Unternehmen Sonnenblume

Επιχείρηση Χρυσάνθεμο ήταν η ανάπτυξη του Afrika Korps στην Βόρειο Αφρική τον Φεβρουάριο του 1941, πριν από 70 χρόνια (και λίγες μέρες), για να βοηθήσουν και να τονώσουν το ηθικό των Ιταλών, που τα είχαν βρει σκούρα.

Δείτε τώρα συμπτώσεις, και πείτε μου ότι δεν είναι φροϋδικά ολισθήματα:

Το χρυσάνθεμο ή ηλιοτρόπιο, ή λουλούδι του ήλιου, εκτός από κωδικός για την Γερμανική εισβολή και κατάληψη της Βόρειας Αφρικής, είναι το σύμβολο των ...Πράσινων, και του Γερμανικού κόμματος των Πράσινων!

Το Desertec είναι φαραωνικό έργο να φέρουν οι Γερμανοί ηλιακή ενέργεια από την Σαχάρα... Εκεί που έγινε η Unternehmen Sonnenblume ή Επιχείρηση Ηλιολούλουδο!

Και όπως το Afrikakorps πήγε να φτιάξει τους Ιταλούς, τώρα ο Paul van Son, Desertec’s CEO, ... sees opportunities in the new political environment. It’s now, he says, that investments need to be made. “You can improve stability by intensifying collaboration between Europe and these countries,” he said. “And that stability will benefit companies.” Φαντάζεται ότι το Desretec θα φέρει σταθερότητα, τώρα θέλει να κάνει επενδύσεις και συνεργασίες με τους λαούς της Βόρειας Αφρικής.

Και λέει κάποιος άλλος: "the electricity generated in the desert cannot solely be paid for by the consumers in Europe because it’s not an all-European project. “It’s a project in Africa and largely for Africa, which is refinanced through the export of electricity to Europe. The project’s success depends on whether or not it gets accepted there". Φαντάζεται ότι οι Βερβερίνοι θα πληρώσουν για το έργο.

Δεν το καταλάβατε ακόμα; Θα τους βάλουν ηλιακά και καθρέφτες, και θα το πληρωθούνε από λεφτά που θα βγάλουν οι Αφρικανοί πουλώντας το ρεύμα σε τιμή... δεκαπλή από όσο κάνει το ρεύμα από αέριο... Τι είπα; Αέριο; Να πως θα το πληρωθούνε: Σε αέριο... ή πετρέλαιο; Δίνουμε καθρέφτες, παίρνουμε αέριο. Δεν παίζονται σε θράσος οι άνθρωποι...

Λες να είναι τόοοσο χαζοί οι Αραπάδες; Θα μου πεις... λαδώνεις τον φύλαρχο καθαρίζεις... Ποιόν φύλαρχο απ' όλους;

Παραθέτω όλο το άρθρο που μου έστειλε το αλλενάκι:


Political unrest casts a shadow over Desertec energy project Posted on February 23, 2011 by mat

The Desertec project aims to supply Europe with renewable energy from North Africa. Construction of the first solar plant is due to begin soon, but unrest in the region has put a question mark over the project’s future. North Africa and the Middle East experience some 3,000 hours of sunshine every year – three times as much as Germany. So why not turn some of that sunshine into electricity and export it to Europe? The Desertec initiative was hoping to achieve just that. It’s an ambitious project which aims to boost development in North African countries and secure Europe’s energy supply at the same time. But as political turmoil unfolds across the region, analysts are now asking what the future holds for Desertec? Could the grand plan to generated electricity in the desert be consigned to the past before the first power station is connected to the grid? Up to 400 billion euros will be needed over the next four decades to realize the idea of sustainable electricity generation from the desert. Why invest such sums into a politically unstable region? Paul van Son, Desertec’s CEO, has had to answer this question on a daily basis lately. But he sees opportunities in the new political environment. It’s now, he says, that investments need to be made. “You can improve stability by intensifying collaboration between Europe and these countries,” he said. “And that stability will benefit companies.” Now more than ever The goal of the Desertec initiative is to build large solar power plants and wind parks in North Africa and the Middle East to satisfy a large share of local energy needs as well as 15 percent of European electricity demand. The German government has been supporting the project from its very inception. German companies such as Deutsche Bank, Siemens, Munich Re, SCHOTT Solar as well as energy giants E.ON and RWE are all involved in the project as well. Desertec is currently planning to build a pilot facility in Morocco that would use solar thermal and photovoltaic technology to produce some 500 megawatts of electricity. Production is expected to begin within five years, with one third of the energy staying in Morocco and the other two thirds being exported to Europe. The kingdom has also come up with its own plans to expand solar energy generation, and recently issued an invitation for bids to construct a power station near the city of Ouarzazate. The German government has already offered Morocco its support with the project. In January this year, the Moroccan energy minister visited Berlin and according to Germany’s Federal Minister for Economics, Rainer Brüderle, concrete deals were struck. Africa and Europe grow closer together Brüderle has made it clear that Germany will not give up the Desertec vision or pull out of the project because of the recent political instability in the region. “Germany wants to establish an extensive partnership with Morocco in the field of energy generation,” the minister said, pointing at the possibility of more such alliances in the future. “The energy partnership with Morocco could become the model for partnerships with Tunisia, Egypt or Algeria.” Klaus Töpfer, former German environment ministerBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Klaus Töpfer, a former German environment minister, is now a consultant for Desertec Brüderle called on Europe to send clear signals reminding everyone that Desertec fulfils several purposes at the same time: it could secure energy supply for Europe, boost economic development in North African countries and stabilize the region. Transmission of electricity from North Africa to Europe remains problematic, however, with just one cable link currently in operation between Morocco and Spain. There are plans to lay another cable between Tunisia and Italy, as well as discussions to link Algeria with Europe. But many critics question the operational efficiency and the cost of maintaining such long distance transmission routes. According to Klaus Töpfer, a former German environment minister turned Desertec consultant, the efficiency issue is manageable. He argues that China has successfully built cable links that transmit electricity over distances of more than 5,000 kilometers. Who pays the bill? The Desertec consortium, which involves some 50 companies from Europe and North Africa, hopes to obtain funding from both public and private sources. There is no business plan yet which could reveal how much money will have to be paid by the World Bank or the German Bank for Reconstruction (KfW) and how much private donors will contribute. Man working on a solar panelBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Germany is a leading producer of solar technologyOne thing is clear, says Klaus Töpfer: the electricity generated in the desert cannot solely be paid for by the consumers in Europe because it’s not an all-European project. “It’s a project in Africa and largely for Africa, which is refinanced through the export of electricity to Europe. The project’s success depends on whether or not it gets accepted there.” The project’s initiators may choose to apply for European funds for renewable energy to subsidize the project. But they might be disappointed. Brüderle opposes the payment of feed-in tariffs – currently laid out in the German Renewable Energy Sources Act — for Desertec energy fed into the German grid. He fears such a move would overwhelm German energy consumers, who are already paying some 13 billion euros in subsidies for renewable energy sources this year alone !!!!!!!!!! The German-French University, Saarbrücken, Germany

A not so random walk through various Green (and not so Green) sites

Here are some findings and links as I ran across them over the last ten months, in the chronological order they appeared on this blog.

Renewable energy jobs soar in Germany, April 2008
"The systematic expansion of renewable energy is not only good from the environmental and climate policy point of view but also for innovation, growth and employment in Germany."
-- Sigmar Gabriel, the German Minister for Environment

Primary Energy sources in Germany through 2007
Renewables are barely visible; practically insignificant

A nice MAN-Ferrostaal advertorial, complete with plans for many gigawatts of solar thermal power in North Africa, gifts to Palestinian schools, etc. A cursory search on Ferrostaal will reveal a large presence in manufacturing and installation of solar projects.

Siemens probably has the nicest and most thorough brochures with solutions related to wind, solar and many other energy and environmental technologies. The brochures designed for the US market are the most attractive.


This Siemens, March 2010, Green Jobs advertorial in the Economist was an eye opener for me, as it disclosed the Green Jobs carrot of the Green Strategy. Each reader may see different interesting issues; I focused on the following statements:

Q: How do you define a "green job"?

A: There's no single, definitive answer, so many prefer as broad a definition as possible: i.e. any job that puts America back on the path to a cleaner, more energy-efficient future

Siemens' perspective
The question is not if tomorrow's green jobs will arrive, but when. The engine of job growth in America's economy lies in the entrepreneurial spirit of the private sector. But for the greening of America's economy to truly take root, government needs to send strong signals, create incentives, and construct rules of the road so the private sector can invest-and job growth can occur. Various government incentives, such as tax credits, are already helping spur the investment needed to begin creating the green jobs of the future. More needs to be done.There are two curious things about these statements: (i) Siemens is promoting central planning in the economy (which is a political matter) and (ii) Siemens is almost a sole provider of goods and services that would be purchased with taxpayers’ money should the US Administration and US taxpayers decide to agree with this point of view. As we know, the Obama administration, and several UK and Australian officials, agree with Siemens’ point of view. US taxpayers have begged to differ. I know it is probably unfair to remind the reader that in non-Anglo-Saxon countries such as Greece, Siemens may have practiced less noble methods to promote its goods and services.
As early as June 2010, it was apparent that a Democrat-Republican rift was evolving over the matter of “Climate change”. When I added this hyperlink today, the page was sponsored by AREVA with little icons of nuclear, wind and solar energy. Needless to say that the amount of power generated by these three alternatives differs by orders of magnitude.

Now, for a little break on seemingly unrelated historical subjects: Here is a little history on the founding of Deutsche Bank, by a Siemens nephew. More history on the Indo-European Telegraph Company. A little piece on the origin of the Great War. Some trivia on the Berlin Baghdad Railway. My non-expert summary from these historical briefs is that after about 1870, there was a concerted effort for imperial expansion on the part of European nations, and, on behalf of Germany, that effort was assisted or spearheaded by Siemens and Deutsche Bank. Nothing obscure about that, I could probably identify British companies with similar prerogatives.


What I found rather interesting, however, is that there is a project called “Desertec” with Siemens and Deutsche Bank, among others, in its founding group, with an ambitious program to create a massive electrical grid around the Mediterranean to bring solar and wind energy from the Sahara and Western Africa to Europe. The ambition and complexity of this project somehow reminded me of the Berlin Baghdad railway and the Indo-European Telegraph Company, and I couldn’t help but note the similarities between the drive for Iraqi or Kurdish oil in 1900 and what seems to me as a drive for Northern African oil and gas. I hypothesize that if Northern Africa has the fossil fuels that it is supposed to have, it would be preposterous to install expensive and high maintenance optics and wind power equipment to ship renewable energy back to Europe. But, I might just be a little too cynical.

If you look into the Desertec foundation and its scope, it appears to be a rather well-planned exercise to introduce European-engineered products and lots of electrical wiring to North Africa, the Middle East, Iran, Central Asia and Australia. If you believe Wikipedia, Desertec is the brainchild of the German Aerospace Center and the German Federal Ministry for Environment, Nature Conservation and Nuclear Safety. I may have been seeing too many WW2 movies but I can't help but suspect a Green, Peaceful, Sustainable and Grand version of the Afrikakorps in all this… But, then again, the Club of Rome is also behind Desertec, so it cannot be that bad. Or can it? And I am truly curious to assess any relation to, or consequences from, the current turmoil in North Africa.

This strategic interlude is over, and we are back to more mundane details related to wind power. Surprisingly, a most eloquent document on the shortcomings and limitations of wind power came from E.ON, a major German electrical utility. I understand that this document may have been saved and posted by a UK anti-wind group.

Here are Keys to Survival: Climate, Energy and the Environment from the German Information Center in Pretoria.

One of my most popular posts has been a quotation from an article highlighting renewable energy problems in Germany. This article written by a German, together with the E.ON report mentioned above, are the best I have seen against the renewable energy craze. The following excerpt should be at the top of any anti-wind power brochure:

"In 1991 the government of Helmut Kohl enacted the so-called Power Feed-in Act, which was later amended by the Socialist-Green coalition government of Gerhard Schröder to become the EEG Act (Energy Feed-in Act). This Act, chalk-full of tricks, forced disliked power companies to buy renewable energy no matter the circumstances, and to do so at exorbitant state-regulated prices. But in a trade-off, the power companies were allowed to pass the higher costs on to the consumers. The state—the driver behind the price spiral—was then able to capitalise by collecting more revenue from energy taxes while dubiously claiming not a single subsidy is paid out. Is it any wonder that this tricky law has since become one of Germany’s biggest exports (so named with delight by Environmental Secretary Michael Müller of the SPD Socialist Party)? This is how the EEG Act was either fully or partly exported to over 46 countries worldwide. Governments assume, and rightly so, that there are enough masses of stupid people, and that they won’t be going extinct anytime soon."

If the mandatory feed-in-tariffs mentioned above are paying for the higher cost of green electricity, you may ask yourself who is providing the financing required in addition to the banks. I accidentally found the answer in this Holding Company in Zug Switzerland. One of its subsidiaries is called Good Energies. The principals in this Holding Company are also in this Private Wealth Council; Al Gore is in this group. The Private Wealth Council looks like a think tank for wealthy individuals. There is absolutely nothing obscure or improper in the entities or individuals in this paragraph. They are investing "billions of dollars" in Green Ventures, including wind projects in Greece, and an offshore wind power line along the East Coast Atlantic seaboard.

The Zug company has published a Responsible Wealth Review, very similar in look to the Harvard Business Review. I strongly recommend that you read it. It shows you "How to Make Money while Doing Good" (assuming you are rich to begin with), and on p.8 it has a most interesting article by Günter Grass. I would pay attention to the disdain expressed by Günter Grass on the "American Way" referring to the end of the United States' lifespan. This, in a brochure published by an organization that has Vice President Al Gore as a member.

Here is information from the German Ministry of Economics and Technology about Renewables - Made in Germany (lost link).

And here is Deutsche Bank Climate Change Advisors, complete with a carbon counter. I live in a quasi-bankrupt country, and I would guess that the international banking community has enough problems that are more pressing than greenhouse gases in our atmosphere. I would also argue that Deutsche Bank is misleading us as it ignores water vapor, which I understand is also a greenhouse gas in our atmosphere.

There are German concerns over phasing out solar tariffs in Germany, offset by expectations that photovoltaic exports will keep growing to sustain German employment, which is a political priority in Germany.


The section labeled "Part 5 Opportunities" in this lost link is as explicit as possible about the importance of Renewable Energy to German employment.

A Nobel Cause: An agglomeration of Nobel prize winners not related to Climatology or Energy, lending their glory, fame and names to Global Sustainability Gobbledygook, sponsored by the German Federal Ministry of Education and Research "in partnership" with WWF, co-sponsored by the Otto Group, Honda, Lufthansa, and the Technologie Stiftung Brandenburg. President Obama also received a Nobel Prize and that may be justifying his Green Obsession.

I started this not so random walk with Germany's energy sources. Here is an update: hydro, wind and photovoltaics currently amount to 1.5% of total energy requirements. Hydro, wind, and photovoltaics amounted to 10.5% of electricity production in 2008.

All the above do not prove that Germany is behind the Green Craze, but, excluding some academics and most Democrats in the US Senate, I failed to see other nations so deeply involved in Green Business. I will now revisit Strategic Planning, except, this time, it shall be Green.

Strategic Planning (and Strategic Marketing)

I thought that this general post might be useful for the two subsequent ones.

Strategic planning is about formulating goals and objectives and about accomplishing those objectives using your strengths, offsetting your weaknesses, identifying opportunities, making the best of allies, dealing with threats and eliminating enemies. It is an iterative process in which the goals and objectives are adapted to the resources available, or made to be available, and the external environment, as it exists, or as it may be shaped by various actions. Strategic planning is relevant to anything from planning a war, or launching a new breakfast cereal product line.

Most corporate business plans deal with these issues. Corporations typically aim for markets, market shares, revenues and profits. They start with their fundamental competencies which may include technology and knowhow. They review the external environment (who else is out there that may assist or hamper the process) and the internal environment (what initial resources are available or may be obtained, who will do what). External allies are important as they may provide synergies and allow for leverage of shared resources. No process is without obstacles or "enemies", which may involve competing products or interests. Obstacles may be dealt either with head-on efforts, or by side-stepping or unique positioning in the market, or with intelligent marketing.

A simple corporate business plan is centered on the three P's: Product, Price, and Promotion. These have their own strategies and they are also iterative. You need a product, it needs a price, and the price is a function of cost and what the market can bear. Some products compete on price, but if a low price is not inherent or desired, premium pricing may be justified with premium market positioning. Sometimes premium pricing is established by quality or fashion, as may be the case with branded clothing; sometimes it is established by regulations or laws, as with automotive catalytic converters. You need to educate the market to promote the product or to make its price acceptable. You need a distribution channel and conditions that perpetuate demand. Generating demand for most products is sustained by marketing, which may be seen as establishing a need for that particular product.

It is not realistic to describe all aspects of strategic planning in a few short paragraphs, but there are a few additional notions that are interesting. It is always more efficient to embark on a venture that has market synergies. The best synergy is to ride on the marketing effort and success of a larger entity. The classic example is the marketing of personal computer software at the time when the largest computer company decided to sell personal computers. Few people may remember today that a large, worldwide PC software industry was created just by the decision of IBM to introduce its Personal Computer.

If synergies are helpful to a strategic plan, fads are extremely powerful marketing tools. A most interesting example is the introduction of health foods and vitamin supplements. These were driven by the demographics and lifestyle of the maturing and relatively affluent post WW2, western baby-boom generation. If people in this population group became convinced that popping vitamin C pills could prevent cancer, or the common cold, a huge and profitable vitamin supplement market would be developed.

Linus Pauling dealt with certain personal health problems through diet and vitamins as early as the 1950's. Linus Pauling was a respected scientist who had received a Nobel Prize on his work on chemical bonds, totally unrelated to vitamins or health. Vitamin C has been known for many years and its possible role as a dietary supplement had been discussed by others, as early as the 1960's. Linus Pauling's work on Vitamin C in the 70's and '80's has actually been deemed "controversial", but most people did not pay attention to the controversy. Vitamin C was and still is a relatively harmless and inexpensive supplement that may have some benefits and is part of a huge food supplement business.

Please note the leap of faith from expert scientist, with a well-intended opinion, who digressed into unrelated subjects, more related to lifestyle than his science. The commercialization of opinions attributed to Linus Pauling is yet another matter, but his book has been on the NYT bestseller list. The vitamins industry did not create Linus Pauling, nor did it create human desire for longer life and better feelings. Linus Pauling was quite happy publishing his book, I own a copy, and this is Strategic Marketing based on a fad.



Regardless of your personal vitamin popping habits, please note that vitamins are NOT mandatory, nor are there taxes, tariffs, or UN rules that stipulate their consumption. Not yet, anyway.

A Green Power Primer

I don't like wind generators. I don't like their looks, I don't like their sound, I don't like the damage to the landscape, I don't like their cost. I don't like the bogus arguments that they will prevent cancer or save the Great Barrier Reef. I don't like the messianic fervor with which they are being promoted. Most of all, I don't like their being mandatory.

There are several blogs objecting to industrial-scale generation of electricity from wind power. The topics covered by these blogs typically include the following:

(i) The fundamental drawback of low “availability” of wind power and the need for backup generation capacity; in fact, wind power is tantamount to gas or oil power, which can provide backup, unlike coal or nuclear.

(ii) The high cost of electricity produced and high initial capital costs; electricity from chicken manure is cheaper. With high enough carbon taxes, and stiff penalties, you too may choose a German or Danish windmill, willingly.

(iii) The undesirable side effects (visual, audio, property values, landscape aesthetics);

(iv) Anthropogenic global warming, climate change, and “extreme” weather; Nostradamus as a key energy policy agent;

(v) Global and national energy use patterns and the utopian goal of substituting conventional power with “green” power; the proponents of Desertec claim that a little square in the Sahara is able to collect all the energy required by Europe. I doubt that Rommel or Montgomery were fighting over that little patch of Sahara for that purpose.

vi) National or transnational policies devised to address subsidies, taxation and externalities as well as market or quasi-market mechanisms involved, e.g. carbon taxes, feed-in-tariffs, cap and trade, pilfered carbon rights, the Mafia and carbon rights, the Holy Inquisition and carbon rights etc.

(vii) Local and international politics related to most of the above; the Green War as a sequel to the Cold War, WW2, WW1, the Great Game, etc.

The issues itemized above are quite diverse and interdisciplinary and rather difficult or convoluted to use as arguments against some planned wind project in your neighborhood. Nor do the proponents of wind power rely on any facts or figures, for that matter. They mention installed megawatts, and megawatt-hours over a year, and number of homes, and tons of CO2 -- all interesting but false and misleading arguments, arguments that would not fit in a traditional business plan, or a consumer cost-benefit analysis calculation. What we are innundated with, instead, is polar bear cubs, images of imminent apocalyptic catastrophe, followed by rolling green hills with serene windmills against blue skies and pink sunsets, with religious and messianic overtones. Monty Python material... Would be amusing, if we had the choice to pay for it, or not.


Some of my best friends are solar bears.

The Green Business Plan -- Preface

This blog initially set out to document the fundamental and inherent weaknesses of wind power, which I had always considered as self-evident, from a technical and financial point of view. These weaknesses notwithstanding, and despite universal objections to wind power from NW Canada to Greece and New Zealand, wind projects seem to persist. In trying to understand the fuss behind what I consider a dubious energy or environmental venture, I digressed into other territories, including the possible financial interests behind wind power. In looking for financial interests, there are coincidences that are hard to ignore.

Most companies actively promoting “green solutions” to problems, ranging from light bulbs to power generation, are German. (Vestas, of course, is Danish). Most green blogs in the US (including the NYT green blog) appear to have been sponsored by Siemens in a cursory review during 2009, and have since been sponsored by mostly European utilities. Numerous NGO’s that are promoting Green causes have been sponsored by Siemens or Vestas. Deutsche Bank appears to worry about …global CO2! Prominent and wealthy German businessmen from unrelated fields are investing in and promoting Green ("Good") energy projects. The Siemens marketing brochures seem to be sharing a common language with environmental NGO’s in Europe and the US. German feed-in-tariff legislation is being forced upon EU countries. These observations prove absolutely nothing in and of themselves. However I will present various public documents that I have come across, and let the casual reader draw his or her own conclusions.

I have to state upfront that I have not been seeking, nor have I uncovered, some obscure or sinister grand plan. Nor do I consider shared financial gain as "conspiracy"; all commercial and business ventures are based on financial interests, some are simply more obtuse than others. I think, looking back at ten months of casual posts, that I discern a pattern which resembles an elegant, well-thought out, and masterfully executed business plan, straight out of a second-year Business Strategy course in any MBA program.

This is one of three or four posts that I am writing in English, for the sole purpose of sharing these thoughts and subjecting them to scrutiny by English speaking readers.

Γιατί γράφω στα αγγλικά

Να εξηγήσω τι κάνω... Δηλαδή γιατί γράφω 3-4 κομμάτια στα αγγλικά. Βασικά, αν δεν το έχετε καταλάβει, οι δικοί μας, Τίνες, Φίνες, ΓΑΠ, ΦΑΠ κλπ, πουλάνε τρέλα. Όπως σχολίασα και αλλού, δεν είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν το 20% από αυτά που λέω εγώ, και που λέει κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος. Ακόμα και αυτοί που ορκίζονται ότι ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, ξέρουν ότι λένε αρλούμπες. Δεν χρειάζεται να είσαι πυρηνικός φυσικός για να το καταλάβεις.

Ούτε χρειάζεται να καταλάβεις ότι τα αιολικά στην Ελλάδα είναι παραγγελιά 2-3 αεριάδων και άλλων τόσων τύπων σαν τον κ. Μουράτογλου. Ούτε χρειάζεται σοφία για να καταλάβεις ότι όσο πιο πολλά βάζεις τόσο πιο πολύ ακριβαίνεις το ρεύμα. Το ξέρουν. Ακόμα και αυτοί που έχουν τελειώσει τεχνικά θέματα, τουρμπίνες και chemical engineering και παριστάνουν τους Γενικούς Γραμματείς και του Ρυθμιστές της ΡΑΕ, μπορεί να είναι μη ειδικοί στα επενδυτικά, αλλά καταλαβαίνουν μαθηματικά και αριθμητική. Το έχω ξαναδεί το έργο και έτσι πάει. Ξέρουν μια χαρά τι κάνουν.

Σκέφτηκα να ξεσκαλίσω Άγγλους, Αμερικάνους, Καναδούς και Αυστραλούς. Οι λαοί που ανέφερα έχουν και σοσιαλίζοντες που τα χαύουν τα παραμύθια, αλλά έχει και κάτι στραβόξυλα που παίρνουν την ελευθερία τους και την φορολογία τους σοβαρά, και εκεί, τα Μέγκα Τσάνελ δεν είναι ταγμένα σε αυτό το θέμα, και την ΕΕ και τον ΟΗΕ τους γράφουν εκεί που δεν λάμπει ο ήλιος. Οι Αμερικάνοι, π.χ. που έχουν σκάσει με τα αιολικά βλέπουν ...κομμουνιστές. Θα τους δείξω ότι "άλλοι" είναι που χρησιμοποιούν τα αριστερίζοντα φρούτα. Λίγο θέλει, δεν θέλει πολύ, οι ιδέες ταξιδεύουν Και είμαι πάνω από 90% σίγουρος.

Η Πράσινη Απάτη δεν είναι ούτε τυχαία ούτε Πασοκικό φαινόμενο. Έχει αφεντικά, και νομίζω ότι φαίνονται. 1-2 αναρτήσεις ακόμα...

Και για να το κάνω πιο σαφές: Υπάρχουν πολλά επί μέρους θέματα που απασχολούν και αναλώνουν όσους δεν θέλουν Πράσινες Τρίχες. Αυτά είναι:

(1) Τα τεχνικά μειονεκτήματα, η χαμηλή διαθεσιμότητα, η ανάγκη για εφεδρεία, και η στην ουσία υποχρεωτική χρήση αερίου ή πετρελαίου.

(2) Το κοστολογικό. Ακριβότερο ρεύμα, και περισσότερα επενδυτικά κεφάλαια για κάθε μεγαβάτ. Ένα πυρηνικό 1000 μεγαβάτ κοστίζει λιγότερο από 1000 αιολικά του ενός. Και το ρεύμα φτηνότερο, ανά μεγαβατώρα. Προϋπόθεση οι έξτρα φόροι και τα πρόστιμα για να δεχθείς αιολικά.

(3) Οι οχλήσεις: Οπτική, ακουστική, ζημιά στο τοπίο, αξίες γης.

(4) Η περιβόητη ανθωπογενής κλιματική αλλαγή, τα "ακραία" καιρικά φαινόμενα και το σύνδρομο του Νοστράδαμου.

(5) Το απόλυτα ουτοπιστικό της υποκατάστασης συμβατικής ενέργειας από ΑΠΕ. Πιο εύκολα γυρίζουμε σκέτα στα 1910, παρά είμαστε μόνο με ΑΠΕ. Όσο για κάτι Desertec... Να τα δω τα πουλάκια μου να βάζουν κάτοπτρα στην Λιβύη...

(6) Όλη η παραφιλολογία και η απάτη με τα δικαιώματα ρύπων. Πατέντα να εισπράττουν οι Βορειοευρωπαίοι, και να εξάγουν πράγματα οι Γερμανοί.

(7) Γεωπολιτικές πτυχές του όλου εγχειρήματος.

Όλα αυτά, είναι πολύπλοκα, και πρέπει να είσαι 2-3 άτομα ταγμένα στο θέμα για να τα πιάσεις και δεν λέγονται εύκολα σε καφενείο. Δεν τα ήξερα, τα έμαθα, και τα είδα, κυρίως σε αγγλόφωνες ιστοσελίδες (και 2-3 Γερμανικές). Όλα μαζί, όπως τα αραδιάζω, με δάχτυλο να δείχνει τον πιθανό συντονιστή, δεν τα έχω δει (αλλά τα βλέπω ...εδώ!). Όλοι τους σκασμένοι, έξω, αλλά όλοι με επί μέρους κομμάτια. Να τους δείξουμε λίγη σύνθεση;

Αδιεξοδο;

Ποιό είναι τα βασικό μας πρόβλημα; Ακόμα και σε αυτό θα δυσκολευτούμε να συμφωνήσουμε. Αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε, γιατί ασυμφωνία σε «ποιο είναι το πρόβλημα» και «πού είμαστε», και «γιατί είμαστε» είναι πλέον θανάσιμο θέμα.

Στην διαπίστωση του «πού είμαστε», είναι ζωτικής σημασίας να αποτυπώσουμε «τι» έχει χρηματοδοτήσει την κατάστασή μας μέχρι εδώ, και το επαναλαμβάνω: (α) Αναδιανομή πλούτου που είχε μαζευτεί στην Ελλάδα πριν το 1981. (β) Αναδιανομή κεφαλαίου που είχε βγει εκτός Ελλάδος μέχρι το 1997. (γ) Αναδιανομή επιδοτήσεων και παροχών από την Ε.Ε. (δ) Αναδιανομή μελλοντικών εισπράξεων με τις διάφορες ψευτο-ιδιωτικοποιήσεις και ΣΔΙΤ, μέχρι και σήμερα. Και, (ε) συνέχεια με δανεικά. Η μη αύξηση δανεικών επί Σημίτη ήταν βασικά από την απελευθέρωση κεφαλαίων και τις πολλές ΣΔΙΤ. Το τελευταίο, λέγεται και εξωλογιστικό χρέος.


Σήμερα ζούμε τις συνέπειες όλης αυτής της Κρατικής και Παρακρατικής δραστηριότητας. Δημιουργήθηκε πρόσκαιρος πλούτος και ευημερία χωρίς συνθήκες αυτοσυντήρησης. Σε Πασοκική γλώσσα, η Ελληνική εκδοχή του σοσιαλισμού αποδείχθηκε εντελώς μη «αειφόρα». Έχουμε πολύ κόσμο που νομίζει ότι εργάζεται, αλλά παράγουμε ελάχιστα πράγματα για εξαγωγή και ακόμα λιγότερα για αυτοσυντήρηση, με την πιο απλοϊκή έννοια του όρου: Φαγητό, ρούχα, και στοιχειώδεις υπηρεσίες επιβίωσης. Ναι, έχουμε σχολεία, αλλά τι ακριβώς μαθαίνουμε στα παιδιά μας; Έχουμε νοσοκομεία, αλλά, βασικά, ο Θεός να βάλει το χέρι του. Και τουρισμό έχουμε, αλλά είναι καλύτερος ή αποδοτικότερος, σήμερα, από ότι ήταν το 1960 ή 1970; Τότε ήταν «εξαγωγή» ο τουρισμός. Σήμερα είναι κυρίως εσωτερική αναδιανομή. Και σπίτια πολλά έχουμε. Και δρόμους έχουμε. Και Γέφυρες, και αθλητικά κτίρια, και καινούργιο αεροδρόμιο. Πόση «αειφορία» θα παράγουν όλα αυτά, φοβάμαι, θα δείξει η νεκροψία.

Και ποιά έχει υπάρξει η στρατηγική της Κυβέρνηση μέχρι σήμερα; Βασικά, η εκχώρηση της επιβολής δημοσιονομικής πειθαρχίας σε τρίτους, και 2-3 στοιχήματα. Το πρώτο στοίχημα ήταν ότι οι Γερμανοί θα συνεχίσουν να συντηρούν την περίεργη κρατικοσοσιαλιστική ύπαρξη επειδή είμαστε απαραίτητοι για την αυτούς ή για την Δύση. Το δεύτερο στοίχημα ήταν ότι θα γίνουν μερικά μεγα-deals που ως από μηχανής θεοί θα έφερναν χρήμα και αισιοδοξία. Το τρίτο είναι με πράσινες και πολυ-πολιτισμικές μπαρούφες, κάπως θα ατενίσουμε την μιζέρια μας με …αισιοδοξία. Τα στοιχήματα αυτά τα βλέπουμε σε εξέλιξη, και βλέπουμε και πόσο εναντίον αυτών που τα σκαρφίστηκαν είναι η διεθνής πραγματικότητα. Ο κόσμος δεν είναι ούτε Πράσινος, ούτε τρώει κουτόχορτο, ούτε έχει όρεξη να μας συντηρεί. Απλά πράγματα.

Η Κυβέρνηση όμως εξακολουθεί το θανάσιμο παιχνίδι της. Προσφέρει εθνική κυριαρχία έναντι παροχών. Ξεβρακώνεται μπας και τσιμπήσει κάποιος το κουτόχορτο. Επικεντρώνεται στο να αρπάξει τι έχουμε στο σεντούκι ή στο κομπόδεμα, για να το κάνει …τι ακριβώς; Να επιδοτεί Δημοτικούς υπαλλήλους, Ιδιωτικούς Σκουπιδιάρηδες, Συμβούλους Πράσινης Ζωής και Κινήματα κατά του Ρατσισμού; Μα και σε αυτή την έρμη την Ενέργεια… Αυξάνει φόρους και τιμολόγια… γιατί; Για να ΜΗΝ έχουμε ρεύμα; Επειδή έτσι θέλουν οι συνεταίροι των Ιδιωτικών Σκουπιδιαρέων;

Με τρομοκρατεί όλο αυτό το σκηνικό, γιατί βλέπω το νομοτελειακό του αδιέξοδο. Και δεν πιστεύω ότι αυτή η Κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει μυαλά, και φοβάμαι, ότι με το σκηνικό που έχει στηθεί καμία Κυβέρνηση δεν μπορεί να το κάνει γιατί δύσκολα σε Δημοκρατία, που στην πράξη είναι Παροχοκρατία και Ιδιωτικοσκουπιδοκρατία παίρνεις πίσω παροχές και κεκτημένα, και κανείς δεν τολμά την Αληθινή Δημοκρατία, άρα το πράγμα θα τσουλίσει μέχρι να τελειώσει η βενζίνη, ή να σπάσει το τιμόνι ή κάτι τέτοιο εξωσυστημικό και ανεξέλεγκτο. Και ενώ τα spreads λένε ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο, να θυμίσω ότι οι παροχές και η ψευδαίσθηση πλούτου ήταν πολύ χαμηλότερες το 1992-93.


Υπάρχει λύση και έξοδος από το αδιέξοδο, αλλά κανείς δεν τολμάει. Η λύση είναι 1) η μείωση των φόρων, 2) η μείωση των παροχών, 3) η κατάργηση κάθε «πόθεν έσχες», 4) η εξασφάλιση μόνο στοιχειωδών Δημοσίων υπηρεσιών, αλλά επιπέδου 1935 ή 1955, τόσες αντέχουμε και 5) η μονομερής, από εμάς, στάση εξυπηρέτησης χρέους. Και τα 5. Αν βγάλετε ένα από τα 5, δεν δουλεύει η πρόταση. Και να διευκρινήσω: Δική μας στάση πληρωμών. Που δεν σημαίνει «δεν πληρώνω». Σημαίνει «δεν έχω να πληρώσω», «έλα όταν έχω», «έλα να δούμε πότε θα έχω, αλλά τώρα δεν έχω».

Φυσικά και κανείς δεν θα δεχτεί αυτά τα 5. Κανείς δεν τολμάει και ίσως κανείς δεν μπορεί. Και όμως είναι η μόνη, μη αυτοκαταστροφική, λύση. Να προτείνω να τεθούν σε Δημοψήφισμα; To έχω ήδη κάνει, αλλά σιγά μην ακούει κανείς… Σε αντικείμενο των επόμενων εκλογών; Ποιο κόμμα τολμάει; Κανένα. Να προφητεύσω ότι κάτι τέτοιο θα επιβληθεί αλλά από ξένους και πιστωτές; Το προφητεύω, αλλά δεν θα σας αρέσει και τότε και μόνο τότε θα δείτε γιατί πρέπει εμείς να υλοποιήσουμε την σωτηρία μας.

Το διάγραμμα του εξωτερικού χρέους το βρήκα εδώ . Τα spreads είναι από το STRATFOR, και τα βρήκα σε ένα ενδιαφέρον άρθρο, εδώ. Και τα δύο διαγράμματα μεγαλώνουν με κλικ.

Κόψε τις ΑΠΕ για να γίνει ανταγωνιστική η χώρα

Το να μην καταλαβαίνεις τι είναι ισχύ αιχμής, ή το "στοχαστικό" του αέρα, το ανέχομαι...

Το να μην καταλαβαίνεις ότι χωρίς φτηνό και σίγουρο ρεύμα πάμε πίσω στα 1930, με κάνει να ανησυχώ για το τι υπάρχει ανάμεσα στα αυτιά.

Διάβασε, σε παρακαλώ γιατί οι Ισπανοί παράτησαν τις ΑΠΕ (αρχίζοντας από την φούσκα των φ/β):

Για να μειώσουν την τιμή του ρεύματος και να προστατευθούν από την Ελληνική κρίση δανεισμού.

Για να μειώσουν τις υπερβολικές επιδοτήσεις και να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα της Ισπανίας.

Για να μειώσουν τις εξωλογιστικές υποχρεώσεις της χώρας.


ευχαριστώ Kaymakchalan

Οι ΑΠΕ είναι κατά 75% αέριο... σίγουρο πράγμα...

Ανησυχεί η Κυβέρνηση, και η Βιομηχανία, και τα Αειφόρα Τρωκτικά από το πετρέλαιο; Καλά να πάθουν. Η Αμερική έζησε ουρές και κλειστά βενζινάδικα το 1979, αλλά είχε ρεύμα από κάρβουνο (και ατυχώς, τότε, πετρέλαιο).

Εμείς βασίζουμε ενεργειακή πολιτική σε αέριο. Μέχρι πριν 2 μήνες, σοβαρά άτομα μου έλεγαν ότι είναι και θα μείνει φθηνό. Το αέριο έχει εγγενές γεωπολιτικό ρίσκο. Αίγυπτος, Μπαχραίην, Λιβύη, Αλγέρι, Κατάρ, Αλ Μαμλικ αλ Αραμπίγια αλ Σαουντία... Αν θέλετε, δηλαδή να μιλήσουμε για externalities... Που δεν είστε βλάκες, βλέπετε την δυστοκία με την Ελληνική ΑΟΖ...

Οι ΑΠΕ, την στιγμή που θα πάψουν να είναι ακριβές εικαστικές παρεμβάσεις στα βουνά μας, θα είναι, βασικά, αέριο. Αεριάδες είναι αυτοί που σπονσοράρουν την ΕΛΕΤΑΕΝ και τα πράσινα καθικάκια, δεν είναι μόνο η Vestas και η Siemens.

Αν είχαμε 2.000 MW εγκατεστημένα αιολικά (που φαντάζονται τα Πράσινα Σούργελα), και αν τολμούσαμε να βασιστούμε σε αυτά για ηλεκτροπαραγωγή, θα το έχετε πλέον εμπεδώσει, το 25% του χρόνου θα ήταν αιολικά, και το 75%, βασικά αέριο (και δεν πειράζει που απλοποιώ). 75% αέριο. Χωρίς αέριο, τα αιολικά θα ήταν 100% άχρηστα (και πεταμένα λεφτά και πεταμένα βουνά).


Πρόφαση για το αέριο είναι τα αιολικά, κύριε Βασιλάκο και κύριε Μαθιουδάκη. Καλό για τους επιχειρηματίες που θέλουν να κάνουν καριέρα από αυτό, αλλά λάθος για την ενεργειακή πολιτική της χώρας ΣΑΣ. Ξέρατε πέρυσι ότι η Λιβύη θα έσκαγε φέτος; Όχι. Ξέρετε πόσο "σταθερό και δημοκρατικό" είναι το Κατάρ ή το Αζερμπαϊτζάν; Χα χα χα.

Και για να μην ξεχνάτε: Το κόστος εγκατάστασης 2.000 αιολικών μεγαβάτ είναι μεγαλύτερο από το κόστος εγκατάστασης 2.000 πυρηνικών μεγαβάτ (άσε τα κάρβουνα)... Και η αιολική μεγαβατώρα είναι ακριβότερη από την πυρηνική (και το κάρβουνο δεν σας κάνει παν-ανόητοι).

Αλλά ας επιδοτήσει η ΔΕΗ την επένδυση του Κατάρ... Έτσι μπράβο... λεφτά υπάρχουν... Και το Κατάρ, βράχος!

Η ενεργειακή ανάσα της πράσινης ανάπτυξης από το Κατάρ είναι από πέρυσι τον Μάϊο, αλλά φαίνεται ότι έχει καλό φαΐ στο Κατάρ.


Την φωτό του Reuters με το Ιρανικό πλοίο την είδα στην Ναυτεμπορική

Κοίτασμα Κομνηνών

Μού έθεσαν τα ερωτήματα, μάλλον αφορούν λιγνίτη, δεν ξέρω τις απαντήσεις, και νομίζω ότι, απλά, θα αναρτήσω τα ερωτήματα:

1. Που βρίσκεται το κοίτασμα, 150 εκατ. τόνων, των Κομνηνών;
2. Ποιός είναι ο λόγος που έχει ξεχαστεί από την ΔΕΗ ή την ΡΑΕ;

Βρήκα ένα άρθρο για τον λιγνίτη εδώ (από το Πανεπιστήμιο Πατρών). Ο χάρτης δείχνει "Κομνηνά" στην λεκάνη Πτολεμαϊδας.

Επίσης μία μελέτη που το αναφέρει σαν "κοίτασμα υπό εξέταση" (του Δ. Παγουλάτου της ΔΕΗ). Η μελέτη αυτή λέει ότι οι μονάδες είναι παλιές και αναποτελεσματικές. Αυτό είναι εύκολο να το πιστέψω, και δεν βαριέμαι να επαναλάβω ότι η πιο σύγχρονη, αντιρρυπαντική Θ/Η μονάδα λιγνίτη, κοστίζει πολύ φτηνότερα ανά εγκατεστημένο MW από ...φτερωτές.

Και εδώ, που αναφέρει 264 εκατ. τόνους από τα οποία θεωρούνται απολήψιμα τα 153.

Δεν έχω ιδέα εάν και τι παρασκήνιο υπάρχει, για αυτό το κοίτασμα, αλλά να μαντέψω... Το θέλει η ΓΕΚ, ή ο Άκτωρ, ή καμιά τέτοια αντίστοιχη;

Ή την απάντηση την έχει το mavropigi.blogspot, και απλά εγώ δεν την βλέπω; Η ανάρτηση είναι από τον Μάϊο 2009, και μιλάει για δημοπράτηση τον Μάϊο;

In the winter when it drizzles... Drizzles??

I love Paris in the spring time
I love Paris in the fall
I love Paris in the summer when it sizzles
I love Paris in the winter when it drizzles



Δεν ξέρω αν άλλαξε το Κλίμα στο Παρίσι, με το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου, αλλά η Ella Fitzgerald λέει για ψιλόβροχο τον χειμώνα, και καύσωνα το καλοκαίρι, σε τραγούδι του Cole Porter του 1953... Και τώρα έχει ...χιόνια, χαχαχαάααα!


Τα χιόνια στο Παρίσι, ΔΕΝ είναι απόδειξη, ή ένδειξη, ότι ο Πανήτης ψύχεται. Πάντα έκανε κρύο τον χειμώνα, και, που και που, έκανε περισσότερο κρύο, ή περισσότερη ζέστη.

Οι καταστροφολόγοι και οι λάτρες τους τους μπορούν να πάνε να πηδήξουν από το παράθυρο. Εμένα μου αρέσει και με χιόνια και με καύσωνα. Merci bien sv3auw

Γιατί η ΔΕΗ, ενώ αξίζει πολλά, δεν θα έπρεπε να πιάνει τίποτα

Αφού ξεκίνησα με το «πόσο κάνει» και «πόσα πιάνει» η ΔΕΗ, θα συνεχίσω, κι ας χάνονται καράβια. Βέβαια, η συνείδησή μου ο Π-Π, έκανε fast forward, πάλι σε σχόλιό του στο antinews, που απλά παραθέτω σαν εισαγωγή, εδώ.

ΠΟΡΤΑ ΠΟΡΤΑ είπε:23/02/2011 στις 12:54 pm
Θα δωσουν το 10% της ΔΕΗ σε ΜΚΟ !!! χαχααα
ή σε ξενη εταιρια με εδρα εκτος Ελλαδος να φορολογειται φθηνα… να βγαινει ρε παιδι μου ο επενδυτης ο διασωστης μας…Τα τσιμεντα, τα καλωδια, τα σκαψιματα κλπ κλπ ξερετε ποσα $$ ειναι??
Αυτος που εχει τη συμβαση μερτησης καταναλωσης.. με τους Αλβανους ξερετε τι συμβαση εχει ?? χαχαχαχμε νεος επενδυτης.. πως θα παιρνει τα 3 εκ το χρονο η ΓΕΝΟΠ ?? μαζι με τα δανεια?? αχχαχα
και ο νεος αν ξερει.. θα πει… “ΑΠΕ ?? ναι.. δεν βγαινω.. βαλε πανω στο λογαριασμο μια Πρασιναδα 10 ευρω !!” Ποιος θα του πει οχι στην Πρασινη Οικολογικη Συνειδηση του balance sheet??
Μον αμι.. ντοκτερ Αρχαιε.. το εργο τωρα συγγραφεται.
ΠΠ
Η ΔΕΗ είναι εταιρία κοινής ωφέλειας. Εάν δεν υπήρχε ΔΕΗ θα έπρεπε να φτιάξουμε ΔΕΗ, ή με ρεφενέ, να τσοντάρουμε όλοι, είτε θα βρίσκαμε κάποιον, με πρόσωπο, να δανειστεί από τράπεζες, να την φτιάξει, να μας πουλάει ρεύμα και από τα έσοδα να ξεπληρώνει και να πάρει και για τον κόπο του. Το εάν αυτός ο κάποιος είναι το Κράτος, ή ο Ιδιώτης, ή ο υπάλληλος του Δήμου, είναι δευτερεύον. Το σημαντικό είναι ότι η ΔΕΗ είναι εταιρία κοινής ωφέλειας, και, για την ώρα, Δημόσια Εταιρεία Κοινής Ωφέλειας. Και μέσες-άκρες, φυσικό μονοπώλιο, εξ ού και η ανάγκη, σε πολιτισμένες χώρες να υπάρχουν οι Ρυθμιστικές Αρχές. Η Ρυθμιστική Αρχή, εξετάζει τα κόστη του φυσικού μονοπωλίου, είτε είναι Κρατικό, είτε είναι Ιδιωτικό, και σαν αγαθός ενδιάμεσος βεβαιώνεται ότι οι καταναλωτές δεν πληρώνουν κερατιάτικα, και ότι η κάθε ΔΕΗ έχει αρκετά για να κάνει την δουλειά της. Αυτά για σοβαρές χώρες, που δεν είναι κάτω από #70 στον Δείκτη Διαφθοράς.

Αυτό που θέλω να πω με όλα αυτά είναι ότι μια ευνομούμενη εταιρεία Κοινής Ωφέλειας, είτε ιδιωτική, είτε δημόσια, αξίζει «μηδέν», «0». Και αυτό επειδή η λεγόμενη «καθαρή παρούσα αξία των μελλοντικών της εισροών» φτιάχνεται και ρυθμίζεται να είναι ίση με την καθαρή παρούσα αξία των επενδυτικών της αναγκών. Σε απλά ελληνικά, ό,τι βγάζει τώρα, και θα βγάζει στο μέλλον, είναι εξ ορισμού ίσο με αυτά που χρειάζεται για να παράγει ρεύμα. Εάν έκανε λάθη στο παρελθόν, και δεν την φτάνουν τα λεφτά για τις ανάγκες της, πρέπει να αυξήσει τους λογαριασμούς. Εάν περισσεύουν λεφτά, μειώνει τους λογαριασμού ή κάνει αποθεματικά.

