Να θυμίσω λίγο το ιστορικό…
Στις 30/4/2010, ως «τ. Felix Rohaytn» είχα γράψει ότι «Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι ότι όλα γίνονται χωρίς σχέδιο και προοπτική»
Στις 2/5/2010, το antinews είχε θέσει το ερώτημα: «Ενδεχόμενη, ή αναπόφευκτη η ελληνική χρεοκοπία»;
Στις 10/5/2010, είχα ξαναεμφανιστεί με το παραπάνω ψευδώνυμο και είχα πει ότι «τα δάνεια θα επιτείνουν απλώς την αγωνία πριν από τον θάνατο».
Δεν σας ξέρω, δεν με ξέρετε, και σίγουρα δεν κάνω πολιτική και δεν είμαι πολιτικός.
Αυτά λοιπόν που ανέφερα είναι αδιαπραγμάτευτα, και θα γίνουν, νομοτελειακά, εκτός εάν γίνει πόλεμος, εισβολή, κατοχή ή κάτι αντίστοιχο. Δεν θα γίνουν σωστά, γιατί τα υλοποιούν άνθρωποι που δηλώνουν «πολιτικοί» και που, το ξέρω, από το 1993 περίπου, εκτελούν εντολές. Ξέρω ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει 3-4 προϊσταμένους Έλληνες και 3-4 Γερμανούς, ή Γάλλους ή Βέλγους. Άνθρωποι ισχυρότεροι από αυτόν και σε καλύτερες καταστάσεις δεν ήταν ανεξάρτητοι.
Ακόμα και σήμερα, στέκομαι πίσω από το κείμενο της 30/4/2010, και το υποβάλω ξανά έχοντας διαβάσει όλα τα σχόλια (και τις απαντήσεις μου) στις τρεις αναρτήσεις.
Μια ρύθμιση, για να πετύχει, πρέπει να είναι αποδεκτή, βιώσιμη και δίκαιη και επώδυνη για όλους τους εμπλεκόμενους – και για τις τράπεζες
Το έγκλημα του Πρωθυπουργού (ή είναι άγνοια;) δεν είναι ότι θα μας φορολογήσει. Το έγκλημα είναι ότι γίνεται χωρίς εκπεφρασμένο σχέδιο και προοπτική.
Κατ’ αρχάς, δεν είναι ειλικρινείς. Αναδιάρθρωση κάνουμε, και τα δάνεια του ΔΝΤ ή της ΕΕ (αν είχαμε τα πτυχία μας μερικοί μερικοί, τίμια, και όχι από αντιγραφές και σκονάκια) είναι “bridge loans” κοινώς ενδιάμεση χρηματοδότηση, μέρος της αναδιάρθρωσης, ή “ρύθμισης”. Μία ρύθμιση ή αναδιάρθρωση πρέπει να αντιμετωπισθεί συνολικά, όχι για να γράφουμε διατριβές, αλλά για να υπάρξει αποδοχή από τον Λαό, και έχει πολλά συστατικά:
A. Παράλληλα με το bridge financing θα έπρεπε να έχει ήδη συμφωνηθεί επιμήκυνση των χρόνων αποπληρωμής, γιατί αυτό είναι το 30% του προβλήματος. Δεν νοείται να χρηματοδοτείς κράτος με 6μηνιαία και τριετή. 10ετή και βάλε. Οι τράπεζες δεν θα το δεχτούν εύκολα, αλλά θα είναι μέρος του πακέτου ρύθμισης.
B. Μέρος του πακέτου ρύθμισης θα πρέπει να είναι μια διαγραφή. Όχι για να χάσουν οι τράπεζες (αυτές δεν κάνει να χάνουν) αλλά για να πειστεί ο Ελληνικός λαός ότι ΟΛΟΙ θα χάσουν κάτι. Χωρίς καθολική συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων, καμία ρύθμιση δεν είναι βιώσιμη. Η διαγραφή δεν θα γίνει με “διαγραφή”, αυτή είναι συνήθως πρωτοσέλιδο, αλλά με μείωση του επιτοκίου για μέρος του χαρτοφυλακίου. Το αποτέλεσμα θα είναι μείωση κατά 20-30% της παρούσας αξίας του χρέους μας, αλλά λογιστικά, είναι πιο εύπεπτο για τους πιστωτές μας.
