Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Ανησυχία «επιχειρηματιών» για τις ελληνογερμανικές σχέσεις, ή Βάστα Ρόμελ!


Το Βάστα Ρόμελ είναι κατοχική έκφραση που αποδίδεται σε μαυραγορίτες που κονομούσαν όσο οι Γερμανοί απομυζούσαν τα πάντα για να τροφοδοτούν τον πόλεμό τους.  Έψαξα να βρω ποιοι είναι οι μαυραγορίτες που διαμαρτύρονται αυτή την φορά, αλλά δεν είδα δηλώσεις από ΑΠΕτζήδες...

Δεν ήξερα καν ότι έχουμε και Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Σύνδεσμο. Ξέρω για το Επιμελητήριο, αλλά όσοι δικοί μας δεν είναι χρεωκοπημένοι, ντρέπονται και δεν εμφανίζονται.


Οι Ελληνογερμανικές σχέσεις είναι, βασικά, αυτές της Κατοχής.   Και εάν κανείς δεν θέλει να θυμάται (τι να θες να θυμάσαι από το Κοντομαρί ή την Κάντανο;), ή εάν παριστάνεις τον τεχνοκράτη, είναι τα 20 χρόνια βαρεμάρας:  Δανειστήκαμε με υποθήκες τα σπίτια μας για να αγοράζουμε τις εξαγωγές τους, ώστε να έρθουν να πάρουν τα σπίτια μας...  Και τίποτα από όλα αυτά να μην ίσχυε, και να ήταν κατασκευάσματα της φαντασίας μου, ο Νόμος για τις ΑΠΕ και η επιβολή ενεργειακής φτώχειας, επειδή έτσι λέει το πλάνο κάποιου δικού τους, φτάνει να με κάνει κατακίτρινο.


Δεν με ενδιαφέρει το Κατοχικό Δάνειο. Οι κλέφτες κλέβουν, οι επιδρομείς αρπάζουν, ο Γερμανικός στρατός δεν είχε επιμελητεία, και η εκδοχή της Ευρώπης που γνώρισα ήταν ανάδειξη λαμογιών, έργα που εξυπηρετούν τους ίδιους, εκμαυλισμός μέσω σοσιαλισμού, βραβεία μαϊμούδες, επιδοτήσεις για αποβιομηχάνιση, φρούτα σε χωματερές, η διάλυση μιας φτωχής και δύσκολης, αλλά σχετικά ισόρροπης χώρας, και η σωτηρία της μέσα από ελεγχόμενα, αγορασμένα ή εκβιαζόμενα κόμματα και Πράσινη Απασχόληση σε ρακοσυλλεκτικές εταιρίες.


Εγώ ευχαρίστως θα διέγραφα το Κατοχικό Δάνειο, αλλά να ξεκουμπιστεί και όλος ο συρφετός, και είμαστε πάτσι. Κι αν φύγει και η Πρασινάδα, δεν θα ξαναγράψω κακίες για τους Κλιματολάγνους.  Και ζητώ ταπεινά συγγνώμη, από όσους Γερμανούς παλεύουν και αυτοί να ξεφορτωθούν την διαστροφή είτε του Τρομοκηπίου, είτε της Αεικινήτου Ενέργειας.

Το έναυσμα της γκρίνιας μου εδώ.  Έβαλα "ερωτηματικό" στην δήλωση της πρώτης εικόνας μετά από σχόλιο του Εξάκτινου.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και φυσικα υπαρχει DHW , οπως επίσης και το fun club του(απο τα παλιά).
http://www.dhwv.de/files/downs/Prominente_Stimmen_2.pdf

ThW

spiral architect είπε...

Πανάθεμά σε, μην τριπάρεις το θυμικό μου!

Εγώ θέλω να τα ξεχάσω, (όχι να τα διαγράψω!) όμως οι εκάστοτε ηγεσίες τα φέρνουν ξανά στο προσκήνιο με απάνθρωπες πράξεις, νομοθεσίες, μνημόνια, απώλειες φακέλλων αποζημιώσεων ...

Εξάκτινος είπε...

Ελάχιστα πράγματα εξάγουμε στη Γερμανία. Μόνο εισαγωγές κάνουμε. Εμπορικός εταίρος μονής κατεύθυνσης δεν υπάρχει.
Παρεμπιπτόντως, παλιότερα μας αντέγραφαν τη φέτα. Τώρα μας αντιγράφουν το Τζατζίκι και το γιαούρτι.

Ανώνυμος είπε...

http://www.tanea.gr/oikonomia/article/?aid=4709023

archaeopteryx είπε...

έχω την εντύπωση ότι η άποψη ότι η σχέση ταρίφας με ηλιοφάνεια είναι λίγο παραμύθι. Θυμίσου την επιδότηση ηλιακών στην Τουρκία με την Ελλάδα. 4 φορές πιο κατω οι Τούρκοι.

Νομίζω ότι ως συνηθίζεται μας δουλεύουν. Δεν λένε ότι κόβονται οι ταρίφες (όπως στην Ισπανία πριν δύο χρόνια), μόνο λένε ιστορίες για περισσότερο ήλιο.

Απάτη ήταν, απάτη είναι. Η απάτη ήταν πιο κραυγαλέα με διπλές ταρίφες, λογικό δεν είναι;

Ανώνυμος είπε...

Θα σε παραπεμψω στο επετειακο 2 , του Ορέστιου.
ΤhW

Ανώνυμος είπε...

Μια ενδιαφέρουσα σύνοψη για τη φίλη μας.
http://hat4uk.wordpress.com/2012/01/30/revealed-angela-merkel-rigid-serial-conformist/

Το συγκεκριμένο -αν δεν το έχεις υπόψη σου ήδη- είναι πολύ ενδιαφέρον.

/ερυξ

archaeopteryx είπε...

πράγματι ενδιαφέρον. Γενικά υποτιμάμε νομίζω τι έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι απο το 1945 για να αντριστρέψουν την έκβαση του Β' ΠΠ (και τίποτα καλύτερο από το να έχουν τους δύο νικητές να πλακώνονται μεταξύ τους)

Ανώνυμος είπε...

Αρχαίε, δεν καταλαβαίνω την αποστροφή σου για τις αποζημιώσεις. Το ωραίο σενάριο θα ήταν να τις τιτλοποιήσουμε και μα τις πουλήσουμε στους Εβραίους του Ισραήλ για καλή συμμετοχή. Θα ήθελα να δώ πως θα τρέχαν τα γίδια τότε. Μόνο το θέαμα θα άξιζε.

archaeopteryx είπε...

δεν μου αρέσει η βιομηχανία των νεκρών. Θα προτιμούσα να ξεκόψω