Ο θίασος

Το παραμύθι με τους μισθούς και τις συντάξεις μπαγιάτεψε.  Εγώ δεν θέλω άλλη δόση, ούτε θα βγάλω κάτι από άλλη δόση, άρα δεν με αφορά.  Φτάνουν οι εκβιασμοί των δόσεων.

Την "αφόρητη κοινωνική πίεση να δοθεί λύση", που αναφέρει ο Ελεύθερος Τύπος, δεν την βλέπω.  Γερμανική πίεση, βλέπω.  Βλέπω αφόρητη κοινωνική πίεση να φύγει από την μέση ο θίασος, μόνο που δεν μπορώ να του δώσω ονομασία... Μάλλον "Θίασος Ευρωπαϊκού Προσανατολισμού".  Με πολλές ψευδεπίγραφες πολιτικές ταμπέλες και όλα τα ΜΜΕ να καταστροφολογούν, μόλις και μετά βίας πήρε το 1/3 της πρόσφατης ψήφου.   Φόβος και ανασφάλεια υπάρχει, αλλά δεν είμαι σίγουρος εάν όλοι συμφωνούν στο τι ακριβώς φοβούνται. Ο θίασος μάλλον φοβάται ότι χάνει το raison d'être

Ξαφνικά όλοι φοβούνται τους ...αριστερούς. Οι κομμουνιστές με τα κονσερβοκούτια που θα πάρουν τις καταθέσεις, θα αρπάξουν τα σπίτια και θα ρίχνουν μωρά παιδιά σε βαρέλια με καρφιά, σενάρια φρίκης για να συσπειρώσουμε τους ...αστούς. Εγώ μια χαρά συσπειρωμένος είμαι, ελπίζω να μην με πουλήσουν από δήθεν φόβο των αριστερών, γιατί, εδώ που είμαστε, δεν φοβάμαι τους αριστερούς. Και, μεταξύ μας, πιο πολύ φοβάμαι τους δεξιούς να μου πάρουν το σπίτι, και τους αριστερούς να μου καταργήσουν τα σοσιαλιστικά κεκτημένα...  Έτσι πάει... Κάθε πράγμα έχει τον δικό του Γερμανό.  Και μεταξύ Γλέζου και Γεωργιάδη, προτιμώ τον Γλέζο, και είμαι fan του Adam Smith, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.

Και όσον αφορά το ευρώ... Να μην τα ξαναλέμε... Καλό για κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων με δανεικά. Καλό για χρηματοδότηση της επανένωσης των Γερμανιών. Παραβιάζει στοιχειώδεις αρχές της ελεύθερης οικονομίας, και το προσκύνημά του θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας.  Και εγώ είμαι φιλελεύθερος, δεν γουστάρω τους μερκαντιλιστές και τις διεφθαρμένες μεθόδους τους.

Ο Παπούλιας μού θυμίζει την Μιμή, ο Βενιζέλος μού θυμίζει την Καϊλή (που ξύπνησε όταν ο ΓΑΠ ψέλλισε την λέξη "δμψφσμ"), ο Σαμαράς κάποτε μου θύμιζε το Παραμύθι Χωρίς Όνομα. Κάποιος να του πει να μην λέει για ...διαπραγματεύσεις.

Θα τα βρούνε, φοβάμαι. Με, ή ίσως και χωρίς, Τσίπρα.  Δεν τολμάνε εκλογές. Οι πρόσφατες εκλογές ήταν δημοψήφισμα. Ίσως όχι σαφές. Αλλά οι επόμενες;  Μέρες 1967, χωρίς συνταγματάρχες.  Τσιριμώκοι Κουβέληδες με "δημοκρατικά" διαπιστευτήρια, πάντα βρίσκονται.