to reject European demands for additional austerity measures as the price for providing funds to allow Greek banks to operate. There are three reasons this should have been no surprise. First, the ruling Coalition of the Radical Left, or Syriza party, is ruling because it has an understanding of the Greek mood. Second, the constant scorn and contempt that the European leadership heaped on the prime minister and finance minister convinced the Greeks not only that the scorn was meant for them as well but also that anyone so despised by the European leadership wasn't all bad. Finally, and most important, the European leadership put the Greek voters in a position in which they had nothing to lose. The Greeks were left to choose between two forms of devastation — one that was immediate but possible to recover from, and one that was a longer-term strangulation with no exit.

The Europeans' Mistaken Reasoning

Abbott and Costello 2015

Αυτή είναι η σύγχρονη εκδοχή:

Και αυτό είναι το πρωτότυπο:

Τα λόγια από το πρωτότυπο, τα έχω παραθέσει στο τέλος της ανάρτησης. Φυσικά είναι λογοπαίγνιο ανάμεσα στην λέξη "who" (ποιός) και στο παρατσούκλι Who κάποιου υποθετικού παίκτη του baseball.  Η Στάη πχ, που είναι η ορίτζιναλ εκδοχή της Κοσιώνη,   και η Κοσιώνη, νομίζουν ότι είναι ...δημοσιογράφοι!  Και αυτό είναι λογοπαίγνιο. Δεν είναι δημοσιογράφοι, είναι "δημοσιογράφοι".   Γκιόσες επί το συντομότερο, αν και είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρουν καν τι σημαίνει η λέξη.    Λογοπαίγνιο.

Το λυπηρό είναι ότι όπως ο Βαρβιτσιώτης ο Β' δεν καταλαβαίνει ότι ήταν προκλητική μακακία και ένδειξη απύθμενης ηλιθιότητας αυτό που είπε, έτσι και ο Κυριάκος, και όλοι αυτοί, και οι γκιόσες της Τι-Βι, δεν καταλαβαίνουν (ο καθένας αυτά που τον εμπλέκουν).  Αυτοί βέβαια είναι πεπεισμένοι ότι ΕΓΩ δεν καταλαβαίνω.  Πράγματι... Εγώ δεν έχω I-phone και είμαι χαμένος στην ψευδαίσθηση των αποτελεσματικών αγορών...  

Αν δεν ήταν τραγωδία, θα ήταν πολύ αστείο...

(Lou Costello is considering becoming a ballplayer. Bud Abbott wants to make sure he knows what he's getting into.)

Abbott: Strange as it may seem, they give ball players nowadays very peculiar names.
Costello: Funny names?
Abbott: Nicknames, nicknames. Now, on the St. Louis team we have Who's on first, What's on second, I Don't Know is on third--

Το κόμμα "Βάστα Ρόμελ" στο Δημοψήφισμα του 2015

Η "Tokyo Rose" ήταν γενικό όνομα που είχαν δώσει οι Αμερικάνοι, κατά τον Β' ΠΠ, στον Ειρηνικό,  σε διάφορες εκφωνήτριες του Γιαπωνέζικου ραδιοφώνου που εξέπεμπαν προπαγάνδα, στα Αγγλικά, για να τους σπάσουν τα νεύρα και να τους κάνουν να μην θέλουν να πολεμήσουν.  Τουλάχιστον μία από τις Tokyo Rose είναι γεννηθεί στις ΗΠΑ και λέγεται ότι ήταν εκφωνήτρια παρά την θέλησή της...

Στην Ελλάδα δεν έχουμε πόλεμο, αυτή την στιγμή. Πόλεμο είχαμε και εμείς στις αρχές της δεκαετίας του '40. Λένε ότι τότε ξεκίνησε η άρχουσα τάξη που κατά την Κατοχή ήταν ...μαυραγορίτες. Η έκφραση "Βάστα Ρόμελ" προέρχεται από εκείνη την περίοδο. Οι μαυραγορίτες εύχονταν να κρατήσει στη μάχη της Αφρικανικής ερήμου ο Γερμανός στρατηγός Ρόμελ, προκειμένου να διατηρηθεί η Γερμανική κατοχή στην Ελλάδα που εξασφάλιζε τον πλουτισμό τους.

