Οι Ανανεώσιμες Υποσχέσεις Ενέργειας

Η ζωή θα ήταν όμορφη αν πολλά πράγματα ήταν ανανεώσιμα, και η αναζήτηση της φιλοσοφικής λίθου ή του ελιξιρίου της αθανασίας, σε, κάποια μορφή, μόνιμη ενασχόληση.  Οι ΑΠΕ, όπως, σερβίρονται, έχουν στοιχεία τέτοιου τσαραλτανισμού, αλλά δικαιολογημένα, αφού το "αεικίνητο" είναι εξαιρετικά ελκυστικό σαν έννοια, και η ιδέα του "ανανεώσιμου" ή η αναζήτηση της φτηνής απρόσκοπτης ενέργειας ξεπερνάει την τωρινή πρόστυχη και προφανή απάτη.

Οι ΑΠΕ ήταν πολύ της μόδας και μεταξύ 1973 και 1979 (με την έξαρση των επεισοδίων στην Μέση Ανατολή).  Αιολικά, φ/β, ηλιοθερμικά, δορυφορικοηλιακά, σκουπίδια, κουτσουλιές, υδρογόνο, πυρηνική τήξη, κύματα...  ΟΛΑ υπήρχαν και τότε.   Και τότε, οι ΑΠΕ πάντα προσέκρουαν στους ίδιους τοίχους:  Στοιχειώδη οικονομικά, στοιχειώδης φυσική (ο Δεύτερος Νόμος), και ανύπαρκτα υλικά.  Το ΜΟΝΟ που άλλαξε από τότε είναι η πραγματική αλλά όχι ικανή βελτίωση των φ/β, και το ανθρωπογενές φαινόμενο του θερμοκηπίου σαν δικαιολογία για μόνιμη επιδότηση. Δεν είναι ΑΠΕ, είναι ΑΥΕ. Υπερβολές, υποψίες, υπαινιγμοί, υποσχέσεις.

Από το 1945 έως το 1955, αξιόλογοι πυρηνικοί φυσικοί και η ίδια η Αμερικανική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας προέβλεπαν ότι  οι "πυρηνικοί αντιδραστήρες ταχέων ηλεκτρονίων" (fast breeders) θα ήταν η τελική ενεργειακή λύση, και το πυρηνικό ρεύμα πάμφθηνο.

Ήδη από την δεκαετία του 1950 η πυρηνική τήξη (fusion) ήταν και είναι κάτι μεταξύ ιερού δισκοπότηρου, φιλοσοφικής λίθου και επιτεύξιμου στόχου για μετακυλιόμενα 30 χρόνια.

Το 1973 (με τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή και ουρές στα βενζινάδικα) ο Νίξον εξήγγειλε απεξάρτηση από εισαγόμενα καύσιμα.

Το 1978, διάφορα μοντέλα προέβλεψαν ότι, μέχρι το 2000, το 60% των αυτοκινήτων στην Αμερική θα ήταν ηλεκτροκίνητα και μόνο το 17% της επαναφόρτισης θα ήταν από πετρέλαιο.

Το 1979, μελέτη του Harvard, προέβλεπε κάλυψη του 20% των ενεργειακών αναγκών των ΗΠΑ από τον ήλιο.

Το 1980, κάποιος Brent Sorenson, φυσικός, προέβλεψε  49% κάλυψη των αναγκών της Αμερικής από ΑΠΕ μέχρι το 2005

Μεταξύ 1975 και 1980, ο κόσμος κρύωνε είτε λόγο μίνι-παγετού, είτε επειδή δεν είχε πετρέλαιο.  Το 1980 εξελέγη ο Ρήγκαν, απελευθερώθηκαν οι όμηροι στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Τεχεράνη,  λίγο αργότερα έπεσαν και τα αμερικανικά επιτόκια και όλα αυτά ξεχάστηκαν. Μεταξύ 1985 και 1993 (διάσκεψη του Ρίο) ανακαλύφθηκε, μεθοδεύτηκε  και θεσμοθετήθηκε η Σωτηρία του Πλανήτη από το Ανθρωπογενές Φαινόμενο του Θερμοκηπίου.

