Η κατ' archaeopteryx πραγματικότητα για τα λεφτά

Λεφτά δεν υπάρχουν. Η "Ευρώπη" έχει τα δικά της προβλήματα, και ό,τι λεφτά μας δώσει, είτε είναι ΕΣΠΑ είτε είναι ΞΕΣΠΑ θα είναι για ικανοποίηση των δικών της μερκαντιλιστικών αναγκών. Και κακώς, κάκιστα παραμυθιαζόμαστε με το ΕΣΠΑ. Αν είναι να μου δώσουν λεφτά για να βάλω αιολικά, να βάλουν και τα λεφτά και τα αιολικά εκεί που ξέρουν. Λεφτά (από "Ευρώπη") δεν υπάρχουν ούτε για κοινωνικές παροχές, παρά μόνο για συμμόρφωση με γερμανικές υποδείξεις, είτε αφορά στο τι τρώμε ή πώς αναπνέουμε. Επομένως, κατά την γνώμη μου, τα "Ευρωπαϊκά" λεφτά είναι άκρως ανεπιθύμητα και βλαπτικά. Άμεσα, απροκάλυπτα και πιο χυδαία από ό,τι ξέραμε μέχρι τώρα. Αν, τώρα, ποσοστό από αυτά τα λεφτά πάει στους μετόχους του Μέγκα, του ΔΟΛ, ή του Σκάϊ, θα προσπαθούν να μάς πείσουν για το αντίθετο, αλλά να πάνε να απαυτωθούνε.

Τα περί αλλαγών στην "Ευρωπαϊκή" προσέγγιση που ευαγγελίζονται με χαρά οι σοσιαληστές τα ακούω βερεσέ. Τα λεφτά ή μεταβιβάζονται από έχοντες σε μη έχοντες, ή τυπώνονται και πληθωρίζουν (φορολογούν) τους πάντες, ή στην περίπτωση της "Ευρώπης", στα χνάρια του Β' ΠΠ, θα τυπωθούν λεφτά μαϊμούδες για τους φτωχούς, και η Γερμανοπαρέα θα εστιαστεί σε εξαγωγές σε Ασία, ΗΠΑ, Αφρική και Αυστραλία. Την "Ευρώπη" την τέλειωσε, αλλά ευχαρίστως θα πάρει λίγα πάγια και τα δίκτυα.

Τα μόνα λεφτά που υπάρχουν, είναι ό,τι έχει απομείνει από τα δικά μας λεφτά μετά δύο ακόμα χρόνια πασοκοανωμαλίας. Λεφτά που ξέμειναν εντός συνόρων, λεφτά που πρόλαβαν και έφυγαν εκτός, και λεφτά δεσμευμένα στην παγίδα του κεραμιδιού πάνω από το κεφάλι μας. Τα λεφτά αυτά τα θέλουν οι πιστωτές (που ελέω Πασόκ και ΝΔ είναι τώρα κράτη ή κρατικοί οργανισμοί, και όχι τράπεζες -- και ο νοών νοείτω), τα θέλουν οι πασοκοβρυκόλακες, και τώρα τα έχει βάλει στο μάτι και ο Τσίπρας είτε για να συντηρούν ημέτερους, είτε για κοινωνική πολιτική. Έτσι, αντί να δώσουμε τα Καγιέν στους πιστωτές, θα τα φορολογήσουμε για παροχές. Μια άποψη είναι και αυτή.

Για όσους πρόλαβαν την Ελλάδα του '60 ή του '70, εκτιμώ ότι σήμερα η Ελλάδα είναι φτωχότερη από τότε, όχι επειδή δεν έχουμε αυτοκίνητα ή τηλεοράσεις ή ξανθιές, αλλά γιατί αυτά που έχουμε τα αποκτήσαμε βασικά με δανεικά (και κλεμμένα), και ενώ τότε υπήρχε (α) κάποια παραγωγή, (β) μετανάστες που έστελναν κατιτίς, (γ) ψυχροπολεμικά λεφτά και (δ) ελληνόκτητη ναυτιλία με πολλούς Έλληνες ναυτικούς, σήμερα αυτά τα τέσσερα είναι σοβαρά μειωμένα.

Προσωπικά πιστεύω εδώ και καιρό, ότι μόνο από τα ελληνόκτητα λεφτά θα βγάλουμε άκρη σαν χώρα, αλλά αυτό προϋποθέτει πολλά δύσπεπτα πράγματα: 1) Εμπιστοσύνη μεταξύ αυτών που τα έχουν -- άσχετα από πού τα βρήκαν -- και του όποιου μασκαρά παριστάνει το Κράτος. 2) Κατανόηση ότι χωρίς λεφτά δεν κουνιέται τίποτα. 3) Κατανόηση ότι δεν υπάρχει φιλανθρωπία. 4) Κατανόηση ότι με πεθαμένους στην πείνα πολίτες επίσης δεν κουνιέται τίποτα. 5) Κατανόηση ότι άλλο στοιχειωδώς ταϊσμένος και άλλο χοντροκώλα που σφραγίζει χαρτιά στον τοπικό Δήμο επειδή γυάλισε του Δημάρχου πριν 10 χρόνια.

Αντέχει ο τίμιος φτωχός να ανεχτεί την επιβολή κανόνων από τον κρατικοδίαιτο μαυραγορίτη που έβγαλε τα λεφτά του στις Σεϋχέλλες τα τελευταία 20 χρόνια; Αντέχει ο τίμιος πλούσιος να επιδοτεί αργόσχολους που έμαθαν το σύστημα Πασόκ και τώρα έχουν κεκτημένα; Αυτή είναι κατ' εμέ, η μετεκλογική πρόκληση. Και εάν δεν την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, απλά θα μάς το επιβάλουν οι Γερμανοί. Ακριβώς όπως το λέω, αλλά θα πάρουν αυτοί, κατά προτεραιότητα. τα ποσοστά τους.  Προτιμώ να την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας.  Θα είμαστε πάμφτωχοι, αλλά λιγότερο φτωχοί από όσο με τους Γερμανούς.

Η εικόνα ξεκίνησε από εδώ.