Το πράγμα γίνεται ελάχιστα πιο πολύπλοκο εάν η υποθετική ΔΕΗ ανήκει σε κάποιον ή κάποιους. Αυτοί οι υποθετικοί ιδιοκτήτες, για τον μπελά και το ρίσκο της διαχείρισης θέλουν αμοιβή. Η θεωρία είναι ότι οι ιδιώτες αυτοί είναι καλύτεροι διαχειριστές από τους υπαλλήλους του Δήμου, και θα παράγουν καλύτερο ή φθηνότερο ρεύμα, και για αυτό θα αμειφθούν. Και επειδή η κάθε αμοιβή προέρχεται από τους λογαριασμούς, πάλι η Ρυθμιστική Αρχή παρεμβάλλεται και μεσολαβεί στο εύλογο της αμοιβής σε σχέση με το εύλογο των λογαριασμών.

Τις αδυναμίες αυτών των μηχανισμών, στην Ελλάδα, τις ξέρουμε, αλλά το συμπέρασμα δεν αλλάζει. Μία ΔΕΗ δεν αξίζει πολλά λεφτά. Δεν πρέπει να αξίζει πολλά λεφτά. Εξ ορισμού. Υπάρχει για την κοινή εξυπηρέτηση. Όχι δωρεάν εξυπηρέτηση, την εύλογα αμειβόμενη εξυπηρέτηση. Αυτό ισχύει είτε με την ΔΕΗ στην σημερινή της μορφή, είτε με την ΔΕΗ σπασμένη σε όσα κομματάκια φαντάζονται οι Γραφειοκράτες στο Βέλγιο. Για αυτό, οι ιδιωτικές ΔΕΗ στην πιο καπιταλιστική χώρα του κόσμου διαπραγματεύονται στα χρηματιστήρια περισσότερο σαν ομόλογα, παρά σαν μετοχές, όπου τα κουπόνια των ομολόγων (τα μερίσματα) τα πληρώνει ο καταναλωτής, αλλά τα παρακολουθεί και τα ρυθμίζει ο ανεξάρτητη και τίμια ΡΑΕ (μην γελάτε, έτσι πρέπει να είναι).

Προσέξετε, τώρα, παρακαλώ. Αν θες να πουλήσεις την ΔΕΗ, που δεν κάνει μία, όπως ανέπτυξα παραπάνω, ακριβαίνεις αυθαίρετα το ρεύμα, μεγαλώνει αυτόματα το «κουπόνι» ή «μέρισμα», και από «μηδέν» η ΔΕΗ αξίζει κάτι. Αυτό δεν διαφέρει σε τίποτα από το να πουλήσεις ένα Κρατικό ομόλογο (παίρνεις λεφτά μπροστά) που θα εξυπηρετείται από μελλοντικούς φόρους. Είναι δηλαδή, απλά, πρόσθετος δανεισμός, αφού οι καταναλωτές ρεύματος είναι τα ίδια φυσικά πρόσωπα με τους φορολογούμενους. Και η δήθεν «πώληση» της ΔΕΗ, εάν μαζέψει λεφτά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μελλοντική φορολογία.

Φυσικά και τα απλοποίησα τα πράγματα, αλλά με όλες τις πολυπλοκότητες που αφορούν το ρεύμα και τα κοστολόγιά του, και την λειτουργία μίας σύγχρονης ΔΕΗ σε ευρωγραφεικοκρατικό περιβάλλον , αυτά που σας είπα είναι το 80 ή 90% της αλήθειας. Η ΔΕΗ, είτε Δημόσια, είτε Ιδιωτική, είτε ολόκληρη, είτε σπασμένη, «κάνει πολλά», «αξίζει πολλά λεφτά», «θες πολλά λεφτά για να την αντικαταστήσεις», αλλά εάν πας να την πουλήσεις (χωρίς απάτες του στυλ πάρε τα υδροηλεκτρικά και κρατώ τα αιολικά), συνολικά, δεν «πιάνει», δεν «αξίζει, σε πώληση» τίποτα, ή περίπου τίποτα, και έτσι πρέπει να είναι. Εκτός εάν βάλουμε καπέλο στο ρεύμα για να το παίρνει ο νέος ιδιοκτήτης. Αυτό όμως είναι φόρος, αυθαίρετο φεουδαρχικό τέλος, και δεν έχει καμία σχέση με την αξία της ΔΕΗ.

Αυτή είναι η θεωρία. Γεύση της πράξης, έγραψε ο Π-Π στην αρχή.

Και η Πολωνία πυρηνική

3.000 μεγαβάτ. Σε λειτουργία από το 2020, ολοκληρωμένο μέχρι το 2030. Τις προάλλες σας είπα και για την Ολλανδία.

Εμείς; Παρασκήνιο για swaps, και μεθόδευση εκχώρησης την υδροηλεκτρικών. Είπε το ΙΟΒΕ του Στουρνάρα για ενεργειακή φτώχεια... Αχ Γιάννη μου... η φτώχεια είναι ήπια λέξη. Χρειάζεται κάτι με βλακεία, και κακομοιριά.

Όσο για τους περίεργους του Άκτωρα: Μία μονάδα 1600-1800 μεγαβάτ σε Ξάνθη ή Κομοτηνή, με Γάλλους ή Γερμανούς, θα έχετε δουλειά για 6-7 χρόνια, θα πάψετε να ζαλίζετε τον κόσμο με γυφτιές, και η Ελλάδα των παιδιών σας θα έχει φτηνό ρεύμα. Την Πράσινη Αποτέτοια του ΓΑΠ σε κάποια χωματερή.

Και για να μην ξεχνάτε: Το κόστος εγκατάστασης κάθε αιολικού μεγαβάτ, είναι υψηλότερο από αντίστοιχο πυρηνικό. 1.000 αιολικά του 1,5 MW κοστίζουν, σε αρχική επένδυση, περισσότερο από ένα πυρηνικό των 1.500 MW. Και, η αιολική μεγαβατώρα με την εφεδρεία της είναι ακριβότερη από την πυρηνική μεγαβατώρα. Και το κάρβουνο, φθηνότερο και από τα δύο. Πηγές, εδώ.

Η φωτογραφία της Marie Skłodowska Curie είναι από εδώ.

Tέλος στην χρηματοδότηση του IPCC (και να το δούνε παρακαλώ και στο ΥΠΕΚΑ και στο ΕΛΙΑΜΕΠ)

Ξέρω ξέρω, εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν, αλλά αφού εδώ με κόλλησε η μοίρα...

Η Αμερικάνικη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 2 τα μεσάνυχτα προχτές, ψήφισε 244 υπέρ και 179 κατά να διακόψει την χρηματοδότηση του IPCC του ΟΗΕ (Intergovernmental Panel on Climate Change ή Διακυβερνητική Επιτροπή Κλιματικής Αλλαγής).

Ο Βουλευτής που το εισηγήθηκε ανέφερε (και μεταφράζω από εδώ) ότι "Επιστήμονες μεθόδευσαν στοιχεία, απέκρυψαν νόμιμα επιχειρήματα σε άρθρα συναδέλφων, και ζητήθηκε από ερευνητές να καταστρέψουν ηλεκτρονική αλληλογραφία, προκειμένου ένας μικρός αριθμός καταστροφολόγων κλιματολόγων να προωθήσουν την περιβαλλοντική ατζέντα τους. Από τότε, πάνω από 700 διεθνούς κύρους επιστήμονες, έχουν αμφισβητήσει τους ισχυρισμούς του IPCC..."

Από εδώ και πέρα, "λεφτά υπάρχουν" και ας αναλάβουν το IPCC η Siemens, και οι Γερμανοί και άλλοι ΒΔ Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, που είναι οι μόνοι πραγματικά επωφελούμενοι από αυτό το κακόγουστο θέατρο.

Ή ας το αναλάβουν οι διεστραμμένοι της Κυβέρνησης Παπανδρέου, ή το ΥΠΕΚΑ, ή το ΙΣΤΑΜΕ, ή το ΕΛΙΑΜΕΠ, ή η ΕΛΕΤΑΕΝ, ή η Τράπεζα Πειραιώς, το Αστεροσκοπείο, ή ο ρυπαρός Σκάι. Και άει να μην πω...

Την είδηση και την φωτό τις είδα εδώ.

Πόσο «κάνει» και πόσα «πιάνει» η ΔΕΗ;

Θα μείνω σε αυτό το θέμα. Η λεγόμενη «ιδιωτικοποίηση» της ΔΕΗ είναι κάτι που μαγειρεύεται από την εποχή Σημίτη, έχει πολλές πτυχές και πολλά επίπεδα κοροϊδίας, και ελπίζω να τα πιάσω ένα-ένα, και μερικά συμπεράσματα θα φανούν, ακόμα κι αν δεν ξέρω ...σε τι βάθος εξορύσσεται, σήμερα που γράφω, ο λιγνίτης.

Αν προσέξατε τον τίτλο της ανάρτησης, διαχωρίζει το ερώτημα «πόσο κάνει» από το ερώτημα «πόσα πιάνει». Ακούγεται ψιλά γράμματα, αλλά δεν είναι. Είναι μία από τις πηγές παρεξήγησης και παραπλάνησης.

Το «πόσο κάνει» αναφέρεται στην θεωρητική, εκ των προτέρων, ή ex ante, αξιολόγηση. Μία θεωρητική αξία συμβολικής σημασίας, που δεν είναι άχρηστη σαν έννοια, αλλά που δεν έχει καμία σχέση με την μείωση του χρέους. Το «πόσα πιάνει» αφορά στο πόσα μετρητά μπορείς να εισπράξεις πουλώντας, με την υπόθεση ότι αυτά τα μετρητά πάνε για την μείωση του χρέους. Οι δύο αυτές έννοιες απέχουν πάρα πολύ και σαν έννοιες, και σαν αριθμοί.

Η εξήγηση αυτής της διάστασης, είναι στο κουίζ που έβαλα στην προηγούμενη ανάρτηση, για τον ΟΤΕ και την Deutsche Telecom, και που απάντησε, σωστά, ένας ανώνυμος. Αλλά να σας φρεσκάρω, λίγο, την μνήμη σας:

Ο ΟΤΕ ήταν μέχρι το 1998-99, σχεδόν ταμπού, βασικά λόγω των 1 ή 2 διαπλεκομένων συμφερόντων, που έλεγχαν τις Διοικήσεις του, τις πολιτικές ηγεσίες, και τους συνδικαλιστές. Η λέξη «ιδιωτικοποίηση» είχε καταφέρει να γίνει κακή επί Μητσοτάκη. Με την σύγκλιση των επιτοκίων και την άνοδο του ΧΑ, εφευρέθηκε η λέξη «μετοχοποίηση», δηλαδή η συμμετοχή επενδυτών στο μετοχικό κεφάλαιο. Η μετοχοποίηση σήμανε την άντληση κεφαλαίων από την αγορά, κάποια ρευστότητα για το Κράτος που ήταν μέτοχος, και, το πιο σημαντικό για την κουβέντα, την δημιουργία μίας ενδιάμεσης κατηγορίας μετόχων, που θα μπορούσαν και θα είχαν το δικαίωμα να πουλήσουν σε ιδιώτη, από τον χώρο των τηλεπικοινωνιών, χωρίς πολιτική κριτική. Όπερ και έγινε, όταν πούλησε η Μαρφίν το 20% στην Deutsche Telecom. Μεμπτό; Όχι αναγκαστικά, αν και δεν ξέρω κατά πόσον παραβιάστηκε κάποια πτυχή του Νόμου 2000 περί Αποκρατικοποιήσεων. Αυτό που ξέρω σαν σίγουρο φάουλ ήταν ότι βρέθηκε η Deutsche Telecom, όχι με το 20% του κεφαλαίου, αλλά με το Management! Ποιός της εκχώρησε το Management; Με ποιά διαφανή διαδικασία; Αυτό είναι αποκρατικοποίηση από την πίσω πόρτα, του μεσονυκτίου, πείτε την ότι θέλετε, αλλά μόνο διαφανής δεν ήταν. Στημένη δουλειά ήταν, και δεν με ενοχλεί, καθ εαυτή, αλλά σίγουρα δεν είναι δεδομένο ότι ήταν συμφέρουσα ούτε για τον καταναλωτή, ούτε για τον φορολογούμενο, για τον ΟΤΕ, δεν ξέρω, και σίγουρα συμφέρουσα για την Μαρφίν, που έπαιξε τον ρόλο του ενδιάμεσου.

Ερωτώ, λοιπόν: Πόσα λεφτά πήρε το Δημόσιο από την λεγόμενη αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ; Σχεδόν τίποτα σε σχέση με την λεγόμενη αξία, την a priori αξιολόγηση του ΟΤΕ. Αυτό, δεν είναι κακό, καθ' εαυτό, οι ιδιωτικοποίησεις δεν έχουν, αναγκαστικά, ταμειακό κίνητρο, αλλά έτσι είναι.

Και πόσο κάνει ο ΟΤΕ σήμερα; Το euro2day λέει ότι έχει 490 εκατομμύρια μετοχές και κάθε μία κάνει €7,30, δηλαδή ο ΟΤΕ κάνει περίπου €3,6 δις. Και πόσο θα έπιανε το Δημόσιο ή κάποιος θεσμικός επενδυτής εάν πήγαινε να πουλήσει το ποσοστό που κατέχει; Περίπου τίποτα, ιδίως εάν έχει μεγάλο πακέτο...

Και εάν η συγκυρία ήταν καλή, και εάν μπορούσαν να αντληθούν λεφτά από το ΧΑ, ποιός νομίζετε θα τα ήθελε και ποιός θα επέβαλε την θέλησή του; Το Δημόσιο που θέλει λεφτά να ξεπληρώσει χρέος; Ή η DT είτε για τον OTE, είτε για δικές της ανάγκες ρευστότητας; Μάλλον η DT (και θα επικαλεσθεί... ούουουου... απασχόληση, επενδύσεις, εργαζόμενους...). Δηλαδή, πόσα πιάνει το πακέτο του ΟΤΕ που έχει σήμερα το Δημόσιο; Τίποτα. Ή, όπως είπε ο ανώνυμος, ό,τι έχει ευχαρίστηση η DT. Και σας το λέω εγώ, η DT δεν έχει καμία ευχαρίστηση να εκταμιεύσει υπέρ τρίτου. Q.E.D., τίποτα.

Θα φτάσω στην ΔΕΗ, ελπίζω το μάθημα περί πόσο κάνει και πόσα πιάνει να ήταν διαφωτιστικό.

Κι αν δείτε τον ΟΤΕ να ανεβαίνει, και την DT να ανέχεται πωλήσεις τρίτων στην αγορά, πάει να πει ότι η DT δεν ενδιαφέρεται για τον έλεγχο του ΟΤΕ, και, ότι με την πληροφόρηση που έχει, ο ΟΤΕ πάει για ...άλλα. Αλλά αυτό δεν αφορά, ακόμα, την ΔΕΗ.

Η κοροϊδία των 50 δις, και πόσο «κάνει» η ΔΕΗ;

Ξεκίνησα να γράφω για την κοροϊδία της «περιουσίας των 50 δις» που θα πουλήσουμε για να πετύχουμε κάτι, αλλά τελικά θα αρχίσω να γράφω για την αξιολόγηση της ΔΕΗ, να διασκεδάσω λίγο εγώ, και να ψυχαγωγήσω και τους εμπλεκόμενους. Και σας έχω και ένα κουίζ, στο τέλος του σημερινού πρώτου ...μαθήματος.

Εάν κάτι με προσβάλλει και με εξοργίζει είναι τα ψέματα. Ψέματα υπάρχουν δύο ειδών: Αυτά που είναι από ασχετοσύνη και βλακεία, και αυτά που είναι με δόλο. Εδώ και καιρό εισπράττουμε και από τα δύο.

Το πρόβλημα που έχουμε είναι η αδυναμία διαχείρισης ενός υπαρκτού προβλήματος. Το υπαρκτό πρόβλημα είναι (1) το υψηλό δημόσιο χρέος, σε συνδυασμό με (2) την ύφεση και το μειούμενο ΑΕΠ, (3) το ψευδεπίγραφο ΑΕΠ που έχει βασιστεί σε παροχές, επιδοτήσεις και μη παραγωγικά δάνεια, και (4) οι αδέξιες, ή εγκληματικές, διαχειριστικές κινήσεις. Το πρόβλημα γίνεται πολυπλοκότερο από σειρά ψεμάτων στα όποια έχουν εγκλωβιστεί οι ψεύτες, από την σαλαμοποίηση του προβλήματος, από μειούμενη εμπιστοσύνη της κοινωνίας σε Κυβέρνηση και πολιτικό σύστημα και από απίθανο τυχοδιωκτισμό διαφόρων παρασίτων και τρωκτικών που είδαν πεσμένη βελανιδιά και ήρθαν να κόψουν ξύλα.

Όταν μίλησαν οι ψεύτες για τα 50 δις Δημόσιας περιουσίας, μπέρδεψαν, ως συνήθως τα μπούτια τους. Κατ αρχάς, η λίστα που ανέφεραν είναι λίστα από εποχής Σημίτη ή ίσως και Μητσοτάκη. Κατά δεύτερον, ακόμα και αν «αξίζουν» αυτά τα πράγματα «50 δις», δεν σημαίνει ότι κάποιοι θα εκταμιεύσουν 50 δις για να τα πάρουν. Δηλαδή, ΔΕΝ θα μειωθεί το δημόσιο χρέος από αυτά, ή κατά 50 δις. Κατά τρίτον, όταν στήνουν, οι ψεύτες, δήθεν επενδύσεις για να προσελκύσουν κεφάλαια, και τις πριμοδοτούν με υπερτιμολογήσεις ή υπερφορολογήσεις, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να μειώσουν το μελλοντικό ΑΕΠ χωρίς να μειώσουν το σημερινό χρέος. Αυτό κάνουν και με τα ενεργειακά, και νομίζω σας το είπα, σε απλά ελληνικά, στην προηγούμενη ανάρτηση.

Όλοι, μα όλοι έχουν μπλέξει τα μπούτια τους. Άλλοι με ορολογίες, άλλοι με φιλοσοφίες και άλλοι, απλά, με μπούρδες στο θέμα αυτό. Το τι αξίζει κάτι, a priori, ή ex ante (για να το κάνω σοβαροφανές) δεν έχει καμία μα καμία σχέση με το πόσο πιάνει σε πραγματική συναλλαγή, δηλαδή με την ex post τιμή σε μετρητά. Ας πάρουμε την ΔΕΗ σαν εύκολο παράδειγμα. Η όποια «αξία» της ΔΕΗ δεν έχει καμία σχέση με την ισόποση μείωση χρέους. Και τα πολλά ψέματα αρχίζουν με το «πόσο αξίζει η ΔΕΗ».

Η ΔΕΗ «αξίζει» πολλά λεφτά, αφού χάρη σε αυτή υπάρχουμε. Ή δεν «αξίζει» τίποτα, εάν πας να την πουλήσεις. Και αυτό επειδή είναι εταιρία «κοινής ωφέλειας», utility, που λένε. Για να σε πληρώσει κάποιος λεφτά για να πάρει την ΔΕΗ, πρέπει ή να έχει κρυμμένες υπεραξίες που θα αναδείξει κάποιος καινούργιος, ή να βγάζει υπερκέρδη, πέρα από τις χρηματοδοτικές ανάγκες της, για να δίνει έξτρα μέρισμα στον ιδιοκτήτη. Μόνο με αυτήν την σύντομη παράγραφο, σας έχω βγάλει 3-4 «αξίες», για την ΔΕΗ. Και γίνεται χειρότερο:

Eάν πουλήσεις, π.χ., το 10% της ΔΕΗ και εκχωρήσεις την Διαχείριση, ακόμα και εάν πουλήσεις το 10% με πριμ, π.χ 30%, στην πράξη χαρίζεις την ΔΕΗ. Αυτός που θα πάρει τον έλεγχο, θα βγάλει λεφτά («αξία») από 100 διαφορετικούς τρόπους , που δεν έχουν καμία σχέση με τα όποια λεφτά θα πάρει το Δημόσιο, από την πώληση, για να μειώσει τα δάνειά του. Αυτό είναι και το παράδειγμα του ΟΤΕ. Κλέβεις το Δημόσιο, εκχωρώντας την Διοίκηση, στην ουσία, τσάμπα. Και ας μου πει κάποιος φωστήρας, πόσο κάνει το 80% του ΟΤΕ, όταν ή DT έχει το 20% και την Διοίκηση.

Αλλά πίσω στην ΔΕΗ: Μπορείς να ανεβάσεις την τιμή του ρεύματος. Αυτό αυτόματα δημιουργεί πλεονάζουσες ταμειακές ροές, που μεγαλώνουν την «εκ των προτέρων» αξία. Αλλά στην ουσία εκχωρείς μελλοντικές εισπράξεις, που, εάν δεν έχουν σχέση με την μελλοντική ηλεκτροπαραγωγή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μελλοντικοί μη ανταποδοτικοί φόροι, προεξοφλημένοι και εκχωρημένοι από τώρα. Στοιχηματίζω το πληκτρολόγιό μου, ότι η εκχώρηση θα γίνει σε τιμή πολύ χαμηλότερη, και σαν «θεωρητική αξία», και σαν «μετρητά για μείωση χρέους», από αυτήν που θα έβγαζα εγώ με το HP12C μου (ή, εάν τολμάτε, με το PC μου).

Κάποια κοροϊδία, αντίστοιχη με την προηγούμενη παράγραφο ανέφερε και ο Π-Π, σε σχόλιό του, στο antinews. Το να χρηματοδοτήσεις ένα δρόμο ή ένα αεροδρόμιο με project finance, απλά εκχωρείς μελλοντικούς φόρους, άμεσους ή έμμεσους. Καλό σαν ιδέα, καλό για τον εργολάβο και τους χρηματοδότες, αλλά ΔΕΝ μειώνει χρέος. Αυξάνει χρέος, και, για την ακρίβεια, απομυζά ένα μέρος από το διαθέσιμο περισσευούμενο εισόδημα του πολίτη για το έργο, σε βάρος π.χ. της άμυνας ή της παιδείας ή άλλων χρήσεων χρημάτων. Άσε για την χρησιμότητα ή παραγωγικότητα του έργου. Το project finance χρηματοδοτεί έργα, ΔΕΝ μειώνει χρέος. Είναι, στην πράξη, δημιουργός εξωλογιστικού χρέους, off-balance sheet debt, για τους αγγλομαθείς . Εάν ήθελες να μειώσεις χρέος, δεν κάνεις το έργο και βάζεις φόρο για να μειώσεις χρέος.

Πάμε στα παιχνίδια με τις λέξεις. Ιδιωτικοποιήσεις, μετοχοποιήσεις, στρατηγικές συμμετοχές, αξιοποιήσεις. Παραμύθια, για να κοροϊδεύουμε τον κόσμο και για να θυμούνται το σχολείο τους όσοι σπούδασαν οικονομικά. Το πρόβλημά μας, δεν είναι οι λέξεις. Το πρόβλημά μας είναι η ουσία. ΔΕΝ παράγουμε, ούτε ΘΑ παράγουμε για να εξυπηρετήσουμε είτε τα 350 δις, είτε τις παιδείες και τις ΜΚΟ, και τους άσχετους παρατρεχάμενους, ή τις συντάξεις, ή το ΕΣΥ, ή τους μισθούς υπουργών. Και κάθε βλάκας θα έπρεπε να ξέρει ότι για να μοιράζεις πίτα, πρέπει να φτιάχνεις πίτα Η πίτα με δανεικά τέλειωσε. Η πίτα των 50 δις, πρώτον δεν υπάρχει, και δεύτερον, εάν υπάρχει σε κάποιο ποσοστό, να δούμε ποιος θα την απαιτεί… Τα 350 που χρωστάμε ή οι μισθοί των Βουλευτών, ή το ταμείο ανεργίας των ανέργων;

Η λύση; Την έχω πει, βαριέμαι να λέω τα ίδια και τα ίδια, θα την αναφέρω επιγραμματικά: Μείωση φόρων, κατάργηση πόθεν έσχες, μείωση του Κράτους ( η πώληση στρατηγικής μειοψηφίας της ΔΕΗ , δεν είναι μείωση του Κράτους), μείωση παροχών, μονομερής και επιλεκτική στάση πληρωμών μέχρι να βρεθεί βιώσιμη φόρμουλα.

Όλα τα άλλα είναι αερολογίες, και σαλαμοποιήσεις εκ του πονηρού και σε βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού. Δεν βλέπω ανθρώπους ούτε με τα μυαλά, ούτε με τα ούμπαλα, είτε να πούνε την αλήθεια, είτε να κάνουν τα δύσκολα. Καλή μας νύχτα, για την ώρα, στην αξιολόγηση της ΔΕΗ θα επανέλθω.

Για την ώρα σας έχω βάλει εάν κουίζ, εάν το προσέξατε:


Πόσο κάνει το 80% του ΟΤΕ, όταν ή DT έχει το 20% και την Διοίκηση;

Έγκλημα σε καιρό φτώχειας

Τα ενεργειακά μας είναι μικρό μόνο μέρος του σημερινού προβλήματος, αλλά είναι ενδεικτικό της βλακείας, της αμάθειας, και, κυρίως, της εκμετάλλευσης της βλακείας και της αμάθειας από πονηρά κοράκια.

Τα πονηρά κοράκια είναι είναι όλοι αυτοί που με απατηλά επιχειρήματα μας πουλάνε την "Σωτηρία" του πλανήτη. Με ακριβά και ψιλοάχρηστα γκατζετάκια, και με αναγκαστική συμβολή, από μέρους μας, των Ελληνικών βουνών. Τα πονηρά κοράκια είναι όλοι αυτοί οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές και μεταπωλητές "πραγμάτων" που μάχονται την ανεργία στην Δανία ή την Γερμανία, ή την μείωση της προσωπικής περιουσίας τους, ψάχνοντας για ηλίθιους που δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα. Αυτοί, οι ηλίθιοι, είμαστε εμείς. Πονηρά κοράκια υπάρχoυν πολλά. Εδώ έχω αναφέρει μόνο παραδείγματα: H Ζήμενς, η EDF (και ο λαμπρός συνεταίρος τους), η Vestas, οι Iberdrola, Enel, και άλλοι Ευρωπαίοι, και οι εδώ πλασιέ τους TΕΡΝΑ, Κοπελούζος, Άκτωρ κλπ. Ζητώ συγγνώμη εάν ξεχνάω κάποιον. Τα ονόματα που αναφέρω είναι ονόματα που έχουν πάρει άδειες σε περιοχές που έχω αναφέρει σε αυτό το ιστολόγιο.

Γιατί τους θεωρώ αυτούς κοράκια, και εμάς ηλίθιους; Θα το ξαναπώ: Αγοράζουμε ακριβά μηχανήματα, για να παράγουμε πανάκριβο ρεύμα. Κάθε αιολικό μεγαβάτ, κοστίζει, σε αρχικό κόστος ανα μεγαβάτ, περισσότερο από αντίστοιχο μεγαβάτ κάρβουνου, ή πυρηνικής ενέργειας! Και κάθε αιολική μεγαβατώρα κοστίζει παραπάνω από αντίστοιχη θερμοηλεκτρική, ή και πυρηνική, αν είχαμε. Πιο πολλά λεφτά μπροστά, για πιο ακριβό ρεύμα αργότερα. Πόσο πιο απλά μπορώ να το πω;


Και γιατί ακριβώς τα κάνουμε αυτά; Για να σώσουμε τον Πλανήτη ή το Κλίμα; Ή για να τσεπώσουν τα κοράκια, και οι πλασιέ τους;

Η απάτη αυτή, είναι, από μόνη της, απάτη. Το ότι το κάνουν και άλλοι, δεν αλλάζει το ότι είναι απάτη. Τα συγχωροχάρτια του Μεσαίωνα αφορούσαν ΟΛΗ την Ευρώπη, αλλά απάτη ήταν. Ποιός τολμούσε, βέβαια, τότε, να πει τέτοιο πράγμα;


Το έγκλημα, δεν είναι η απάτη, καθ' εαυτή. Το έγκλημα είναι ότι γίνεται σαν επίσημη Κυβερνητική πολιτική, σε καιρό βαθιάς και δύσκολης ανέχειας και φτώχειας. Στην κρίση που ακόμα ΔΕΝ έχουμε ζήσει στην χώρα μας, η απάτη και το έγκλημα ίσως ξεχαστούν. Ίσως, όμως, δεν ξεχαστούν: Κάθε σκάμμα στα βουνά, κάθε άχρηστη ανεμογεννήτρια, κάθε διπλοπληρωμένη και πεταμένη διασύνδεση, από υστέρημα φτωχών καταναλωτών, θα μας τα θυμίζουν.