http://euanmearns.com/el-hierro-completes-a-year-of-full-operation/
Ένας ισχυρισμός των αιολικών παπαγάλων είναι ότι τα αιολικά ...ηλεκτροδοτούν.
Υπάρχουν δύο άκρα όπου αυτός ο ισχυρισμός μπορεί να ελεγχθεί: Στο ένα άκρο είναι η Γερμανία (τα έχει δώσει όλα, χρησιμοποιεί κάθε τέχνασμα, είναι ...διασυνδεδεμένη). Στο άλλο άκρο είναι το El Hierro των Καναρίων. Μικρό νησί (μεγέθους περίπου Ικαρίας), χωρίς βιομηχανία ή μεγάλες ζητήσεις, μη διασυνδεμένο, και με σχετικά πολύ και συνεχή αέρα. Ενδιαμέσως υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα χωρών ή Πολιτειών με πολλά αιολικά). Αυτή η ανάρτηση είναι για το El Hierro.
Όπως έχω ξαναγράψει, το El Hierro είναι μη διασυνδεμένο νησί, 270 τ.χμ. με 10.000 πληθυσμό και 5,5-7,5 MW ζήτηση ρεύματος. Μέχρι πριν από ένα χρόνο, η ηλεκτροδότηση ήταν με γεννήτριες ντήζελ. Τοποθετήθηκαν ανεμογεννήτριες 11,5 MW και σύστημα αντλησιοταμίευσης 11,3 MW. Πριν το πρασίνισμα, η ηλεκτροδότηση ήταν από ένα πετρελαϊκό σταθμό 11 MW.
Μετά ένα χρόνο λειτουργίας (περίληψη είναι στο παραπάνω γράφημα που μεγαλώνει λίγο με κλικ) όλο και κάτι έχουμε μάθει. Το El Hierro κάλυψε το 34,6% των αναγκών του σε ρεύμα από ΑΠΕ, με κόστος πάνω από €1/kWh και μείωσε τις εκπομπές CO2 του νησιού κατά 12.000 τόνους CO2 με κόστος περί τα €1.000 για κάθε τόνο CO2 [*].
Το πιο απλό είναι ότι τα αιολικά παράγουν ρεύμα όταν φυσάει. Η μπλε γραμμή είναι η ταχύτητα του αέρα, η κόκκινη είναι η αιολική ηλεκτροπαραγωγή.
1) Όταν δεν φυσάει πολύ, η συμμετοχή του αιολικού+αντλησιοταμίευση είναι χαμηλή
2) Η "ανανεώσιμη" ενέργεια στο δίκτυο είναι από 70% μέχρι σχεδόν 0%
3) Πέρα από τις μεταβολές στον αέρα, δεν παρατηρήθηκε κάποια βελτίωση
4) Η αντλησιοταμίευση δεν είναι για ηλεκτροπαραγωγή, αλλά για απόρριψη!
5) Το "100% ηλεκτροδότηση από ΑΠΕ" ξεκίνησε από 65-68% αλλά μετρήθηκε 36%
6) Πολύ ακριβό το καύσιμο ή το CO2που εξοικονομείται
7) Ο μέγας χαμένος είναι ο Ισπανός φορολογούμενος
Ένα προφανές συμπέρασμα είναι ότι τα 11,5 MW από αιολικά δεν επαρκούν και τα 11 MW αντλησιοταμίευση "απελπιστικά ανεπαρκή". Από τους διάφορους τρόπου λειτουργίας που δοκιμάστηκαν, ο πιο αποτελεσματικός ήταν όταν φυσούσε πολύ και απέρριπταν το πλεονάζον ρεύμα και είχαν την αντλησιοταμίευση για σταθερότητα. Όταν δεν είχε πολύ αέρα, η ηλεκτροδότηση ήταν κυρίως από τον πετρελαϊκό σταθμό. Όταν είχε πολύ αέρα, ο πετρελαϊκός σταθμός λειτουργούσε σταθερά σε χαμηλη ισχύ, και το υπόλοιπο της ηλεκτροδότησης ήταν από τα αιολικά, με απόρριψη του πλεονάζοντος αιολικού ρεύματος σε άντληση (κάτι σαν να απορρίπτεις ρεύμα σε μία ...αντίσταση, όχι ακριβώς επιθυμητός τρόπος λειτουργίας). Δηλαδή, το έργο "αντλησιοταμίευσης" δεν χρησιμοποιήθηκε για ηλεκτροπαραγωγή, αλλά για απόρριψη.
Είχαν 5 blackout που φαίνεται να συνδέονται με πολύ αέρα [**].
Υπήρξαν 11 δοκιμαστικές λειτουργίες (κυρίως Σαββατοκύριακα με χαμηλή ζήτηση) που το δίκτυο λειτούργησε από 2 έως 41 ώρες με 100% ΑΠΕ αλλά δεν υπάρχουν πληροφορίες για τις συνθήκες διακοπής αυτών των δοκιμών.
Ένα μεγάλο μάθημα είναι ότι τα μεγέθη των δεξαμενών για την αντλησιοταμίευση ήταν και είναι ανεπαρκή (δεν αντέχουν για πάνω από δύο μέρες άπνοιας, και υπάρχουν πολλές άπνοιες που κρατούν πάνω από δύο μέρες. Η αντλησιοταμίευση αποδείχθηκε άχρηστη για παραγωγή υδροηλεκτρικού ρεύματος, αλλά χρήσιμη για απόρριψη ρεύματος (όχι ακριβώς φθηνή άσκηση).
Το ερώτημα είναι κατά πόσο πέτυχε ή απέτυχε το El Hierro.
Δεν πέτυχε τον διαφημισμένο ισχυρισμό των απανταχού παπαγάλων περί 100% ηλεκτροδότησης από ΑΠΕ. Βέβαια κανένας σοβαρός δεν το πίστεψε ποτέ αυτό. Οι μελέτες προέβλεπαν 65%-68% ηλεκτροδότηση από ΑΠΕ. Μετρήθηκε 36%.. Δεν πέτυχε τους στόχους του. Προέβλεπε σταθερό δίκτυο με την αντλησιοταμέυση και ελάχιστη λειτουργία της πετρελαϊκής μονάδας. Όμως, αυτή λειτούργησε το 97% του χρόνου και μόνο με αυτή διασφαλίστηκε η ευστάθεια του δικτύου.
Ο χαμένος της υπόθεσης είναι ο Ισπανός φορολογούμενος που πλήρωσε €12 εκατομμύρια για 8,7 πράσινες γιγαβατώρες ή €1,38 την κιλοβατώρα, μουσική στα αυτιά του λειτουργού της μονάδας.
Το συμπέρασμα είναι ότι η διαλείπουσα ηλεκτρική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κατανεμόμενη (dispatchable) ηλεκτροπαραγωγή, αλλά πάντα μπορούμε να έχουμε ακριβά, επιδοτούμενα, πειράματα. Όπου όλοι θα επιδοτούμε όλους, όλοι θα είμαστε χαμένοι αλλά θα κερδίσουν αυτοί που μας πουλάνε τις πονηριές, και μαζί με αυτούς, και οι παπαγάλοι τους.
Μεταξύ μας, τυχερός ήταν ο Δόκτωρ Τσιπουρίδης... (Που με φαντάζεται, σε έγγραφες δηλώσεις του στο facebook, σε οικωλόγους της WWF στο ψυχιατρείο ή στον εισαγγελέα:). Εάν δεν τον είχαν καθυστερήσει οι διάφοροι ...κακοί χαχαχάχα) στην Ικαρία, μπορεί και να ήταν αυτός που θα μας αποδείκνυε, επιτέλους, ότι ακόμα και με αντλησιοταμίευση, τα αιολικά είναι ...μάπα, και να μην χρειαζόταν να ψάχνουμε το El Hierro.
________________________
[*]Με περίπου 22,38 λίβρες (pounds) CO2 από την καύση 1 γαλλονιού diesel, ή 2,682 kg CO2 από 1 λίτρο diesel (1 pound = 0,453592 kg και 1 γαλλόνι = 3,78541 λίτρα), 1.000 τόνοι CO2 αντιστοιχούν σε 372.856,08 λίτρα ντήζελ. Εάν δεν έχω κάνει κανένα λάθος, το El Hierro εξοικονόμησε 12.000 τόνους CO2 ή 12 x 372.856,08 = 4.474.273 λίτρα ντήζελ, με κόστος €1.000 x 12.000 = €12.000.000 ή €12.000.000 / 4.474.273 = €2,68 το λίτρο. Εάν το ζητούμενο ήταν οι τόνοι CO2, με "τιμή" €6 τον τόνο CO2, τους βγήκε πάρα πολύ ...αλμυρό. Εάν το ζητούμενο ήταν η εξοικονόμηση ντήζελ, η λιανική τιμή του ντήζελ κίνησης στα νησιά αυτά αναφέρεται από "κάτω από €1 το λίτρο" μέρχι €0,74 το λίτρο. Ακόμα κι αν αγόραζαν ντήζελ από τα βενζινάδικα, θα τους έβγαινε €7,5 εκατομμύρια πιο φθηνό να καίνε ντήζελ. Θα μου πείτε τώρα... "Μα θα ανέβει το ντήζελ". Τότε θα ανέβει και το αρχικό κόστος του εγχειρήματος. Ή θα μου πείτε... "Μα η σωτηρία του Πλανήτη". Δεν νομίζω να σώθηκε κανένας πλανήτης... Λίγο τζίρο έκανε η Ένερκον. Και αν θέλει κανείς να σώσει τον Πλανήτη, ας πούμε στην Κυβέρνηση να πάει την βενζίνη και το πετρέλαιο στα 2,68, τώρα, να γλυτώσουμε και τα έξοδα της πλαζ. Επειδή πάντα κάνω λάθη στις μετατροπές, κάθε διόρθωση σε αυτή την παράγραφο, είναι ευπρόσδεκτη.
[**] Να στείλουμε τον ΔΕΔΔΗΕ να τους μάθει τα περί αέργου ισχύος που μας τραγούδησε για τα blackout στην Ρόδο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου