Αλλαγές στις Συνθήκες και Δημοψηφίσματα στην «Ε.Ε.»

 

Γράφει το Stratfor ότι η ΕΕ μπορεί να είναι στα όριά της σχετικά με την ανάσχεση της κρίσης χωρίς να αλλάξει της Συνθήκες της. Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί συμφωνούν ότι χρειάζεται αλλαγή στο Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, αλλά ερωτήματα παραμένουν σχετικά με το πότε, το πώς και ποιούς να συμπεριλάβει η διαδικασία.

Την Πέμπτη ο Hollande πρότεινε την δημιουργία οικονομικής διακυβέρνησης, με ξεχωριστό προϋπολογισμό για τους 17 στην ευρωζώνη και ενδεχόμενη έκδοση από κοινού χρέους σε δύο χρόνια. Αυτό που δεν είπε ο Hollande είναι ότι αυτό χρειάζεται αλλαγή Συνθηκών.

Η κρίση έχει επηρεάσει αρνητική την στήριξη για την ΕΕ. Μερικές κυβερνήσεις στην ΕΕ λένε ότι ο χρόνος δεν είναι κατάλληλος για διαπραγματεύσεις για νέες Συνθήκες, φοβούμενοι ότι οι λαοί θα απαιτήσουν δημοψηφίσματα.  Η ΕΕ κατηγορείται συχνά ότι δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση αφού οι Συνθήκες εγκρίνονται από τα κοινοβούλια και όχι από τα ψηφοφόρους (κάτι λέει αυτό για τα κυνοβούλια)

Η ΕΕ έχει τραυματική σχέση με δημοψηφίσματα. Χρειάστηκαν δύο ψηφοφορίες το 1992 και το 1993 να εγκρίνουν οι Δανοί το Μάαστριχτ και τότε η Δανία διαπραγματεύτηκε νε μην είναι στο ευρώ. Χρειάστηκαν δύο ψηφοφορίες για να εγκρίνουν οι Ιρλανδοί την Νίκαια (που τροποποίησε τον τρόπο ψηφοφορίας). Οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί, ιδρυτικοί της ΕΕ, απέρριψαν το Ευρωσύνταγμα το 2005.

Πολλές χώρες θα έχουν δημοψηφίσματα αν η ΕΕ αποφασίσει να τροποποιήσει τις συνθήκες. Για την Ιρλανδία προβλέπεται από το Σύνταγμά της, και η Αγγλία ενέκρινε σχετικό νόμο το 2011. Παραδοσιακά ευρωσκεπτικιστικές χώρες όπως η Δανία και η Σουηδία θα ακολουθήσουν. Αντι-ΕΕ κόμματα σε Γερμανία και Ολλανδία επιχειρηματολογούν ότι οι λαοί δεν ερωτήθηκαν όταν το Βερολίνο και η Χάγη αποφάσισαν για το ευρώ. Θα υπάρξει πίεση για δημοψηφίσματα ειδικά εάν τεθεί θέμα "από κοινού χρέους" (ευρωομολόγων).

Η Αγγλία ενδέχεται να έχει δημοψήφισμα για την συμμετοχή της στην ΕΕ έστω και χωρίς νέες Συνθήκες. Η κοινή γνώμη είναι διχασμένη στην Αγγλία, και η προσπάθεια του Λονδίνου να επανακτήσει εξουσίες που έχουν εκχωρηθεί στις Βρυξέλλες θα οδηγήσει και άλλες χώρες σε παρόμοια στρατηγική.

Ο χρονισμός της πρότασης Hollande είναι σημαντικός για τις εκλογές στην Γερμανία τον Σεπτέμβριο. Οι Γερμανοί στηρίζουν τους χειρισμούς της Μέρκελ και θέλουν να μείνουν στο ευρώ, αλλά τα ευρωομόλογα είναι ιδιαίτερα μη δημοφιλή στην Γερμανία, και οι Γερμανοί δεν θέλουν να χρησιμοποιούνται λεφτά φορολογουμένων για οικονομική βοήθεια στην περιφέρεια (ούτε εγώ, ούτε εγώ). Αυτό σημαίνει ότι δεν θα γίνει σοβαρή συζήτηση για το θέμα παρά μετά τις εκλογές στην Γερμανία.

Οι Γερμανοί δεν είναι αντίθετοι σε κάποιου είδους "αμοιβαιότητας" σε δανεισμό, αλλά με αντάλλαγμα τον κεντρικό έλεγχο των δημοσιονομικών, κάτι στο οποίο όμως εναντιώνεται η Γαλλία. Η Γαλλία δεν συμμερίζεται την απέχθεια των Γερμανών για πληθωρισμό, και βλέπει θετικά αναθεώρηση του καταστατικού της ΕΚΤ ώστε να περιλαμβάνει "ανάπτυξη" αντί μόνο ελαχιστοποίηση του πληθωρισμού. (Με ξένα λεφτά και εγώ γίνομαι γενναιόδωρος).

Τέλος υπάρχει θέμα ποιούς να συμπεριλάβει τυχόν νέο νομικό πλαίσιο.  Τα τελευταία χρόνια η ΕΕ εστιάζεται κυρίως σε μέλη της ευρωζώνης, αφήνοντας εν μέρει απ' έξω τα συμφέροντα των 10 που δεν είναι στο ευρώ.  Πρόσφατες προτάσεις αναφέρονται σε ξεχωριστό προϋπολογισμό για αυτούς της ευρωζώνης.  Η Ευρωπαϊκή κρίση έκανε την λεγόμενη "Ευρώπη δύο ταχυτήτων" πραγματικότητα, και μία νέα Συνθήκη θα βάθαινε αυτό τον διαχωρισμό.

Ορισμένα μέτρα χρησιμοποιήθηκαν από την ΕΕ και την ΕΚΤ στην κρίση καθ' υπέρβαση υπαρχουσών Συνθηκών (πχ οι παρεμβάσεις στην αγορά κρατικών ομολόγων). Αλλά η ΕΕ έχει φτάσει στα όριά της με τα μέτρα χωρίς ανθεώρηση των Συνθηκών. Είτε συμβεί στα χρονικά πλαίσια του Hollande, είτε όχι οι κυβερνήσεις και οι λαοί της ΕΕ θα έχουν δύσκολα ερωτήματα για το μέλλον του Ευρωμπλόκ.

Το άρθρο είναι του Stratfor σε ελεύθερη μετάφραση. Ο χάρτης δεν είναι του Stratfor, αλλά ένας από τους πολλούς που κυκλοφορούν, λίγο χιουμοριστικά, για την "Ευρώπη".  Δείτε και "Τι υπάρχει μετά την Ευρώπη (1)"