Το 1994 προβλέφθηκε αυτοκίνητο 80 χλμ ανά λίτρο βενζίνης με 95% μείωση εκπομπών. Το Prius, σήμερα, πιάνει περί το 1/4 αυτών των επιδόσεων.

Το 1994, κάποια InterTechnology προέβλεψε 36% των αναγκών της Αμερικανικής βιομηχανίας από ηλιακά.

Το 1995 κάποιος φυσικός Alfred Cavallo (κυκλοφορεί ακόμη) προέβλεψε αιολικά με διαθεσιμότητα (capacity factor) 60% (μεταξύ 15% και 29%  κυμαίνονται -- 39% έξω από το Μαρόκο) και δεν πάνε παραπέρα, όπως έχει αποδείξει η Ε.ΟΝ).

Το 1999 το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ ήλπιζε να "παγιδεύσει" ένα δις τόνους CO2 μέχρι το 2025

Το 2008 ο Al Gore ...τι να πω;  Μας φλόμωνε στην μπαρούφα, αλλά ένα σωρό παπαγάλοι, από ελεγκτές, μέχρι αρκουδόφιλους και μοντελίστες, και σίγουρα η ΕΕ έχουν ένα σωρό μοντέλα για μέχρι το 2030, ή το 2050, ή το 2999...

Όλη η φιλολογία και η μελλοντολογία, κολλάει στα εξής:

1) Τάξεις μεγέθους.Η συμβατική ενέργεια που καταναλώνουμε είναι τάξεις μεγέθους (δεκάδες και εκατοντάδες και χιλιάδες φορές) περισσότερη από ότι μπορούν να κάνουν τα ...πειραματικά. Το ότι αποδεικνύεται "εφικτό" δεν σημαίνει ότι είναι και εμπορικά, ή πρακτικά, ή έστω και δικτατορικά εφικτό. Αν το 0,3% γίνει 0,9% είναι 200% αύξηση, ουάου!

2) Στοιχειώδης φυσική σε σχέση με στοιχειώδη ανθρώπινη συμπεριφορά. Η στοχαστικότητα του αέρα, δεν αλλάζει σε σχέση με τις ανθρώπινες ανάγκες για ρεύμα. Μπορούμε να ζούμε χωρίς ρεύμα, τόσους αιώνες ζήσαμε χωρίς ρεύμα, αλλά αυτή είναι άλλη ζωή.

3) Στοιχειώδη οικονομικά. Όταν είσαι φτωχός, δεν έχεις πολυτέλειες για χίμαιρες. Όσο και αν αυτός που τις προωθεί προσπαθεί να τις παρουσιάσει σαν μην ατελέσφορες.  Και ακριβές είναι, και ατελέσφορες (λόγω τάξεων μεγέθους)

4) Τεχνολογία. Ούτε η πυρηνική σύντηξη είναι εδώ (μάλλον δεν έχουμε τα υλικά ή δεν ξέρω τι), ούτε υπάρχουν φ/β με απόδοση 30% και χαμηλό κόστος (ακόμα) , ούτε υπάρχει πρακτική και φτηνή αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας (για γενικευμένη χρήση). Να που βρέθηκαν με 44%, το 2012, αλλά δεν έχει καν σημασία.. Ο ήλιος εξακολουθεί και λάμπει τις μέρες και ώρες που έχει ήλιο...

Πρακτικά;  Ό,τι έχει και ό,τι μπορεί ο καθένας:  Κάρβουνο, πυρηνικά, υδροηλεκτρικά, αέριο, κουτσουλιές κλπ.  Το ρεύμα από κουτσουλιές είναι ακριβό.

Η "ιστορία" είναι μερικώς από εδώ και εδώ.  Τα σχεδιαγράμματα τα έχω ξανα-ανεβάσει, ακόμα κι αν έχουν αλλάξει λίγο, οι τάξεις μεγέθους ισχύουν. To 0,04% για τα φ/β του 2008 έγινε 0,06% για το 2010. 50% αύξηση, χαχαχάαχα!

Δείτε, επίσης:

Ο μύθος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας