Το θέμα "ταμπού"

Μου είχε πει δάσκαλός μου ότι πράγματα που έχουν γίνει τα τελευταία 150 χρόνια, δεν είναι ιστορία, είναι ...δημοσιογραφία, και όχι αναγκαστικά καλής ποιότητας. Είμαστε προκατειλημμένοι. Και η 21η Απριλίου είναι και λίγο ταμπού...

Ωστόσο, τα πράγματα είναι, νομίζω, απλά, και εξηγούνται από την γεωγραφία μας και την χρονική περίοδο που έγιναν όλα αυτά.

Η 21/4/67 ήταν

193 χρόνια μετά τα Ορλωφικά
140 χρόνια μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου
23 χρόνια μετά την διάσκεψη της Γιάλτας
19 χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου
4,5 χρόνια μετά την κρίση της Κούβας
2 χρόνια μετά την πλήρη εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ
2 χρόνια αφού οι Ισραηλινοί είχαν αρχίσει φασαρίες στα σύνορα με την Συρία
14 μέρες μετά από ...γεωργικό επεισόδιο μεταξύ Ισραήλ και Συρίας
45 μέρες πριν τον Πόλεμο των 6 ημερών

Σαφώς και λείπουν βασικές ημερομηνίες στην ιστοριούλα, κυρίως σχετικές με τον Εθνικό Διχασμό, αλλά ανάρτηση είναι αυτή και όχι η Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος. Οι παραπάνω ημερομηνίες είναι νομίζω πιο επεξηγηματικές για την 21η Απριλίου του 1967, παρά οι πολιτικές μας πεποιθήσεις, οι αγνοί αγώνες των μεν ή των δε, ή οι πορείες για την Ειρήνη, ή η βία και η νοθεία, ή η εκτέλεση του Μπελογιάννη. Ο μόνος που είχε ταχθεί κατά της εκτέλεσης, τότε, ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Και αυτός που μάλλον βολεύτηκε ήταν ο Γέρος της Δημοκρατίας. Κάποτε ίσως γραφτεί ότι οι Αμερικάνοι δεν ήθελαν πόλωση και φουστιές, τότε, ούτε λίγο αργότερα στο Σουέζ, αλλά οι Άγγλοι είχαν ακόμα ψευδαισθήσεις αυτοκρατορίας. Οι Γερμανοί, παρά τα χάλια τους, είχαν ήδη, από τότε, ανακαλύψει, πόσο χρήσιμοι ήταν στον Ψυχρό Πόλεμο (και πόσο χρήσιμος ήταν και υπήρξε ο Ψυχρός Πόλεμος για αυτούς.  Εμένα, να με συγχωρήσετε εάν θίγω τα Δημοκρατικά σας αισθήματα, αλλά όσο ανένδοτος ήταν ο Γέρο-Παπανδρέου με τον Μπελογιάννη, αλλά τόσο ανένδοτος ήταν και με την Δημοκρατία. Τώρα, για ποιόν δούλευε και στις δύο περιπτώσεις... θα μας πει η Ιστορία το 2117.

 Για τις παραπάνω ημερομηνίες, το μόνο που θα αναφέρω είναι τι κατάλαβα από ένα βιβλίο του Κίσιντζερ, για τον Μέτερνιχ και τον Castlereagh:  H Ελλάδα μπορεί και να φτιάχτηκε για να αφαιρεθεί το ηθικό έρεισμα της απελευθέρωσης Ορθοδόξων της ΝΑ Μεσογείου από Ρώσους. Θεωρίες...

Στην 21η Απριλίου του 1967 υπήρχαν άνθρωποι μικρότεροι από μένα, και άνθρωποι μεγαλύτεροι από μένα, και φυσικά υπήρχαν και περίπου συνομήλικοι. Οι παλιότεροι λούφαξαν. Μερικοί έσπευσαν να βάλουν αφίσες της 21ης Απριλίου. Οι ίδιοι αυτοί αργότερα έβαλαν αφίσες και του "Εθνάρχη" όταν ήρθε από την Γαλλία, και λίγο αργότερα του ΑΓΠ όταν ήρθε αριστερίζων από την Καλιφόρνια.   Οι συνομήλικοί μου γίναμε όλοι αριστεροί, και τραγουδούσαμε Θεοδωράκη,  καθ' όσον το να ήσουν με την Χούντα δεν ήταν καθόλου σωστό, άσε που οι χωροφύλακες έριχναν καρπαζιές, κι αν δεν ήσουν αριστερός δεν σταύρωνες γκόμενα... Μετά όλοι αυτοί έγιναν Πασόκ. Εγώ το γλύτωσα το Πασόκ, γιατί ενώ είχα διαβάσει σαν Ευαγγέλιο όλα τα βιβλία του ΑΓΠ, όταν τον είδα από κοντά με το εντρουράζ του τον έκοψα για μέγα ψεύτη.  Γνωρίζω ότι επί Χούντας (και προ Χούντας) υπήρξαν πολύ πολύ χειρότερα με πραγματικούς αριστερούς.

Οι επί Χούντας νεώτεροι από εμένα πήραν άλλο δρόμο που διαμορφώθηκε περισσότερο από την παιδεία, ηθική, και οικονομικά του ΑΓΠ, παρά από την Χούντα.  Μου κάνει όμως πολλή εντύπωση ένα πράγμα:  Τότε υπήρχε αντίδραση... Τώρα, δεν κουνιέται φύλλο... Να αποτολμήσω την θεωρία ότι κουνιόμαστε ΜΟΝΟ όταν υπάρχει και λίγο ξένο δάχτυλο, λίγη βοήθεια;  Λέμε τώρα... Και δεν εννοώ μόνο από την μία πλευρά, φυσικά... Ένθεν και ένθεν...  Αλλά αυτή η Γιάλτα... Και μετά το 1990, είναι και ...τροποποιημένη.

Το γιατί έπεσε η Χούντα είναι πιο σκοτεινό, για μένα τουλάχιστον, από το γιατί ήρθε η Χούντα.  Δεν μπορώ να σας πω αν τα πήγε καλά η Χούντα στα οικονομικά, το γράφημα δείχνει ότι μάλλον στρωτά ήταν τα πράγματα, έστω και σε γύψο. Ανάλογα από τις πεποιθήσεις σας, θα πιστεύετε, αυτό ή το άλλο.

Το 1973 ήταν επίσης ζόρικη χρονιά... Και εκεί στο peak της πετρελαϊκής κρίσης, περί το 1981, μας προέκυψαν οι επτά πληγές του Φαραώ.  Ανέβηκε το πετρέλαιο,φορέσαμε τον Αντρέα, έπεσε το πετρέλαιο, αλλά μάς έμεινε ο Αντρέας. Που για το 50+% των Ελλήνων σήμερα ήταν και ...ήρωας. Τραγουδήστε τώρα το "πόσα χρόνια δίσεκτα"... αλλά να κοιτάτε τον καθρέφτη όσο το τραγουδάτε.

ΥΓ.  Η φαινομενική πτώση του δανεισμού επί Σημίτη είναι νομίζω από off balance sheet financing που περιλαμβάνει, εκτός του πρότζεκτ φαϊνάνς, και την υψήλή τέχνη της μετάθεσης της φούσκας. Και ο Μητσοτάκης (φτου φτου) πρέπει να βρήκε απίθανες τρύπες από τον ΑΓΠ... για να λέμε του στραβού το δίκιο.