Η Ελλάδα, δυστυχώς φτιάχτηκε σαν προτεκτοράτο και δεν κατάφερε να χειραφετηθεί. Έτσι δεν είναι τυχαίο που είχαμε το Γαλλικό κόμμα, το Γερμανικό κόμμα και το Αγγλικό κόμμα, και ο μεγάλος Εθνικός Διχασμός ήταν ανάμεσα, νομίζω, στο Αγγλικό και στο Γερμανικό κόμμα. Θα μου πείτε ότι φταίμε και εμείς που δεν χειραφετηθήκαμε, αλλά ακόμα κι αν δεν ξέρετε Ιστορία, μερικοί πολιτικοί που προσπάθησαν, είχαν άδοξο τέλος. Ή πάλι, θα σας πούνε μερικοί ήταν του Ρωσικού κόμματος. Η Επανάσταση στην Ελλάδα μπορεί να ήταν αυθόρμητη, αλλά οι επαναστάτες προφανώς ζητούσαν βοήθεια από "Μεγάλες Δυνάμεις" και κάπως δεν έχουμε κατορθώσει να το ξεπεράσουμε.

Το Γερμανικό κόμμα σήμερα είναι αυτοί που τρώνε, φανερά ή αφανώς από την Γερμανία, ή, όπως λέγεται κατ' ευφημισμόν "Ευρώπη". Είτε είναι μίζες, είτε είναι αντιπροσωπείες, είτε είναι ΑΠΕ, είτε είναι ΕΣΠΑ, είτε είναι διάφορες αγαθοεργίες made in Germany.  Αν πηγαίνατε στο Μέγαρο Μουσικής όταν υπήρχαν λεφτά, θα βλέπατε σύσσωμο το Γερμανικό κόμμα, κομ-ιλ-φω.  Οι Έθνικοί Εργολάβοι μας είναι η ραχοκοκαλιά του Γερμανικού κόμματος, αφού φτιάχτηκαν από τα διάφορα "προγράμματα" και συμπληρώνουν το πενιχρό τους εισόδημα από Γερμανικές ΑΠΕ.

Οι εικονιζόμενες κυρίες, παρ' όλον ότι είναι μόνο εκφωνήτριες (αλλά σαν καλές γκιόσες έχουν και άποψη), δεν ξέρω αν το συνειδητοποιούν, εξελίσσονται σε πρόσωπα περίπου όσο μισητά σε κάθε μη μέλος του Γερμανικού κόμματος, όσο και οι Tokyo Rose στους Αμερικάνους πεζοναύτες στον Ειρηνικό του Β' ΠΠ.

Δεν ξέρω τι θα βγάλει το Δημοψήφισμα... Λένε 60% "ΟΧΙ", 40% το κόμμα "Βάστα Ρόμελ" ό,τι βγει... Αν δεν είχαμε τα δύο βοθροκάναλα, πόσο θα ήταν το ΟΧΙ; 75%;  80%;

Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, αλλά μαθημένοι είμαστε....  Με λίγη τύχη μπορεί και έχουμε τέλος εποχής σήμερα, αν και σιγά μην αφήσει η Γερμανία τους πλασιέ της και τους πράκτορές της ξέμπαρκους.

Δημοψήφισμα 2015

Δεν θα αλλάξει η γεωγραφική θέση της Ελλάδας σήμερα.
Δεν θα αλλάξει η γλώσσα
Δεν θα αλλάξει η Ιστορία (αν και η ερμηνεία της αλλάζει -- αν το έχετε προσέξει)

Δεν πτωχεύσαμε την εβδομάδα που πέρασε... Πτωχεύσαμε το 2010, ή το 2008, ή το 2000...
Δεν ανέβασε το χρέος ο Τσίπρας ή ο Σύριζα ή οι ΑΝΕΛ, ή η Χρυσή Αυγή
Δεν θα βγούμε από το ευρώ εάν ψηφίσουμε ΟΧΙ
Δεν θα γίνουμε πλούσιοι (ή πιο φτωχοί) με ΟΧΙ
Δεν θα γίνουμε πλούσιοι (ή πιο φτωχοί) με ΝΑΙ

Δεν θα μας αγαπάνε περισσότερο οι ξένοι με ΝΑΙ ή με ΟΧΙ
Δεν θα κλείσουν οι Τράπεζες λόγω ΝΑΙ ή ΟΧΙ
Δεν θα ξανανοίξουν οι Τράπεζες λόγω ΝΑΙ ή ΟΧΙ
Δεν θα κάνετε καλύτερες σπουδές λόγω ΝΑΙ ή ΟΧΙ
Δεν θα χάσετε την σύνταξη λόγω ΝΑΙ ή ΟΧΙ (την χάσατε το 2000)

Το ΟΧΙ είναι όχι σε μία μη βιώσιμη συμφωνία. Οι συμφωνίες από το 2010 μέχρι σήμερα είναι μη βιώσιμες συμφωνίες. Προέβλεψαν εκχώρηση υποθηκών, εσωτερικές διαγραφές, εσωτερικές υποτιμήσεις. Δεν έπιασαν το πραγματικό θέμα, αν και το ήξεραν, επειδή φοβήθηκαν να πούνε ΟΧΙ. 

Εγώ λέω ΟΧΙ από την στιγμή που κατάλαβα ότι ο Αλογοσκούφης δεν έκανε τίποτα για το πρόβλημα που ξέραμε ότι υπάρχει, από το 2008, πριν τα Δεκεμβριανά.  Είπα ΟΧΙ στον αναισθησιολόγο που έγινε εκκαθαριστής και το μόνο που έκανε ήταν να εκχωρήσει υποθήκες.

Είπα ΟΧΙ σε "βουλευτές" που ψήφιζαν χωρίς να διαβάζουν και έχουν το θράσος να έχουν άποψη σήμερα.  Είπα ΟΧΙ στην απογοήτευση με τον Σαμαρά.  Είπα ΟΧΙ σε αχυρανθρώπους.

Δεν θα διαβάσετε γραφήματα σήμερα, αλλά

Πολλοί από εσάς θα πείτε ΝΑΙ επειδή περάσατε καλά τα τελευταία 15 χρόνια και τώρα σας κακοφαίνεται.  Μα αυτή η καλοπέραση (ή μάλλον η χρηματοδότησή της) φταίει για το σημερινό αδιέξοδο. Περάσαμε καλά με δανεικά, και με εισαγωγές με δανεικά.  Το "μαζί τα φάγαμε" σημαίνει ότι όσο μερικοί λαδώνονταν (πουλούσαν την ψήφο τους και την υπογραφή τους) για να παριστάνουν τον πολιτικό, όσο μερικοί έπαιρναν και μοίραζαν προμήθειες και ποσοστά για να είστε ήσυχοι και να καταναλώνετε (εισαγόμενα καλούδια με δανεικά), η χώρα χρεωκοπούσε.

Και, με συγχωρείτε, δεν ξέρω αν σας αρέσει η όχι ο Βαρουφάκης, αλλά από τον Αλογοσκούφη ή τον Παπακωνσταντίνου, ή τον Παπαδήμο, ή ποιον άσχετο είχαμε μέχρι το 2014, πολύ καλύτερος, τουλάχιστον μπόρεσε και ζήτησε το αυτονόητο. Αλλά δεν είναι το αυτόματου ΝΑΙ και δεν αρέσει...

Θα μείνουμε διχασμένοι μετά το δημοψήφισμα?  Ελπίζω όχι... Αν και δεν αισιοδοξώ.  Είμαστε διχασμένοι επειδή υπάρχει μια άρχουσα τάξη, που φτιάχτηκε βασικά στην Κατοχή, και δεν λέει να ...αφήσει την κουτάλα. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι "κομμουνιστική", την έκανε ο Πόρτερ το 1947...

To be a nation you must share a fate

 

Για να είσαι "έθνος" πρέπει να μοιράζεσαι ένα κοινό πεπρωμένο.  Αυτό το είπε ένας Αμερικανός από την Ουγγαρία που ζει στο Τέξας, που μιλούσε για τον κόσμο, τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Γερμανία, εμάς κλπ στις αρχές του 2015.  Δεν χρειάζεται ούτε να συμφωνήσετε ούτε να διαφωνήσετε.

Είπε και άλλα...  Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν αλλάξει... Απλά παριστάνουν ότι "δεν έχει συμβεί". Οι Ευρώπη δεν έχει καταφέρει να ενωθεί, να γίνει ένα. Η Ευρώπη χωρίζεται (και είναι διχασμένη) από την γεωγραφία της. Μεταξύ 1914 και 1945, 100.000.000 Ευρωπαίοι πέθαναν, για πολιτικούς λόγους... Και η Ευρώπη αυτοκαταστράφηκε.  Η Ενωμένη Ευρώπη ξεφύτρωσε από τους Αμερικάνους.  Κανείς "Ευρωπαίος" δεν ήθελε Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η συνθήκη του Μάαστριχ, το 1992, την χρονιά που κατέρρευσε η ΕΣΣΔ, υποσχέθηκε ειρήνη και ευημερία. Η διακήρυξη της Αμερικανικής ανεξαρτησίας, στις 4 Ιουλίου του 1776, υποσχέθηκε το δικαίωμα στην ζωή, στην ελευθερία, και την αναζήτηση της ευτυχίας.

Η αντίφαση ανάμεσα στην υπόσχεση της ευημερίας, και το δικαίωμα στην αναζήτηση της ευημερίας, φάνηκε μεταξύ 1992 και 2008.  Η κρίση του 2008 έβγαλε μία αδυναμία της Ευρώπης:  Την Γερμανία.  Η οικονομική ανάλυση και η ανάλυση των συνεπειών, και η κοινωνική καταστροφή της εμμονής των Ευρωπαίων, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αλλά δεν αφορά την σημερινή μέρα.

Η Ευρώπη διαλύεται γιατί δεν είναι ένα έθνος. Δεν έχει κοινό πεπρωμένο. Δεν έχει κοινή γλώσσα. Οι Ευρωπαίοι δεν χωνεύουν ο ένας τον άλλο.  Ποιος θα δώσει την ζωή του για την "Ευρώπη";  Η Ευρώπη είναι γεωγραφική έννοια. Δεν είναι έθνος.  Η ευημερία 3-4 πολυεθνικών δεν είναι κοινό πεπρωμένο.  Η επίφαση κοινωνικής πρόνοιας δεν είναι κοινό πεπρωμένο. Η διαχείριση μέσω ρευστότητας δεν είναι "εθνική".  Και 52 ανεξάρτητα κράτη όλα με κακές αναμνήσεις.

Στην Ελλάδα νόμιζα ότι μοιραζόμαστε ένα πεπρωμένο... Μοιραζόμαστε ή διχαζόμαστε;  Μάλλον και διαχρονικά το δεύτερο.

4 Ιουλίου 2015

Επίλογος πριν το ΟΧΙ - ΝΑΙ

ΔΕΝ θα ξαναγράψω για το δημοψήφισμα για τις επόμενες 24 ώρες.  Νομίζω (δεν ορκίζομαι) ότι καταλαβαίνω γιατί έγινε, το ερώτημα είναι σαφές και οι προεκτάσεις από σημαντικές έως θεόρατες (για μερικούς μερικούς).  Μην περιμένετε λεφτά στους δρόμους εάν επικρατήσει το ΟΧΙ.  Ή το ΝΑΙ.

Στην Ελλάδα, αμφισβητείται μια γενιά πολιτικών που ταυτίστηκε με την μεταπολίτευση, ή μάλλον με την μετά 1981 ή 1985 κατάσταση. Σε περίληψη, ταυτίζεται με την εδραίωση των επιχειρηματιών της φούσκας του Χρηματιστηρίου του 2000, περίεργων που έγιναν καναλάρχες, μεταπρατών που φαντάζονται ότι θα πάρουν κομμάτι της πίττας της δήθεν απελευθέρωσης, κλπ. "Φτάνει" λέω εγώ.

Το ηθικό υπόβαθρο του "είπαμε ένα δωράκι αλλά όχι και 500 εκατομμύρια" έγινε το 5% στην Κυβέρνηση, 3% στην αντιπολίτευση και 1% στο ΚΚΕ.  Ο διαπλεκόμενος του 5-3-1 ήταν ήρωας σε σχέση με αυτό που ανέλαβε μετά από αυτόν... Όμως, το υπόβαθρο το βρήκε έτοιμο η Ενωμένη Γερμανία (η Ζήμενς πάντα τα ήξερε τα κόλπα)  και τα αποτελέσματα τα βλέπετε σήμερα, μόνο που οι Γερμανοί, σαν καλοί επιδρομείς, θεωρούν ότι ο λουφές και το λάφυρο δεν επιστρέφονται και δεν γουστάρουν να ρυθμίσουν.

Βασικά φταίμε εμείς που είμαστε αφελείς. Να θυμίσω πόσες φορές αρπαχτήκαμε για το εάν προτιμάμε το Πασόκ από την Νέα Δημοκρατία?   Χάρηκα που κέρδισε ο Μητσοτάκης.  Χάρηκα που έχασε ο Τσοχατζόπουλος.  Χάρηκα που κέρδισε ο Σημίτης. Χάρηκα που βγήκε ο ΓΑΠ!  Χάρηκα που κέρδισε ο Σαμαράς την Ντόρα.  Μα μην στενοχωριέστε, τώρα το Ποτάμι θα τους υποκαταστήσει όλους αυτούς, αλλά θα είναι μια από τα ίδια.

Το ερώτημα της Κυριακής είναι απλό:  Σας αρέσει η μονομερής πρόταση του "μια από τα ίδια" των πιστωτών;  Εμένα δεν μου αρέσει. ΟΧΙ, δεν μου αρέσει.  Το ΔΝΤ βγήκε και είπε "είναι μάπα η πρόταση επειδή δεν προβλέπει ρύθμιση χρεών και δεν προβλέπει την ανάγκη για νέα κεφάλαια".   Το ΟΧΙ στο ερώτημα είναι σαφές, εύκολο, και μην φοβάστε τους γκομμουνιστές, δεν υπάρχουν.  Συμπατριώτες και συνάνθρωποί μας υπάρχουν που έχουν κουραστεί και είναι φοβισμένοι.  Βέβαια, εάν είστε, κάπως, στην μοιρασιά της παλιάς πίττας, θα θέλετε ΝΑΙ. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε, μερικοί από τους καλύτερούς μου φίλους θα ψηφίσουν ΝΑΙ. Αυτή είναι η έννοια του Δημοψηφίσματος.

