Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Γυάρος -- από τόπος εξορίας, τόπος απάτης


Είδα τυχαία ένα άρθρο στο Capital.gr με τίτλο "Γυάρος - από τόπος εξορίας, "φιλέτο" , όπου φαίνονται σχέδια για "επενδύσεις" από τα κροκοδειλάκια, που θα χρηματοδοτηθούν από τους φουσκωμένους λογαριασμούς ρεύματος, δηλαδή από εμάς.  Άφησα ένα σχόλιο εκεί, και τo παραθέτω εδώ:

Υπάρχουν δύο θέματα: 1) Η Γυάρος σαν "μνημείο" (δηλαδή ενθύμιο "άλλων" καταστάσεων) και  2) το αιολικό-ενεργειακό.

Το θέμα του "μνημείου" δεν το ακουμπώ.

Αλλά το τι ακριβώς είναι τα αιολικά, το έχω εμπεδώσει:  Τα αιολικά, ΔΕΝ μπαίνουν για την ενέργεια που παράγουν, ΟΥΤΕ για υποτιθέμενα περιβαλλοντικά οφέλη, αλλά για τις γενναίες επιδοτήσεις που εισπράττουν από εμάς.  Από υπερφουσκωμένες και εγγυημένες τιμές, για το τυχαίο και εν πολλοίς άχρηστο ρεύμα που παράγουν, για τα χωματουργικά που δημιουργούν, και για την υποτέλεια που πληρώνουμε σε Γερμανούς, Δανούς, Ισπανούς, σε καλωδιάδες και στους ντόπιους εκπροσώπους. Και αυτό δεν το λέω με "αριστερή" προσέγγιση ότι δηλαδή κάνουμε καρχαρίες πλούσιους. Το λέω με γνώμονα το ΜΗ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟ του εγχειρήματος. Πληρώνουμε για να ΜΗΝ έχουμε ρεύμα.

Τα αιολικά επίσης μπαίνουν για να εισπράττουν οι ιδιοκτήτες του από δικαιώματα ρύπων που θα "παράγουν", τα οποία δικαιώματα έχουν αξία, ΜΟΝΟ επειδή απειλεί η Ε.Ε. (δηλαδή η Γερμανία) με φόρο άνθρακα.  Η μη αντίδραση των κομμάτων στον φόρο άνθρακα δείχνει την υπόγεια συνεργασία στην διαπλοκή του θέματος.  Χωρίς τον φόρο άνθρακα, η μισή απάτη εξαφανίζεται.

Το αιολικό της όποιας Γυάρου θα είναι ΠΟΛΛΑ πεταμένα λεφτά που θα παράγουν ελάχιστο και πανάκριβο ρεύμα. Η "διαθεσιμότητά" του θα είναι περί το 25% της ονομαστικής ισχύος. Δηλαδή θα έχουμε δώσει τετραπλά λεφτά και τις μεγαβατώρες που θα παράγει. Αυτή είναι η πρώτη πτυχή. Πολλά λεφτά, για λίγο ρεύμα.

Η δεύτερη πτυχή, είναι ότι τα αιολικά, με το θεμελιώδες κουσούρι τους της στοχαστικότητας και της χαμηλής διαθεσιμότητας, χρειάζονται ΓΗ. Και, όπου πάνε, κάνουν την Γη "άχρηστη". Σκουπιδότοπο. Τα πράσινα λιβάδια με τα γαλανά ξανθά παιδάκια δεν έχουν καμία σχέση με το τοπίο των αιολικών. Εάν λοιπόν ΠΡΕΠΕΙ να δώσουμε Γη για σκουπιδότοπο, για τον Πράσινο Φόρο Υποτέλειας, η Γυάρος είναι ευκολότερος σκουπιδότοπος από την Κερατέα, την Τζιά, την Άνδρο, την Τήνο, την Σύρο, ή την Μύκονο.

Βέβαια, ο συλλογισμός είναι λανθασμένος, με την έννοια ότι δεν θα έπρεπε να διαλέγω ποιο κομμάτι της Ελλάδας θα ανεχτώ για σκουπιδότοπο, και, αντ' αυτού, θα έπρεπε να απορρίπτω την έννοια των αιολικών. Απλά και μόνο επειδή ΔΕΝ παράγουν ρεύμα. Παράγουν ΜΟΝΟ μηχανισμό είσπραξης επιδοτήσεων (από το φουσκωμένο εγγυημένο τέλος για αιολικό ρεύμα -- Από τον φουσκωμένο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΔΕΗ)

Το δίλημμα λοιπόν είναι "ποια Ελληνική Γη να θυσιάσω για να πετάω εκεί τα λεφτά μου;"


Προσωπικά, προτιμώ την Γυάρο να είναι ένα έρημο ξερονήσι, χωρίς φουρφούρια και μεταλλικά δέντρα και σκαμμένες τρύπες. Με μνήμες ή/και με άδειες παραλίες.  Και εάν ΠΡΕΠΕΙ να διαλέξω μεταξύ Γυάρου, Λακωνίας, ή Κερατέας, είναι σαν να πρέπει να διαλέξω ποιο παιδί μου πετάω στα σκουπίδια.

Και μην έρθουν τα παπαγαλάκια να μου πούνε για ...καρκίνους στην Πτολεμαϊδα... Είναι άλλο ένα επιχείρημα «μαϊμού».

Η πρώτη φωτό είναι από το άρθρο στο Capital.gr.  Η δεύτερη είναι του saltydog77 από το www.panoramio.com/photo/26311206.

Δεν υπάρχουν σχόλια: