Η Ευρωπαϊκή κρίση είναι Κρίση Νομιμοποίησης

Το Stratfor αναφέρει ότι παρά την έκφραση αισιοδοξίας από Ευρωπαίους αξιωματούχους και γραφειοκράτες ότι τα χειρότερα της κρίσης πέρασαν, η κρίση παραμένει με αυξανόμενα κοινωνικά προβλήματα. Στην Πορτογαλία που θεωρείται "επιτυχία" από από την "ΕΕ", η ανεργία έχει διπλασιαστεί (στο 16%) και 240.000 κόσμος (το 2% του πληθυσμού) έχει μεταναστεύσει από το 2011. Η Ισπανία έχει 5.000.000 ανέργους, αυτοκτονίες σε θύματα εξώσεων, και αντιδράσει κατά της διαφθοράς. Στην Ελλάδα αναφέρεται έλλειψη φαρμάκων (και αναφέρεται ή άνοδος της Χρυσής Αυγής). Στην Ιταλία η αντίδραση έχει φέρει πολιτικό αδιέξοδο. Στην Σλοβενία έπεσε η κυβέρνηση για διαφθορά. Στην Βουλγαρία (που δεν είναι στην ευρωζώνη) για το κόστος ζωής με διαμαρτυρίες και για διαφθορά. Η Ευρωπαϊκή κοινωνική δυσαρέσκεια είναι και συνέπεια της πολιτικής διαφθοράς.

Κακώς κατά την γνώμη μου διαμαρτυρόμαστε κατά της λιτότητας. Η λιτότητα είναι σύμπτωμα, όχι πρόβλημα. Η διαφθορά δεν είναι τυχαία, ο βασικός αντισυμβαλλόμενος έχει υπάρξει η Γερμανική εξαγωγική μηχανή. Οι αποφάσεις παίρνονται κεντρικά, δήθεν στις Βρυξέλλες, αλλά στην πράξη αφορούν εμπορικούς και οικονομικούς στόχους της Γερμανίας και δευτερευόντως της Γαλλίας. "Απελευθερωνόμαστε" εμείς για να έχουν αυτοί πανευρωπαϊκά μονοπώλια και μερκαντιλιστικά πλεονάσματα. Επιβάλλουν σε εμάς κανόνες μέσω αμφίβολης καθαρότητας και ανεξαρτησίας κυβερνήσεων, για δικούς τους στόχους που σε εμάς δεν είναι παρά νεοφεουδαρχία. Το πρόβλημα είναι η Ευρώπη σαν διοικητική και διαχειριστική έννοια. Δεν υπάρχει Ευρώπη. Γερμανία υπάρχει με ορδές από παπαγάλους και λαμόγια στις ντόπιες ελίτ και ΜΜΕ να μας παραμυθιάζουν για να χαμογελάμε.