Κακό το ΔΝΤ έεε?   Κακό για την Γκουτνρούν που αρνείται να το καταλάβει...  Καλώς κακώς, όπως είπε και φίλος στο facebook, οι θάλασσες είναι ανοιχτές για τις Γερμανικές ανάγκες χάρη σε και ελεγχόμενες από ...άλλους.    Και είμαστε η ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ.  Ή μήπως μερικοί Ευρωπαίοι ενοχλούνται με αυτό?

Το ότι θα υπάρξει per mare per terram δημοσιονομική προσαρμογή, είτε βγει το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ το θεωρώ δεδομένο και θα τσούξει. Ας την έκανε ο φον Σημίτης, ή ο ΚΚ ο Β' ή ο ΓΑΠ, ή ο Σαμαράς. Σίγουρα θα την περάσει πιο αναίμακτα ο Τσίπρας από τον Άδωνι ή από τον Βορίδη.

Κι αν τα καταφέρει ο Τσίπρας, κι αν του κάνουν την ρύθμιση, κι αν του δώσουν και την ενδιάμεση χρηματοδότηση?  Θα διαλυθεί μια καλοστημένη μηχανή πωλήσεων και μάρκετινγκ με ποσοστά, μίζες και ισορροπία. Για αυτό μάλλον δεν τον πολυθέλουν οι Γερμανοί, και για αυτό έχει αφηνιάσει το σκυλολόι της διαφθοράς των τελευταίων 25 ετών.  Και σας τρομοκρατεί για να αφηνιάσετε και εσείς. Να φοβάστε ένα μόνο πράγμα. Η προσαρμογή προς τα κάτω είναι πάντα πιο δύσκολη από την προσαρμογή προς τα πάνω.

Το ΟΧΙ δεν αφορά ούτε την Ευρώπη ούτε το Ευρώ. Δηλαδή δεν αφορά το νόμισμα των συναλλαγών. Ίσως αφορά την "Ευρώπη" που μας έχει γκαστρώσει με την ανάγκη της για εξαγωγές... Αλλά σκίζεται ο Άδωνις ή ο Κυριάκος για τις Γερμανικές εξαγωγές? Ή σκίζονται για το μεροκάματο?

Θα μου πείτε και ο Σύριζα θα μπει στο ...πνεύμα. Μπορεί...  Αλλά θα αργήσει, γιατί λεφτά δεν υπάρχουν και έχει και μερικούς αριστερούς εκεί, και αριστερός ίσως σημαίνει "τίμιος".    Η τιμιότητα έχει αντιμετωπιστεί ως βλακεία τα τελευταία 25 χρόνια.

Για την Κυριακή, ό,τι σας φωτίσει ο Θεός, το μόνο που σας εύχομαι είναι να επικρατήσει και εδώ καμιά φορά το e pluribus Unum. Δεν μπορεί να επικρατήσει σε μία χώρα 10.000.000 ψυχών που κουβαλάνε περίπου τα ίδια μυαλά... Και περιμένετε να επικρατήσει στην Ευρώπη που όλοι αντιπαθούν όλους τους άλλους?

Το ΔΝΤ ήταν σαφές από τουλάχιστον το 2011 (και το τοπίο είναι λίγο λιγότερο θολό)

Όσο καιρό υπάρχω (διαδικτυακά, εννοώ) προσπαθώ να ψηφίσω "ΟΧΙ" σε χρηματοδοτήσεις-τσιρότα και στην αναβολή του μείζονος θέματος του εξωτερικού μας χρέους. Επειδή γράφτηκε, νομίζω από το euro2day, ότι είναι πρώτη φορά που διαφοροποιείται το ΔΝΤ, έτσι για την ματαιοδοξία μου να θυμίσω ότι το θέμα έχει σκάσει (για το ευρύ κοινό που ενδιαφέρεται) από τουλάχιστον το καλοκαίρι του 2011.

Ο σύνδεσμος αυτός με τίτλο "αν το ΔΝΤ κάνει κόνξες, το παιχνίδι χοντραίνει" είναι από ανάρτηση στο antinews, στις 14/10/2011.  Δεν θα θυμάστε ότι λίγες μέρες αργότερα παραλίγο να τιναχτεί ο Δυτικός κόσμος στον αέρα, όταν η Γαλλική Credit Agricole παρά λίγο να ...σκάσει, και χρειάστηκε συντονισμένη παρέμβαση όλων των Κεντρικών Τραπεζών για να ...σωθεί, αυτή και όλο το τραπεζικό σύστημα.   Τότε έγραψα ότι ήλπιζα ότι η ...Gudrun (Γερμανίδα θεά που μάλλον έχει ενσαρκωθεί στην Μέρκελ) θα ...χαλαρώσει. Το 2015 εξακολουθεί να μην είναι χαλαρή. Οι πειρατές πιστεύουν, γενικά ότι τα λάφυρα είναι δικά τους...

Ωστόσο, πίσω στο θέμα, από τότε είχε φανεί ότι το ΔΝΤ δεν είχε σκοπό να πληρώσει τα σπασμένα της Γερμανικής μερκαντιλιστικής στρατηγικής. Η Γερμανία, ξαναθυμίζω, εξάγει το 50% του ΑΕΠ της, και από αυτό, το μισό στην καημένη την Ευρώπη, που της έχει κλείσει το σπίτι για να ψωνίζει Γερμανικά. ΑΥΤΟ πληρώνουμε σήμερα (και τους λαδωμένους πολιτικούς μας).

Σε σχόλιο στην ανάρτηση του antinews, είναι γράψει (τον Οκτώβριο του 2011) τα εξής:

Το τοπίο αρχίζει και καθαρίζει (τώρα που εμείς δεν είμαστε πια το ...πρόβλημα)

1. Ηξεραν οι πάντες (και έχει γραφτεί και το αντινιουζ το καλοκαίρι του 2008) ότι δεν είμαστε καλά. Ο Καραμανλής το ψιθύρισε και στην προεκλογική ΔΕΘ

2. Το είχαν πει και στον ΓΑΠ, και μάλλον είχε επαφές με τους φίλους του στην Αμερική, Δημοκρατικούς, οικονομολόγους, Δουνουτούδες κλπ.

3. Στην Αμερική του είπαν αυτά που λέω και ...εγώ δηλαδή την ορθολογική προσέγγιση: αναδιάρθρωση, ρύθμιση, θα σφίξετε το ζωνάρι, θα διαγράψουν και θα επιμηκύνουν οι πιστωτές (που έχουν και αυτοί φταίξιμο) θα περάσετε δύσκολα, αλλά θα ανακάμψετε, και μην φοβάστε εμείς εδώ είμαστε.

4. Ο ΓΑΠ είτε παγιδευμένος στα προεκλογικά του παραμύθια, είτε περιτριγυριζόμενος από πασόκους που λένε ψέματα και ξανανιώνουν, είτε του είπε έτσι η ...Λαζάρ (δεν ακούγονται αυτοί), έκανε το λεγόμενο "τουμπεκί" προς μεγάλη ενόχληση όσων περίμεναν ορθολογισμό.

5. Η σιωπή του ΓΑΠ μάλλον ήταν αποτέλεσμα Πόρτας που εισέπραξε από την Άγγελα και τον Νικολά. Της ίδιας Πόρτας που εισέπραξε και ο ίδιος ο Γκάϊτνερ όταν πηγε να πει στους Ευρωπαίους στην ουσία να κάνουν monetary accommodation στην Ευρωζώνη και να σώσουν την Ελλάδα γιατί θα τους σκάσει μπουμερανγκ -- δεν ξέρω αν αυτό είπε, αλλά αυτό θα τους έλεγε ο κάθε λογικά σκεπτομενος άνθρωπος (και μπορεί να μην μου αρέσουν οι Δημοκρατικοί, μπορεί να μην σας αρέσουν οι Αμερικάνοι αλλά ο Γκάϊτνερ είναι ξύπνιος, γνώστης και της δουλειάς.

6. Θα θυμάστε ότι η Μέρκελ μάλλον δεν γούσταρε να εμπλακεί και έθεσε όρο και την συμμετοχή του ΔΝΤ.  Αυτό, εάν είναι έτσι, το ερμηνεύω ότι οι Γάλλοι έχουν το πρόβλημα, οι Γερμανοί είναι λίγο "τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου" και ωραία η Ευρώπη αλλά μην τρελαθούμε κιόλας [--λεφτά, λουφές και λάφυρα δεν επιστρέφονται -- αυτή είναι η θέση της Γερμανίας]"

7. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε 30 χρόνια Πασόκ, ούτε είμαστε και πολύ βιώσιμοι με τα μυαλά προτεκτοράτου που κουβαλάμε και ακόμα και εάν ρυθμίσουν θα τεθεί θέμα κεφαλαίου κίνησης (να το συγκρατήσετε αυτό). Η ρύθμιση, εφ όσον αυτοί παζαρέυουν με τον εαυτό τους είναι πως δεν θα φανεί ότι χάνουν (ενώ έχουν χάσει, λέει η κακή αγορά --- αααχ αυτοί οι αμερικάνοι με την εμμονή τους με την αγορά) που είναι αδύνατο στην σύγχρονη ημι-εντιμη λογιστική. Κι αν δεν χάσουν, η λύση είναι να τυπώσουν, που δεν το θέλουν. Και όσο το καθυστερούν το πρόβλημα γίνεται οξύτερο, και με επιτροπές δεν λύνονται τέτοια προβλήματα, να θυμίσω το TARP στις ΗΠΑ το φθινόπωρο του 2008. Πυρηνικά όπλα!

8) Εν τω μεταξύ εδώ, λίγο τα μέτρα που μπορεί να είναι απαραίτητα αλλά η υλοποίησή τους κολλάει στα ...30 χρόνια Πασοκ, λίγο η μειωμένη ρευστότητα, λίγο η αβεβαιότητα, και πολύ η καθυστέρηση, έχουν μετατρέψει το πρόβλημα του 2008-09, σε κρίση.

9) Μέχρι τώρα, οι δόσεις πηγαίναν σε αποπληρωμή υφισταμένων δανείων. Refinancing με ξένο δίκαιο και υποθήκες. Άσχημα πράγματα αλλά κρατούσαν προσχήματα ρευστότητας προς τα έξω.

10) Η επόμενη ή επόμενες δόσεις δεν είναι για τις τράπεζες, αλλά για εμάς, η αύξηση κεφαλαίου που σας έλεγα, αυτή που οι χρηματοδότες μας δεν αρκούνται σε χαρτί, θέλουν πάγια. Κανείς σε καιρό στριμώγματος δεν συμμετέχει σε αυξήσεις κεφαλαίου σε προβληματικό πελάτη. Κανείς. Κανείς, εάν μάλιστα φοβάται ότι θα δημιουργήσει προηγούμενο για μεγαλύτερους αρρώστους.

11) Αυτό το "κανείς" εισπράττουμε. Πετάνε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, βασικά γιατί τα αφεντικά έχουν τα δικά τους μέσα, και οι μικροί από κάτω παίζουν θέατρο. Ίσως η Γαλλία ανησυχεί... Και η Ισπανία και η Ιταλία, και επομένως και η Γαλλία, ξανά.

12) Αρχίζει να μυρίζει αβεβαιότητα στο Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και πιστέυω ακούμε λιγότερα και ηπιότερα (αν και το Stratfor λέει για τρις τρύπες). Και όπως επεσήμανε η Ζάχαρη, η ρευστότητα ρέει προς μέρη με θάλασσα και στόλο γύρω γύρω, και δεν ξέρω εάν αυτό ήθελαν οι ΗΠΑ, αλλά συμβαίνει.

13) Όπως οι "Ευρωπαίοι" δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα και στρουθοκαμηλίζουν (προς όφελος όμως ίσως του δυνατού "Ευρωπαίου") έτσι και οι ΗΠΑ και ρευστότητα θέλουν και (δεν ορκίζομαι) δολάριο που να ευνοεί εξαγωγές. Ο πόλεμος τώρα είναι για τα ισοζύγια συναλλαγών. Το cash management σε κρατικό επίπεδο.

14) Η ανάρτηση εάν την ερμηνέυω σωστά, ακούγεται σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ σε παιχνίδι πόκερ όπου φάνηκαν οι παίκτες.

Το κούρεμα είναι ασήμαντο πια θέμα. Θα το δείξουν τώρα, με δόσεις, αλλιώτικα... άλλοι το θέλουν έτσι , άλλοι αλλιώς, σχεδόν δεν μας αφορά εμάς τον λαουτζίκο. Οι τράπεζές μας μπορεί να μην κλείσουν (θα είναι ανοιχτές οι πόρτες με τσιρότα) αλλά εμείς δεν θα έχουμε λεφτά. Αυτό για τους αγχωμένους περί της εξόδου μας από την ευρωζώνη: Ή θα έχουμε δραχμές και θα ζούμε όπως στα 1840, ή (δεν) θα έχουμε ευρώ και θα ζούμε όπως στα 1840, αλλά λίγο πιο άθλια και ανελεύθερα. Εκτός εάν υπάρχει ex machina deus... Που δεν υπάρχει εκτός εάν είναι ...τούρκος. Να χαίρονται οι πασόκοι τον διπλασιασμό της μεσαίας τάξης τους. [Εδώ έκανα λάθος, οι αλήτες έκαναν κούρεμα εσωτερικού χρέους και όχι εξωτερικού]

Όπως είχαμε πει και πριν 3 χρόνια τέτοιο καιρό, γράφεται ιστορία, αλλά χαμένοι στα δικά μας μόνο την υφιστάμεθα.