Γ. Αναπόσπαστο τμήμα της ρύθμισης είναι τα “μέτρα”. Αλλά τα μέτρα πρέπει να είναι βιώσιμα. Μέτρα που θα σκοτώσουν την οικονομία, δεν έχουν νόημα. Τα μέτρα έχουν 3 κατηγορίες:
Γ(1). Πώληση παγίων. Δημόσια γη, με δικαίωμα προτίμησης σε Έλληνες. Χωρίς πόθεν έσχες. Προσθέτω κατάργηση του πόθεν έσχες, πλην προϊόντος εγκλήματος (ναρκωτικά, όπλα, πορνεία…). Χωρίς μελλοντική φορολογία. Ιδιωτικοποιήσεις δεν έχουν μείνει πολλά, και η πώληση της ΕΥΔΑΠ σε Γάλλους δεν είναι ιδιωτικοποίηση που θα φέρει μετρητά. Μάλλον θα πληρώσουμε εμείς, στον λογαριασμό, το τίμημα.
Γ(2). Αύξηση φορολογικού εισοδήματος. Αύξηση φόρων και μείωση εισοδημάτων, τώρα, θα μας φέρει τον φαύλο κύκλο της βαθιάς ύφεσης. Ωστόσο χρειάζεται αύξηση του εισοδήματος. Θα φορολογούσα καύσιμα και ψυχαγωγία, λυπάμαι. Αλλά όχι εισόδημα και ΦΠΑ, και θα το θυμηθούν οι κρατούντες όσο περνάει ο καιρός.
Γ(3). Μείωση εξόδων. Εδώ κατά την γνώμη μου είναι το κλειδί της επιτυχίας της ρύθμισης. Και το πιο απαραίτητο για την ανάκτηση αξιοπιστίας στις αγορές. Προεδρία, Βουλή κλπ, Α%, Κυβέρνηση Β%, ΟΤΑ Γ%, ΔΕΚΟ Ε%. Χωρίς πολλά λόγια.
Τέλος, προσέξτε, Τα δάνεια του ΔΝΤ και τα διακρατικά δάνεια είναι νομίζω εγγυημένα με υποθήκες σε Ελληνικά περιουσιακά στοιχεία. Άρα, ευλόγως πρέπει να είναι φτηνότερα των αγοραίων δανείων. Μην μας κλέβουν οι σωτήρες μας στα ψιλά γράμματα. Και δεν πρέπει να ανεχθούμε άλλα ενυπόθηκα δάνεια. Είναι θανάσιμη παγίδα.
τ. Felix Rohatyn
ΥΓ1. Προφανώς δεν είμαι ο Felix Rohatyn, πού τέτοια τύχη… Είμαι «τύπου» Felix Rohatyn. Χρησιμοποιώ το όνομά του μόνο από εκτίμηση.
ΥΓ2 Τα παραπάνω, δεν είναι πολιτική. Είναι στοιχειώδης πρακτική σε αυτές τις δουλειές. Είναι μπακαλική, λογιστική, μηχανιστική, κοινή λογική.
ΥΓ3. Το μεγαλύτερο λάθος είναι η σαλαμοποίηση.
ΥΓ4. Η μεγαλύτερη αδυναμία μας είναι ότι the leading party που χρειάζεται σε αυτές τις δουλειές είναι εμπλεκόμενος, εγωιστής, αλαζονικός και έχει και αυτός πολιτικά κριτήρια στην χώρα του. Επομένως, the leading party πρέπει να είναι ο πιο αποδεκτός, αξιόπιστος και ισχυρός άνθρωπος στην Ελλάδα. Και δεν σηκώνει άλλη στάχτη στα μάτια, και οι ψεύτες δεν είναι αποδεκτοί.
ΥΓ5. Τα αναπτυξιακά τα αφήνω σε πολιτικούς. Το μείζον αναπτυξιακό είναι λιγότεροι φόροι. Ξέρω, είναι δύσκολο να το καταλάβετε μετά 60 χρόνια κρατισμού (εκ των οποίων 30 σοσιαλισμού).
ΥΓ6. Δάνεια που πήραμε για να αγοράσουμε εισαγόμενα πράγματα ή έργα υπό καθεστώς καταναγκασμού, εκβιασμού, ή διαφθοράς, πάνε χαμηλά στον πίνακα κατάταξης. Για αυτό χρειαζόμαστε ΜΟΝΟ αδιάφθορους στην Βουλή και την Κυβέρνηση. Μέχρι 2ο βαθμό συγγενείας.
Η ανάρτηση αυτή δημοσιεύτηκε στο antinews, στις 6/3/2011. Ο τ. Felix Rohatyn ήταν ένας από τους αρχαιοπτέρυγες... Ο πραγματικός Felix Rohatyn (στην φωτό) ήταν στην Lazard όταν έκανε την αναδιάρθρωση του χρέους της Νέας Υόρκης. Οι αναδιαρθρώσεις, πρέπει να εμπλέκουν όλους όσους αφορούν (όχι μόνο τους πιστωτές) και για να είναι βιώσιμες, πρέπει να είναι και δίκαιες... Κοινή λογική... δεν χρειάζεται σοφία, μόνο κοινή λογική... Και θέληση...
έχω την αμυδρή εντύπωση, ως άνθρωπος και εγώ της πιάτσας και όχι πολιτικός, ότι μέσα σε ένα περιβάλλον κλειστού νομίσματος όπως το αγαπημένο μας ευρώ,
κυρίαρχη κατάσταση είναι το εμπορικό ισοζύγιο, το οποίο μετατρέπεται σε έλλειμμα για εμάς και σε πλεόνασμα για τους άλλους, καταλήγοντας χρέος.
Συνεπώς κάθε έξυπνη ”αναπτυξιακή” λύση, πιθανότατα θα μας οδηγούσε σε νέο φαύλο κύκλο.
Σου λενε.. πχ, οκ σου επιτρεπουμε!!!! να αγορασεις κουρεμενα τα ομολογα σου… ΑΛΛΑ ΜΕ ΝΕΟ ΔΑΝΕΙΟ !!!!!!
Οποιος μασαει.. μπαινει κουβα πατο σουνερ δαν λαιτερ.
Ολα αυτα για να μη βγουμε απο Ευρω και διαλυθει η Γερμανια.. κ εμεις καθομαστε κ ακουμε την παπαρια του ενος και του αλλου τυχαρπαστου. Με το ευρω στο 1.40 !! ελεος.
ΠΠ
Συνεχίζεις να αγοράζεις με ευρώ από τους πλεονασματικούς…
…και δεν παράγεις τίποτα αξιόλογο, ώστε να πουλήσεις σε ευρώ, με υψηλή εγχώρια αξία, σε αγορές εκτός Ένωσης.
Αν κόψεις σταδιακά να αγοράζεις από τους πλεονασματικούς και παράλληλα εφαρμόσεις πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης εγχώριας παραγωγής έντασης οικονομίας και ποιοτικών αγαθών τα οποία τα πουλάς εκτός Ε.Ε. ή εντός, σε αντιστάθμισμα των εισαγωγών που κάνεις από τους πλεονασματικούς, μπορεί και να το ισορροπήσεις το πράγμα.
Και πως θα σταματήσεις να αγοράζεις, όταν είσαι γεμάτος με αλυσίδες καταστημάτων του πλεονασματικού;
Μου φαίνεται μη ρεαλιστικό…
Για παράδειγμα οι ντομάτες Βελγίου που πουλιούνται στην Ελλάδα σήμερα έχουν δύο χαρακτηριστικά σε σχέση με τις δικές μας…
Είναι φθηνότερες…. και είναι απείρως πιο άνοστες…
Άλλαξε το συσχετισμό και παρήγαγε πιο νόστιμα πράγματα (άρα πιο ποιοτικά) και σε τιμή ανταγωνιστική των Βέλγων (ειδικα άμα σπάσεις τα κυκλώματα στην διακίνηση αγροτικών προϊόντων.)
Αυτό γίνεται σε όλη την διατροφική αλυσίδα αλλά και στα βιομηχανικά προϊόντα.
