Εγγενήθη το 1952. Κοροηδέβει το 2011.

Δυό λόγια σαν συνέχεια των πολλών "εάν" της προηγούμενης ανάρτησης.

Εάν χρεοκοπήσουμε -- που το θεωρώ αναπόφευκτο -- και εάν γυρίσουμε σε δραχμή, που δεν είναι αναπόφευκτο (θα κρατούν τις τράπεζες ζωντανές και εμάς σε ευρωσυσσίτια -- αλλά για πόσο καιρό;), αλλά ενδεδειγμένο (εάν δηλαδή υπάρχει αξιοπρέπεια), τότε, πέρα από την προετοιμασία της ΤτΕ και του αναπόφευκτου κλειστού κύκλου insiders, καλό θα ήταν να σκέφτεται κάποιος τι θα ...τρώμε.

Οι περισσότερες αλυσίδες σουπερμάρκετ στις πόλεις είναι "Ευρωπαϊκών" συμφερόντων και τα περισσότερα ράφια έχουν "Ευρωπαϊκά" προϊόντα. Από γαλλικό μοσχάρι μέχρι ιταλικό σπανάκι. Και δεν θέλω να σας στερήσω τόση ευτυχία αλλά ούτε "αειφόρα" είναι αυτή η κατάσταση, ούτε θα μας προειδοποιήσει κανείς, ούτε βλέπω κανέναν να ενθαρρύνει οποιονδήποτε να πάει πίσω από εκεί που ήρθαν οι γονείς ή οι παππούδες αγρότες την δεκαετία του '60 ή '70, και δεν σας κρύβω, με ανησυχεί.  Θα μου πείτε, και να βγει κάποιος να προειδοποιεί σχετικά, θα τον κράξουν για γραφικό.

Νομίζετε ότι "Μεσογειακή δίατα είναι αυτά που φαντάζεται ο ΓΑΠ;  Ή νομίζετε ότι η "φραντζόλα" δεν ήταν πολυτέλεια το 1960; 2 ολόκληρες δραχμές το κιλό το "μαύρο" (και την ζύγιζε ο φούρναρης και σου έβαζε και μία τσόντα εάν δεν ήταν κιλό). Και τότε είχαμε στενότητα ρευστότητας, και σκιζόμαστε να φτιάξουμε κανένα εργοστάσιο να παράγει κάτι και να δίνει καμιά δουλειά...   Ρωτάμε με τον φίλο a. thymosophus και εάν είμαστε φτωχότεροι το 1960 από ότι τώρα. Και όλοι οι σοφοί γέροντες μας λένε ότι το 1960 υπήρχε ανοικοδόμηση, αγροτική παραγωγή, ίχνη βιομηχανίας, ξεκίνημα αστικής τάξης... Αυτά. Και χάσαμε και τον Μποστ. Το ...επαιτειακό γραμματόσημο το βρήκα στον Σαραντάκο.

(Kαι μην νομίσετε ότι θα είναι πιο πλούσια σε ευρώ, απλά θα εισάγουμε ψωμί και κρεμμύδια και ίσως και ελιές).