Ο αέρας είναι θέμα καιρού και γεωγραφίας (από όσο καταλαβαίνω). Στην Κεντρική Ευρώπη φυσάει περίπου ταυτόχρονα (αριστερό τμήμα της πάνω εικόνας). Ήδη ξέρουμε πώς διαχειρίζονται η Γερμανία και η Δανία το πολύ αιολικό ρεύμα τους. Η μεν Γερμανία το πουλάει σε αρνητικές τιμές (δηλαδή πληρώνει για να το ξεφορτωθεί) σε όποιον γείτονα έχει περισσευούμενα υδροηλεκτρικά (κυρίως στην Αυστρία), η δε Δανία το πουλάει στην γειτονική υδροηλεκτρική Νορβηγία και το επαναγοράζει όταν το θέλει, σε υψηλότερη τιμή.
Οι χώρες όπου φυσάει λίγο διαφορετικά (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία και Αγγλία), δεν έχουν τις διασυνδέσεις για να ξεφορτώνονται ή να "εξάγουν" το τυχαίο αιολικό ρεύμα (δεξί τμήμα της πρώτης εικόνας).
Μία νέα (2018) μελέτη, από πανευρωπαϊκό σύνδεσμο ηλεκτροπαραγωγών (και ηλεκτροπαραγωγών με ΑΠΕ) το κάνει πολύ χειρότερο για τους αιολικούς:
VGB Studie - Windenergie in Deutschland und Europa ... im Jahr 2017 (2018)
Η μελέτη λέει ότι:
«τα τελευταία 18 χρόνια έχουν τοποθετηθεί 56.000 ονομαστικά αιολικά μεγαβάτ στην Γερμανία (με φορτία αιχμής, εκεί, 84.000 ΜΒ). Μαζί και με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχουν 170.000 ονομαστικά ΜΒ 1. Με δεδομένη την γεωγραφική διασπορά και τις διευρωπαϊκές διασυνδέσεις, θα περίμενε κανείς όλα αυτά τα διασυνδεμένα αιολικά να μπορούν να μειώσουν την ανάγκη για μεταβλητές εφεδρείες. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Αντιθέτως, η ισχύς από τους μεταβλητούς ανέμους είναι το ίδιο μεταβλητή και με τις διασυνδέσεις, με παρόμοια υψηλά και χαμηλά, σαν να ήταν μία μόνο χώρα. Η συνέπεια είναι ότι η (απολογιστική) διαθεσιμότητα είναι μόνο της τάξεως του 22-24%[²] και η ασφαλώς διαθέσιμη ισχύς μεταξύ 4% και 5%[³] της ονομαστικής, παρά τα χιλιάδες εγκατεστημένα αιολικά. Η εγκατεστημένη αιολική ισχύς απαιτεί πρακτικά 100% εφεδρείες (με την προϋπόθεση ότι η συνολική εγκατεστημένη αιολική ισχύς δεν ξεπερνάει την συνολική των Ευρωπαϊκών χωρών). Επίσης η σωρευτική ικανότητα των διαφόρων τρόπων αποθήκευσης είναι και θα είναι όλο και περισσότερο ασήμαντη σε σχέση με την ζήτηση, καθιστώντας αναγκαίες τις εφεδρείες και στην περίπτωση ύπαρξης "αποθήκευσης" κάνοντας θεμελιωδώς προβληματικά τα οικονομικά του εγχειρήματος τῇ απουσίᾳ αγοράς περισσευούμενης ισχύος
Οι απώλειες από διακρατικές μεταφορές ρεύματος είναι μεγάλες και αντιστοιχούν σε 2 φορές την συνολική φωτοβολταϊκή ηλεκτροπαραγωγή ή σε 60% της συνολικής αιολικής ηλεκτροπαραγωγής. Με βέλτιστες διασυνδέσεις (πχ με HVDC) η υποκατάσταση του 4-5% θα έφτανε μόλις το 13%
Dies lässt nur einen Schluss zu: Jedes Land sollte auch künftig weitgehend selbst für die Bereitstellung ausreichend gesicherter Kraftwerkskapazität in der Verantwortung stehen». Και αυτό το τελευταίο το αφήνω να το μεταφράσει ο έρμος ο ΣΚ μόνος του και να το στείλει στον κ. Σταθάκη.
Όπως είχε αναφέρει ο Greeklignite στις 2-10-2018, με 29 χιλιάδες ανεμογεννήτριες, συνολικής ισχύος 56 χιλιάδων MW, εγκατεστημένες σήμερα στη Γερμανία τα πραγματικά στοιχεία παραγωγής δείχνουν ότι η πάντα διαθέσιμη δυναμικότητα αιολικής ενέργειας στη Γερμανία είναι λιγότερο από το ένα τοις εκατό (1%) της εγκατεστημένης ισχύος. Από την VGB, αναδημοσιευμένο στην Handelsblatt.
Τα παραθέτω αυτά, με τις πηγές τους, μπας και παρεισφρήσουν στην διαβούλευση για τον "Εθνικό Σχεδιασμό για την Ενέργεια και το Κλίμα". Στον Πολωνικό αντίστοιχο του οποίου οι Πολωνοί είπαν ότι τα αιολικά αυξάνουν την χρήση καυσίμων και επομένως τις εκπομπές CO2 (που κατά την ΕΕ κάνουν κακό στο Κλίμα).
______________________
[1]Υπενθυμίζω ότι τα ονομαστικά ΜΒ είναι τι λέει η προδιαγραφή της α/γ -- δεν μετράνε παρά μόνο όταν φυσάει και μόνο εάν τυχαίνει να θέλει και να μπορεί το δίκτυο, εξ ου και η ex post, απολογιστική, "διαθεσιμότητα" του περίπου 20%.
[2] Στην Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη
[3] Για αυτό επιμένω να σας θυμίζω το πρώτο μάθημα αιολικών, η αγνόηση του οποίου ελπίζω κάποτε να χρησιμοποιηθεί ένδικα κατά των απατεώνων κυνηγών επιδοτήσεων και αυτών που τους ανέχονται και τους εγκρίνουν:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου