Είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να ζεις χωρίς να ξέρεις την απάντηση από από το να έχεις τις λάθος απαντήσεις

Start out understanding religion by saying ‘everything is possibly wrong, let us see.’ As soon as you do that you start sliding down an edge which is hard to recover from... With the scientific view...  my father's view that we should look to see what is, what may be true and what may not be true...  Once you start doubting, which for me is very fundamnental part of my soul -- is to doubt and and to ask -- it gets a little harder to believe.

I can live with doubt and uncertainty and not knowing. I think it’s much more interesting to live not knowing than to have answers which might be wrong. I have approximate answers and possible beliefs and different degrees of certainty about different things, but I’m not absolutely sure of anything. For many things I don’t know anything about, such as whether it means anything to ask why we’re here and what the question might mean. I may think about it a little bit, if I can't figure it out then I go to something else. But I don’t have to know an answer. I don’t feel frightened by not knowing things. By being lost in a mysterious universe without having any purpose, which is the way it really is as far as I can tell, possibly. It doesn’t frighten me.

Ξεκίνα να καταλάβεις την θρησκεία λέγοντας "όλα είναι ίσως λανθασμένα, για να δούμε'. Με το που θα το κάνεις αυτό αρχίζεις έναν ολισθηρό δρόμο από τον οποίο δύσκολα συνέρχεσαι… Με την επιστημονική άποψη... με την άποψη του πατέρα μου ότι πρέπει να αναζητούμε τι είναι αλήθεια, ίσως, και τι ίσως δεν είναι...  με το που θα αρχίσεις να έχεις αμφιβολίες, που για μένα είναι θεμελιώδες κομμάτι της ψυχής μου -- να αμφιβάλλεις και να ρωτάς -- αρχίζει να γίνεται λίγο πιο δύσκολο να πιστεύεις.

Μπορώ να ζήσω με αμφιβολίες και αβεβαιότητα και χωρίς να γνωρίζω.  Νομίζω ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να ζεις χωρίς να γνωρίζεις τις απαντήσεις, από το να έχεις απαντήσεις που ίσως είναι λανθασμένες.   Έχω κατά προσέγγιση απαντήσεις, και πιθανές δοξασίες, και διαφορετικούς βαθμούς βεβαιότητας, για διαφορετικά θέματα, αλλά δεν είμαι απολύτως βέβαιος για τίποτα.  Για μερικά πράγματα δεν γνωρίζω τίποτα, όπως εάν σημαίνει κάτι να αναρωτιέμαι γιατί είμαστε εδώ και τι μπορεί να σημαίνει αυτή η ερώτηση.  Μπορεί να το σκεφτώ για λίγο, αλλά εάν δεν μπορώ να το καταλάβω, τότε πάω σε κάτι άλλο.  Αλλά δεν πρέπει να έχω την απάντηση.  Δεν φοβάμαι να μην ξέρω πράγματα.  Με το να είμαι χαμένος σε ένα μυστήριο σύμπαν, χωρίς σκοπό, που έτσι ίσως μοιάζει να είναι από όσο καταλαβαίνω.  Δεν με φοβίζει.

Ο ίδιος, σε παλιότερη εποχή, για το συναίσθημα στης σύγχυσης:

 

Γιατί είμαστε εδώ;  Μα επειδή έχουμε αυτό το DNA... Και γιατί υπάρχει αυτό το DNA?  Μα επειδή είναι μάλλον έκφραση κάποιας άγνωστης σε μένα εκδοχής των Νόμων της ...Θερμοδυναμικής.  Και γιατί υπάρχουν αυτοί οι Νόμοι της Θερμοδυναμικής;   Μα για ισορροπία σε ένα σύμπαν που δεν είναι ...δωρεάν. Και γιατί ισορροπία;  Και γιατί όχι δωρεάν;  Ή είναι ανισορροπία; Μάλλον και τα δύο... Πάω να ασχοληθώ με κάτι άλλο...