Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Η καταστολή της ζήτησης καυσίμων (που δεν είναι εφικτή με ΑΠΕ)


Ένα άρθρο που έχω αναφέρει και παλαιότερα, και που δεν φαίνεται να είναι ευρέως γνωστό, είναι το άρθρο του 2012 του Richard York με τίτλο "Do alternative energy sources displace fossil fuels?".  (σε μετάφραση: "Μπορούν οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας να υποκαταστήσουν ορυκτά καύσιμα;".

Το άρθρο είναι ενδιαφέρον για τρεις λόγους:

1. Βασίζεται σε μετρημένα, απολογιστικά, μακροοικονομικά δεδομένα, δηλαδή στις μετρημένες καταναλώσεις καυσίμων, για 50 χρόνια (1960-2009) από 130 κράτη που δημοσιεύουν αυτά τα στοιχεία.  Δεν πρόκειται δηλαδή για τεχνοοικονομικές αναλύσεις για κάποια χώρα, αλλά για διαχρονικές μετρήσεις από όλες τις χώρες.

2. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας δεν υποκαθιστούν συμβατικά καύσιμα. Μία κιλοβατώρα από ορυκτά καύσιμα δεν υποκαθίσταται από μία πυρηνική κιλοβατώρα, αλλά από 4,5 έως 6 πυρηνικές κιλοβατώρες (1/(-0,221) έως 1/(-0,163)).  Ή από 10,1 έως 11,6 υδροηλεκτρικές κιλοβατώρες (1/(-0,099) έως 1/(-0,086)).  Οι λεγόμενες "Ανανεώσιμες" κιλοβατώρες, (πλην υδροηλεκτρικών) όχι μόνο δεν υποκαθιστούν αλλά φαίνεται να αυξάνουν την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων (θετικός και όχι αρνητικός συντελεστής) αν και στατιστικά είναι ασήμαντες.  Η μειονεκτική υποκατάσταση των υδροηλεκτρικών, σε σχέση με τα πυρηνικά,  οφείλεται στο ότι τα υδροηλεκτρικά δεν είναι αποκλειστικά για ηλεκτροπαραγωγή, αλλά και για διαχείριση υδάτων, έλεγχο πλημμυρών, ποτίσματα κλπ.

3. Η "μαγική" λέξη είναι η λέξη "suppression", καταστολή.  Εάν το ζητούμενο είναι η καταστολή της ζήτησης για ενεργειακά καύσιμα, λέει η μελέτη, ούτε καν τα πυρηνικά (και λιγότερο τα υδροηλεκτρικά, και καθόλου οι ΑΠΕ) δεν μπορούν να την πετύχουν αποτελεσματικά. Και, καταλήγει, εάν η καταστολή είναι το ζητούμενο, άλλοι τρόποι πρέπει να εφαρμοστούν, όπως πχ ο φόρος άνθρακα, ή/και αλλαγές στην συμπεριφορά κλπ.


Καταλαβαίνω γιατί η καταστολή ορυκτών καυσίμων μπορεί να είναι επιθυμητή:

α) Το εύκολο, το φτηνό, το αποκλειστικό για χρήση από την "Δύση", πετρέλαιο μπορεί να πάψει να είναι φτηνό (όσο η ...Κίνα και οι υπόλοιποι της μη-Δύσης αναπτύσσονται και η Μέση Ανατολή ή η Ρωσία έχουν άλλες, τις δικές τους, και όχι αναγκαστικά ...φιλικές ατζέντες.

β) Η ηλεκτροδότηση από κάρβουνο χωρίς έλεγχο των ρύπων (των πραγματικών ρύπων, δηλαδή του SO2, των σωματιδίων, των βαρέων μετάλλων, της τέφρας -- ξεχάστε τα NOx) είναι, από μόνη της, προβληματική.

γ) Η ηλεκτροδότηση από κάρβουνο σαν απόκτηση συγκριτικού πλεονεκτήματος από χώρες που θυσιάζουν το βιωτικό τους επίπεδο (μισθοί, καλοπέραση, χλοερά λιβάδια με λουλούδια κλπ), ενοχλεί την κακομαθημένη και μαλθακή, μετά από 50-60 χρόνια καλοπέρασης, Δύση.

Άντε τώρα να πείσεις τον κόσμο να μειώσει το βιωτικό του επίπεδο για να είναι ανταγωνιστικός με τους Κινέζους... Άντε να πεις στους Κινέζους να επιστρέψουν στο 1950, ή στο 1850, τώρα που ξύπνησαν...  Άντε πες στην Μέση Ανατολή ή στην Ρωσία και στην Κεντρική Ασία ότι τα δικά τους δικά σου, και να μην έχουν και απαιτήσεις για ...παγκόσμια κυριαρχία.  Αντί να πεις όλα αυτά, φτιάχνεις το μεταΨυχροπολεμικό παραμύθι της Κλιματικής Αλλαγής και πετυχαίνεις τον ίδιο σκοπό:  Φορολογείς την ενέργεια με ΑΠΕ, καταστέλλεις τους υπανάπτυκτους με ΑΠΕ, μειώνεται η ζήτηση, γενικά, πέφτουν οι τιμές, καλύτερο για την Δύση, κακό για τους κακούς, κι όποιος αντέξει.

Έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιοι ασπάζονται και προωθούν αυτό το παραμύθι. Πρώτοι και καλύτεροι οι Γερμανοί και οι υποτελείς τους (εδώ παίζεται και το παιχνίδι με το λογοπαίγνιο που λέγεται "Ευρώπη").  Δεύτεροι οι Αμερικάνοι, αλλά όχι όλοι:  Αντιδρούν οι λεγόμενοι "συντηρητικοί", οι οπαδοί της "ελεύθερης αγοράς". Γιατί;  Μα γιατί η "ελεύθερη" προσέγγιση" είναι "άσε τον κόσμο να αναπτυχθεί, θα είναι ευτυχέστερος, και άσε την αγορά να λύσει τα της ενέργειας (είτε είναι καθαρότερο κάρβουνο, είτε ασφαλέστερη πυρηνική, είτε επιστροφή στον τρωγλοδυτισμό, εάν αυτό θέλει ο ...λαός".

Εμείς σαν υποτελείς των Γερμανών, παίζουμε το Ευρωπαϊκό λογοπαίγνιο.  Να μην ξεχνάμε την πραγματικότητα:  Οι ΑΠΕ δεν υποκαθιστούν συμβατικά ορυκτά καύσιμα, και μόνο η ύφεση καταστέλει την ζήτηση. Η Πράσινη Ανάπτυξη είναι η σύγχρονη καταστολή. Η στοχευμένη ύφεση.

1 σχόλιο:

Professor Moriarty είπε...

Η Ρωσική οικονομία καταρρέει. Είναι γνωστό ότι με κάτω από 100 δολ. το βαρέλι αρχίζει να έχει πρόβλημα, κάτω από τα 80 μπαίνει σε τροχιά χρεοκοπίας. Ας πρόσεχε, δεν μπορεί να πηγαίνει να παίξει έναν γεωστρατηγικό ρόλο δυσανάλογο της οικονομικής (αλλά και στρατιωτικής) ισχύος της και να αναβιώσει το αυτοκρατορικό της μεγαλείο χωρίς σοβαρή οικονομία. Όσο για τον σοσιαλιστή Μαδούρο, αυτός πούλησε το πετρο-χρέος της Κούβας και του Αγίου Δομίνικου με έκπτωση στην Goldman-Sacks για να το εισπράξουν εκείνοι στο ακέραιο...

Ενδιαφέροντα τα ερωτήματα. Όσον αφορά την Γερμανία, και γενικότερα την Β. Ευρώπη, νομίζω ότι η καταστολή ζήτησης εκπορεύεται από 2 διαφορετικές κατευθύνσεις: Μία με οικονομικό κίνητρο, και μία άλλη με ιδεολογικό-ηθικολογικό, και οι 2 όμως έχουν έναν κοινό ιδεολογικο-ηθικό παρονομαστή που καταλήγει να συγκλίνει σε κοινή συνισταμένη στην οικονομική πολιτική, έστω και από διαφορετικές αφετηρίες. Στην ουσία δεν υπάρχει ποτέ καθαρά “τεχνοκρατικός” μακροοικονομικός σχεδιασμός. Από την μία μπορεί να εξηγηθεί ως μία υπεραντίδραση στον πληθωρισμό (του '70 και '80 και για την Γερμανία επικαλούνται το φάσμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης) η οποία αποσκοπεί στην “κάθαρση” της οικονομία και τον περιορισμό της σπατάλης, και την αντιστοίχιση αμοιβών με παραγωγικότητα. Όμως αυτά δεν αρκούν να εξηγήσουν την εμμονή (obsession). Από την άλλη, υπάρχει αυτό που έγινε με την εισαγωγή των ¨ανανεώσιμων πηγών”, όταν η “οικολογία” έγινε κυβερνητική συνιστώσα, και η καταστολή των ρυπαρών ενεργειακών πηγών...

Πάντως αυτό που έγινε μετά το credit crunch στην Ευρώπη με πρωταγωνιστή την Γερμανία είναι δηλωτικό των άλλων κινήτρων. Η διαφορά αντιμετώπισης της κρίσης σε ΗΠΑ και Ευρώπη είναι ενδεικτική. Οι Αμερικανοί μάλλον θυμούνται καλά ότι η κατάρρευση του 1929 ξέσπασε μετά από λήψη κατασταλτικών μέτρων σε περίοδο συρρίκνωσης της ζήτησης.

Με προβληματίζει η Γαλλία. Πώς είναι δυνατόν αυτή χώρα να κυβερνάται από τέτοια πολιτική παλιατσαρία; (Και η ξεθωριασμένη ξανθιά κατίνκω προέκυψε να λαμβάνει χρήμα και έμπνευση από την μετασοβιετική τσογλαναρία του Κρεμλίνου.) Ξεφτίλα. Αυτοί κάνουν τον Ομπάμα να φαντάζει εξέχουσα πολιτική φυσιογνωμία. Για ποια Ευρώπη μιλάμε; Τους Ιταλούς λυπάμαι περισσότερο. Τι έφταιγαν αυτοί;

Ίσως άλλη φορά που θα έχω περισσότερο χρόνο να γράψω αναλυτικότερα τις σκέψεις μου επάνω στο θέμα... αν και δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά.