Το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε σαφές ότι παρακολουθούμε την λάθος ιστορία

"this weekend, it became clear that the world has been following the wrong story"

(Σε ελεύθερη περίληψη και μετάφραση)

Αυτό που νομίζαμε ότι παρακολουθούμε ήταν η διαφωνία του μηχανόβιου καθηγητή Υπουργού που έκανε διάλεξη μακροοικονομικών σε Υπουργούς που τους ένοιαζαν τα μικροοικονομικά. [Τα "μακρο" αφορούν κράτη, έθνη, τα "΄μικρο" αφορούν οικονομική διαχείριση εταιριών] .

Στο τέλος η Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχθεί μια ανέφικτη (impossible)επιλογή.

Η σκληρότητα δεν είναι τυπική της σύγχρονης Γερμανίας, και φέρνει στην επιφάνεια δυσάρεστες μνήμες. Η επιβολή απώλειας κυριαρχίας κάνει την συμφωνία "σχεδιασμένη για να απορριφθεί" με αξιοσημείωτη την προθυμία της Γερμανίας να συνοδεύσει την Ελλάδα στην έξοδο.

Η αποδοχή της πρότασης από τους Έλληνες, δεν πείθει ότι ο Σύριζα θέλει, πραγματικά να υλοποιήσει συμφωνηθέντα.

Η Ελληνική εμπειρία φέρνει στην επιφάνεια δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης. Το ευρώ ήταν Γαλλική επινόηση και το σχετικά φθηνό ευρώ βοήθησε τους Γερμανούς εξαγωγείς. Αλλά οι εξαγωγές των Γερμανών ήταν με δανεισμό των υπολοίπων, και αναμενόμενο πρόβλημα μα την όποια πρώτη ύφεση.

Η ιστορία, η γεωγραφία και η κουλτούρα της Ελλάδας είναι διαφορετική από την Γερμανική, και οι Γερμανοί δεν ενδιαφέρονται να στηρίξουν μη "δικούς τους".  Και αυτό αφορά και σε άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα. Το πρόβλημα του ευρώ είναι ότι δεν αντέχει υφέσεις.  Και η Ιταλία και η Γαλλία έχουν προβλήματα παρέκκλισης των προϋπολογισμών τους.

Η οικονομική δύναμη της Γερμανίας είναι να εξάγει ελεύθερα, χωρίς οι άλλοι να μπορούν να έχουν δασμούς για προστασία.  Και τώρα οι άλλοι χρωστάνε.

Το Grexit μπορεί να αναβληθεί αλλά όχι αναγκαστικά να αποφευχθεί.  Η δημοτικότητα της Ευρώπης πέφτει και η Γερμανία πέρασε την κόκκινη γραμμή αναγνωρίζοντας ότι η νομισματική ένωση δεν αξίζει να διατηρηθεί ασχέτως κόστους, και ότι υπάρχουν χειρότερα από Grexit.

Η δική μου ερμηνεία είναι τα πήραν και έφυγαν. Η άποψή μου είναι ότι εάν, αντί να δανειζόμαστε για χωματουργικά σε ερημιές, ή για κατανάλωση εισαγωγών, επενδύαμε σε δική μας παραγωγή και ανταγωνιστικότητα, δεν θα είμαστε εδώ σήμερα. Η Ιστορία από το 2000 μέχρι σήμερα βρωμάει.  Οι βάσεις αυτής της βρώμας ήταν ατυχώς ο ΑΓΠ, αλλά κανείς δεν έκανε κάτι περί αυτού. Κάτι πήγε να γίνει την πρώτη τετραετία Σημίτη, αλλά χάθηκε στην φούσκα Σημίτη. Οι Ολυμπιακοί (και όχι μόνο)ήταν πεταμένα λεφτά.  Θλίψη... Αλλά και 20 χρόνια βαρεμάρας που έχουν ήδη γίνει 25.