Τρίτη και 13

Νομίζατε ότι η τούμπα των αγορών το φθινόπωρο του 2008 ήταν η «κρίση»; Χα! Νομίζατε ότι η εκτίναξη των spread των Ελληνικών ομολόγων και η υπαγωγή μας στην Ευρωπαϊκή εκδοχή του ΔΝΤ τον Απρίλιο του 2010 ήταν η κρίση; Χαχα! Η κρίση είναι ο επερχόμενος ανταγωνισμός των τραπεζών και των κρατών και των Κεντρικών τραπεζών για ρευστότητα.
Πόσοι έδωσαν σημασία στην «είδηση», εδώ και ένα χρόνο, ότι δανειζόμαστε (εμείς, και όχι μόνο) με όλο και μικρότερες «ληκτότητες». Δανειστήκαμε για χρόνο ή τριετία ή εξάμηνο, για μακροχρόνιες ανάγκες, ή για αναχρηματοδότηση 10ετούς ή και μακρύτερου χρέους. Αυτό ήταν για την Ελλάδα η αρχή του τέλους (και μην τον ακούτε τον Ψεύτη, ο Ψεύτης μόνο ψέματα ξέρει να λέει).

Μου αρέσει η θεωρία… Η απλή θεωρία, αυτή που λέγεται με απλά λόγια, είτε είναι επιστήμη είτε είναι οικονομικά… Η θεωρία λέει ότι όταν η χρηματοδότηση είναι ετεροχρονισμένη σε σχέση με τις χρηματοοικονομικές ανάγκες, τότε υπόκεισαι σε αυξημένο συστημικό ρίσκο… Κακό… Να δανείζεσαι εξάμηνο για να αναχρηματοδοτείς 10ετές... Πάρα πολύ κακό.

Και θα γίνει πολύ χειρότερο… Μπαίνουμε σε μία φάση που, την ώρα που σχεδόν όλα τα κράτη του δυτικού κόσμου έχουν πρόβλημα χρηματοδότησης (και αναχρηματοδότησης), οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ αυτών των κρατών έχουν το ίδιο πρόβλημα, της τάξεως μερικών τρισεκατομμυρίων ευρώ και δολαρίων. Ναι, καλά διαβάσατε, «τρισεκατομμυρίων». Όλα μέσα στην επόμενη διετία. Ένα τρις ευρώ είναι μόνο το …Club Med. Και όλοι έχουν πέσει στο λούκι της όλο και πιο κοντινής αναχρηματοδότησης… Αύξηση συστημικού ρίσκου… Διαίρεση δια του μηδενός. Και φυσικά, δεν είναι μόνο τα κράτη και οι Τράπεζες… Είναι και η βιομηχανία. Εδώ και ένα χρόνο δανείζεται βραχυπρόθεσμα για να αναχρηματοδοτήσει μακροχρόνιες ανάγκες. Όποιος έχει εμπειρία από τοκογλύφους, ξέρει ότι αυτό είναι ζόρικο.

Και να που θα προσκρούσει η Γερμανική πειθαρχία με την πραγματικότητα: Όταν κράτη, τράπεζες και βιομηχανία αναζητούν λεφτά, μαντέψτε ποιος παραγκωνίζει ποιόν… Για τους ιδιώτες, ούτε κουβέντα. Ο παραγκωνισμός, ή “crowding out” πονάει. Όλα πονάνε. Και πιο πολύ από όλα πονάει το ψέμα.

Βρήκα αυτή την ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα: http://allalie.wordpress.com. Λέει όταν ένας πιθανός τρόπος αναδιάρθρωσης είναι με επιμήκυνση των ληκτοτήτων. Αυτό, και «κούρεμα» (θα το επιβάλουν οι ορκωτοί ελεγκτές, ούτως ή άλλως – όσο πλησιάζουμε την ώρα του μπαμ). Έχει και τον αρχιψεύτη, τον αναισθησιολόγο εκκαθαριστή, που τον είδα χτες και στο αλλενάκι.

Το διάγραμμα με τα spreads, δείχνει ότι μπορούμε πράγματι να αισιοδοξούμε... Ως τα 1.600, έχει ο θεός. Το διάγραμμα είναι από το stratfor και μεγεθύνεται με κλικ.