Γράφεται Ιστορία... Κάποτε αναρωτήθηκα (ή διάβασα το ερώτημα στο STRATFOR) "Πώς θα λέγεται, μετά 200 χρόνια η περίοδος που ζούμε". Νομίζω θα λέγεται το ξεφούσκωμα της μεταψυχροπολεμικής φούσκας σε έναν εκ νέου πολυπολικό κόσμο, που ευτυχώς μόνο ένας ελέγχει τους ωκεανούς".

Μύρισε φαϊ η κουζίνα και ξύπνησε η άγρια φυλή των Μασάει

Κάτι δεν μου κολλάει όλη την εβδομάδα... Το κλίμα σχεδόν εμφυλιακό... Τα βορθοκάναλα να αφρίζουν... Τους Ευρωπαίους να σφυρίζουν αδιάφορα, αλλά κατά του Τσίπρα -- χέστηκαν για ΝΑΙ και για ΟΧΙ.  Ο Άδωνις ξέρασε ότι ήταν υπέρ του να κλείσουν οι τράπεζες, να χρεωκοπήσουμε και να γίνει μία ΝΕΑ ΦΡΕΣΚΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. Κάποιος Γερμανός είπε "φταίει η μέχρι τώρα ΝουΔου και το Πασόκ".   Το ΔΝΤ να λέει το προφανές:  Όχι, η πρόταση των πιστωτών είναι της πλάκας, χρειάζεται ρύθμιση ΚΑΙ ΦΡΕΣΚΟ ΧΡΗΜΑ.

Λίγη Ιστορία... Από τουλάχιστον το 1824 οι Έλληνες φύλαρχοι σφάζονται μεταξύ τους για το πως θα ροκανίσουν τα δάνεια των ξένων. Μα ο εμφύλιος, από ένα σημείο και μετά δεν ήταν για το ποιος θα διαχειριστεί το πακέτο Τρούμαν? Μέχρι και ο Πόρτερ έφριξε πώς οι ολιγάρχες μοιράζονται τον λουφέ και ο λαουτζίκος παίρνει τα απαυτά του...   Μήπως όλη η πολιτική αγωνία να μπεί να βγεί ο Αντρέας, δεν ήταν για το πακέτο Ντελόρ? Όλες οι προμήθειες εξοπλισμών δεν είναι πάντα μείζον πολιτικό θέμα? Το ΠΑΣΟΚ δεν εξαφανίστηκε μόλις τέλειωσαν τα ...έργα?

Μήπως μυρίστηκαν ΝΕΟ ΦΡΕΣΚΟ ΧΡΗΜΑ στο Νουδουσοκοποτάμι και έχουν σκυλιάσει να μην αφήσουν τους ...αριστερούς να το διαχειριστούν? Όπως το 1949?  Μήπως για αυτό πρέπει να φύγει ο Τσίπρας και οι δικοί του?

Γιατί ένα είναι βέβαιο. Η άγρια φυλή των Μασάει χέστηκε, είτε για σωστό-λάθος, είτε για Ευρώπη, είτε για ο,τιδήποτε. ΜΟΝΟ για ένα πράγμα νοιάζονται. Τα ποσοστά από την μάσα. Οι άλλοι, οι "αριστεροί" είναι αφελείς, δεν κάνουν για αυτή την δουλειά. Θυμηθείτε το.

http://www.antinews.gr/POLITIKE/exete-ta-kotsia-k-karamanli-kai-k-papandreou-/ (παλιό, Θεός σχωρέστον τον ΒΖ, αλλά επίκαιρο).

Εννοείται, "ΟΧΙ". Σίγουρα ΟΧΙ στην άγρια φυλή των Μασάει. Βρε μπας και οι Μασάϊ είναι Έλληνες που μαύρισαν? Ή εμείς Αφρικανοί που ασπρίσαμε?

Η ιδέα μου μπήκε δια της εις άτοπον απαγωγής. Ο τίτλος είναι του a. thymosophus.

Και να μην μου περάσει η ιδέα ότι έχει γίνει και σχετικό τζέρτζελο στις διεθνείς αγορές... Ιδιωτικές τε και δημόσιες.