Ας υποθέσουμε ότι παράγω την πιο νόστιμη ντομάτα. Ελέγχω και τη διακίνηση και στήνω και αλυσίδες λαχανικών σε όλη την ευρωζώνη. Ξέρεις τι θα κάνω μετά;
Θα μεταφέρω την παραγωγή στη Βουλγαρία (σήμερα) και στην Αλβανία (σε τρία χρόνια). Θα έχω την ίδια ποιότητα στο 1/5 της τιμής, με το 1/3 της φορολογίας και τ0 1/4 του κόστους παραγωγής.
Συνεπώς η γειτονική χώρα θα καρπωθεί το πλεόνασμα.
Στα προϊόντα πρωτογενούς παραγωγής, επέτρεψέ μου να έχω διαφορετική άποψη κατά το πόσο θα ήταν επιτυχημένη μια “μεταφορά έδρας”, για να το πω έτσι. Είναι θέμα εδάφους και ποιότητάς του και πίστεψέ με. παρόλο που έχουμε κάνει τέρατα και σημεία με τις λιπάνσεις, τα εδάφη μας εξακολουθούν να διαθέτουν απείρως καλύτερη ποιότητα από τα αντίστοιχα της Βουλγαρίας ή Αλβανίας…
Όσο για το παράδειγμα του που θα μένουν τα πλεονάσματα, ένα ωραίο παράδειγμα είναι οι Ολλανδοί και οι τουλίπες…
Οι τουλίπες λοιπόν, σήμα κατατεθέν της Ολλανδίας κατά το μεγαλύτερο μέγεθος των δικαινουμένων ποσοστήτων τους, δεν είναι παραγωγής Ολλανδίας… Απλώς παράγονται στην Υποσαχάρια Αφρική, από Ολλανδικές εταιρείες με ολλανδική τεχνογνωσία και απειροελάχιστο κόστος, εν συνεχεία εισάγονται στην Ολλανδία και πιστοποιούνται από το κράτος ως ολλανδικά προϊόντα, τυποποιούνται και εξάγονται σε όλο τον κόσμο και τα λεφτά πάνε στις ολλανδικές μητρικές εταιρείες στο Αμστερνταμ…
Γιατί να μην κάνεις και εσύ κάτι ανάλογο;
Άλλωστε σύνήθως οι μητρικές εταιρείες έχουν την μορφή εταιρειών holding και από κάτω τους “κρέμονται” οι θυγατρικές τους που έχουν παραγωγικό προσανατολισμό.
ΠΠ
Και μέσα σε περιβάλλον ευρώ υπάρχει “βέλτιστη” λύση, αλλά είναι άλλο θέμα, που το ψευδώνυμό μου δεν το γνωρίζει ή δεν ασχολείται.
“ευρισκόμενοι πραγματικά στη «στροφή του διαβόλου», χωρίς το «όπλο» της ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής, εάν θέλουμε να προλάβουμε την καταστροφή, θα πρέπει να λάβουμε άμεσα, ριζικά, «μη υφεσιακά» μέτρα αντιμετώπισης των ελλειμμάτων και του χρέους μας – ανακοινώνοντας στην Ευρωζώνη πως, είτε θα συνδράμει στην ανάπτυξη της οικονομίας μας, είτε θα προβούμε σε άμεση στάση πληρωμών. «Ανάπτυξη ή χρεοκοπία» είναι λοιπόν το επαναλαμβανόμενο δίλημμα, το οποίο πρέπει να απαντηθεί συναινετικά από το σύνολο της πολιτικής μας ηγεσίας, σε συνεργασία με τους υπολοίπους εταίρους μας στην Ευρωζώνη – ταυτόχρονα με την εκδίωξη του ΔΝΤ από το εσωτερικό της ένωσης”.
ΠΠ
Να ψάξουμε σε βάθος, και να βρούμε τις αιτίες που το δημιούργησαν.
Μετά να ψάξουμε και να βρούμε τις αιτίες που δημιούργησαν τις αιτίες. κλπ.
Καταπολεμούμε πρώτα τις αιτίες, καθώς και τις συνθήκες γέννησης τους.
Διαφορετικά θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό.
Αυτό που κάνει τώρα η κυβέρνηση δηλαδή.
Πρέπει να παρθούν μέτρα και αυτό είναι το ζητούμενο, αλλά από ποιόν? Ο Γιωργάκης είναι για τα μπάζα η μοναδική λύση είναι ο Σαμαράς. Και ο ίδιος γνωρίζει ότι έχει στα χέρια του την τελευταία ευκαιρία για ξελασπωθεί η Ελλάδα. Θέλει, μπορεί όμως? Θα τον αφήσουν? Είδωμεν…..
Το σημείωμα αυτό γράφτηκε τον Απρίλιο του 2010. Έχει ξαναγραφτεί 1-2 μήνες πριν τις εκλογές του 2009. Φυσικά και κανείς σε ¨εξουσία” δεν είναι υποχρεωμένος να διαβάζει ψευδώνυμες εκθέσεις ιδεών, και το έγκλημα έγκειται στην ατολμία και την ηλιθιότητα.
-δραχμη
-κουρεμα αλα προβατινας καλοκαιρινο γουλι σταϊλ
-εξοδος απο Ευρωζωνη, μην σου πω και απο ΕΕ
-υποτιμηση κεραυνοβολα
μπαινεις στον γυψο για κανα 2-3 χρονια αλλα μετα η οικονομια παει σφαιρα.
τωρα εισαι στον γυψο και δεν ξερεις αμα θα βγεις ουτε του αϊ κουκου στην επιφανεια.
εγω θα επερνα το πρωτο.
Στο “Σαββατοκύριακο στη ΝΕΤ”, ξέφυγε στον Πάγκαλο η λέξη “χρεωκοπήσΑμε”, που δείχνει ότι πρόκειται για κάτι τελετεσμένο και απλώς μη ανακοινωθέν ακόμη.
Παράλληλα, δεν ήταν τυχαία η ΕΠΑΝΑΠΡΟΒΟΛΗ, απόψε το βράδυ, στο “Κουτί της Πανδώρας” στη ΝΕΤ, μιας πρόσφατης εκπομπής που είχε προβληθεί στις 27/1 και η οποία, πού το πήγαινε πού το έφερνε, όλο στη χρεωκοπία/πτώχευση γυρνούσε. Έκανε “μπαμ” ακόμα και στον πιο αδαή, ακόμα και στον πιο καλόπιστο, η προσπάθεια να εξοικειώσει τους τηλεθεατές με το ενδεχόμενο της πτώχευσης.
h**p://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=3&artid=94261
Πανικόβλητα εγκαταλείπουν τα ποντίκια το καράβι του μνημονίου, τώρα που βλέπουν ότι μπάζει νερά από παντού…
ετσι λενε οι φημες.
Το απ’ εδώ και πέρα, είναι, ότι αυτά που πρέπει να γίνουν, να είναι σε θέση να θίξουν ΟΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗ, και όχι μόνον τα συνήθη “υποζύγια”.
Λύσεις, πολιτικές, οικονομικές και άλλες, δεν μπορούν να γίνουν με συντεταγμένες που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση.
Επομένως, τα ευχολόγια και τα “πρέπει”, είναι τα τελευταία που θα μας σώσουν.
Λύσεις πλέον μπορεί να δώσει ένας λαός με βούληση, αποφασιστικότητα αλλά και πείρα ανάδειξης ηγητόρων, που μπορούν ν’ αναλάβουν το τόλμημα και το κόστος.
Λύσεις οικονομικές, όπου θα παράγουν Αξίες (και όχι να διαχειρίζονται show).
Λύσεις πολιτικές, όπου θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε τόσο τους πραγματικούς όσο και τους ψεύτικους φίλους.
Και “τέλος”, διαδικασίες όπου υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες (σε όλα τα επίπεδα) που να αποτρέπουν παρεκλίσεις και να επιτρέπουν άμεσες διορθώσεις.
Μερικά παραδείγματα:
- Ενιαύσιοι (μίας και μόνον θητείας) πολιτικοί.
- Ανακλιτότητα.
- Οι δημόσιοι λειτουργοί, να μην έχουν δικαίωμα διαπραγμάτευσης.
- Κατάργηση της Υπηρεσίας Αποξήρανσης της Κωπαϊδος, διότι πλέον διαπιστώθηκε, ότι πρέπει να ξαναγεμίσει.